Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Wat te doen met een buurtterroristje

Hallo,

In onze buurt woont een 8 jarig jongetje wat de buurtkinderen met regelmaat het leven zuurmaakt. Behalve dat mijn 6 jarige zoon regelmatig het mikpunt is van zijn gepest en agressie, horen we steeds meer verhalen uit de buurt dat ook andere kinderen regelmatig 'slachtoffer'zijn.

Het gedrag bestaat uit schelden, slopen van spullen, gooien met stenen naar auto's, zomaar in de tuinen van mensen gaan kijken en veelvuldig slaan (met grote stokken en mijn zoon zelfs een keer in het gezicht met een skateboard).

Mijn vrouw en ik (beide werkzaam in de geestelijke gezondheidszorg), herkennen in hem veel kenmerken van PDD-NOS en zijn gewetensontwikkeling lijkt ook niet zo heel geweldig. We hebben deze jongen al een aantal keren aangesproken op zijn gedrag en gezegd dat we met een volgend incident met zijn ouders zullen gaan praten.

Vanmorgen was het weer raak en vertelde onze zoon met een grote stok te zijn geslagen. Morgen gaan we dus praten met zijn ouders. Echter, we hebben al een aantal keren mogen aanschouwen dat ouders absoluut geen consequenties stellen aan zijn gedrag. De 8 jarige jongen zwerft veelal op straat en lijkt totaal niet begrenst te worden. Houding van ouders is 'mijn zoon doet zoiets niet' of 'dan zal je zoon het er wel naar gemaakt hebben'.

Ik verwacht dan ook weinig resultaat van het gesprek en wil me vast bezinnen op eventuele volgende stappen. Niet alleen omdat ik het niet pik dat mijn en buurtkinderen worden geterroriseerd door deze jongen als ze buiten spelen, maar ook omdat ik mij ernstig zorgen maak over de 'pester' en zijn ontwikkeling.

Wat, behalve praten met ouders kun je nog meer doen als praten niet helpt. Iemand ervaring of ideeen?

Bedankt


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
*bella*

*bella*

20-02-2010 om 18:49

Wel of niet?

Uit je bericht wordt me niet duidelijk of jullie nu wel of niet al met de ouders gepraat hebben, dat lijkt me wel essentiële info. Snap ook niet zo goed waarom je de ouders morgen gaat aanspreken over een incident van vanmorgen? Ik denk dat ik dat gelijk zou doen, zou dat als ouder ook graag gelijk weten denk ik.

Lemarchand

Lemarchand

20-02-2010 om 20:43 Topicstarter

Buurtterrorist

We hebben 1 keer eerder contact gehad met ouders. Desbetreffende jongen had toen een grote plastic glijbaan in onze tuin gemold door er met volle gewicht op te gaan springen. Zijn moeder hield zich afzijdig van het geheel en liet de vader alles opknappen (schade afwikkeling etc).

De reden dat we vandaag niet direct zijn gegaan, was omdat mijn zoon het pas later op de dag vertelde (het is nogal een binnenvetter). Ik heb late dienst in het ziekenhuis en mijn vrouw was iets te boos om zo'n gesprek rustig te kunnen voeren.

Heb zelf idd ook al gedacht aan melding bij de kinderbescherming. Zoals ik al zei, ik krijg erg het gevoel dat er in dat gezin niet of zeer inconsequent begrenst wordt. Bij deze jongen gaan al mijn alarmbellen rinkelen, herken de lege gewetensloze blik in zijn ogen van een ander jongetje van zijn leeftijd wat diagnose PDD-Nos heeft gekregen.

Wel vervelend dat het lijkt of we er in de buurt een beetje alleen voor staan. Andere ouders van kinderen die ook al met de jongen te maken hebben gehad hebben er tot dusver zelf niets mee gedaan naar ouders toe.

Guinevere

Guinevere

20-02-2010 om 22:18

Even een stapje op de plaats, Lemarchand. Je zegt: "herken de lege gewetensloze blik in zijn ogen van een ander jongetje van zijn leeftijd wat diagnose PDD-Nos heeft gekregen". Dat gaat me echt tever. Erg knap dat jij deze diagnose kunt stellen aan de hand van een blik die een jongetje met PDD-NOS toevallig ook heeft.
Dat er kennelijk iets aan de hand is met je buurtjongetje lijkt me helder, maar ga dat niet over een kam scheren met alle kinderen die PDD-NOS hebben. Krijg je weer zo'n gedoe van "zie je wel, die PDD-ertjes zijn etters".
Ik zou nog niet bij het AMK aan de bel gaan hangen trouwens. Wellicht zijn er andere opties, zoals hun schooldirecteur, de wijkagent of hun huisarts?

