Zoon (4) voorbereiden op dood kat
Vandaag bij de dierenarts geweest en gehoord waar ik al bang voor was; onze 17-jarige kat zal het niet lang meer maken.
Natuurlijk ben ik zelf verschrikkelijk verdrietig en zal helaas binnenkort de beslissing moeten nemen wanneer we hem in moeten laten slapen.
Maar hoe vertel ik het mijn 4-jarige zoon? Een tijdje geleden hadden we een gesprek over oud/jong toen een kindje van het kdv onverwacht overleden was en ik vertelde dat als oude mensen doodgaan dat 'minder erg' is dan jonge mensen.
Ik zei toen ook dat poes al erg oud is(eigenlijk om de aandacht van opa/oma af te leiden)en toen draaide hij bijna door; 'ik wil niet dat poes doodgaat'.
Kortom; iemand ervaring?
Helaas ervaring genoeg
Een goede manier is er niet denk ik. Het is gewoon heel verdrietig en triest. Misschien is gezien zijn leeftijd nog wel de beste manier om de kat in te laten slapen en hem dan pas te vertellen dat het dier overleden is en eventueel samen met hem afscheid nemen van de (al dode) kat. Een kind van vier afscheid laten nemen van een nog levend dier zou ik denk ik niet doen, vraag me af hoe je dat dan uit moet leggen zonder dat je kind verkeerde conclusies gaat trekken. Je vertelt dan nl. al snel dat hij/zij een prikje krijgt van de dierenarts en dan gaat slapen en niet meer wakker wordt of dat hij een soort narcose krijgt en niet meer wakker wordt. Maar deze uitleg kan bij een vierjarige helemaal fout vallen.
Wij hebben een hond in moeten laten slapen toen mijn zoontje 3,5 jaar was, hij snapte het niet echt van te voren. Afgelopen mei hebben we helaas weer een hond in moeten laten slapen en hebben we het pas daarna verteld met de mogelijkheid nog afscheid te gaan nemen van de hond, maar dat wilden beide kinderen niet (7 en 11 jaar). Ze begrepen dat het voor de hond zo niet langer kon maar vooral de eerste paar weken waren ze toch zo nu en dan nog in tranen, er is toch die lege plek in het gezin.
Vergeet ik je sterkte te wensen
bij het nemen van deze vervelende en moeilijke beslissing. Dus bij deze veel sterkte gewenst.
Wij hebben pas onze kat laten inslapen
ook 17 jaar.Mijn dochter is net vijf.We wisten dat het ging gebeuren en hebben het verteld ze is ziek blind en de dierenarts kan haar niet meer beter maken.
Ik heb de kat de avond voordat ze haar prikje kreeg beneden gehouden zodat ze haar nog konden aaien (wat een wonder was want ze was heel erg fel alleen mijn man kon haar altijd aaien).Ze heeft wel de kat geaaid maar verder zei ze er niet zoveel over ja zei ze gelukkig hebben we Dikkie en Knuffie nog
De kinderen hebben we bij vrienden gelaten en wij zijn naar de dierenarts gegaan.
Toen we weer naar huis gingen vroeg ze waar is Banjer ik zei die is overleden/dood en toen begon ze te huilen (ze wist wel dat we naar de dierenarts gingen en dat Banjer niet meer terug kwam) net alsof het toen realiteit voor haar was.Ze heeft heel hard gehuild haar broer deed ook me en toen hebben we maar met zijn vieren gehuild.Verteld dat ze nu in de poezenhemel is.
De volgende dag heeft ze het aan de juf verteld en ik heb haar een foto gegeven van de poes.
Nu praat ze er heel gewoon over verteld het ook wij hebben twee poezen we hadden er drie maar een is dood.
Ik denk dus gewoon vertellen hoe het zit en kijken hoe hij erop reageert.
In ieder geval heel veel sterkte!
Zoon hier
Toen vorig jaar onze kat was overleden (ook met hulp van de dierenarts) was onze zoon (toen 5) er erg relaxed onder. Hij wist al dat de poes ziek was en ws. niet beter kon worden. Dat de poes zó ziek was, dat het voor poes niet leuk meer was. We hebben verteld dat de dierendokter de poes heeft geholpen om sneller dood te gaan, zodat ze geen pijn meer zou hebben. En dan poes het niet erg vond om dood te gaan, omdat er op deze manier helemaal niets leuks meer aan was voor haar.
Kennelijk hebben we het zó goed uitgelegd, dat zoon geen traan heeft gelaten...wel stormde hij die middag het huis in om de dode poes te zien. Die lag keurig in haar mandje alsof ze sliep. Zoon was zelfs teleurgesteld omdat er geen botjes te zien waren. Dood = skelet had hij zelf bedacht....
Sterkte met je kat hoor. Het blijft naar zoiets.
