Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Zoon van 8jr > hoe te handelen?

Hoi,

Onze zoon van 8 jaar gooit er de laatste tijd met de pet naar. Het enige dat hij wel wil is spelen.
Thuis doet hij werkelijk niets. Hij ruimt zijn kamer niet op, brengt zijn spullen niet meer naar de keuken, doet zijn 'taken'niet meer.
Onder zijn taken verstaan wij lichte huishoudelijke dingen zoals de droger leeghalen, brood halen, lege flessen wegbrengen.
Op school maakt hij er ook een potje van. Hij vind alles saai, heeft er geen zin in. Gaat wel zonder problemen heen, maar doet zijn dagtaken halfbakken.
Zo heeft hij bij zijn cito voor spelling een A gehaald en voor de rest een D- of E, terwijl hij het echt wel kan.

Ik heb werkelijk het idee dat ik continue tegen hem loop te zeuren en te zaniken terwijl dit in mijn ogen helemaal niet nodig is.
Straf geven heeft geen enkel nut, het boeit hem niet. Als wij zeggen dat hij niet mag buiten spelen zegt hij gewoon; is best. Als we het stroomsnoer van zijn tv weghalen; maakt toch niet uit.
Werkelijk overal krijg ik een grote mond op terug wat soms lijd tot onnodige discussies.
Alles lijkt momenteel op een discussie uit te moeten komen. Van eten (ik lust dat niet) tot tanden poetsen, douchen, schone kleren aantrekken, of zelfs kleren uit trekken voor het slapen gaan (slaapt het liefst nog met kleren aan zodat hij in de ochtend snel klaar is).
Werkelijk alles moeten we controleren.

Ik zit af en toe echt met de handen in het haar en voel me schuldig wanneer ik boos op hem word.

Is dit een periode? Hoe kan ik hier het best mee omgaan?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Bloem

Bloem

29-03-2010 om 12:59

Mijn bescheiden mening

..is dat het toch niet de taak van een 8-jarige is om de droger leeg te halen? Ik hou het hier bij het opruimen van de eigen rommel. Mijn kinderen moeten hun eigen speelgoed opruimen en hun eigen was naar de wasmand brengen. Maar in principe is het huishouden verder niet hun taak. Klinkt als 'gemakkelijk voor de kinderen', maar per saldo is dat natuurlijk niet zo: denk je het huishouden eens in zonder de rommel van de kinderen......

Ik heb zelf het idee door hun taken te beperken tot hun eigen zooi, dat ze goed begrijpen wat hun verantwoordelijkheid is. Het werkt iig prima. Ik zou dus eens kijken naar taken die echt bij hem horen. Meewerken wordt hier beloond (bv mogen kiezen wat we eten, toetje kiezen, cake bakken etc) en niet meewerken wordt beantwoord met geen beloning en bepaalde dingen mogen pas als aan de voorwaarden is voldaan. Ik kan niet aannemen dat jouw zoon geen dingen heeft die hij echt wil, zoals naar de sportclub. Je gaat pas als je kamer netjes is, zoiets. Natuurlijk ligt de lat niet op spik en span. Maar gewoon, de rotzooi van de vloer, spullen netjes in de dozen, was van de vloer (de poets doet mam).

Voor wat betreft het douchen, ik ben gezegend met een kind dat liefst iedere dag wil, maar de andere die moet ik echt een aantal keer per week gedwongen onderdompelen in bad . En dat doe ik ook gewoon, want ik wil niet dat mijn kind stinkt. Inmiddels weet hij dat hij gewoon moet douchen, want anders wordt hij gedouchet. En dat slapen met die kleren aan. Ach, is het zo'n punt. (Jaja, gebeurt hier ook wel eens). Tuurlijk horen ze in pyama te slapen, maar ach, ik vind het sop de kool neit waard. Als er geen modder aan zit, dan kan ik er neit wakker van liggen. Ik kijk 's morgens wel of het nog kan voor die dag.

School zou ik bij school laten. Dus daar aankaarten dat je weet dat hij meer kan. Dan kunnen zij daar wat mee doen.

Vic

Vic

29-03-2010 om 13:19

Zelfstandigheid

Allereerst vind ik jouw takenlijstje best uitgebreid voor een 8-jarige. Hier hoeven de kinderen (10 en 5) alleen hun kamer op te ruimen (spullen van de vloer) voordat gestofzuigd wordt, was in de wasmand en 's morgens hun tas inpakken. Mijn oudste doet haar 'taken' grotendeels zelfstandig, maar ik moet regelmatig aansporen om te gaan douchen of een opmerking maken dat er wel erg weinig spullen van haar in de was zitten (die liggen dan onder haar bed). Ze krijgen van mij de ruimte om dingen te doen wanneer ze willen, mits het uiterlijk op een afgesproken tijdstip is gebeurd. Als ik constant zou gaan zeuren of iets al is gedaan, gaat hier ook de kont tegen de krib en doen ze niets meer.

