Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
teleurgestelde moeder

teleurgestelde moeder

28-11-2008 om 22:59

Zoon liegt zonder verpinken

Ik heb vanavond mijn zoon van 7 op een zware leugen betrapt: hij heeft een boek gestolen uit de boekentas van een klasgenootje. Deze actie is al erg genoeg; maar het gemak waarmee hij zijn "verhaal" deed, is nog erger.

Het klonk mij allemaal erg ongeloofwaardig. Vervolgens paste hij zijn verhaal aan; tot 4 maal toe! Na een uur kwam de waarheid dan toch boven tafel.

En verder: hij ging wel naar de gevangenis, dan was ik van hem af, hij zou zichzelf vermoorden, kop afhakken enzovoort.

Verder op de avond gingen er nog meer dingen mis, waar ik niet eens over wil schrijven.

En bij nader inzicht: ik had hem al met rare verhalen horen afkomen deze en vorige week, maar die waren nog net geloofwaardig. Bijvoorbeeld: hij liet mij 2 mini-pluchen beestjes zien. "Gewonnen bij de gymles". Krijg ik een heel verslag van welke oefening hij gewonnen had, met wie hij in het team zat.... . Die beestje had de leraar uitzonderlijk uitgedeeld omdat ze allemaal zo hun best hadden gedaan... . Komt vandaag toevallig mijn man de gymleraar tegen (man wist niks van de beestjes) en blijkt dat zoon de laatste lessen al verschillende keren weigert deel te nemen aan de gymles.

Wat moet ik hier nu mee?
En dat terwijl volgend weekend de sint komt? Hij had een boek gestolen waarvan ik er hem al 2 gekocht heb voor sint.
Sorry voor het lange verhaal maar ik ben er echt onderstebvoven van.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Tja

Ik weet niet goed hoe je hier op moet reageren ,ik zal hem wel laten weten dat je dit niet! accepteerd maar wel van hem houd blijf wel onvoorwaardelijk achter hem staan en zoek samen naar een oplossing.moeilijk meid sterkte ermee

Marjolein

Marjolein

29-11-2008 om 10:06

Moeilijk

Hij is nog wel jong om zaken echt uit te leggen. Misschien kun je het ook positief buigen. Hij heeft een enorme fantasie. Prijs hem daar voor, zeg desnoods dat je verhalen die hij verzint voor hem wilt opschrijven. of, als hij dat al kan, laat hem zelf schrijven.Maar leg hem ook uit dat het dan echt om verzonnen verhalen gaat.

Dat hij, als hij iets ergs heeft gedaan, het altijd beter is het ware verhaal te vertellen, omdat liegen niets oplost. Al is de leugen nog zo snel.....
Het komt altijd uit. En vaak zijn de gevolgen dan nog groter dan bij eerlijk opbiechten.
Misschien helpt het (een beetje).

Succes ermee

Marjolein

Guinevere

Guinevere

29-11-2008 om 10:41

Serieus

Ik zou zoiets heel serieus opvatten. Ik heb gelukkig geen ervaring, maar heb even in het archief van de "vraagbaak" zitten neuzen. Daar staat in dat het op die leeftijd bijna altijd gaat om een schreeuw om aandacht. http://www.ouders.nl/psycho/lpsy0641.htm , het gaat hier wel om een meisje met allerlei andere bijkomende problemen, maar er staat toch wel nuttige informatie in het antwoord. De vraagbaak van deze week gaat toevallig ook over een stelend kind, maar dan een puber.
Ik schrok vooral van de reactie van je zoon, dat ie naar de gevangenis gaat e.d. Ik denk dat er hem iets héél erg dwars zit, probeer dat eens boven tafel te krijgen. Vraag of hij het zelf leuk zou vinden als iemand iets uit zijn tas zou pikken en of hij dan nog met de dief zou willen spelen. Evt. kun je ook naar een kinderpsycholoog gaan, als je met je handen in je haar zit!
En krijgt hij al zakgeld, zodat hij zelf kan sparen voor zaken die hij graag wil hebben?
Groet, Guinevere

