Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Zoontje wil speelafspraakje met vriendje

mijn zoontje heeft een vriendje in zijn klas. Hij vraagt de hele tijd of hij met hem mag spelen. Het jongetje heeft een keer hier gespeeld en het ging heel goed. Mijn zoontje heeft ook een keer bij hem gespeeld en ze vertelden me dat het heel gezellig was geweest.

Nu houden de ouders telkens de boot af. "Ik moet even kijken, we hebben het zo druk", "Moet ik even overleggen" enz. Daarna komen ze er niet meer op terug. Wat moet ik hier nou mee? Ik zie dat andere kinderen wel met dat jongetje spelen. Ik word hier aan de ene kant een beetje boos om. Zeg gewoon ja of nee met de reden, maar niet telkens van die flauwe smoezen.

Ik heb geen idee waarom ze zo doen. Misschien omdat ik hoogopgeleid ben en zij niet. Of omdat ik een keer zo maar met mijn zoontje langsging om te vragen of hij kon spelen omdat ik hun telefoonnummer niet had. Het kon toen niet omdat ze het druk hadden met klussen en ik heb toen voorgesteld dat hun zoontje bij ons kon spelen, maar dat kon ook niet.

Ik baal hier ook van omdat er hier weinig kinderen in de buurt wonen en dat jongetje hier vlakbij woont.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

De enige oplossing is

vragen aan de ouders denk ik. Maar makkelijk is dat niet natuurlijk. Op deze manier kom je er niet uit denk ik en haal je je dingen in je hoofd die misschien helemaal niet aan de orde zijn.
Wat zou bijvoorbeeld jou opleidingsniveau te maken kunnen hebben met de speelafspraak van je kind? Dat zou wel heel triest zijn als dat ook al een graadmeter gaat worden.

liat

liat

26-11-2009 om 20:01 Topicstarter

Het blijft gissen...

ik kan het er natuurlijk ook rechtstreeks vragen. Het is echter moeilijk om haar alleen te spreken: er staan bijna altijd andere moeders bij. Ik weet bijna zeker dat ze: "nee, hoor, niets" zal zeggen omdat ze zo nepaardig de hele tijd doet. Nu zegt ze ook de hele tijd: "Ik moet even kijken" zonder dat daar ooit wat concreets uitkomt. Ik heb het al meerdere keren gevraagd en wordt de hele tijd zo afgepoeierd. Ik begin mezelf bijna opdringerig te voelen.

Wat mij betreft spreek ik dat mens niet meer, maar ik weet niet zo goed hoe dit uit te leggen aan mijn zoontje.

Maar... misschien moet ik toch vragen naar de reden. Kan ik in ieder geval zeggen dat ik echt alles heb geprobeerd.

Tango

Tango

26-11-2009 om 21:09

Herkenbaar

Ik heb ook eens zo'n situatie aan de hand gehad. Een moeder met een jongetje in de leeftijd van Tangozoon en een in de leeftijd van Tangodochter. Kinderen speelden heel leuk met elkaar. Van het een op het andere moment hield zij de boot af. Inderdaad wel met andere kinderen afspraken maken maar niet met die van ons. Ik ging ook in eerste instantie goed met haar om, was ineens over.
Ik had haar mailadres (uit goede tijden) en heb haar via de mail gevraagd wat er aan de hand was. Op het schoolplein vond ik ook niet handig. Ik kreeg niet echt een bevredigend antwoord: ze had veel aan haar hoofd en daardoor geen zin en tijd voor gezellig afspreken e.d. Wat dat nou met de kinderen te maken had?
Inmiddels zijn ze verhuisd. Met moeite heeft Tangodochter nog een keer met haar vriendje gespeeld daarvoor. Ze werd niet eens uitgenodigd op zijn partijtje. Tangozoon vraagt nu nog steeds soms naar dat jongetje. Heeft heel kort bij hem in de klas gezeten.
Ik vind dit dus echt een beetje triest voor de kinderen, ook voor haar kinderen vond ik het jammer.
Maar mijn tip dus: ik zou toch proberen te vragen wat er aan de hand is. Misschien via de telefoon want op het schoolplein is lastig. Het is even lastig, maar je weet dan misschien iets beter waar je aan toe bent.

Hm...

Als ik me zo zou ergeren aan een moeder zoals jij aan dat "nepaardige mens" doet die je eigenlijk al niet meer wilt zien, zou ik er al geen zin meer in hebben om daar mn kind te laten spelen.