Hier

Aan "taken" ook niks meer dan helpen tafel afruimen en eigen zooi en af en toe de eigen kamer opruimen.....

Verder merk ik wel dat dit de leeftijd is voor discussie. Echt overal kan dat om gaan. We gaan er luchtig mee om en dan waait het meestal weer over.

Misschien helpt het om een andere aanpak te kiezen, bijvoorbeeld niet meer zo heel erg er bovenop zitten. Prijs de dingen die wel goed gaan en probeer in te spelen op z'n (verantwoordelijkheids)gevoel.

Guinevere

Guinevere

29-03-2010 om 13:38

Taken

En toch vind ik die taken echt niet teveel gevraagd voor een 8-jarige. Ze moeten toch ook leren dat ze een rol hebben in het huishouden, en dat iedereen elkaar moet helpen?
Hier een 7-jarige die de vaatwasser inruimt, zijn eigen kamer en overige bergen speelgoed en die kleine boodschappen haalt. Verder helpt hij vaak spontaan mee in de tuin of met auto wassen of sneeuw ruimen.
Over dat dwars liggen: volgens mij is hij toe aan meer inspraak? En laat 'm af en toe zwemmen, anders leert hij nooit de gevolgen van zijn acties (of niet-acties).

Bloem

Bloem

29-03-2010 om 13:59

Zwemmen?

Wat bedoel jij met 'zwemmen'?

Onder 'iemand laten zwemmen' versta ik dat je geen ja en geen nee geeft en dus iemand in het ongewisse laat. Ik vind bij volwassenen onder elkaar al een afschuwelijke en zelfs intimiderende methode. Laat staan voor kinderen. Ik hoop dat wij een andere definitie van 'zwemmen' hebben?

Guinevere

Guinevere

29-03-2010 om 14:03

Bloem

Wat een heftige reactie geef jij op dat woordje. Ik zeg toch dat ie zelf moet leren welke gevolgen bepaalde acties hebben? Wat is daar mis mee? Als ie geen zin heeft om zijn pyjama aan te trekken en 's morgens weer in dezelfde vieze verkreukelde kleding op school verschijnt, zal hij bijv. vanzelf wel commentaar krijgen van zijn leeftijdgenoten.

Mamalein

Mamalein

29-03-2010 om 14:09 Topicstarter

Taken

Ik vind echt niet dat wij teveel taken geven.
Enige dat wij van hem 'verwachten' is dat hij zijn kamertje opruimt.
Op zaterdag heeft hij met zijn zus een gedeelde taak, dus hij 1 ding en zijn zus ook 1 ding naast het opruimen van de kamers.
Is niet dat hij en brood moet halen, en flessen moet wegbrengen, en de droger leeg moet halen etc.
Elke zaterdag 1 taak. Tevens krijgen ze in ruil voor hun 'taken' zakgeld als beloning. 5€ per week waarvan de helf in de spaarpot moet.
Ik denk dat ze op deze manier de waarde leren kennen van dingen. Dat niet alles 'vanzelf' gebeurd.

Maar het gaat er voornamelijk om dat hij werkelijk overal een punt van maakt. Wil niet sporten, wil niet helpen, wil alleen eten waar hij zin in heeft (tenzij ik een bord snoep voor zn neus zet) etc.
Alles is of wordt een discussie.

We hebben het ook wel eens laten gaan, niets zeggen, kijken wat hij dan doet. Helemaal niets.
Mama trekt de deur dicht van de kamer zodat ze het niet 'ziet'.
Maar het doet hem niets. Al ligt er zand en troep in zijn bed, hij gaat er gewoon bovenop liggen.

Het is de laatste tijd zelfs zo dat hij zijn jas en schoenen aanhoud in huis. Als je dan vraagt waarom hij dat niet uitdoet, zegt hij 'heb ik geen zin in'.
Uiteindelijk moet hij dat van mij dan gewoon uit doen, maar de dag erna is het weer precies hetzelfde.

