Zoon is boos op mij want zijn vriendje mag alles en hij niets
Vandaag was mijn zoon (7 jaar) heel erg boos op mij toen hij uit school kwam. Hij had de dag ervoor bij een vriendje gespeeld. Nou dat was een paradijs volgens zoon en hier is het een hel. Hoezo vraag ik hem. Nou vriendje mag allemaal dingen en heeft dingen die hij niet heeft. Wat dan? Hij krijgt chips, cola en snoep uit school zoveel hij maar wil elke dag. Ik heb heel veel lekkers gegeten. Meteen in de auto mocht ik al chips en snoep pakken. Waarom mag ik geen chips in de auto als ik uit school kom. Mijn antwoord. Kom nou je krijgt toch ook lekkere dingen? Nee, alleen maar vieze dingen en ik mag niet gewoon de hele tijd pakken wat ik wil aan snoep en ships. Nou je mag toch ook een paar snoepjes en koekjes etc als je uit school komt. Ja een paar, niet zoveel als ik wil. Ik wil zoveel snoep en ships en frisdrank als vriendje krijgt.
Vervolgens zegt zoon: en vriendje heeft een tv en een gameboy op zijn kamer en mag gewoon zoveel gamen als hij wil. Tja daar heeft hij een punt. Ik wil liever dat hij speelt met speelgoed en buiten voetbalt en na 5 uur als ik ga koken mag de tv aan of zijn Nintendo. Bij ons thuis heb ik min of meer vaste etenstijden. Gezellig aan tafel. Chips heb ik eigenlijk alleen op zaterdag avond als het filmavond is bij ons thuis. Dan haal ik ook iets lekkers om te drinken maar geen cola want daar zit Cafeïne in. Soms zet ik heus ook wel eens de tv of Nintendo, of Wij aan als het vroeger dan 5 uur is, maar dat is een uitzondering. Mijn dochter (9 jaar) kwam van de week ook al thuis met de mededeling dat bijna al haar vriendinnen een tv en computer met internet op hun kamer hebben. Zucht ik vind het vervelend dit gezeur en onvrede. Ik merk dat ik wel gevoelig ben voor dit gezeur en onvrede. Ga echt aan mijn eigen ideeën twijfelen. Moet ik mee met de tijd en ze maar de vrijheid geven om te doen wat ze willen. Dat is dus de hele dag tv computer en gamen of toch vol blijven houden dat ze maar moeten gaan spelen. Ik keur het niet af wat anderen doen maar vind het wel vervelend dat zoon nu liever bij zijn vriendje wil gaan wonen bij wie alles wel mag 
Wie heeft raad? Het is overal toch anders daar moeten kinderen toch tegen kunnen of ga ik te ver met regeltjes en maak ik het zo moeilijker? Normaal zeuren ze er niet over behalve als ze bij een vriendje hebben gespeeld waar het wel mag....
Volgens mij zijn jouw regels veel gewoner
tenminste voor mij en ons gezin.
Er zijn altijd gezinnen waar alles mag. Daarom hebben wij 1 of 2x per jaar allesmagdag. Dan mogen onze kinderen ook zoveel gamen, pc, tv als ze willen. En ook veel lekkers die dag. Ze genieten die dag. Maar aan het eind van die dag vinden ze het ook wel weer genoeg geweest.
Maar ik geloof zelf ik regels over schermtijd, snoep, etc. Af en toe meeveren is heel goed maar ik zou de basisregels zeker aanhouden.
Och ja
dat denken kinderen inderdaad altijd, dat het bij een ander veel leuker is. Meestal zeg ik dan, joh, vraag aan vriendjes moeder of je misschien daar mag komen wonen, aangezien het daar veel leuker is! Hier is het daar nooit van gekomen. Kennelijk val ik dan toch nog mee.
Het gras is bij een ander altijd groener
Na de basisschool wordt het nog veel gekker, zet je maar schrap.