Nasha 1st

Nasha 1st

20-02-2010 om 22:29

Ook wel een erg grote stap

om het AMK in te schakelen...

Pippin

Pippin

20-02-2010 om 22:30

Eens

Ik ben het eens met Guinevere. Ga alsjeblieft geen diagnoses stellen. Hou het concreet, kijk naar gedrag dat je ziet en vraag aan de ouders wat zij ervan vinden.
En pas alsjeblieft op met oordelen.
Wij hebben een zorgenkind, ons wordt ook weleens verweten dat we 'niets doen' aan het gedrag van onze zoon. Ze zouden eens moeten weten. We doen heel erg veel! Het is een dagtaak. Maar alleen niet in het openbaar, daar wordt zoon zijn gedrag namelijk niet veel beter van, als wij hem in het openbaar corrigeren....

Lemarchand

Lemarchand

21-02-2010 om 00:40 Topicstarter

Misschien niet helemaal duidelijk geweest

Even voor de duidelijkheid. Ik stel geen diagnose en wil zeker niet alle kinderen met PDD-NOS over een klam scheren, daarvoor is de diversiteit qua symptomen en kenmerken immers te groot bij deze stoornis.

Ik zie echter wel veel kenmerken bij deze jongen die kunnen wijzen op PDD-NOS; problemen met het herkennen en benoemen van andermans emoties, tekorten mbt sociale vaardigheden, etc.

Indien dit het geval is (en nogmaals, het is zeker niet aan mij om een diagnose te stellen), dan houdt dat wel in dat deze jongen (een verhoogde) behoefte heeft aan structuur, begeleiding en een omgeving met gereguleerde prikkels. Mocht het zo zijn dat deze jongen daadwerkelijk PDD-NOS heeft, is het dag in en dag uit op straat laten zwerven en het niet begeleiden, sturen en begrenzen in zijn sociale contacten niet bevordelijk voor zijn ontwikkeling.

Los hiervan, blijft het natuurlijk zo wie zo zorgelijk dat de manier waarop de ouders (van wat wij hebben ervaren en horen van andere ouders) omgaan met het agressieve en destructieve gedrag van hun kind naar andere kinderen en materiaal niet bevordelijk is voor een gezonde gewetensontwikkeling van deze jongen.

Het incident van vanmorgen is hier een goed voorbeeld van. Wij hebben onze zoon gezegd om deze jongen te negeren en als er iets gebeurd dit aan ons te komen vertellen. Wat er volgens onze zoon vanmorgen gebeurde was hij onderweg naar een vriendje in de buurt langs deze jongen kwam en er vrijwel direct met een stok werd geslagen. Hierop is mijn zoon naar de moeder van deze jongen gegaan (op zich al dapper, andere kinderen in de buurt zijn schijtensbenauwd voor haar hebben ze ons verteld) om te vertellen dat hij was geslagen. Als reden werd opgegeven dat de jongen dacht dat mijn zoon iets van hem wilde afpakken. Reactie van zijn moeder:" Je mag niet slaan" en tegen mijn zoon:" En jij moet nu wegwezen", om vervolgens weer het huis in te gaan waar de hele dag de gordijnen dichtzitten.

Maar goed, we gaan eerst maar eens met zijn ouders praten. Ben van plan om het heel kort en bondig te houden. Als onze zoon iets doet wat niet door de beugel kan kunnen ze ons dat komen vertellen, andersom doen wij dat ook. Slaan met stokken, skateboards, gooien met stenen, schoppen, etc is geen acceptabele reactie.

Mocht dit geen effect hebben, dan misschien maar gewoon eens zonder namen noemen advies inwinnen bij iemand die er meer kijk op heeft.

In ieder geval bedankt voor jullie reacties.

*bella*

*bella*

21-02-2010 om 00:45

Pardon?

Je zegt dat jullie eenmaal contact hebben gehad met de ouders? En de rest van de buurt spreekt ouders niet aan? Wat knap dan dat jij de ouders zo precies in kunt schatten?!
Daar zou toch mijn eerste prioriteit liggen, contact met ouders. Je schrijft dat je je zorgen maakt om de ontwikkeling van die jongen. Nou, 1 ding is zeker, het is niet goed voor zijn ontwikkeling als hij het onderwerp van gesprek is in zijn buurt, en zeker niet als er niet samen met ouders naar oplossingen gezocht wordt. En misschien ligt het aan je benadering naar de ouders toe, kun je daar nog naar kijken. Misschien horen ze niet graag kritiek op hun kind, dat horen wel meer ouders niet graag. Een andere benadering kan dan wonderen doen. Ik vind het absoluut van de zotte dat je denkt over inschakelen van kinderbescherming zonder zoiets goed geprobeerd te hebben.