Hier ook

Hoi,
onze zoon is net 7. een paar weken voor de grote vakantie was het bij hem ook vreselijk! Hij stal dingen,maar deed ook dingen die niet mocht en zei dat hij het niet deed.
het verontrustte ons omdat hij absoluut niet "brak". er kwam dus nooit een waarheid,tenzij ik met het bewijs aan kwam. hele verhalen verzon hij.
ik nam het heel serieus. ben een keer bij het politiebureau geweest met hem en heb een agent met hem laten praten in vol ornaad, daar schrok hij toch wel van..als het nog een keer gebeurt,dan.. zei de agent.

met de directeur van school gepraat en die had nog nooit een kind gezien die zo bleef volhouden.
ook naar eenkinderpsycholoog geweest die halverwege het eerste gesprek aankwam dat hij dacht dat hij adhd heeft...nog nooit iemand iets van gezegd.

we hebben veel gepraat. over wat het met iemand doet als iets van hem of haar gestolen is. dat het niets oplevert, we hebben hem laten voelen hoe het is als niemand je meer vertrouwd.

en...het is over. als er eens iets ter sprake komt, zegt hij zelf al dat stelen niets uithaalt,enz.

later las ik dat kinderen rond 6-7 jaar hun geweten goed gaan ontwikkelen en dat dit vaker voorkomt op deze leeftijd.

hele zware tijd geweest. Ik hoop dat het bij jullie snel beter zal gaan,succes

teleurgestelde moeder

teleurgestelde moeder

30-11-2008 om 10:03

Ik blijf uitkijken

Bedankt voor jullie reakties en de link.

Uiteraard hebben we hem gezegd dat dit echt niet kan, hij geeft maandag het boek terug met een verontschuldiging. Ik denk dat de boodschap wel is aangekomen, maar ik heb hem gezegd dat hij voorlopig strenger zal gecontroleerd worden (ik ga natellen hoeveel geld hij in zijn spaarpot heeft ed.). En nee: hij krijgt geen zakgeld. Ik kan dat onderwerp mss. aansnijden maar eerst zal hij toch erg flink moeten zijn. Ik zal eens het archief induiken om te zien hoeveel geld gebruikelijk is voor een 7-jarige.

Ik hoop dat onze reaktie echt wat heeft losgemaakt. Hij heeft precies 1 week om zich extra in te spannen zodat de sint hem toch kadootjes zal brengen.

Annemir: dat is ook wel een heftig verhaal! Naar het politiebureau zou ik met zoon niet durven gaan, ik denk dat het téveel indruk zou maken. Hij is eigenlijk een heel zachtaardig kind (vandaar des te meer mijn verbazing: het idee dat ik mijn eigen kind niet ken).
Ik ga ervanuit de het ADHD-idee je niet veel zegt?

Guinevere

Guinevere

30-11-2008 om 10:41

Euh...

Euh....even over het verband tussen ADHD en liegen en pikken....dat is er niet, zeker niet op deze leeftijd. Mijn zoon heeft dus wel ADHD en heeft van zijn leven nog niet gelogen of iets gepikt. Het komt zelfs niet in zijn hoofd op om stiekum een snoepje uit de kast te pakken. Dus bij deze graag dit mogelijke verband uit de wereld!

Pippin

Pippin

30-11-2008 om 12:12

Inderdaad guinevere

Tussen adhd en liegen en stelen zit volgens mij geen verband. Maar de uitingen die je kind doet, wijzen volgens mij wel op een negatief beeld van zichzelf. (tenminste ik herken die uitingen van mijn zoon, met adhd, die nooit steelt en bijna altijd goudeerlijk is)
Volgens mij doe je er goed aan om uit te zoeken wat erachter zit, waarom je kind dit doet. Als er inderdaad een negatief zelfbeeld achter zit, kun je daarmee aan de slag.
Pippin

tonny

tonny

30-11-2008 om 14:30

Meer één op één aandacht

heb je meer kinderen of is hij de enige?