Ik vind het voornamelijk voor hem vervelend dat ik er continue achteraan moet gaan. Eergisteren ben ik, na 8 dagen rommel te hebben aangezien, zo boos geworden, dat ik alles van de grond (en alle kleren/rommel die hij in tassen etc. had gepropt) in zijn bed heb uitgestrooit.
En dan moeten zeggen, en nu ga je opruimen, eerder ga je niet naar bed.
Dán ineens kan hij wel in 10 minuten alles opgeruimd hebben. Dan word hij ook wel beloond met een dikke knuffel en even wat langer bij ons zitten, maar ik vind het zo zonde dat ik zover moet gaan voordat ik tot hem door dring. Zoonlief verdrietig, mama die zich schuldig voelt omdat ze boos wordt, terwijl het volgens mij ook anders kan.

Wat moet ik doen dan? Alles toch op gaan ruimen, me toch laten kennen? Hij zegt nu al, mama als je wil dat het netjes is ruim je het zelf maar lekker op.
Ja, misschien eigen schuld omdat ik dit een aantal keren heb gedaan toen het me te lang duurde. Waarschijnlijk heeft hij nu door dat als hij lang genoeg wacht, mama het wel opruimt. Hij en zijn vriendjes de rommel maken, mama opruimen.

Het zal best een periode zijn van het ontwikkelen van zijn verantwoordelijkheidsgevoel maar het zou voor ons allen fijner zijn als het wat gemoedelijker gaat.

Puck

Puck

29-03-2010 om 14:16

Mamalein

Volgens mij kan dit ook best een fase zijn. En ik vind eigenlijk dat je het prima aanpakt: alles in zijn bed en dan zelf laten opruimen. Maar als ik dat bij een dwars kind zou doen dan zou het gevolg zijn: nou dan ga ik maar niet naar bed. Bij ons werkt dan beter dat er eerst opgeruimd gaat worden voordat er gespeeld/gecomputerd/t.v. gekeken gaat worden. Prima dat het bij jou gewerkt wel heeft. En tja, als je het een paar keer wel hebt gedaan dan is het nu dus een teken dat je daar verder voor past. Volgende keer weer gewoon alles zelf op laten ruimen en niet boos worden, alleen voet bij stuk houden. En een verdrietig kind: jammer dan even, vooral niet schuldig over voelen. En veel blijven herhalen, soms duurt het lang voor een kwartje valt. Ik loop al een jaar te zeggen dat de voetbalkleren in de schuur uitgetrokken moeten worden en niet op de overloop en al een jaar kan Puckzoon dus na het douchen de stofzuiger pakken om de modder van de overloop weg te halen.... Jammer dan voor hem.

Mamalein

Mamalein

29-03-2010 om 14:18 Topicstarter

@ bloem

We hebben dit al eens zo gelaten. Helaas werd ik dezelfde dag nog door juf gebeld dat ik hem moest ophalen omdat kindjes hem begonnen te pesten.
Dus opgehaald, laten douchen, schone kleren aan en weer terug gebracht.
Zijn reactie: leuk dat ik tussendoor even naar huis mocht mam.

Ik let er hierom juist op, of hij zich werkelijk omkleed en schoon van huis gaat.

Bloem

Bloem

29-03-2010 om 14:34

Guinevere/mamalein

G: Vind ik weer dat jij heftig op mijn reactie reageert. Vroeg gewoon wat 'zwemmen' betekent, blij te horen dat het voor jou iets anders betekent dan voor mij. Ben het helemaal met je eens dat kind ook best gevolgen mag voelen.

M: Ik schreef ook dat ik geen punt maak van het geen-pyama-aantrekken-verhaal, maar dat ik wel 's ochtens zelf bepaal of hij die kleding nog aantrekt. Gedachte hierachter: De avond is mijn tijd en die ga jij (kind) niet afpakken met je gedrein....Ik heb er geen last van dat jij in je kleren slaapt. Maar dat neemt niet weg dat ik wil dat kind fatsoenlijk naar school gaat en dus wordt er nog wel degelijk omgekleed de volgende ochtend. Desnoods met flinke dwang.

Maar ik ben het helemaal met je eens dat het steeds maar weer aangeven van grenzen een vermoeiende bezigheid is.

Janna3

Janna3

29-03-2010 om 14:52

Prepuberteit?

