Zoon (8) maakt hele dag door geluidjes
Even tegen jullie aanhouden.
De mond van zoon van 8 staat nauwelijks stil. En dan heb ik het niet over praten, dat doet ie ook graag, maar ik bedoel geluidjes maken onder het spelen, onder het eten, tijdens het douchen, onder het aankleden, tekenen etc.. Ploppen met zn lippen, prrrrr, zingen, fluiten, veel klanken of zinnetjes maar blijven herhalen enz. Begint bij opstaan, eindigt bij slapengaan. Behalve bij lezen, tv kijken, sporten of als hij iets heel inspannends moet doen.
Zoonlief functioneert prima, is vrolijk en ongecompliceert en heeft geen tics ofzo, is op school wel snel afgeleid en soms slecht geconcentreerd. Juf op school heeft dit ook nooit genoemd als raar of opvallend gedrag. Vooralsnog dus niets dat duidt op add of adhd bv.
Manlief stoort zich enorm aan deze geluidenstroom en wil dat indammen. Ikzelf vind het minder storend en ook getuigen van vrolijkheid, en gezelligheid. Ik vergelijk het n beetje met in jezelf zingen en fluiten.
Ik vind zonder reden eigenlijk het ook wel bij jonge kinderen horen, en herinner me dat ik als kind ook vaak geluidjes maakte, zong of humde, vooral als ik ontspannen of blij was. Vandaar mijn positieve associatie.
Maar goed omdat manlief het wil beperken en ik merk dat het zoonlief niet makkelijk lukt - het is een onbewust automatisme- vraag ik me af of dit nou echt gek is en dat ik gewoon een blinde vlek heb voor dit gedrag? Of dat het wel vaker voorkomt bij kinderen van deze leeftijd?
Dochter ook
Mijn dochter (8) maakt ook de hele dag geluid. Heel veel gekwebbel, maar ook als ze aan het spelen is maakt ze geluid. Volgens mij altijd gesproken tekst en geen geprrrt of gefluit, maar daar moet ik eens op letten. Ik kan me er wel goed voor afsluiten, vaak valt het me pas op als oudste op niet te verstane wijze zegt dat ze stil moet zijn.
Soms
Ja dat deed mijn dochter ook wel. Maar niet de gehele dag, dat kan ik me niet herinneren. Wel veel liedjes hummen/neurien/ of lalalala doen. Meestal vond ik het prima, maar het kon me ook wel eens op mijn zenuwen werken. Maar dan hielp het wel door gewoon te vragen/zeggen of ze even stil kon zijn. We zijn nu jaren verder en ze zingt nog steeds heel veel (in de wc of onder de douche, tijdens het inruimen van de vaatwasser enz enz.)
Bij ons ook
Zoon (11) maakt ook de hele tijd allerlei geluidjes (behalve als hij TV kijkt). Vind het wel gezellig en soms ook erg knap wat hij qua geluid produceert (heeft me al vaker voor de gek gehouden met een uitstekende imitatie van 2 vechtende katten). Alleen als het geluidsniveau te hard wordt zeg ik er iets van, voor de rest laat maar gaan. Het hoort bij hem. Op school doet hij het blijkbaar niet, ik heb i.i.g. nog nooit een leerkracht hierover gehoord.
Dochterlief (7) zingt de hele tijd, zelfs als haar playmobil of lego poppetjes tegen elkaar 'praten', doen ze dit zingend. Vind ik af en toe veel storende dan de geluidjes van mijn zoon. Dochterlief kan namelijk niet zo goed zachtjes zingen, maar wel op vol volume.
Ja zeker
Oudste zoon deed dat als heel klein kind al: je "hoorde" hem spelen, heel gezellig vond ik inderdaad. Nu is hij 10 en doet hij het nog, geluid maken. Of gezellig beetje neurien tijdens een spel of huiswerk, of reclames nadoen, grappige teksten weet ik veel. Ik vind het nog steeds gezellig, hij heeft ook niet zo'n hele harde stem, dat scheelt. Het is een soort achtergrondgeluidje, volgens mij heeft meestal niemand er hier of op school last van?!
Lastig dat je man zich er aan ergert, want volgens mij is het heel lastig te onderdrukken...
Zoon heeft overigens wél een diagnose add en vindt het moeilijk om stil te zitten en maakt het voor zichzelf wat drukker als het te saai is (onder meer door bewegen en geluid maken...)
Begon me wel zorgen te maken om de volgende twee kinderen toen die als dreumes niet steeds geluid maakten bij hun spel 
Ach (beetje ot)
ik vind geluidjes ook gezellig en het maakt mij niets uit. Het is eigenlijk wel frappant om te lezen dat veel kinderen het kennelijk doen terwijl er niets bijzonders met die kinderen is. Mijn zoontje maakt ook geluidjes (met spelen enzo) en het valt mij niet op dat het nou zo erg is, maar door zijn diagnose wordt het geluidjes maken door de psych en peuten gezien als 'typisch autistisch' gedrag. Dat vind ik zo jammer, dat nu hij zo'n label heeft alle trekjes daarin worden meegezogen. Sorry beetje ot maar het kwam bij me op nav je vraag.