Heb jouw verhaal ook meegemaakt toen mijn kinderen jonger waren, en ook daar ging het vooral om aandacht. Probeer op dat punt verder te gaan; ga vaker samen wat doen. Ook klusjes en lastige dingen, die zelfvertrouwen opleveren als ze lukken.

Sterkte ermee!

tonny

Ho ho

Hoi,
hoho dat heb ik niet gezegd,absoluut niet.
ik bedoelde alleen dat de kinderpsycholoog waar ik kwam i.v.m. het vele liegen ineens begon over adhd zonder inhoudelijk op het probleem in te gaan.

of ik het herken? ik ben nu bezig om een gesprek te krijgen met juf of zij het herkent. hij heeft wel kenmerken,maar volgens mij niet dusdanig dat het echt adhd is.
als juf toch aangeeft dat het lastig is in de klas, laat ik hem testen

Guinevere

Guinevere

30-11-2008 om 16:58

Annemir

Ja, ik weet dat je het niet gezegd hebt! Maar zo'n losse opmerking (gek trouwens) van zo'n psycholoog kan gemakkelijk weer verkeerd worden uitgelegd ten nadele van ADHD-kinderen. Vandaar dat ik er even op insprong, ADHD-kinderen hebben al met genoeg vooroordelen te kampen....
Hoe kwam die psych er trouwens bij om in dit verband over ADHD te beginnen? Ik begrijp er helemaal niets van, ik concludeer dan dat die psych denkt (kort door de bocht): probleemgedrag = ADHD?

Reaktie

Hoi,
ik ging naar de kinderpsycholoog met nog een reden. hij is toen hij 3 was lichamelijk aangeraakt en nog wat sexuele aanrakingen door zijn neef. ik zal het verhaal korthouden,maar ik wilde ivm zijn gedrag eens met deze man praten.

Hij vertoonde waarschijnlijk toch wat kenmerken. het misbruik zou misschien ook komen, zo zei hij, omdat hij er super open voor stond, was zeer nieuwsgierig,enz. zijn gedrag die zou passen bij adhd zou hem in deze situatie gebracht hebben. Ik stond even met mijn mond vol tanden dat kan ik je wel zeggen.

hij heeft toen een formulier gegeven. eentje voor juf,eentje voor ons, om voor hem in te vullen. toen ik het formulier van juf zag begon ik toch te twijfelen:
praat altijd door anderen heen, laat anderen niet uitpraten, kan zich moeilijk concentreren, houdt zich niet aan afspraken, zit niet stil.
oeps...
thuis is hij ook de hele dag aan het bewegen. niet dat hij zit te wippen ofzo,maar hij is gewoon altijd bezig. zelfs op schoot tv kijken gaat maar even goed...
hij wordt gedreven door een innerlijke motor lijkt wel.

omdat zijn gedrag thuis zeeeer verbeterd is na ernstige gesprekken dachten we dat het zeker geen adhd was. zijn rapport is vrijdag gekomen en daar staat gedrag met andere kinderen een matig op, concentratie matig en houden aan afspraken matig. ik heb nu een gesprek aangevraagd. als zij ook maar enigszins in de richting van adhd denken, laat ik hem testen.

de psycholoog? niet meer geweest. ten eerste omdat ik het maar een rare vent vond, ten tweede omdat het niet vergoed werd door de verzekering ivm ontbreken bepaalde dingen op faktuur, daar benik nog steeds mee bezig.

Guinevere

Guinevere

30-11-2008 om 21:28

Re op reaktie

We gaan een beetje o.t. vrees ik...
Annemir, die psycholoog die je hebt bezocht vind ik nog steeds erg kort door de bocht nu ik het verhaal wat uitgebreider heb gelezen. Daar zou ik ook niet snel teruggaan! Heel veel van deze kenmerken kunnen trouwens een andere oorzaak hebben. En het kan ook nog alleen door de leeftijd komen. Als je iets wilt laten onderzoeken, zou ik in elk geval een bredere vraag stellen, en niet puur op ADHD laten onderzoeken. Hoewel ik het verhaal van die innerlijke motor wel herken, de benzine raakt bij onze zoon ook nooit op!