"Iedereen" heeft een mobiel van 200 euro minstens, een computer èn een laptop, een ipod/ipad/tablet weet ik veel, klasgenoten gaan nooit voor 11 uur `s avonds naar bed, als het regent mag iedereen met de trein, allemaal minstens 2x per jaar op vakantie,ze krijgen bergen zakgeld en trouwens...niemand heeft van die zeurpieten van ouders als mijn kind.
Zoon mag zijn wensen kenbaar maken en soms zijn ze te realiseren,dan is het een redelijke wens en kom ik hem tegemoet. Soms heeft hij pech en blijft de wens een wens, vaak ebt dat weer weg.
Bij iedereen gaat het anders, zijn er voor-en zijn er nadelen.Jouw kinderen zitten in de leeftijd dat ze steeds meer verschillen zien. Ik leer mijn zoon dat jaloers zijn geen zin heeft, dat hij kan overleggen met ons of zijn wens haalbaar is, en zo niet dan moet hij dat accepteren.
Als je zoon bijvoorbeeld zegt:"Ik mocht bij vriendje een hele zak chips leegeten" dan kan je zeggen:"Zooo, wat ben jij een bofkont, lekker zeg, dus je hebt een leuke middag gehad?" In de verdediging schieten met: "Mama heeft thuis toch heerlijke appels?" werkt niet echt.Je hoeft je niet te verdedigen. En meestal valt het wel mee dat bij een ander "alles" mag. Ik bakte op woensdag bijvoorbeeld vaak pannenkoeken en had ijsjes in de diepvries. Volgens vriendjes aten wij àltijd pannenkoeken en mag mijn zoon iedere dag een Magnum...nee dus.
Tjonge
Tjonge, dat vriendje leert zo te horen weinig grenzen. Kijk ook eens in de telegraaf van vandaag: http://www.telegraaf.nl/binnenland/11280412/__Kinderen_te_veel_verwend__.html
En ik heb hier zelden gezeur over wat andere kinderen mogen/hebben. Wanneer er wat gemopper komt, dan leg ik uit waarom wij dat thuis niet doen. In die uitleg betrek ik ook de toekomst: je kunt niet alles krijgen in dit leven wat je wilt hebben. Bovendien is het lang zo leuk niet meer als je al die dingen elke dag hebt. Als je iets echt graag wilt, kun je ervoor sparen of het voor je verjaardag vragen. En de hele dag snoepen? Daar word je ongezond van.
Twijfelen
Volgens mij hoort het twijfelen bij het opvoeden. Iedere keer moet je weer even je opvoedingsideeën aan jullie werkelijkheid toetsen 
Is in principe heel goed!
Mijn 5 jarige zoon is erg sportief, en hij is erg gevoelig voor gezondheidsidealen. Hij heeft ook zo'n vriendje waar de hele tijd chips gegeten kan worden uit school. Ik krijg hem dan thuis, en hij heeft dan geen honger meer. Hij weet nu dat dat af en toe geen kwaad kan, maar hij ongezond leeft als hij dat altijd doet.
Wat betreft schermtijd enzo, hier is het een wisselwerking. Ik ben heel erg makkelijk, zolang het maar gezellig blijft. Als er geemmerd wordt om tv of WII, of er een drama is als het ding uit moet, dan gaat hij de volgende dagen niet meer aan. Als ze blijven zeuren, dan zelfs een week niet. Mijn kinderen zijn erg hard aan het leren redelijk te zijn
Ik heb gewoon zelf niet het karakter om een hele duidelijke lijn aan te houden. Dus ze moeten het met mijn regels doen. Niet tijdgebonden, maar gedraggebonden. En zo heeft ieder regels die bij het huishouden passen, toch? En af en toe pas je ze eens aan, of door goede argumenten van de kinders, of omdat iets niet werkt.