Lemarchand

Lemarchand

21-02-2010 om 01:00 Topicstarter

Praten komt altijd eerst

Ik denk er absoluut nog niet over om de kinderbescherming in te schakelen. Praten is altijd de eerste aktie. Maar als dit niet werkt en dit door blijft gaan zal ik zeker andere stappen ondernemen, welke opties daarvoor zijn, was nu juist mijn reden voor dit topic. En het is inderdaad erg vervelend dat andere ouders van geslagen kinderen er voor kiezen om niet naar de ouders te gaan.

En met mijn gesprekstechnieken zit het denk ik wel snor, hoor. Ik werk inmiddels zelf 15 jaar in de hulpverlening en mag toch hopen dat ik inmiddels enigszins weet hoe ik bepaalde gesprekken moet voeren zonder aanvallend en beschuldigend te zijn. Het gaat mij om een oplossing van het probleem. Hierin zullen de ouders van deze jongen een zeer grote rol moeten spelen, het is immer hun zoon. Als ouders hun verantwoordelijkheid niet nemen, dan zullen we toch wat anders moeten bedenken, lijkt me.

Maar goed, Bella, wat zou jij doen in onze situatie als praten uiteindelijk niets oplevert.

ijsvogeltje

ijsvogeltje

21-02-2010 om 09:54

Dames dames

waarom van die negatieve reacties? Soms krijg ik de indruk dat nieuwe mensen op dit forum (tenminste, het is geen bekende naam hier) helemaal niets goed kunnen doen. Lemarchand komt op mij als een betrokken vader over, die een probleem signaleert, de stap wil zetten om met ouders te praten, en tips vraagt. Er zijn hier genoeg draadjes op dit forum die een stuk minder genuanceerd zijn, en waar de stap richting andere ouders nooit wordt gezet.
Lemarchand, ik heb helaas geen tips voor je. Sterkte ermee, het lijkt mij een heel lastige situatie!

Nog een stapje

Lemarchand, ik zou doen wat jij doet. Gaan praten dus. Maar ik zou één stapje verder gaan.
Van wat je vertelt krijg ik de indruk dat je tamelijk zakelijk het probleem in het midden legt: jongetje vertoont agressief en vernielzuchtig gedrag, gaan jullie (ouders) daar wat mee doen?
Dat is heel keurig als je het over een hond of een boom op de erfscheiding hebt, maar het gaat hier over een jongetje. Die boom kan gesnoeid en die hond kan desnoods een spuitje krijgen. In essentie een tamelijk zakelijk proces. Maar dat jongetje moet verder. Die ouders moeten met dat jongetje verder. Jullie moeten nog een tijdje met dat jongetje verder.
Zou je dat jongetje binnen uit kunnen nodigen voor een gesprek (glaasje cola erbij)? Het is mogelijk dat hij in direct contact met jou wel aansluitingspunten vindt. Ik zou die mogelijkheid benutten.
Groet,
Miriam Lavell

Kari1

Kari1

21-02-2010 om 10:32

Herkennig

Jaren geleden hebben we hier ook zoiets gehad, gelukkig niet wat het slopen betreft maar wel schoppen, slaan etc. Onze kinderen en de buurkinderen gingen steeds minder buitenspelen vanwege dat gedoe. Hé, jullie gingen toch lekker voetballen op het plein, waarom kom je dan weer binnen Ja, maar S. is buiten en die gaat ons dan steeds tegen de benen lopen schoppen. Kun je hem dan niet even flink opzij zetten? Ja, nou, hij is veel kleiner dan wij (zij 8 en S. 6, zij flink en S. een onderdeurtje) dat dóe je dan toch niet, bij een kleiner kind? Zaten ze weer binnen.
Ouders van S. reageerden op aanspreken idd met mijn kind doet dat niet of dan zullen die van julie wel begonnen zijn.
Op een gegeven moment flink wat ouders en oudere kinderen uit de buurt gemobiliseerd (niet georganiseerd, dat ontstond op een mooie middag spontaan) en de ouders van S. rustig verteld dat ál deze mensen konden onderschrijven dat het gedrag van S. heel vervelend was. Gelukkig drong het toen tot de vader door dat het geen verzinsels waren en hebben we gezamenlijk een leerplan voor S. kunnen opstellen.
Jouw probleem lijkt ingewikkelder. Maar mijn idee is: waarom ga JIJ naar de ouders als er veel meer mensen last hebben? Zoek het in een buurtactie. En vind dan een vorm waardoor het geen overval lijkt maar een poging om met zijn allen iets goeds te doen voor het betreffende kind.
Kari

Hee Lemarchand

Woon je bij mij in de buurt?