Laatste sorry teleurgestelde moeder

hoi,
nog een laatste keer over ons
bedankt guinevere, ik vond het ook al een rare kerel...
als school het niet te lastig vindt, hou ik het zo, wat heb ik aan extra info...

groetjes,annemir

teleurgestelde moeder

teleurgestelde moeder

01-12-2008 om 10:55

Toch nog reaktie en vraag

Mijn zoon is de oudste van 2 kinderen. Ik denk echt niet dat het een vraag om aandacht is.

De dag voor de feiten had er op school een boekenbeurs plaatsgevonden. Hij wil gewoon zoo graag dat boek (dat sint dus brengt) en dus had hij van mij een ander boek moeten kiezen. Maar verschillende klasgenootjes hebben wel het felbegeerde boek gekregen. En de dag na de beurs had eentje het mee in de boekentas. Die gouden kaft van dat fantastisch boek is iets waar hij zo vol ongeduld op zit te wachten.... .

Nu mijn vraag: Heeft iemand een idee of dit gedrag past in het kader van autismestoornis? Zou dat een mogelijke verklaring kunnen zijn? Ai, weer een link met een stoornis...

Tirza G.

Tirza G.

01-12-2008 om 11:06

Nee

Dit hoort bij een kind van 7 jaar en bij gewetensvorming. Hij wil dit boek echt zooooooo graag hebben, hij krijgt het niet en ziet ineens een mogelijkheid om het tóch te hebben: pakken van een ander. Veel praten en uitleggen.

Tirza

Mee eens..

hoi,
ja ben het met tirza eens..later las ik dat ook, 6-7 jarigen zijn erg bezig met gewetensvorming.
Ik zou er wel strikt en streng mee zijn, dat hebben wij ook gedaan,maar verder niet al te veel zorgen maken.

Jun

Jun

01-12-2008 om 13:46

Vraag: autisme en liegen

Beste teleurgestelde moeder,

Een autistisch kind dat heel graag iets wil hebben gaat erom vragen, echt extreem. En in het geval dat ze het boek gepakt zouden hebben, (geen autist is perfect) zouden ze het meestal eerlijk zeggen als je er om vraagt.
En een verhaal verzinnen? Ik heb het ze hier thuis nog nooit horen doen, dat is juist een groot struikelblok bij nederlandse les.
Ik ben zelf moeder van 2 auti's en toen ik jouw eerste posting las was mijn gevoel juist dat ik in elk geval deze zorgen niet heb.

Hij is nog heel jong, zorg dat hij goed leert dat dit gedrag niet geaccepteerd word. Een tijd lang hem goed controleren en dreigen met een flinke staf als hij dit soort dingen ooit nog doet lijkt mij een goede aanpak.

Groetjes van Jun

teleurgestelde moeder

teleurgestelde moeder

01-12-2008 om 15:37

Jun: toch zoon met ass

Ik heb het in mijn verhaal niet geschreven, omdat ik niet meteen wist of het relevant is maar mijn zoon heeft dus wél degelijk ASS. Maar ik had inderdaad gehoord had dat kinderen met ass niet goed kunnen liegen; immers ze kunnen zich geen voorstelling maken van wat de ander denkt en daar dan zeker niet op "anticiperen" met een goedbedacht leugenverhaal.

Nou, zijn oorspronkelijke verhaal was goed opgebouwd. De verdere versies -ter plekke uit de mouw geschud- waren zelfs geloofwaardig; totdat ik doorvroeg tot hij niet meer verder kon (hoeveel geld hij genomen had uit zijn spaarpot en hoeveel hij had teruggekregen bv). Hij leek precies te antwoorden wat ik wou horen. Tja, totdaar het "geen inlevingsvermogen" van mijn zoon... . Ik ga het ook wel even met psy. bespreken als ik haar zie.

Maar -aan de hand van de reakties hier- lijkt het in zoons geval meer te maken te hebben met leeftijdsadequate ontwikkeling dan met ASS.