Het moet wel een beetje gezellig blijven wat mij betreft, want je moet hem toch halen en brengen. Maar als je de vriendschap tussen jullie kinderen echt van belang vindt, zou ik het inderdaad gewoon een keer vragen. Of je een eerlijk antwoord krijgt is de vraag, maar wellicht moet je het positief benaderen ipv negatief. Dus zeggen dat je het jammer vindt dat jullie kinderen niet meer veel samen hebben gespeelt -of dat jouw kind het hare mist- ipv dat je haar verwijt jou af te houden? Succes!

liora

liora

27-11-2009 om 20:46

Raar he

Hoi,

Ik heb ook zoiets. Mijn zoontje heeft een keer bij een jongetje gespeeld, ging heel goed en was heel leuk. Vervolgens heeft dat jongetje hier gespeeld en heb ik hem zelfs nog meegenomen naar een kindermarathon, was heel leuk en vond ik best out of my way gaan zeg maar.

En ongeveer een week later werden de uitnodigingen voor zijn partijtje rondgedeeld en werd mijn zoon niet gevraagd. Dat begreep ik nog: mijn zoon was nog heel nieuw in de klas, misschien mocht dit kindje maar een beperkt aantal kinderen vragen. Maar mijn zoon is nooit meer teruggevraagd om te spelen.

Ik ben er pissig over. Verschil met jou is echter dat mijn zoon ook nooit meer vraagt om met dat jongetje te spelen, dat zou het nog vervelender maken.
Ik vind die moeder nu oook heel stom inderdaad. Ik ga niks vragen, maar ik hoop dat de situatie ooit omgedraaid zal zijn.

Liora

Niempje

Niempje

27-11-2009 om 21:34

Heb het allebei ook meegemaakt...

Toen mijn dochter 4 a 5 was heb ik dit ook meerdere keren meegemaakt. Nu ook nog wel eens. Ze was niet zo populair bij de moeders. Dat merk ik gewoon als moeder. Mijn zoontje is heel anders (meer rustig en meegaand). Hij is heel populair bij de mamma's. Mijn dochter kreeg vaak als antwoord. Nee, kan deze week niet, volgende week misschien. Zoon kan meestal meteen mee. Het heeft dus wel degelijk invloed hoe een kind is. Ik trek het me niet zo aan eerlijk gezegd. Er zijn heus wel andere kinderen en ouders met wie het wel klikt. Soms moet ik een half uur reizen om haar te halen en/of brengen. Ze hebben ook geen vriendjes in de straat momenteel.

Zelf heb ik ook wel eens gehad dat een vriendinnetje van mijn dochter keer op keer iets kapot had gemaakt. Ook heb ik wel eens gehad dat ik toen ik dochter op kwam halen bij dit vriendinnetje ik dochter buiten op straat huilend, ingesloten in een steegje en gepest door de grote zus van dit meisje aantrof. Ik schrok hier zo van dat ik dacht, die gaat daar dus nooit meer spelen. Mijn dochter was toen net 4 en mocht van mij helemaal niet alleen buiten spelen. Eerlijk gezegd lullig van mij maar ik heb nooit de reden vermeld. Het was gewoon over en uit. Het vriendinnetje heeft het toen nog vaak gevraagd. Maar ik zei altijd, nee kan niet. Niet echt eerlijk van mij maar ik durf het niet te zeggen waarom niet. Dit vind ik gewoon te moeilijk. Nu moet ik erwel bij zeggen dat ik niet zo goed met conflicten om kan gaan. Het is gewoon wegwezen dan...
Ik heb ook weleens gehad dat er een kind kwam spelen en mijn hele huis werd zowat verbouwd. De combi van mijn dochter en dit jongetje was niet om uit te houden, zoo druk. De hele tijd ruzie en afpakken en gooien met spullen, rennen, gillen. Ook hier had ik na drie keer hetzelfde gedoe genoeg van. Het lag niet perse aan het jongetje, dochter deed ook stout. Ook smoes verzonnen... tja ik weet het, niet eerlijk.

Als dan haar vriendinnetje van de overkant kwam spelen was het heerlijk rustig knutselen. Zij is twee jaar ouder dan mijn dochter. Hee, ik zie haar nooit meer en ze kan ook nooit als dochter vraagt. Het zou toch niet Kortom iedereen doet het wel een beetje denk ik, smoesjes verzinnen. Het overkomt ook bijna iedereen wel eens.