Hier ook zo'n jongetje met bijbehorend gezin.

Het verschil is wel dat er hier wel diverse mensen hun beklag gedaan hebben bij de ouders, maar dat dat tot niets leidt. De meeste kinderen in de buurt willen niet meer met hem spelen, en volgens zijn ouders komt dat omdat ze het op hem voorzien hebben. Yeah, right!

Overigens denk ik dat moeder het ook allemaal niet meer weet met hem en het wel makkelijk vindt als ie lekker buiten is, een beetje van see no evil - hear no evil. Dat weet ik natuurlijk ook niet zeker, maar dat is in ieder geval zoals het hier er aan toe gaat. Binnen is dat jongetje ook niet te houden en als ie dan buiten op straat rondhangt, heeft de rest van het gezin rust.

De tip van Kari zal ik terharte nemen. Al heb zoiets al eens in mijn eentje geprobeerd, en dat heeft me de vriendschap met zijn moeder gekost. En ik dus niet dat ik in dit geval de juiste persoon zou moeten zijn om het gesprek aan te gaan. Ach we zullen wel zien hoe het gaat worden op het moment dat het goede weer er weer aankomt.

Wat hier trouwens wel werkt is zelf even goed van leer trekken tegen hem. Nog wel in ieder geval....

Lemarchand

Lemarchand

21-02-2010 om 14:07 Topicstarter

Ouders gesproken

Ik weet dat ik mijn professionele schtergrond niet teveel moet laten meespelen en zal in deze situatie ook proberen niet te doen. Je ontkomt er echter niet aan dat je dingen signaleert waarvan je weet dat het geen goeie signalen zijn. We hebben deze jongen al meerdere malen aangesproken op zijn gedrag, uitgelegd dat als er problemen zijn of ruzie is, dat dit met praten kan worden opgelost. Als onze zoon iets doet wat niet door de beugel kan, kan hij dat aan ons meldden zodat we er met zijn allen wel uit kunnen komen. Stokken, schoppen zijn niet acceptabel.

Mijn vrouw is vanmorgen naar de ouders van een meisje geweest wat laatst heel hard met een stok was geslagen om te vragen of zij de problemen herkenden en of zij nog met ouders hadden gepraat.

Het bleek dat deze ouders inmiddels ook al heel wat akkefietjes hadden gehad met deze jongen. Behalve het hard slaan van dochter met een stok (ze had de volgende dag nog een grote rode streep op haar rug staan), heeft hij ook al eens deze dochter en vriendin in de schuur opgesloten (deur op slot gedraaid) gedurende een uur terwijl hij ze uitmaakte voor de meest vreselijke dingen (scheldwoorden die te grof zijn om hier te herhalen), bij de moeder van dit meisje alle was van de waslijn gehaald en op de grond gelegd, tuinslang uit hun schuur gehaald, aangesloten en op de kat gaan spuiten. Tevens heeft moeder kunnen aanschouwen hoe mieren werden verbrand en opgegeten en lieveheersbeestje bewust werden doodgedrukt.

Ouders van dit meisje waren nog niet gaan praten met de ouders van deze jongen, maar zijn wel van plan dat binnenkort te gaan doen (ws maakt het feit dat ze onze verhalen nu hebben gehoord en weten dat wij er wat mee aan het doen zijn de drempel minder hoog)

Zelf ben ik vanmorgen naar ouders geweest van deze jongen. Zag door het raam moeder en zoon op de bank zitten toen ik aanbelde, de vader deed echter open. Hem op een rustige manier verteld dat mijn zoon gisteren meldde met een stok geslagen te zijn door zoon. Vader wist hier niets van, zoon ontkende in alle toonaarden en moeder wist nergens van (wanneer moet dit gebeurt zijn dan, weet ik niks van). Zijn moeder wist dit wel degelijk, want zij heeft haar zoon gezegd dat hij niet mocht slaan toen het gebeurde en heeft mijn zoon weggestuurd (ksst, wegwezen!! ik wil jou hier niet hebben). Moeder liegt dus gewoon over het incident (waar zoon naast zit). Vader zei dat hij het nog met de jongen zou oppakken.

