Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Wanhopig [ik maak me zorgen om dochter van 6]

Mijn dochter van 6 is een meisje waar ik me ernstig zorgen om maak. Ik zal proberen het verhaal niet te lang te maken, want dan wordt alles zo overzichtelijk. Kleding...
zit zelden goed, leggings worden tot onder de oksel opgetrokken, schoenen worden gewoon kapot gemaakt wanneer het haar niet goed zit, broeken moeten als hoogwater gedragen worden. Wanneer ik haar zelf iets uit laat zoeken is het even leuk, waarna het in de kast beland en er niet meer uit komt. Wanneer ik het koop vind ze het geweldig, maar ook dan beland het uiteindelijk in de kast. Met moeite krijg ik haar dan die kleren weer aan. Maar doordat het gedragen is kan ik het niet meer ruilen. Een paar nieuwe dure schoenen gekocht...vaak gevraagd of ze goed zaten en of mooi waren. Superfantastisch vond ze de schoenen, maar nu liggen ze verloren ergens in huis en hebben we ruzie als ik wil dat ze die aan moet doen. Vanwege een afwijking moet ze goede en stevige schoenen aan, maar durf geen nieuwe meer te kopen. Loop echt op mijn tenen en durf haast niks meer voor haar te kopen. In iedergeval is het plezier hierin behoorlijk gedoofd.
Bed blijven liggen...
moet haar iedere avond weer vertellen dat ze op bed moet blijven liggen. Ze roept ja, maar vervolgens hoor ik haar na 10 minuten al weer rond stommelen. Dit geld ook voor het weekend dat ik uit wil slapen. Zeg iedere keer dat ik zelf wel wakker kan worden, maar wordt toch altijd weer wakker gemaakt. Ze slaat dan gewoon tig keer met de deur. En dat is niet om 08.00 uur, nee om 05.00 uur 's morgens.
Discussie...
als ze van mij iets niet mag of iets niet kan, wil ze altijd met mij in discussie gaan. Als ik bijv linksaf wil dan moet zij zo nodig rechtsaf. Als ik "Nee" zeg, moet ik me altijd verantwoorden aan haar...
Vragen...
als ze iets wil van mij, begint ze bijvoorbaat al te piepen of te huilen. Ook roept ze heel snel dat ze iets niet kan. Vragen om iets doet ze niet op de gewone manier. Moet haar er continu aan herinneren dat ze het gewoon moet vragen. Zelfs vragen om drinken doet ze dit.
Fietsen...
doet ze nog steeds niet zonder zijwieltjes. Ze is vreselijk bang om te vallen of iets niet goed te doen.

Heb al hulp, maar op de een of andere manier kan ik haar niet duidelijk maken dat ik me serieus zorgen maak. Ik heb echt advies hierin nodig. Of misschien zie ik wel apen en beren, maar leuk is het niet meer. Ik wordt er soms gewoon moedeloos van. Het is alsof ze in haar onschuld het niet snapt of me niet begrijpt. Ik zie dan in haar ogen de onschuld en de naieviteit. Ze is zo onzeker van haarzelf. Hoe geef ik dit meisje meer zelfvertrouwen...

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Guinevere

Guinevere

11-05-2009 om 20:59

Hulp?

Wat voor een hulp heb je dan, Hecuba?
En luister je dan naar haar als ze zo "piept"? Ik denk dat ik het na een tijdje niet eens meer zou horen, alleen als ze normaal praat. En als ze die schoenen bijv. niet aan wil: ga dan maar zonder schoenen naar school, of betaal me het geld maar terug uit je spaarpot, want het groeit me niet op de rug. Zomaar wat dingen die in me opkomen hoor, wellicht heb je dat al geprobeerd.

Marjoleine64

Marjoleine64

11-05-2009 om 21:53

Over het fietsen

zou ik me geen zorgen maken. Lastig is het zeker dat een kind van 6 nog niet zelf kan fietsen, maar ik ken er genoeg die nog later waren (eentje pas met bijna 10). Als ze het zelf wel wil leren kan je haar laten oefenen op een kleine fiets waar ze makkelijk met beide voeten tegelijk bij de grond kan.
Veel sterkte,
Marjoleine

Zes jaar

Ik ken er meer van zes jaar die zo doen hoor. Ooit halve klas zo gehad.
Niet teveel woorden aan vuil maken en bij gepiep of gemok in het eigen sop gaar laten koken.