Jessy69

Jessy69

01-12-2008 om 15:52

Hier

ook een jongen met ASS die echt wel goed kan liegen. Of: hij maakt zijn eigen waarheid. Want hij kan het kneiterhard omdat hij zelf absoluut in die leugen geloofd.
Hij weet dat hij iets gedaan heeft wat niet mag, verzint een verhaal hoe het had kunnen gaan en in dat verhaal geloofd hij daarna zo heilig dat hij zeer lang bij dat verhaal kan blijven.

Jun

Jun

01-12-2008 om 21:54

Ach ja,

zo zie je maar weer dat geen kind het zelfde is.

Manon Bleijenberg.

Manon Bleijenberg.

01-12-2008 om 22:53

Oudste zoon

Onze oudste zoon met PDD-nos van toen 15 heeft ons maanden heel geraffineerd voorgelogen. En ik maar denken dat hij dat niet kon, jaja. Hij verzon zelf een scenario om zijn daden goed te praten en dat klonk allemaal zo aannemelijk dat wij, ouders en oma er allemaal intrapten. En wij maar denken dat het zo'n goeie jongen was en dat het allemaal wel meeviel. Tot de politie op een ochtend voor de deur stond en hij verdacht werd van tig auto-inbraken en nog wat huis-inbraken. Nu geloof ik niks meer wat hem betreft, zeker omdat ik hem naderhand vaker op leugens heb betrapt. Als je er eenmaal op gaat letten valt je meer op. Maar hij kan liegen met een stalen gezicht, je merkt niks aan hem.
Sterkte ermee

Een andere kant

Natuurlijk is het verhalen verzinnen/liegen lastig, maar het feit dat hij het doet geeft ook iets anders aan. Hij weet, dat hij iets gedaan heeft wat niet mag/kan en dat is positief. Ik denk, dat ik meer uit zou gaan van wat hij gedaan heeft dan de nadruk te leggen op het "liegen". Terug brengen van wat hij meegenomen heeft, sorry laten zeggen in een ander geval, laten zien dat iets niet erg is in het volgende, erachter zien te komen wat hij graag zou willen hebben, inderdaad zakgeld...

Dat gewonnen bij de gymles zou ook een "wens" van hem kunnen zijn. Winnen bij de gymles: het einde! Zeker omdat hij ook weigert deel te nemen aan de lessen. Wat zit erachter?

Hij zit midden in de periode van verhalen en verzinsels, gewetensvorming. Voor hem ook een manier om te vertellen wat er in hem omgaat.

teleurgestelde moeder

teleurgestelde moeder

03-12-2008 om 10:02

Inderdaad maddi

Ik ben mij inderdaad wel bewust van het feit dat -zeker in zoon's geval met ass- er een 'positief' punt aanzit: hij beseft toch wel dat het niet juist was. Als hij dat besef niet had, waren we nog verder van huis.

En dat winnen bij de gymles: mijn zoon wil graag winnen, bij alles. Dat is een onderdeel van zijn therapie - spelletjes spelen en met verlies leren omgaan. Dat zal dus inderdaad een wens zijn van hem. Naar verluidt deed hij nu niet mee omdat het een 'stomme sport' is; anders doet hij toch wel mee.

Ik ga hem over het zakgeld aanspreken en een aantal regels stellen.

Bedankt voor jullie reakties.

Teken van ass?

hoi,
even ot teleurgestelde moeder
mijn zoon van 8,5 heb ik twee keer laten testen omdat ik het idee blijf houden dat er "iets" met hem is. autisme, ass, iets in die richting. twee keer bleek dat hij niets heeft.
toch lees ik overal dingen die bij een stoornis horen en die hij ook heeft.
ook nu weer bij jouw zoon, het willen winnen altijd maar.
maar weet je...zodra hij getest wordt en spelletjes met hem gaan spelen,gedraagt hij zich perfect.
er is hier iemand in huis geweest en hij laat totaal niets zien.

als ik alles van hem vertel, dan zeggen ze: ja, er is duidelijk iets. maar ze krijgen het niet getest, hij gedraagt zich perfect.
is dat ook iets dat bij ass kan horen?