Hmmm
Ik weet niet in hoeverre dat geluidjes maken 'normaal' gedrag is. Mijn oudste deed het niet, maar zij heeft wel een periode gehad dat ze de hele dag door praatte. Jongste vertoont wel meer gedrag dat je eventueel zou kunnen linken aan iets autisme-achtigs of ADD o.i.d., maar zo lang er geen diagnose is (hebben we geen behoefte aan) is het gewoon een gedraging die ze vertoont. Als ze wel een diagnose zou hebben zou het waarschijnlijk wel daaraan gekoppeld kunnen worden. Hoe dan ook, lood om oud ijzer 
Lastig
Of het nou bij een diagnose hoort of niet, het zal lastig zijn er iets aan te doen. Dit is niets dat 123 over gaat. Misschien met je kind erop attent maken, dat hij zich er wat meer bewust van wordt, daar zou je tips over kunnen vragen bij deskundigen. Begrip kweken of oordoppen voor de vader lijken me op korte termijn handiger, met ergernis wordt het eerder erger lijkt mij.
Vic (ot)
Nou Vic, een diagnose vind ik niet bepaald lood om oud ijzer. Het is op zich goed om te weten waar bepaald gedrag vandaan komt. Dan ga je daar toch anders mee om dan wanneer je er van uit gaat dat er 'niets aan de hand zou moeten zijn' met je kind. Tenminste, ik vind dat ik beter op mijn kind reageer dan daar voor. Misschien dat jij je kind al uit jezelf zonder diagnose op een andere manier benaderd.
Ik wilde trouwens niet insinueren dat het kind van jopi 'iets' heeft! (kan natuurlijk wel, maar hoeft gezien ook de andere reacties helemaal niet zo te zijn)
Jopi
Ik lees nu net je draadje hieronder, je zoon moet dus én zijn mond gaan houden én afleren te duimen?! Och arme!
Ik zou op het afleren van het duimen inzetten en net zoals Rafelkap oordoppen voor je man kopen 
Je zoon is al 8 en ik heb gemerkt dat met een jaar of 10 het spelen toch al minder wordt en daarmee ook de geluidjes (tenminste hier).
Ff ano (o.t.)
Ik bedoel niet dat de diagnose lood om oud ijzer is, maar het feit of je het gedrag al dan niet koppelt aan die diagnose. Ik zou er mijn kind ook niet anders door benaderen, maar sluit niet uit dat het ooit in de toekomst nodig is om bijv. dingen op school te regelen of (meer) begrip te krijgen van bijv. sommige familieleden.
Zoon en dochter
maken allebei bij tijd en wijle geluidjes. Dochter heeft diagnose (o.a. autisme en ticstoornis) en zoon niet.
Als je bang bent dat mensen commentaar gaan leveren op het gedrag van je kind is dit misschien een tip. Onze dochter vertelt dat je het kunt vergelijken met niezen: je wilt het misschien wel tegenhouden, maar dat lukt je niet. Zo legt ze het uit aan anderen en er wordt dan nooit vreemd op geteageerd!
Gulden middenweg
Dank voor jullie reakties. Goed om te lezen dat het gedrag vaker voorkomt, met of zonder diagnose.
We gaan voor de gulden middenweg. Ik heb manlief laten weten dat het niet raar is dat hij dit doet en dat hij zich er voor moet leren afsluiten, zoonlief gaan we vragen af en toe de herhaling van hetzelfde geluid ('vastgelopen LP, voor de generatiegenoten onder ons te doorbreken en bewust te maken dat dat soms niet fijn is voor anderen in dezelfde kamer.
Helemaal afleren is zeker niet de bedoeling en is denk ik ook kansloos. De oordoppen hebben we allang in huis tegen het snurken van manlief dus heb al laten weten dat het vergelijkbaar is: stoppen met snurken is wellicht net zo lastig als stoppen met geluidjes maken. Ter bevordering van het begrip zullen we maar zeggen.
Dus Ff anno, maak je geen zorgen! Zoonlief gaat wel stoppen met duimen, maar mag zn mond overdag gewoon nog gebruiken zoals ie het gewend is
Ja hoor
Mijn dochter 
heeft een tijdje halfbewust, halfonbewust voortdurend zitten boeren tijdens het spelen. Kon ik me wel aan ergeren, maar dat hielp niet. Nu lijkt het weer op zijn retour, gelukkig. Zingen doet ze al jaren de hele dag door, zachtjes of hard al naargelang de mate van bewust/onbewust. En ik heb eigenlijk continu 'iets' in mijn hoofd. Een stukje lied, een melodielijn, soms gewoon een paar woorden die in een loop vastzitten. Ik neurie/herhaal heel erg veel in mijn hoofd. Soort white noise lijkt het wel. Bij mij hoor je het soms aan mijn ademhaling, verder niet. Maar het is er wel.
Je zoon klinkt gezellig!