Normaal
Je zoon is op een leeftijd dat hij veel belangstelling heeft voor de wereld om hem heen en dat hij er achterkomt dat niet iedereen op dezelfde manier leeft. Daarnaast ontdekt hij dat hij andere manieren van leven misschien wel leuker vindt of hem in elk geval leuker lijken. Ik zou daar deels in mijn gaan door gewoon te bevestigen dat je goed snapt dat hij dit en dat leuk vindt. Verder wel duidelijk blijven dat jullie nu eenmaal op een bepaalde wijze leven en dat jullie daar blij mee zijn en dat elk gezin dat zelf mag beslissen.
Daarnaast zal hij vanzelf leren dat hij nu wel erg focussed op wat bij vriendje allemaal wel mag zonder te bedenken dat er vast ook dingen zijn die bij vriendje niet mogen. Wij zijn bijvoorbeeld best makkelijk met hoe laat ze gaan slapen maar met beeldschermen weer strenger. Snoep doen we niet heel moeilijk over maar andere dingen dan wel weer wel.
Ik praat met de jongste kinderen wel eens over waarom we bepaalde regels hebben of we vergelijken de regels zoals die bij anderen gelden met die van ons zodat ze zich daar ook een beeld van kunnen vormen.
Andere kinderen hebben alles
jajajajaja, die kreeg ik hoor nog weleens te horen! Alle kinderen hebben al een mobiel (groep 5). Oh, zei ik toen, wie dan? Nou.....eh......Piet! Piet, och ja, die is enigst kind toch? En wie nog meer? Jantje! Jantje? Is dat die van die vader met dat eigen bedrijf? En vervolgens stokten de namen toch wel een beetje. Wat bleek, er zijn er hooguit 2 of 3 met een mobiel, 1 daarvan dus enigst kind, dus daar geen scheve gezichten als de 1 wel en de ander nog niet een mobiel heeft. En die andere dus met een behoorlijk rijke pa. Tja. Daar ben ik dan niet zo van onder de indruk. Ik heb meer kinderen waar ik rekening mee dien te houden, en ik kan niet zomaar meer mobieltje in 1 keer kopen!
Soms wel
In alle gezinnen zijn dingen verschillend geregeld en gelden andere regels. Ik probeer zoveel mogelijk achter mijn eigen regels te staan en kan die ook uitleggen naar mijn kinderen (en daar moeten ze het maar mee doen). Soms kom ik er wel eens achter dat wij bijv. inderdaad een van de weinige gezinnen zijn waar geen Wii is. En mijn oudste was in groep 8 nagenoeg de enige die geen mobiel had (echt waar, heb ik nagevraagd). Mijn voornemen was om het mobieltje uit te stellen tot de brugklas, maar aangezien ik toch een andere wilde heb ik mijn oude doorgegeven aan oudste met een prepaid nummer. Snoep en chips enzo komen ze niet te kort. Ze mogen elke week wel een paar keer chips en meestal heb ik ook wel koekjes in huis. Dat dat in andere gezinnen onbeperkt is (wat ik me dan weer niet kan voorstellen), is dan een gevalletje jammer voor mijn kinderen.
Bij mijn middelst in de klas (gr 8)
heeft ook 'iedereen' een obiel. Middelste krijgt er in februari een op zijn 12e verjaardag (en vindt dat prima)
Hij was vanmiddag trouwens met minstens 10 klasgenoten aan het voetballen op een lokaal voetbalveld, en zijn fietssleutel verloren. Toen kwam een vriendje braaf 1 1/2 km naar ons huis gefietst om te vragen of ik de reservesleutel wilde brengen. Toen ik zoon later vroeg waarom ie niet even met 'iemands' mobiel naar huis had gebeld vertelde hij dat niemand er eentje bij zich had. Moest ik stiekem toch wel een beetje om lachen. Of toch niet 'iedereen' heeft een mobiel, of hebben er wel allemaal een, maar laten hem allemaal thuis liggen als ze de hort op gaan....lekker handig.
