Zoon zou andere kinderen slaan
Ik heb zowel op het 10 minutengesprek van school als van de nso gehoord dat er wel eens kinderen naar de juffen toekomen dat mijn zoon ze geslagen heeft... Eigenlijk verbaast me dat een beetje omdat hij dat nooit deed/niet zo geweldadig is?! Ze maken er geen groot probleem van, de juffen, maar melden het wel.
Hoe kan dat ineens komen? Wat moet ik er aan doen?
Kan goed
Mijn jongste heeft dat ook een tijdje gehad, toen hij 5 of 6 was of zo. Samen met een vriendje ging hij elke pauze kindjes pesten. Leuk joh. Je neemt ze mee naar de zijkant van de school, en dan houdt de een hem vast, en dan geeft de ander hem een klap. Of je laat hem struikelen, zodat hij in de bosjes valt. Echt lachen. En je moet het altijd doen als de juf er net niet bij is, want anders gaan ze zeggen dat het niet mag, daar is niets aan.
Bij ons was het zelfs nog erger dan bij jou: de juf bracht ons niet dit nieuws, maar de juf zei tegen ons dat onze zoon het slachtoffer was van valse beschuldiging. De moeders van een paar andere jongetjes begonnen redelijk agressief te verklaren dat < jongste> hun zoontjes sloeg. "Nou, ik weet niet wat hen bezielt, want < jongste> is zo'n schat, die zou dat nooit doen. Heel vervelend dat ze het zo op hem gemunt hebben", aldus insinuerend dat die moeders het natúúrlijk bij het kromme eind hadden.
Toen zijn wij toch maar eens met onze zoon gaan praten. (Eerst al eens met de ouders van zijn partner-in-crime, die ook overtuigd waren dat hun zoon dat natuurlijk nooit gedaan kon hebben). Bij navraag ontkende onze zoon ook alles. Nee, natuurlijk sloeg hij geen kinderen, dat mag toch niet.
Maar mijn man gaf niet meteen op en vroeg hem daarna: en doe je wel eens een spelletje, dat je kinderen slaat, maar dat het niet echt is?
Ja, en toen kwam het hele verhaal eruit. Dit was maar een spélletje. Dit was gewoon léuk. Slaan is niet leuk, maar dit wél. Hij vond het echt totáál iets anders.
Nou, kortom, denk niet te gauw dat jouw zoon dat niet zal doen.
En mocht er ook nog zoiets uitkomen, heb ik nog een tip voor je: ga meteen naar de ouders van die kinderen en bied je excuus aan, zeg dat je het heel erg vindt (want dat is het!). In mijn geval althans was dat erg belangrijk. Die moeders waren eerst aan de kant geschoven ('kletsverhaal'), maar door ze op te bellen en op te zoeken met een bloemetje erken je dat ze niet gek waren. En dan komt het met die kindjes ook vanzelf weer goed. Intussen zijn onze kinderen allemaal weer vriendjes van elkaar, en bij die moeders kan ik ook niet meer stuk. Nou, liever dat dan dat je altijd in een soort latente haatstand ten opzichte van elkaar blijft staan.
Kortom, neem het serieus.
Margje
Mooi margje!