We wachten nu af tot de ouders van het meisje naar zijn ouders gaan, wellicht wordt het nu voor andere ouders ook makkelijker om er wat mee te doen. Als de situatie niet verandert gaan we maar eens praten met de wijkagent.

Goed

... dat je eerst zelf met de ouders bent gaan praten. Dat is toch een eerste begin, lijkt me.
Hopelijk levert het iets op, maar gezien je eerdere ervaringen met het bewuste jongetje lijkt het me lastig.

Ik denk inderdaad dat het goed is om bij een volgende stap de wijkagent erbij te betrekken. Ook voor de wijkagent is het belangrijk te weten wat er speelt in de wijk. En wie weet is hij hiervan al op de hoogte, is hij al door andere ouders op de hoogte gebracht? En wellicht kan de wijkagent meer voor jullie betekenen, maar ook voor het bewuste gezin.

Blijf alert, succes, groet, Moppeke

Tip voor die andere buren

Eh.. zou de vader van dit jongetje enig idee hebben wat er speelt? Misschien wel interessant voor die andere ouders om ervoor te zorgen dat zij de vader van dit jongetje er bij moeten betrekken. Liever aanbellen op zondag dus en niet op woensdag middag.
Van de wijkagent moet je niet veel heil verwachten. Dat is geen hulpverlener en als die al een hulpverlenerstraject opstart, dan is dat er een van lange adem.
Tot die tijd heeft iedereen in de wijk het met dat jongetje te doen. Dat vraagt om iets meer betrokkenheid dan je zou doen met een kwestie over boom op de erfafscheiding of een vervelende hond.
Groet,
Miriam Lavell

Lemarchand

Lemarchand

21-02-2010 om 16:59 Topicstarter

Vader

Bedankt voor de tip, zullen dit zeker doorspelen naar de ouders van het meisje.

Weet niet zeker of vader op de hoogte is van het gedrag van zijn zoon. De twee keer dat ik hem heb gesproken over het gedrag van zijn zoon wist hij nergens van. Of dit echt zo is of niet kan ik niet beoordelen. Wel was het vandaag bijzonder hoe zijn moeder reageerde. Net zoals de vorige keer ontrok ze ze volledig aan het geheel, ontkende alles en zei nergens van te weten. Toen het incident speelde van het buurmeisje heel hard heeft geslagen, is mijn vrouw hier getuige van geweest en heeft gezien hoe het huilende meisje wat werd geslagen door haar zoon, volledig werd genegeerd en zoon alleen te horen kreeg dat hij niet mocht slaan, direct gevolgd door de opmerking of hij buiten wilde blijven spelen of binnen. Er werd niet gevraagd wat er zich had afgespeeld en van consequenties aan het slaan was al helemaal geen sprake.

Heb na vanochtend niet de indruk dat praten echt iets gaat veranderen (niet zo heel verwonderlijk als vader telkens nergens van weet en alles door zoon en moeder stelselmatig wordt ontkent of de verantwoordelijk bij de ander wordt gelegd). We wachten af wat de andere buurtbewoners gaan doen en hoe de situatie zich ontwikkeld. We gaan als zoon buitenspeelt immiddels al wel vaker polshoogte nemen buiten.

Bedankt voor jullie reacties

Lemarchand

Pippin

Pippin

21-02-2010 om 19:29

Lemarchand

Wat goed dat je het gesprek bent aangegaan. Je schrijft dat je denkt dat praten niet veel zal helpen, omdat de vader van niets weet. Maar misschien is het wel zo dat de moeder de moed helemaal heeft laten varen. Het klinkt allemaal een beetje apathisch in ieder geval. Daarom lijkt het mij juist erg goed, als je elke keer als er iets voorvalt, weer naar die vader toe gaat. Nu is het nog mogelijk dat hij denkt dat het om 'gewone' stubbelingen gaat, die bij samen buitenspelen horen. Het komt wel vaker voor dat kinderen elkaar een keertje slaan. Ik vind het nogal heftig met een stok, maar ook dat kan gebeuren. Maar als het echt zo'n groot probleem is, vind ik het eerlijker als hij daar van op de hoogte is.
Als er iedere keer iemand op de stoep staat, zal hij eerder de urgentie gaan inzien.
Als ik jouw, en je buren, was, zou ik dat een tijdje zo doen. Als het kwartje dan na een paar keer een incident melden, nog niet gevallen is (of als er een iets gebeurt, dat echt veel te gevaarlijk is), zou ik pas naar de buurtregisseur gaan.