Marmar

Marmar

04-12-2008 om 03:29

Annemir

Bij mijn oudste dochter is pas toen ze 16 was Asperger vastgesteld (wat later weer is veranderd in PDD-Nos). Dat hebben ze in 10 voorgaande jaren niet kunnen ontdekken... Wel was duidelijk dat er 'iets' was maar de verklaring klopte niet.
Ze werd gedacht aan faalangst. Omdat ze bijv. nieuw schoolwerk niet wilde beginnen 'omdat ze het toch niet goed zou doen.'(haar verklaring). Dat bleek geen faalangst te zijn tijdens de cursus die ze toen kreeg aangeboden. Volgende verklaring: ze was zo perfectionistisch dat ze geen risico wilde lopen om een fout te maken.
Het bleek daarna wel, dat dit een betere verklaring was. Nog steeds wil dochter eigenlijk altijd winnen en minstens een 9 of een 10 voor schoolwerk. Ze is zwaar teleugesteld als ze 'maar een 7' heeft, of een keertje niet wint. Bij sporten etc. heeft ze er wel beter mee leren omgaan, wel blijft dat ze alles doen om maar te winnen. Over haar eigen (pijn)grens gaan. Een afstand rennen tot haar voeten bloeden en haar pezen zijn gekneusd (en ze dus vervolgens 2 weken nauwelijks kon/mocht lopen): maar ze was wel kampioen. Is er iets in groepsverband of een team, dan vindt ze verliezen niet zo erg.
Het keihard 'niet de waarheid' zeggen herken ik ook wel. Het is dan wel haar waarheid, zij denkt echt dat wat ze zegt ook zo is. Heel moeilijk om dan afspraken te maken. Die schrijven we dan ook altijd op. Dat is dan duidelijk voor iedereen.
Sinterklaas en verjaardagen zijn voor haar ook moeilijke dagen (geweest). Vooral het niet weten wat de kadootjes dan zullen zijn. Dus werken we met verlanglijstjes en krijgt ze niet iets wat daar niet op staat. Ook geef ik wel aan wat veel te duur is en waar ik wel naar op zoek ga. Zo weet ze min of meer wat ze gaat krijgen. Zelf gaat ze ook het hele huis onderzoeken en vindt ze de nog onverpakte kadootjes ergens verstopt. Dat heb ik heus wel in de gaten, hoewel ze ze niet openmaakt oid. Er blijft nog genoeg spanning over door het uitpakken zodat het toch nog leuk is.
Nu ze ouder is geworden heeft ze toch wel een hoop geleerd, gelukkig.
Bij mijn dochter is wel een diagnose gesteld, maar ik heb een hoop kinderen gekend die zich zo ongeveer hetzelfde gedroegen en toch niet hetzelfde hadden. Maar iets anders of 'niets'. Ik denk dat er echt een professioneel onderzoeker nodig is (jeugdpsychiater) om een stoornis vast te stellen.
Er zijn veel kinderen die op een gegeven moment zich wat anders gedragen dan 'de norm'. Ik denk dat dat op zich heel erg normaal is. Leve het verschil. Als er echt sprake is van een stoornis dan is dat geen kwestie van een tijdelijk of leeftijdsgebonden 'iets'. Ik had liever dat oudste dochter geen stoornis had. Het is echt een handicap, een beperking, waar ze mee zal moeten leren leven en omgaan. En dat is vreselijk lastig. Het zou fijn zijn geweest als er een oorzaak buiten haarzelf was gevonden waardoor ze zich ietwat afwijkend gedraagt. Dan kon het nog 'overgaan'.

teleurgestelde moeder

teleurgestelde moeder

04-12-2008 om 09:43

Annemir

Het lijkt mij een moeilijke en vervelende situatie waar je inzit: je voelt aan dat er wat is met je zoontje, maar niemand kan dat bevestigen. Althans, geen professionelen.