Bij Dirkszusjelief wordt ik ook wel eens boos als er mooie kleren niet gedragen worden en madam er als een vogelverschrikker bij loopt. Goed, dan gaat wat ze niet wil maar naar de arme kindertjes zonder sokken en schoenen die je hier ziet. En iets nieuws krijgt ze niet.

Bastet

Bastet

12-05-2009 om 07:35

Zes jaar

Met alle respect voor je zorgen,maar ik lees eigenlijk een beschrijving van een gewoon meisje van zes.Mijn dochter fietste pas los op haar achtste,en kon ook zo enorm miepen.
En ook wat betreft de kleding,heel herkenbaar!
Groetjes,Bastet

bertje1

bertje1

12-05-2009 om 09:32

Pff

meiden kunnen soms behoorlijk lastig zijn... je maakt er een erge strijd van, maar ik snap: je hebt soms uitgaven en ze is er niet zuinig op. Ik denk dat je toch een strakker regime moet aanhouden, wat consequenter. Als ze 'piept', gewoon niet luisteren of direct op de gang. Consequent volhouden. En positief proberen te stimuleren. En van dingen die niet zo belangrijk zijn, geen strijd van maken.
Misschien heb je dat allemaal al wel geprobeerd hoor... succes er mee!

MaximeM

MaximeM

12-05-2009 om 09:48

Ik kon vroeger ook zo zijn

Hoi,

Vroeger is het meerdere malen voorgekomen dat mijn moeder dure schoenen voor me kocht die ik dan de volgende dag niet meer aanwilde. Meestal kwam dat doordat ik een stomme opmerking daarover had gehad op school, of omdat we zo lang hadden doorgewinkeld voor schoenen ik denk ik (om er vanaf te zijn) maar zei, 'ja die zijn leuk'... helaas had ik zelf erg smalle voeten waardoor ik nooit leuke schoenen kon kiezen (vond ik) want juist doordat mijn schoenen een wat specialere smallere leest hadden, zagen ze er naderhand zo lang smal en lelijk uit. (heb nog steeds een zwak voor leuke kleine schoentjes, tja...alleen om naar te kijken natuurlijk) terwijl ik nu gewoon maat 39 heb en ook geen last meer heb van die smalle voeten.
Ook met een winterjas is dit als kind eens gebeurd. Samen met mama een hele mooie roze winterjas gekocht, met wit bont aan de binnenkant. En die wilde ik de dag erop niet naar school aan. Ik heb nog weken in mijn oude jas gelopen totdat mijn moeder deze op een ochtend weg had gedaan, kwáád dat ik was...maar ja, ik kon niet anders dan met de nieuwe jas naar school gaan (al mokkend) waarom ik die nieuwe niet aan wilde? Geen idee, volgens mij was ik bij voorbaat al bang voor het commentaar op school. (en toen was ik een jaar of 7 denk ik)
Wat ik bij mijn dochter toepaste is toch echt alle te kleine kleding meteen wegdoen (dus dan kan ze geen hoogwater broeken meer dragen) even als dingen die afgedragen zijn of afschuwelijk staan. Dan blijven er uiteindelijk alleen nog maar 'normale' kleren over, maar ook daar kan ze natuurlijk nog een rare combi van maken.
Tja en dat met de deuren slaan enzo...toch straffen uitdelen lijkt me, er is vast iets wat ze heel leuk vind, en wat ze die dag dan niet mag, omdat ze met de deuren heeft gesmeten. Als ze blijft rommelen op haar kamer, misschien helpt het dan, weg te nemen waar ze mee bezig is (desnoods tot de kamer half leeg is, maar het kwartje moet toch een kéér vallen?) Of ze heeft misschien minder slaap nodig en test het eens uit... ze mag rommelen als ze het maar héél zachtjes doet? Misschien als het namelijk gewoon 'mag' is het niet meer interessant?
De discussie aangaan herken ik héél erg...altijd kwam er een 'waarom?". Meestal antwoordde ik wel gewoon, tenzij ik het echt zat was, dan was, "dat leg ik je straks wel even uit' ook een goede oplossing (gewoon 'daarom' zeggen, daar kwam ik bij mijn dochter niet mee weg)

Ondanks alles zou ik toch blijven positief stimuleren. Dus comlimenteer haar voor alles wat wel goed gaat, hoe klein het ook is. Vraag haar ook gewoon eens wat zij ergens van vindt, wat ze jou mooi vindt staan bijvoorbeeld of dat ze van twee kledingstukken die jij voorhoudt mag kiezen welke jij gaat dragen die dag, daar krijgen de meeste kinderen toch een goed gevoel van zo van 'ik ben belangrijk'...

succes met alles,

Maxime

Beyonce

Beyonce

12-05-2009 om 11:53

Herkenning

Hi,
Nou, jouw beschrijving dat zou de jongste hier kunnen zijn.