Pippin

Pippin

21-02-2010 om 21:05

Sinilind

Je kunt het toch proberen, om eerst te praten? Het lijkt mij echt afschuwelijk, als iedereen zijn oordeel klaar heeft over mijn kind, en ik weet er niets vanaf. Ik hoop echt van harte dat ze dan eerst naar mij toe komen en niet naar een wijkagent gaan.
Als je de postings van Lemarchand leest, lijkt het echt erop of die vader niet beseft wat er gebeurd. Daar heeft hij toch recht op?

Fransien

Fransien

21-02-2010 om 21:21

Buurtpreventie

Bij dit soort dingen ga ik bijna denken aan buurtpreventie, wat dit jochie doet is niet normaal, als het mijn kind was, had ik behoorlijk ingegrepen (en was het waarschijnlijk niet zover gekomen). Goed, de ouders (in ieder geval de moeder) doen er niet veel aan, de andere kinderen uit de buurt hebben er last van, dus in de gaten houden bij het buiten spelen. Nou is mijn oudste net 6 en mag die nog niet zonder toezicht alleen buiten spelen, al was het alleen maar omdat haar broertje van 4 en zusje van 3 het dan ook willen, maar in zo'n geval zou ik toch wel toezicht gaan houden, wel zodat ik de kinderen niet stoor. En zelfs kinderen kun je uitleggen waarom je een beetje in de buurt blijft, zij kennen het jochie immers ook en zijn ook niet zo dol op geslagen en geschopt worden.
Sterkte, dit is niet leuk.

Wat te doen in die tussentijd

Sini:"ben ik hier echt de enige die denkt dat het "soft aanpak" (praten praten praten) hoogst waarschijnlijk niets gaat uithalen?" en "mijn reactie zou zijn om naar de politie (wijkagent of wijkbureau) te gaan? "
Waarmee je doet alsof de politie wel a la minute kan zorgen dat dit jongetje niet meer slaat. Hoe stel je je dat voor?
Voordat dit kind het gedrag verandert (of wordt opgenomen voor behandeling) is de lente geweest en de zomer ongemerkt gepasseerd wegens vakantie.
Tot die tijd, en misschien wel langer, moet je als ouders wat om je eigen kinderen te kunnen laten spelen. Ik zou zeggen: maak met elkaar afspraken over toezicht bij het spelen. Dan ben je er ook bij om dat jongetje direct aan te spreken als dat nodig is.
Het voordeel van deze aanpak is dat de eigen kinderen kunnen blijven spelen én dat er tegelijkertijd wel een 'aanpak' is van het gedrag van dit kind. It takes a village to raise a child. In dit geval zeker.
Tegelijkertijd kun je de incidenten wel melden. Bij deze ouders. Betrek vader er bij. Wie weet weet hij van niks en komt alles koud op zijn dak vallen. Als dat zo is dan is het niet zo gek dat ook hij de hakken in het zand zet en dat stelt een oplossing nog verder uit.
Wat je wil bereiken is dat deze ouders inzien dat er iets fundamenteel misgaat in het gedrag van dit kind op straat en dat zij bereid zijn dat aan te pakken en er hulp bij te zoeken.
Dat is de snelste oplossing.
Als dat helemaal niet helpt, dan is het om het even of je de wijkagent of het AMK inschakelt. Het leidt tot hetzlefde traject. Maar dat duurt lang. Dagen, weken, maanden. Terwijl je eigen kinderen iedere dag buiten willen spelen. Daarvoor zul je toch een oplossing moeten verzinnen. Dus toch met de andere buren afspraken maken voor de tussentijd.
Oh ja, en ik zou ook dat gewoon melden aan deze ouders. Ze moeten niet alleen weten dat hun kind wel eens slaat, maar ze moeten vooral weten dat ze zorg van de buurt om dat gedrag inmiddels een hoog niveau heeft bereikt.
Dat geeft ze de kans om zelf direct iets te gaan doen.
Groet,
Miriam Lavell

koentje

koentje

22-02-2010 om 10:27

Misschien een brief

een brief opstellen waarin enkele voorvallen concreet genoemd worden. Niet verwijtend maar concluderend. Dan erbij vermelden wat jullie als buurtbewoners geprobeerd hebben en wat het resultaat was.
En dan kun je ervoor kiezen deze brief als waarschuwing naar deze mensen te sturen, en vermelden dat bij het volgende incident contact opgenomen wordt met de politie. Of direct ook een afschrift van de brief naar de wijkagent sturen.
Het is belangrijk om geschiedenis vat te leggen in dit soort situaties. Dat kan helpen als er uiteindelijk stappen moeten worden ondernomen!