Ingrid
"iedereen heeft...
een mobieltje. Dus ik wil er ook één voor mijn verjaardag." Volgens mijn zoon, vorig jaar rond deze tijd voor zijn 9e verjaardag. Nu zien wij niet zoveel nut in een mobiele telefoon voor kinderen op de basisschool dus dat ging niet gebeuren. Met het feestje voor zijn verjardag liepen er 6 jongens varierend in leeftijd van 9 tot bijna 11 rond. Toch even de bewering getoetst en gevraagd: wie heeft er een mobieltje? De één na de ander kwam met de mededeling dat zij er één krijgen als....bij de meesten was dat als ze naar de middelbare school gaan, bij één moest eerst zijn oudste broer een nieuwe krijgen, dan kreeg hij de afdanker (en de nieuwe van broer zou de afdanker van vader/moeder zijn). Conclusie: 7 jongens en geen van hen heeft een mobiel...gaat voorlopig ook nog niet gebeuren. Zelfs naar de middelbare school vind ik een discutabele grens. De scholen liggen hier op 5 min fietsen, met een lekke band kun je dan ook lopen en afspreken bij een vriend/vriendin lijkt me geen probleem. Ouders van vriend/vriendin hebben vast wel een telefoon thuis 
Overigens heb ik mijn zoon sinds het bewuste feestje niet meer gehoord over de noodzaak tot het hebben van een mobiel!
Femke
Als je mijn zoon (9 jaar) vraagt of hij een mobiel heeft
dan zegt hij ja. Dat betekent dat een oude mobiel die hier in huis over is, soms door hem gebruikt wordt. Dat soms is een paar keer per jaar. Er zat afgelopen jaar een prepaidkaartje in van 8 euro dat we niet opkregen in die tijd.
Bedankt...
Fijn zoveel reacties. Het is een goed idee de "alles mag dag". Dat ga ik zeker ook doen. Verder denk ik inderdaad dat hij het op een gegeven moment zal accepteren dat het overal anders is. Ik twijfel al wat minder aan mezelf
Ik vind het soms alleen zo moeilijk dan denk ik waar komt dit nou ineens vandaan. Zoon is nu al de hele week zichzelf niet. Driftbuien, meteen gaan slaan als iets niet mag. Als hij mij slaat zet ik hem natuurlijk meteen op de gang. Maar daar blijft hij schoppen en slaan naar mij. Als ik naar de woonkamer ga. Rent hij de kamer weer in en gaat gewoon door. Ik zet hem weer op de gang, dan begint het slaan en schoppen en gooien met spullen weer. Moeilijk hoor. Mijn oudste dochter blijft altijd gewoon zitten als ik haar op de gang zet. Ik weet niet of dit gedrag nog met het meer mogen van zijn vriendje te maken heeft. Het lijkt of hij toch deze eerste schoolweek zichzelf niet helemaal is. Zo ken ik hem niet. Nou ja hoop dat het snel weer beter gaat. Deze driftbuien raak ik altijd ook een beetje van slag door. Bedankt allemaal...
Onveilig
Misschien heb ik het mis Visje, maar als ik je berichten zo lees dan denk ik dat de wereld voor je zoontje een beetje op z'n kop staat. Ik kan me dat best voorstellen, als je op de leeftijd komt dat je je bewuster wordt van verschillen tussen je eigen woonomgeving en anderen. En als hij dan geconfronteerd wordt met zo'n enorme verschillen. Dat is heftig voor een kind. (en zeer herkenbaar, speelt hier zo nu en dan ook) Maar vooral; door zijn verwarring raakt moeders ook nog eens verward. Gaat twijfelen aan haar eigen opvoedstijl etc, dat voelt hij dondersgoed aan. Dat maakt de boel natuurlijk nog onveiliger.
Dus, ik zou zeggen; laat je vooral niet gek maken. Laat je ook niet gek maken door driftbuien. Geef hem die macht niet. En laat je vooral niet slaan. Ik zou een 7- jarige die me sloeg echt niet de gang opsturen, die had een groot probleem met mij.