Maar wat velen hier al zeggen, duidelijk grenzen stellen. Maar dan ook echt duidelijk. Door schade en schande heb ik dat ook moeten leren, want mijn oudste was absoluut niet zo (zie hierboven ergens).

Ik denk eigenlijk dat het veel duidelijker en makkelijker voor haar is als jij duidelijke grenzen stelt. Niet piepen, niet rommelen als dat niet mag, maar daar dan ook heeeeeeeeeel consequent mee omgaan. Oh, wat vond ik dat moeilijk in het begin, maar nog steeds merk ik...als ik de teugels iets laat vieren (ze is nu 9), dan grijpt ze haar kans weer. En ja Pandia, ook hier een heel slim meisje dat de controle wil hebben, maar dat werkt nu eenmaal niet zo

Dus mijn advies, heel erg consequent zijn en niet toegeven. Waarschijnlijk, als ze geen kans meer krijgt, gaat het straks heel goed met haar.

Gr. B.

stitch

stitch

12-05-2009 om 12:11

Ook hier het kledingprobleem

ik ben ook altijd stik jaloers als ik van de meisje zie huppelen in leuke kleding met staartjes in het haar...'

hier een dame van 7 met hetzelfde probleem. Ze draagt sowieso geen broeken, heeft het gepresteerd om rond kerstmis met rok tot boven de knie en blote benen buiten te lopen (helaas heeft ze het nooit koud). Niet hoog opgetrokken maar wel superstrak...riemen en knopen gaan ook altijd stuk door het trekken net als schoenen met bandjes. Tot mijn grote verbazing en opluchting is ze dit jaar leggings gaan dragen. Maar die ze heeft zat gister niet goed hoewel ze hem die dag ervoor gewoon aan had zonder klagen. Geen bloesjes of iets met kraagjes, mouwen niet te kort en niet te lang. Ze verzint elke keer iets anders om over te zeuren. O ja sokken ook zo iets met teennaad is al helemaal uit de boze, het liefst tot over haar knieën opgetrokken dus moet lang. Het lijkt zo langzamerhand beter te gaan maar het kan ook best zo zijn dat ze volgende week weer niks aan wil. Loopt het liefst zomer en winter op badslippers. Ik word er af en toe heel verdrietig van net als jij. Ik koop geen dure kleding meer en probeer het haar probleem te laten. Overleg 's avonds welke kleding ze aan wil aangezien haar humeur dan een stuk beter is en verder probeer ik me er zoveel mogelijk bij neer te leggen...

o ja "iets" in het haar is ook uit den boze..

sterkte stitch

Coco

Coco

12-05-2009 om 12:15

Omdat ik het zeg!

Ik had me altijd voorgenomen om dát nooit te roepen tegen mijn kinderen. Maar op een gegeven moment (waarschijnlijk ook toen ze een jaar of zes waren), floepte het eruit en sindsdien is het een door mij veelgebruikte zin. Bij iedere "zinvolle" "waarom?" geef ik een zo goed mogelijk antwoord. Maar als er (om maar een voorbeeld te noemen) in de winkel gevraagd wordt "Mag ik snoep?", waarop ik "Nee" antwoord en vervolgens volgt "Hoezo?" (mijn kinderen verkiezen "hoezo" boven "waarom")dan het gooi ik mijn klassieker weer in de strijd.
Over dat fietsen: het is me bij beide kinderen (zoons) pas gelukt ze te laten fietsen toen ze in groep vier zaten, dus echt, het komt goed.
Wat betreft de kleding: doe alles weg wat niet goed meer past, dan zal ze gedwongen zijn haar nieuwe kleren aan te trekken.
Als je kind niet meteen wil gaan slapen: sluit dan een compromis en zeg dat ze nog een boekje mag lezen o.i.d. Er is niets zo vervelend als in je bed te moeten liggen met je ogen dicht als je nog geen slaap hebt.
's Morgens mag ze wel opstaan als ze wakker is, maar geen lawaai maken. Het is niet eenvoudig, mijn kinderen (acht en negen) "vergeten" dat nog steeds vaak. Daarom staan er ook sancties op lawaai maken 's morgens vroeg.