Het klinkt of je zoon al aardig aan het (pre)puberen is. Ik herken het wel, aan de ene kant willen ze geen bemoeienis (gemopper), maar aan de andere kant kunnen ze het ook nog niet helemaal alleen. Kamer opruimen is heel lastig en niet goed te overzien, daar hebben ze vaak nog wat hulp bij nodig. Is vaak ook heel gezellig en het is sneller klaar dan wanneer je boos moet worden. Taken hebben we bij ons ook, maar dat zijn toch wat meer taken die op de kinderen gericht zijn zoals tafel dekken en afruimen, eigen kleren klaarleggen etc.
Het zakgeld is bij ons ook verdeeld. De ene helft (nibudrichtlijnen) krijgen ze altijd, de andere helft kunnen ze krijgen als ze een klusje voor ons doen. Als ze het klusje niet doen gaan we daar echter niet over mopperen, dat is hun vrije keus. Ze krijgen hun geld gewoon niet.
Wat bij ons ook heel goed werkt is belonen in de vorm van leuke dingen doen. Een kalender maken en als ze bijvoorbeeld een week zonder mopperen douchen etc. gaan we in het weekend zwemmen. Of als ze een week zonder gezeur tafel dekken en afruimen mogen ze in het weekend zelf koken. Dat is positiever dan mopperen en je hoeft niet overal geld of cadeautjes tegen aan te gooien. Wat een op een aandacht werkt bij ons ook heel goed. Vaak is het toch een fase waarin ze wat minder goed in hun vel zitten en dan helpt het enorm als vader en zoon een lange fietstocht maken waarbij ze van alles kunnen bespreken. Of een dagje samen klussen. Succes!

Mamalein

Mamalein

29-03-2010 om 16:16 Topicstarter

Prebuberteit

Ik heb even op internet gezocht maar kan over prepuberen bij jongens maar bar weinig vinden.
Wellicht dat jij me er iets meer over kan vertellen?

Wortel

Wortel

29-03-2010 om 20:33

Stemming

Als onze zoon zich zo gedraagt: niet letten op hygiene, niet willen eten, niet willen sporten, dan is dat een signaal. Hij voelt zich dan naar, is somber en trekt zich terug in zijn eigen veilige (ietwat ruikende) omgeving. Hij is herstellende van een dysthyme stoornis (kinderdepressie).
Ik wil je niet ongerust maken, of het groter maken dan het is, maar misschien is het een goed idee om je daar in te verdiepen. Het kan dat het een symptoom is van iets diepers. Van ongeluk, depressie, somberheid of verdriet. Als je er dan heel streng op reageert, maak je het alleen maar erger. Bij depressieve kinderen is gebleken dat je er het beste zo vroeg mogelijk bij kunt zijn, dat bevorderd de kans op genezing enorm.
Als je denkt dat er zoiets achter zit, zou ik bij de huisarts een dubbele afspraak maken en daar je zorgen neerleggen.

Janna3

Janna3

29-03-2010 om 20:53

Stemmingswisselingen

Nou, ik weet niet of het een officieel verschijnsel is, maar ik vind het heel goed te vergelijken met de puberteit. Stemmingswisselingen, veel zelf willen doen maar dat toch ook niet allemaal kunnen, je ouders afwijzen terwijl je eigenlijk af en toe nog bij ze op schoot wil kruipen, grenzen uittesten, onverschilligheid veinzen etc. Misschien zit er zoals bij het kind van Wortel een diepere stoornis achter, misschien niet, maar de manier van handelen is denk ik hetzelfde. Mijn kinderen zijn zeker niet depressief, maar als zij in zo'n bui zaten hielp het niet om heel streng te zijn. Liever wat begrip. Natuurlijk is het bij ons niet zo dat alles dan mag, wij blijven de grenzen vasthouden die we belangrijk vinden. Maar we kijken ook of we over andere zaken de afspraken wat losser kunnen maken zodat de kinderen het idee hebben dat ze inspraak hebben en dat hun mening er toe doet. En veel positief belonen, dat werkt ook bij grotere kinderen toch het best.

ijsvogeltje

ijsvogeltje

29-03-2010 om 21:42

Huisarts

Ik vind het zorgelijk klinken en zou inderdaad naar de huisarts gaan. Misschien eerst zonder je zoon, om het alvast te bespreken.
Boos worden en straf geven helpen niet, dat begrijp ik in ieder geval uit je bericht. Daar zou ik dan ook direct mee stoppen. Ga naast je kind staan in plaats van er tegenover, ga met hem leuke dingen doen, blijf positief, help hem, laat merken dat je ziet dat hij zich niet prettig voelt en dat je hem wilt helpen. Sterkte!

Geerdientje

Geerdientje

30-03-2010 om 22:49

Praten

Heb niet alle reacties gelezen maar mijn advies: ga eens een goed gesprek met hem aan. Op een vriendelijke neutrale manier zonder verwijten oid om te horen wat er aan de hand is. Een kind dat doorgaans keurig zijn taakjes doet en op school gewoon zijn best, dan moet hem iets goed dwars zitten. Sterkte!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.