Jesse_1

Jesse_1

27-11-2009 om 22:48

Liora

"Maar mijn zoon is nooit meer teruggevraagd om te spelen.
Ik ben er pissig over. Verschil met jou is echter dat mijn zoon ook nooit meer vraagt om met dat jongetje te spelen, dat zou het nog vervelender maken."
Misschien dat de jongens er zelf achter zijn gekomen dat ze elkaar toch niet zo liggen en willen ze zelf niet meer met elkaar spelen? Het gebeurt bij mijn kinderen iig wel vaker dat vriendschappen opeens in duigen vallen, en voor mij is niet altijd duidelijk waarom.
Jesse

buzz

buzz

28-11-2009 om 17:26

Hier

Ik kan het me wel voorstellen.
Ik moet nog helemaal wennen aan het idee, mijn zoon zit nu een maand op de kleuterschool.
Vorge week is hier een jongetje komen spelen, volgende week gaat hij bij dat jongetje spelen, en de week er op bij een meisje wat hij nog kent uit de peuterklas.
Maar zijn zusje van 2 wil ook ik ook ik ook.
Hij heeft een paar vriendjes in de buurt (ouders ook met mij bevriend) alle kindjes spelen dan met elkaar ook mijn jongste.
Maar ja mijn jongste mist de oudste al zo als die naar school is. Mijn oudste is nog vrij vermoeid na schooltijd (wen wen) enz enz. Genoeg redenen om het niet te doen.
Maar omdat hij erg verlegen is doe ik het wel, omdat ik het stoer van hem vind dat hij het zelf aangeeft dat hij het wil en ook probeert af te spreken.
Maar 1 keer in de week vind ik verlopig meer dan genoeg.

buzz

buzz

28-11-2009 om 17:31

dat zou dus mijn rede zijn om de boot een beetje af te houden soms, (1 keer per week verlopig genoeg) anders red hij het einde van de week niet, en heeft hij geen tijd meer voor onze eigen bezigheden, die hij ook niet wil missen, de bieb, spelen bij zijn buurt vriendjes, oma die langs komt (ik kan het niet zeggen dat die geweest is onder schooltijd dan moet hij huilen dat hij dat gemist heeft. Tja en dan zijn zusje, ze zijn erg gek met elkaar.
Als hij strax gewent is meer aan kan enz, dan maak ik er denk ik geen punt van, maar nu nog even rustigaan.

Jesse_1

Jesse_1

28-11-2009 om 22:24

Ja maar buzz

Jij zegt dan toch gewoon tegen die ouders dat je 1x in de week genoeg vindt omdat hij nog zo jong is (net 4!) en gaat geen smoesjes verzinnen?! Dat is toch helemaal niet raar?
Liat, bij ons op school heeft Jongste ook een vriendje met wie hij nog nooit heeft kunnen afspreken. Vriendje is wel op zijn verjaarsfeestje geweest, maar verder kan het vriendje nooit. Ik heb wel een leuk contact met moeder, maar het jongetje kan gewoonweg nooit geloof ik. Jammer, niet alleen voor Jongste, maar ook voor Vriendje.
Jesse

liat

liat

29-11-2009 om 08:05 Topicstarter

Zoontje vraagt nog steeds elke dag naar vriendje

grrrrr. Wanneer ik hem vraag met wie hij wil spelen noemt hij alleen maar dat jongetje. Ik zeg altijd dat dat niet kan en dat hij iemand anders moet verzinnen. Waarom dan niet vraag hij dan. Ik zei maar dat die moeder het te druk heeft. Mijn zoontje zei dat hij de moeder wel wou helpen met opruimen.

Mijn zoontje is ook niet gek, hij ziet ook wel dat dat vriendje wel met andere kinderen speelt. Ik weet bijna zeker dat er niets tussen die twee is voorgevallen: op school lijken ze dol op elkaar, knuffelen elkaar enz.

Zodra ik die moeder weer alleen op school zie ga ik maar eens voorzichtig naar de reden vragen. Ik kan me best voorstellen dat sommige moeder niet willen dat hun kinderen afspreken en heb daar ook alle begrip voor. Maar wees gewoon duidelijk! Niet telkens van die nepaardige opmerkingen dat "je wel even zult kijken wanneer het kan" en dan weer niets van je laten horen.

Ik heb al meerdere malen aan die moeder en vader gevraagd wanneer het spelen nou kan. Ik begin me bijna opdringerig te voelen. Ik doe dit allemaal puur voor mijn zoontje. Ik weet gewoon niet zo goed hoe ik het aan hem moet uitleggen.

liat

liat

29-11-2009 om 08:08 Topicstarter

Oh ja

er was ook een jongetje dat graag met mijn zoontje speelde maar dat hem de hele tijd ging duwen. Mijn zoontje wou op een gegeven moment daarom niet meer met hem spelen. Ik heb dit gewoon toen eerlijk tegen die moeder gezegd hoewel ik dat ook moeilijk vond omdat ik die moeder erg aardig vindt.