Hier zelfde ervaring met dochter

Hier een ondertussen bijna 8 jarige dochter die vreselijke driftbuien kon hebben. Moeilijk kon (en soms kan) accepteren dat dingen niet altijd op haar manier gaan en dat zíj zich ook wel eens aan moet passen. Als voor haar maar héél duidelijk is wat wel en niet mag (of van haar verwacht wordt) en weet waar de absolute grens ligt gaat het goed. Maar je hoeft maar één tel te twijfelen en naar haar gevoel staat de deur op een kier en heb je de poppen aan het dansen. Het rommelen 's avonds herken ik wel maar laat ik hier gaan. Het is hier echt in bed wat rommelen of (naar mijn gevoel) soms te lang lezen maar dan komt ze zichzelf wel een keer tegen en gaat na een aantal dagen weer een keer braaf slapen of slaapt 's morgens een keer wat langer. Piepen en zeurend/mekkerend praten kon ze ook goed maar daar reageerde ik totaal niet meer op, nadat ik eerst een aantal dagen telkens vroeg "wat zeg je? als je zo raar praat versta ik je niet". Na een aantal dagen aankondigen dat je helemaal niet meer gaat reageren op dat rare gedoe en dan kunnen ze het opeens wel in één keer normaal vragen (oké soms moeten ze even door hebben dat er geen antwoord komt en realiseren ze zich waar het aan ligt). Kleding hebben we hier eigenlijk weinig strijdt over, ze mag meestal kiezen uit twee dingen en dat werkt goed. Nieuwe schoenen niet willen dragen, dan worden het blote voeten want dan gooi ik zonder pardon de oude weg (of als je ze als reserve wilt bewaren achter in de kast in een zak, maar de eerste weken echt niet meer te voorschijn halen). Onze dochter heeft ook een zeer standvastig karakter en is niet of nauwelijks gevoelig voor beloningen, dan moet ze er wel eerst van overtuigd zijn dat het beter of makkelijker is op onze manier.
Succes met je dochter.

Pippie

Pippie

12-05-2009 om 13:36

Onveilig

Lieve Hebuca,
Het klinkt of je in eens spiraal terecht bent gekomen. Wat ik uit je posting haal is dat je kind zich heel onveilig voelt. Vooral uit het deel over de kleding. Het is echt voor veiligheid kiezen. Wat ze kent en wat ze fijn vindt, dat wil ze daar mee houden. Je kan er voor zorgen dat je vooral veel dezelfde soort kleren koopt, die ze nu ook verkiest. Dan maar wat minder variatie. Vanuit de veiligheid die je daarmee kweekt kan ze vast wel weer langzaamaan naar andere dingen kijken. Ik zou zelf niet gaan voor het 'je luistert maar en doet maar wat ik zeg'. Het zijn maar kleren. Juist omdat je ook schrijft over angst bij het fietsen en het piepstemmetje begrijp ik dat ze zich heel kwetsbaar voelt.

Het kan zijn dat ze met jou juist de discussie aan gaat omdat ze het bij jou durft. Misschien ook wat frustratie. Het lijkt er ook op dat ze erg op jou steunt, ze eist je 'wakkere' aanwezigheid.

Het is goed om professionele hulp te zoeken. Misschien juist omdat je in een spiraal zit, maar misschien ook omdat ze erg van jou afhankelijk lijkt te zijn.

Nou, dat is een suggestie. Het kan natuurlijk dat ik er helemaal naast zit. maar dat is zo'n beetje wat ik er uit lees.

Laat je ook nog even horen of je al iets gezien hebt in de reacties waar je iets aan hebt of hoe je er nu in staat?

Pippie

hecuba

hecuba

12-05-2009 om 21:02 Topicstarter

Vervolg....

Allereerst iedereen bedankt voor jullie hartelijke reactie's. Het is eventjes heel erg fijn te lezen dat ik niet enigste meid heb die zo moeilijk loopt te doen met zulke onbenulligheden. Maar vooral dat wat Pippie verteld is wat ook steeds voel bij haar. Dat ze zich niet veilig voelt of niet lekker in haar vel zit. Op school merken ze er niks van, hoewel ze zeggen dat ze een erg jong voorkomen heeft in haar doen en laten. Op sociaal emotioneel vlak loopt ze achter op haar leeftijdsgenootjes. Maar wat ik ook zeg bij de hulp die ik voor de opvoeding heb, dat is niet zo....en dat maakt het allemaal zo frusterend soms. En omdat ik een alleenstaande moeder ben voel ik me soms best wel eens alleen in deze frusterende gedragingen van mijn dochter. Want wanneer er andere bij zijn is het mevrouwtje zonneschijn en luistert ze als de beste en weet ze wel ineens normaal te praten... Maar ik voel me gesterkt in dat ik de dingen goed aanpak, dankzij de verhalen hier. En ik ga er zeker meer werk van maken door zelf contact te gaan zoeken met een pedagoog oid.

