Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
rhoos

rhoos

27-11-2009 om 16:37

Wat doe ik verkeerd? [is mijn dochter aan het puberen?]

hoi allemaal,
heb twee dochters, 1 van 5 en 1 van 9. mijn probleem betreft de oudste. Zij is een lief, wat verlegen meisje wat moeilijk praat over wat haar bezig houdt. De laatste tijd is ze erg vaak boos, ontploft om het minste of geringste en kan daarbij heel brutaal zijn. je zou zeggen dat ze aan het puberen is....maar dat vind ik wel erg vroeg. Wanneer ze zo boos is, duurt het erg lang voor we weer normaal contact hebben, ik probeer haar te vragen waarom ze zich zo boos voelt en wat ze dan precies voelt, echter dit kan ze niet uitleggen.
ik vind dit zelf erg frusterend en voel soms echte irritatie. Door haar gedrag op dat moment vind ik het moeilijk om haar te troosten wanneer ze uiteindelijk bij me komt en huilt.
Herkent iemand het gevoel dat je van het ene kind makkelijker kunt houden dan van het andere? dat je ene kind je kan irriteren en het andere kind niet? Kan ik er wat aan doen...etc...
benieuwd naar jullie ervaringen.
groetjes rhoos

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
sabje

sabje

27-11-2009 om 19:07

Een soort van herkenning

maar niet in makkellijker houden van. Ik houd van mij twee kinderen even makkellijk.
Mijn dochter is 6 en net zoals jou dochter.Je merkt dat haar wat dwars zit maar het komt er niet uit. Ze wordt boos en zegt laat mij met rust.Ze kan soms ook ineens beginnen te huilen vooral als ze uit school komt.Vaak kijk ik wat ze wil hierin gister wou ze bij mij zitten en huilen.Prima dat mag er komt niet uit waarom ze zou moet huilen.
Ik probeer er geen druk op te zetten dat ze moet praten.
Ik vertel haar alleen als er iets is kan je altijd naar mama of papa toe komen.
Ik vind dit ook soms moeilijk omdat ik haar soms zo zie worstelen met zichzelf en zo verdrietig is.Het irriteert mij niet het maakt mij meer verdrietig voor haar zelf.Ik probeer leuke dingen samen te doen en soms verteld ze dan wat ze niet leuk vind ofzo.
Ik probeer haar gewoon zichzelf te laten zijn de ene persoon uit zich beter en makkellijker dan de ander.
Mijn zoon is meer een open boek daar zie ik aan als er wat mis is en dat komt er meestel meteen vrij heftig uit we kunnen erover praten en dan is het goed.
Ik denk dat je haar niet moet laten merken dat het je irriteert misschien weet ze echt niet wat haar dwars zit of kan ze dat gewoon niet vertellen dat wordt het voor haar nog moeilijker omdat ze dan bang is mama te irriteren.
Laat haar zijn wie ze is en haal de druk bij haar weg.
Kijk naar haar goede kwaliteiten en benoem die ook.
Ik wens je er veel succes mee ,ik vind het soms ook erg lastig .
groetjes
Sabine

De klik met je kind

Rhoos, er is geen enkele reden om te denken dat je iets verkeerd doet hoor. En ik geloof er niks van dat je van je ene kind meer houdt dan van je andere! Jouw dochter is blijkbaar gesloten van aard.
Ik ben het met Sabine eens dat het vooral van belang is je kind zichzelf te laten zijn. Het zou makkelijk zijn als ieder kind een open boek is, maar dat is nou eenmaal niet zo (net als bij volwassenen dus!!). Jouw dochter vindt het moeilijk om precies te zeggen wat haar dwars zit, hoe ze zich voelt en waarom ze zich zo voelt... Dat is ook nogal wat voor een meisje van 9!!
Ze is zoals ze is, en dat is prima. Ik denk dat het belangrijk is dat je dat uitstraalt naar haar toe. Probeer haar te accepteren, hoe moeilijk je dat soms ook vindt.
Mijn kinderen zijn ook erg verschillend en (ik geef het toe): het ene kind kan ik van "nature" makkelijker begrijpen dan het andere. Als ik het niet van nature aanvoel, vind ik het des te belangrijker om naar het kind te kijken en te luisteren om erachter te komen hoe ik het precies kan bereiken. Ieder kind zit weer anders in elkaar en dat is voor mij ook wel de uitdaging van het ouderschap hoor.
Maar dat betekent niet dat het altijd erg gemakkelijk is! Het blijft zoeken en proberen.
Veel succes gewenst,
n@nny

MRI

MRI

28-11-2009 om 10:25

Dit boek

heeft mij erg geholpen: "Kind wat moet ik toch met je" van Rozemarijn Roes. Het is een klein boekje van nog geen tientje maar ik heb er nog steeds heel veel steun aan.
Mijn kind kon/ kan ook behoorlijk boos en verdrietig zijn en hier had ik echt wat aan.

MariaRosa

rhoos

rhoos

28-11-2009 om 20:23

Dit boek

ga ik zeker opsnorren, dank je wel!
ben trouwens blij te horen dat ik niet de enige ben!
groet,rhoos

Aïda

Aïda

30-11-2009 om 13:03

Ohh hier ook

maar dan een meid van 10 al volop in ontwikkeling, maar zo tegdraads.. Soms zou ik haar met liefde achter het behang plaken... uhhhh doe maar een betonnenmuur. want dan hoor ik haar ook even niet.
En als je dan later vraag waarom ze zo deed, dan weet ze het zelf niet.. Hier speelt dit al zo'n jaar of 2.

Ik merk dat ikzelf op zoek moet naar een nieuwe manier van opvoeden/ omgaan met.. Ik wil soms nog iets te veel vasthouden aan hoe het was/is maar zij heeft nu een hele andere aapak nodig. En naar wat ik begrijp. Ik moet leren geduld te hebben.
Volgens mij zijn er twee woorden die deze en komende tijd het belangrijkst zijn en dat is.. Negeren en geduld!!

Pff en dat is nou net wat ik niet kan en niet heb

Maar ookal heeft ze haar kuren, ik hou net zoveel van haar als van haar 2 zusjes, en net zoveel als toen ze net geboren was..
Maar dat neemt niet weg, dat ik me soms mateloos irriteer aan haar, en zij zich dus ook aan mij .

Ohhh er komen dus een paar geweldige gezellige jaren aan!!

Pubertijd, Rhoos succes!

rhoos

rhoos

30-11-2009 om 20:46

Dank je,

Ik geloof dat ik het misschien wat al te zwaar inzie op het moment. Die irritatie die ik soms kan voelen vind ik echt heel erg, daar voel ik me schuldig over, dus ik ben blij dat anderen dit herkennen.
groet
rhoos

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.