Geen keus

Sini:"En dat "it takes a village to raise a child" is ook waar, ongetwijfeld, maar in de situatie van Lemarchand zou ik eigenlijk niet graag betrokken willen worden in de opvoeding van een kind met zulke problemen."
Eh.. de uitspraak is hier niet alleen van toepassing op dat ene kind, maar op alle kinderen die daar willen spelen. Zij moeten kunnen spelen. Daar zul je als ouders met elkaar wat aan moeten doen.
Daardoor ben je betrokken. Je hebt geen keus. Het is een kind van de buurt net als je eigen kind. Het is geen boom die je kunt snoeien of hond die je in kunt laten slapen.
Alleen al om het leefbaar te houden voor je eigen kinderen moet je je in dit soort gevallen meer actief met buitenspelen bemoeien.
Groet,
Miriam Lavell

It takes a village...een voorbeeld

Hier ook twee broers die het buiten spelen voor andere kinderen moeilijk maakten. It takes a village heeft hier geholpen. Wat toezicht, de jongens wat positiever benaderen, ook eens binnen vragen en contact proberen te leggen. De situatie was hier wel wat anders. De ouders van de jongens reageerden met "overdreven" straffen. Dat voelde ook niet goed. Inmiddels kan iedereen weer naar buiten en zijn het schoppen, slaan, scheldem, buiten sluiten en de rare streken tot een acceptabel niveau gedaald. De jongens zijn nu aanspreekbaar als er wat mis gaat en ze proberen zichzelf te corrigeren.
Maddi.

ilsepilse

ilsepilse

26-02-2010 om 19:31

Niet zo netjes

maar wat wij gedaan hebben toen mijn zoon op die leeftijd door een buurjongen in mekaar geklopt werd (en mijn man zag het gebeuren door het keukenraam), hij ging naar buiten, hield de buurjongen vast en toen mocht mijn zoon hem een klap verkopen...
nooit meer gebeurd en het zijn nog altijd goeie vrienden ...

mirreke

mirreke

27-02-2010 om 09:31

Pdd-nos? ot

Er is al iets over gezegd hier, maar in wat jij van het jongetje beschrijft Lemarchand, herken ik niets van pdd-nos, hoe veelomvattend dat ook kan zijn. 'Een lege, gewetenloze blik...' Je beschrijft een psychopaat, geen pdd-nosser.

mirreke

mirreke

27-02-2010 om 09:33

Waarmee ik niet wil zeggen

dat dat jongetjes een psychopaat is, maar dat jou omschrijving een van een psychopaat zou kunnen zijn.
Ik zou idd. op zondag aan de deur staan, en eens vriendelijk gaan praten. Misschien trekt de moeder het totaal niet, maar weet vader dat niet. Is er hulp nodig, waarmee het jongetje, en uiteindelijk ook jullie buurt, veel gebaat kan zijn...
Het lijkt me niet leuk, maar écht, pdd-nos...

Heirthe

Heirthe

27-02-2010 om 16:47

Beetje verdrietig van dit draadje

Mijn zoons zijn hier namelijk ook de buurtterroristjes en dat doet mij heel erg veel verdriet. Mijn oudste zoon heeft asperger en tourette en vooral dat laatste loopt nogal uit de hand (schelden, vloeken).
Van ons wordt ook gedacht dat wij het er allemaal maar bij laten terwijl wij al 12 jaar vechten en knokken met onze oudste zoon. En inderdaad wordt je er wel eens zat van, al die ouders bij de deur met klachten over jou kinderen en ik ben dan als moeder ook niet altijd in staat om vriendelijk te blijven en begrip te tonen. Ik wil ook wel eens iets leuks horen over mijn kinderen, want ze hebben ook genoeg leuke dingen.
Mijn man en ik hebben altijd geprobeerd ze goed en netjes op te voeden en dat proberen we nog steeds, maar op de een of andere manier valt het kwartje nooit...
En hoe frustrerend is dat als ouder zijnde, hoeveel energie kost dat. Mijn man en ik hebben veel verloren, kennisen, vrienden, zelfs familie, buurtgenoten roddelen over ons, we zijn een hierdoor een eenzaam gezin geworden.
En nu lees ik dit draadje en vind dat ik moet reageren vanuit mijn gevoel. Ik kan wel boos gaan worden op de reacties in dit draadje maar dan krijg ik toch alleen boze reacties terug en maakt het mij alleen maar verdrietiger.
Lemarchand, stuur alsjeblieft niet te snel de AMK op deze mensen af, misschien kun je het van de andere kant proberen te zien hoe moeilijk die mensen het misschien wel hebben met hun zoontje. Probeer als buurtgenoten eens te helpen en niet verwijtend te reageren. Bekijk de reacties van die moeder eens als een reactie van frustratie en wanhoop want dat is het, dat vertel ik je uit eigen ervaring.
Ik weet heus wel dat een kind niet het leven van andere kinderen zuur mag maken en dat je dan moet ingrijpen, maar begin alsjeblieft niet met grof geschut. Ik ben nl ook wel eens bang dat we politie of AMK bij de deur krijgen omdat mensen denken dat het nodig is hier (terwijl dat niet zo is).
Ik vind het heel erg dat er zo over mijn zoons gesproken wordt hier want als ik ze 's avonds naar bed breng en ze niet zonder hun knuffeltje kunnen, zou ik graag willen dat de mensen dat ook eens zouden zien..