sidneysheldon

sidneysheldon

12-05-2009 om 21:22

Hier ook een 6 jarige eigenwijze madam

ook een meisje van 6, en ik herken wel bepaalde dingen.
bijvoorbeeld het naar bed gaan en dan vervolgens stiekem uit bed en rondscharrelen, ik heb er hier een die 2 uur later nog ligt te zingen, weer naar de wc gaat, met haar knuffels rollenspellen speelt in bed etc, ook al zeg ik dat ze moet gaan slapen. Ook heel sterk eigen wil wat niet en wel aan qua kleren, waardoor ik soms met naar mijn mening erg leuke kleren in mijn maag zit... het liefst loopt ze in haar bikini door het huis met een boa om, en wil ook zo naar school.
Het zijn eigengereide dames op die leeftijd vind ik.

zij is ook mijn oudste en vind het soms ook lastig waar ik de grens moet trekken.
misschien door het duidelijk stellen van grenzen dat ze ook meer duidelijkheid krijgt en geeft dit weer een gevoel van veiligheid, het klinkt ook wel als uitproberen hoever ze kan gaan.... en dit kan voortkomen uit een behoefte aan duidelijkheid.

succes ermee,
ik zal meelezen hoe het verder gaat.

Pippie

Pippie

12-05-2009 om 21:23

Hebuca

Dat is moeilijk als je het ook alleen moet doen he. Fijn is als je het kan delen.

Wat bedoel je nu eigenlijk met 'hulp die je voor de opvoeding hebt'?

Pippie

hecuba

hecuba

13-05-2009 om 14:25 Topicstarter

Ben wat anders...

@ Pippie....Ik vind het heel moeilijk om hierover te praten vooral omdat ik hierdoor zo vaak veroordeeld ben en mensen ineens heel anders tegen mij aan kijken. Ineens ben ik niet meer gewoon een moeder (vrouw) met gewone kinderzorgen, maar iemand met een pyshiatrisch verleden. En dan ineens wordt er ook getwijfeld aan mijn capiciteiten als moeder en dat stemt mij altijd heel verdrietig. Maar ik wil er ook niet om heen draaien en er een mooi verhaal van maken. Maar de hulp is ervoor om te voorkomen dat mijn dochter de dupe wordt van mijn verleden (problemen) en om mijn hoofd georganiseerd te houden. Dit heb ik zelf bespreekbaar gemaakt vlak na de geboorte van haar. Alleen zo nu en dan heb ik behoefte aan gewoon mama's die zich herkennen in mijn problemen, welke mij dan het gevoel geven dat het geen apen en beren zijn waar ik soms behoorlijk last van kan hebben.

Mijn dochter is mijn alles en wil ook het beste voor haar...maar de angst dat zij ook maar iets van mijn rotzooi heeft in haar koppie kan soms zo verlammend werken, want je gunt niemand de strijd en ellende die ik heb moeten overwinnen. En zeker je eigen kind niet...

Pippie

Pippie

13-05-2009 om 19:32

Ah hebuca

Knap dat je het hier neer legt. Dat kan gelukkig ook anoniem. Heb wel enige ervaring in het ondersteunen van kinderen en ik weet ook dat je je 'eigen ding' zo op je kind kan projecteren. Ik wens je alle sterkte, het zal moeilijk zijn.

Waar ik je op wil wijzen is dat het misschien goed is om aan jouw hulp voor te leggen war je nog mee zit. Een deel zal namelijk in een gewone opvoeding passen, een deel zal misschien voortkomen uit datgene wat je doorgeeft uit je verleden, hoe dan ook. Zonder dat is opvoeden al best lastig op sommige punten en het is misschien wel verhelderend voor je om dat te gaan zien. Daarmee kan je misschien ook op die lastige punten die 'gewoon' zijn bij de opvoeding van een kind rust voelen.

Ik hoop dat je snapt wat ik bedoel.

Veel sterkte hoor. Bewondering!