Zijn er andere mensen die hem goed kennen en die je "gelijk" geven? Z'n vader, grootouders, juf... ? Heeft je kind vriendjes... ? Ik vrees -uit ervaring- dat als een moeder denkt dat er wat scheelt met haar kind, dit wel degelijk vaker het geval is. Hoe is hij geobserveerd en door wie?

Mijn zoon is soms verschillende kinderen in 1: thuis is er amper wat van zijn ass te merken en heeft hij bv. geen structuur nodig, op school komt hij goed mee (is hij een eerder stil type en soms net wat anders), in het centrum waar hij gaat zien ze nog een ander kind (leergierig, gedreven, fel). Ik denk dat hij zich redelijk goed kan aanpassen, omdat hij weet wat er van hem verwacht wordt, en wat zeker niet aanvaard wordt. Dit aanpassingsgedrag is natuurlijk een valkuil (maar vaak ook positief).

Ik vermoed dat mijn zoon bij spelletjes op school vaak gewoon niet meedoet als hij weet dat hij niet gaat winnen; of hij houdt zich dan toch maar aan de regels. Thuis is dat weer anders -probeert z'n eigen regels op te leggen. Op het behandelcentrum pakken ze dat op een specifieke manier aan (zijn gedrag spiegelen).

Er zijn veel websites waar je informatie over ASS kunt vinden. Maar, er kan natuurlijk ook wat anders spelen, of toch helemaal niets, je kind kan een gewoon een bijzonder karakter hebben.

Mss. kan je je verhaal eens doen bij de rubriek zorgenkindjes?
Ik hoop dat mijn warrig verhaal toch wat leesbaar is.

San

San

04-12-2008 om 11:07

Reactie

"Er zijn veel websites waar je informatie over ASS kunt vinden. Maar, er kan natuurlijk ook wat anders spelen, of toch helemaal niets, je kind kan een gewoon een bijzonder karakter hebben."

ASS is geen ziekte, het is geen oorzaak. ASS is een syndroom: deskundigen hebben afgesproken dat mensen die langdurig bepaald gedrag vertonen, de diagnose ASS krijgen. Er zijn allerlei gedraging die worden 'gemeten'. Scoor je in totaal een bepaald aantal punten, dan 'heb' je ASS. Het is dus geen oorzaak. Je kunt dus niet zeggen: hij heeft ASS en daarom doet hij zo. Het is: hij doet zo, en dat noemen we ASS.
En ja, alleen deskundigen zoals een psychiater kunnen - en mogen - die diagnose stellen.

Nou...

Hallo,
bedankt voor jullie reakties. vanaf zijn geboorte zeg ik het al.
eerste 8 weken alleen maar gehuild, vervolgens nooit spelen, nog steeds niet. het is eigenlijk teveel,dus laat ik niet beginnen.
eerste diagnose: hechtingsstoornis. omdat we hem niet hebben kunnen troosten in de eerste 8 weken. zou kunnen.
toch bleef het knagen. niet kunnen omgaan met kinderen, zich niet kunnen inleven. wel met volwassenen,geen probleem. altijd ruzie met kinderen,nog steeds.

mijn moeder en zus zien hoe hij is, verder niet veel mensen,want hij gedraagt zich als zichzelf waar hij zich veilig voelt, thuis zonder visite(alleen mijn moeder en zus laat hij toe)
bureau jeugdzorg? die wilde project aan huis. iemand kwam kijken. zag niets, echt niet. naar wat ik vertelde had ze een heel ander beeld. toen ik zei dat we maar moesten stoppen hiermee, was mijn zoon zo blij alsof er iets van hem afviel.

We proberen hem te begeleiden en hopen dat het goed zal gaan, zo niet,trekken we nogmaals aan de bel. Het gaat nu heel goed. hij heeft twee vriendjes en verder gaat het wel.

tuurlijk, liever geen diagnose dan wel maar met diagnose krijg je soms meer begrip van de buitenwereld en kan je leren hoe je met hem om moet gaan..

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.