Monique D*

Monique D*

28-02-2010 om 12:55

Foske, geen therapie om dit gedrag te voorkomen op straat?

Het kan inderdaad zo zijn dat kinderen een stoornis hebben, waardoor ze dit gedrag vertonen.
Maar het is uiteraard niet de bedoeling dat de hele straat last moet hebben van hun gedrag. Kinderen met stokken afranselen, in schuren opsluiten, tuinen vernielen.. dit kan niet en mag niet. Dit gedrag moet voorkomen worden, want je wil niet dat de boel escaleert. De vraag is: hoe hoe je dat? Je krijgt toch hulp? Wordt dit gedrag niet besproken/behandeld en wordt er geen oplossingen aangeboden? Het zal toch eens een keer escaleren.. en bedenk eens: als dit niet wordt opgelost zal dit probleem op latere leeftijd zeker verergeren. Jouw zoon die wordt beschreven als veroorzaker van zinloos geweld is niet leuk! Heb je ook aan de boze ouders aan de deur doorgegeven dat jouw kinderen aan een stoornis lijden? Misschien zijn ze op dat moment niet aanspreekbaar, maar een brief in hun bus kan wonderen doen..
Groetjes van Monique, wier zoon een keer een jongen helemaal heeft afgeranseld, die elke keer dit gedrag vertoonde (teckelen, schoppen, slaan, al dan niet met stokken, etc.). Resultaat, die jongen heeft mijn zoon met geen vinger meer aangeraakt, maar andere kinderen hadden nog wel last van hem! Ik denk dat je dat ook niet wil dat jouw zoon dat overkomt!

Heirthe

Heirthe

28-02-2010 om 18:12

Nou zo erg is het hier nou ook weer niet

Mijn zoon ranselt geen kinderen af en slaat niet met stokken e.d., sluit ze ook niet op in schuren enzo, het is hier meer zo dat hij en zijn broertje allerlei kattekwaad uithalen (doorgaan met sneeuwballen gooien, sneeuballen tegen ramen gooien, schelden, vloeken (tourette) en snel ruzie uitlokken)
Heel veel vind ik persoonlijk ook nog onder de noemer kattekwaad hoor, maar ik snap ook wel als ze ergens maar mee door gaan, mensen daar last van hebben.
En ze zijn altijd nogal aanwezig zeg maar (hard roepen enzo, veel bravoure) ik zie het ook liever niet bij mijn zoons maar krijg het er niet uit, ik was zelf vroeger ook vrij brutaal en had ook nogal wat bravoure, dus het is blijkbaar erfelijk Alleen het wordt niet meer geaccepteerd in de maatschappij.
Toch hebben mijn zoons een klein hartje hoor, alleen dat zien mensen niet. Mijn oudste zoon weet niet goed hoe hij leuk contact moet maken en is daardoor wel opdringerig. Ik heb aan heel veel mensen uitgelegd hoor wat er speelt maar persoonlijk heb ik daar geen positieve ervaringen mee, men hoort het aan, zegt het wel te snappen, maar hun gedrag t.o.v. onze zoons veranderd niet en men houdt de kinderen bij die van ons weg.

Heirthe

Heirthe

01-03-2010 om 11:39

Wat vreemd

dat er op een persoon na, niemand meer reageert nu ik mijn verhaal neergezet heb.
Waarom is dat eigenlijk, vind het een beetje raar...?

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.