Pippie

Guinevere

Guinevere

13-05-2009 om 21:51

Ja, je hulp

Ja, goed idee om het aan je huidige ondersteuner voor te leggen. Ik heb trouwens ook goede verhalen gehoord over video-hometraining, dat ze eerst alleen observeren hoe het eraan toe gaat bij jullie thuis en dan geven ze tips. Zelf geen ervaring mee maar misschien is het wel iets voor jou?

hecuba

hecuba

14-05-2009 om 16:01 Topicstarter

Dank je

Bedankt weer voor de reacties... doordat er hier vrouwen zijn die de dingen herkennen in hun eigen meiden heeft me ontzettend veel rust gegeven. En soms heb ik gewoon de visie van "gewone" moeders nodig...om de boel voor mijzelf een beetje te relativeren. En vaak is dit wel genoeg om voor mijzelf te beseffen dat ik als moeder het goed doe en niet meer dan gewoon mijn best doen. En soms heb ik gewoon eventjes onbekende mama's nodig om dat te bevestigen. En dat is hier nu gebeurt. En met de tips zal ik zeker wat mee gaan doen...

mirreke

mirreke

16-05-2009 om 13:07

Hecuba over kleding

Ik kan me best voorstellen dat het een teleurstelling is als je dochter qua kleding zo haar eigen (niet de meest elegante) koers lijkt te varen. Maar dit is dus een van de dingen die ik als eerste los zou laten. Het kan namelijk een enorme druk en geladenheid geven, die kleding, en is in feite zooo onbelangrijk. Ik zou een paar, duidelijke, regels handhaven. Kleding mag niet te klein zijn, niet kapot en niet vies. Verder zou ik het haar zelf laten kiezen. Probeer je onrust of zorgen over haar manier van kleding niet op haar over te dragen.
Het ziet er allemaal leuk uit, die meisjes met gematchte kleerjes en staartjes en weet ik wat in het haar, maar er zijn echt heel veel kinderen die zelf heel andere gedachten hebben, om wat voor redenen dan ook.
En ik kan me bepaalde zaken ook goed voorstellen, ik heb zelf nog levendige herinneringen aan kledingproblemen vroeger. Ik kan niet tegen maillots of panties, of tegen wol en kriebelkleding. Afschuwelijk, ik verstijf er van. En vroegâh had je niet zoveel keuze en was er veel kriebelkleding, en ik kan me de strijd met mijn moeder nog levendig herinneren (ik was denk ik ook zes). Ik kan je een ding zeggen, je kind doet het niet expres. En een strijd erover wekt alleen maar frustratie in de hand en belast de relatie tussen jullie beiden onnodig.
Oh, en over vroeg wakker worden, ik geloof dat het de langste ongoing opvoedopgave is om kinderen te leren 's ochtends geen lawaai te maken. Onze jongste (nu 5) heeft ook niet door dat je 's ochtends niet direct op vol volume moet praten en onze oudste (nu 12) die 's ochtends erg vroeg naar school moet vergeet af en toe dat je een deur dan zachtjes moet sluiten en niet dicht moet laten dreunen. En ook dat doen ze echt niet expres...
Ik kan me je zorgen trouwens goed voorstellen, het lijkt me ook lastig om te laveren tussen wat 'normaal' is voor kinderen, en wat toch problematisch zou kunnen worden. Vooral vanuit je eigen achtergrond... Sterkte, het is een hele verantwoordelijkheid, kinderen.

henri van hoorn

henri van hoorn

17-05-2009 om 05:17

Dochters

hallo hecuba,
snap je zorgen over bv, het fietsen. Heb dat zelf ook met mijn dochter gehad. Ze is nu 7, bijna 8 en fiets pas sind 3 weken. Ze durfde niet en in 1 keer krijgen ze het te pakken en nu krijg ik ze er bijna niet meer vanaf. Persoonlijk heb ik er elke keer, als ze bij mij was, gevraagt om te fietsen, elke keer zei ze nee. En opeens zei ze ja, heb haar dus haar eigen tempo laten bepalen. Ook de kleding kan ik me in vinden. Mijn ex en ik hebben zeg maar verschillende smaak, en zie dat mijn dochter ook daar haar smak aan aanpast. Namelijk dus bij wie ze is. Ik denk, dat ze nog met iets te jong is om te weten wat fijn is en wat niet, dus probeer haar wel het goede spul aan te geven en achteraf zegt ze dan wel dat het lekker gezeten heeft.
gr henri

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.