De moeder heeft daarom met haar zoontje erover kunnen praten en nu een paar maanden later hebben we het weer geprobeerd en nu kunnen ze weer goed met elkaar opschieten. Als ik gewoon de boot had afgehouden dan was mijn zoontje had mijn zoontje een speelkamaraadje minder gehad.

Blikspoes

Blikspoes

29-11-2009 om 10:43

Zoon zelf

Hier is het zoon zelf die met vriendje naar een van de ouders rent om te zeggen dat ze willen spelen.Hoe gaat het bij jouw zoon dan? Er was hier een van de vaders van zijn klas die steeds speelafspraakjes voor zijn kind wilde regelen, ik vond dat wel een beetje apart. Als het een zeer verlegen kind was kon ik het wel begrijpen maar dat was niet het geval.Het meisje nam zelf voldoende initiatief.

Ik laat mijn zoon ook altijd zelf bellen als hij met iemand wil spelen, het initiatief gaat echt van hem uit.Soms belt hij wel 5 klasgenootjes voordat hij "beet" heeft.Hij is nu 5 maar ik heb hem altijd zelf laten bellen ( voorheen wel geholpen met nummers draaien natuurlijk, nu doet hij ook dat zelf)Ik kom er aan het eind van het gesprek dan even bij voor de "logistieke afhandeling"
Het kan zijn dat iets in jouw zoon of jou de moeder irriteert maar dat ze het moeilijk vindt om dat te bespreken.
Je kunt het óf het nog even aan de kinderen overlaten óf haar eens vragen maar dan even apart nemen waar geen ouders of kinderen bij zijn.En vooral open vragen stellen.

Blikspoes

buzz

buzz

29-11-2009 om 10:46

Ja dat is waar

ik zeg het wel gewoon, ik vind het ook een goede rede eigenlijk, al vond 1 moeder het flauw, ik zij volgende week, deze week heeft hij al zoveel afspraken, dan moet ik hem aan het einde van de week thuishouden van school omdat hij te moe is. Hij moet nog aardig wennen aan het ritme. Volgens die moeder hielp hem dat bij het wennen, en zij hielt niet zo van ver vooruit plannen. Tja zij ik dan houd het op, of we zien volgende week wel.

Ik zou het inderdaad gewoon vragen.
Is niet gemakkelijk, maar misschien kun je je zoontje gebruiken om een andwoord te krijgen.

Zoiets van, mij maakt het niet zo veel uit maar, mijn zoon zag dat jou zoon wel met andere kinderen afsprak en speelt na schooltijd, en nu vroeg hij waarom dat het met hun samen niet kan. Ik wist er zelf niet zo goed een atwoord op, omdat ik het eigenlijk ook niet snap. Vandaar dat ik toch wel graag zou willen weten wat er eigenlijk echt aan de hand is.

En?

Ha Liat?
Heb je de stoute schoenen al aangetrokken en de betreffende moeder benaderd?
Nu blijkt dat je zoontje echt dol op dat andere jongetje is lijkt het me ook lastig om die speelafspraakjes dan maar helemaal op te geven. Andere vriendjes zijn snel gemaakt maar uit ervaring weet ik dat het soms liefde op het eerste gezicht is en dat 'beste vriendjes' (op het KDV-in de klas) soms een hele hechte vriendschap is, ook al zijn ze nog zo jong. Ik zou het dus ook heel lastig vinden als de andere ouders dan zelf besluiten die vriendschap een beetje af te remmen....

Renata

Renata

02-12-2009 om 15:50

Gewoon vragen

Je kan het toch gewoon vragen; is er soms iets gebeurd, want mijn kind speelt zo graag bij jouw kind. Dan weet je het meteen!

liat

liat

05-12-2009 om 21:39 Topicstarter

Ben de laatste tijd weinig op school geweest

Kreeg wel laatst een stralende glimlach van de vader. Ik denk dat ik het toch maar zoontje ga aansporen eerst zelf het vriendje te vragen en dan samen met het vriendje naar de moeder te gaan. Dan moet ze het die jochies zelf vertellen. Als dat niet werkt ga ik over tot plan B: een keer vragen of er iets gebeurt is. Omdat ze zo'n nepaardig mens is, ben ik echter bang dat ik toch geen duidelijk antwoord ga krijgen.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.