Zwemlesdrama
Het klinkt mss wat waar maar onze oudste zoon van ruim 5 jaar is vorige week voor het eerst naar zwemles gegaan. Nu wisten we wel dat hij daar erg tegenop zag maar het werd een klein drama..
Onze zoon lijkt een hele stoere bink (en thuis is hij dat ook) maar zodra hij in onbekend gezeldschap is dan trekt hij zich terug en is hij angstig. Zo was het dus ook bij de zwemles; onbekende kinderen, badmeester e.d. Nu is het ook nog zo dat hij niet houdt van gespetter met water in zijn gezicht. Wij dachten dat ze hem dat wel op zwemles konden leren..
Omdat zoonlief vorige week geheel niet mee heeft gedaan met de zwemles hebben wij contact gezocht met de leraar die vanaf morgen de lessen geeft. Hij gaf ons de indruk dat hij het allemaal teveel gedoe vond. Dat gespetter er nu eenmaal bij hoort en dat hij wel snel progressie wilde zien want anders kon een ander kindje op de wachtlijst zij plek nog wel overnemen?!
Vinden jullie dit een normale gang van zaken? Ze zijn toch op zwemles om te leren en niet elk kindje durft en kan al evenveel? En de angst voor gespetter? Wij zijn zelf natuurlijk ook daar mee bezig maar daar kunnen ze op zwemles toch ook extra aandacht aan besteden? Of verwacht ik teveel van zo'n badmeester? Hebben jullie enige ervaring met wat angstige kinderen? Toen mij man aan de telefoon een beetje pissig werd over de uitspraken van de badmeester bond hij wel wat in... Wij kennen onze zoon toch het beste, en als het echt niet gaat kunnen we altijd nog stoppen, toch?
Graag hoor ik jullie gedachtes hierover.
Dank, Ilza
Ilza
Zoals jij het nu beschrijft bij een kind van net 5 jaar zou ik zelf nog een jaartje wachten met zwemles en in die tijd wel proberen veel met hem naar het zwembad te gaan maar hem dan lekker zelf laten rommelen in het peuterbad of het ondiepe gedeelte. Niets eisen, gewoon laten gaan, gespetter ontkomt hij dan niet aan maar wordt hem ook niet opgedrongen doordat hij zijn hoofd/gezicht in het water móét doen tijdens zwemles bijvoorbeeld of dat ze een kringspelletjes gaan doen tijdens de les met veel gespetter. Als je niet oppast wordt het probleem namelijk alleen maar groter ipv kleiner en zit hij héél lang in het eerste wenbadje.
Succes met je zoon.
Stoppen!
Hier dezelfde ervaring en wij zijn na les 2 gestopt. Een jaar later, bij een andere zwemschool, opnieuw begonnen. Naar zoon de duidelijke boodschap dat we pas van zwemles afgingen als hij zijn diploma's had...
Daar hebben ze hem in een heeeeeeeeeeeel rustig tempo in 3 maanden tijd door badje 1 geholpen.
Daarna had hij in tijd van niks zijn A en B diploma, vooral omdat hij ouder en sterker was (rond de 7 jaar).
grt
Prakje
Lijkt me normaal
die angst voor gespetter. Maar dat komt misschien doordat zoon het ook had. Bij de allereerste zwemles heeft hij dik 10 minuten hard gehuild, evenals een ander nieuw kindje overigens. Dat vonden ze helemaal niet gek bij zijn les, had ik de indruk. De tweede les vond hij het al leuk (al durfde hij nog niks) en nu na een halfjaar zwemles is hij helemaal niet meer bang, en gaat door naar het 2e badje. Ik had hem ook speciaal al op les gedaan (toen bijna 5) zodat hij minder bang voor water zou worden, terwijl ik inderdaad wel geloof dat het sneller gaat als ze wat ouder zijn.
Kortom ik verbaas me wel over de houding van jullie badmeester, hier lijkt het me heel anders te zijn. Maar als je zoon het niet gauw leuk gaat vinden zou ik hem er toch weer een tijdje afhalen.
Zelf oefenen
werkte bij ons trouwens helemaal niet, zoon vond het hartstikke leuk om gewoon een uur lang tot zijn middel in het water voorzichtig rond te waden door het ondiepe als een oud mannetje in een kuuroord. En verder al zijn aandacht te gebruiken om potentiele spetteraars uit de weg te gaan.
We zijn vandaag weer geweest!
Bedankt voor jullie reacties.
Vandaag is manlief weer met zoon naar het zwembad geweest. Zoon heeft de hele les meegedaan al was het wel onder begeleiding van een stagaire! Wij begrijpen heus wel dat dat natuurlijk niet zo kan blijven maar in ons hoofd hebben wij dan al zoiets van 'de volgende stap is met de groep meedoen'. Uit ervaring weten wij dat hij met nieuwe dingen altijd even over de streep moet worden getrokken. Hij moet even door zijn angst van het onbekende heen (liefst op zijn eigen tempo) en dan komt het wel goed (fysiek is hij trouwens heel sterk!) Wij zijn bang dat als wij nu afhaken hij er nooit meer aanbegint
Het ging dus al een heel stuk beter dan vorige week maar wat denk je dat die badmeester zegt na afloop tegen man?! "hij heeft autistische trekjes, ik zou hem maar eens laten onderzoeken". Nou toen ik dat hoorde was ik met stomheid geslagen! Hoe komt zo'n man erbij om dat gelijk maar even te constateren naar een les! (vorige week was er een invaller).
Onze zoon heeft idd een behoorlijke gebruiksaanwijzing. Daarom hebben wij enige tijd geleden ook een psychologenpraktijk speciaal gericht op kinderen bezocht. Dit was om hem beter te kunnen helpen in zijn angst voor het onbekende (en nog wat andere dingen die niet zo soepel gingen). Zij hebben ons toen gelijk al verzekerd dat er niets mis is met zijn ontwikkeling. Het is een 'gewone' jongen die naar buiten (onbekende) toe wat angstig is. Maar het verbaast mij dat zo'n man gelijk een stempel op een kind wil drukken wanneer een kind even wat meer begeleiding of hulp nodig heeft. Dat is toch niet normaal?! Wij doen ons best om hem zo goed mogelijk hierin te begeleiden maar door dit soort mensen zinkt de moed mij in de schoenen! Gelukkig heeft zijn juf nog nooit zoiets geopperd (en zij is heel ervaren!)en gaat het op school heel erg goed (na de nodige opstart probleempjes
. Maar toch..ik ga daar toch weer over piekeren (en ben eigenlijk ook wel erg boos op die badmeester).
Prakje: waarom heb je bij de tweede poging besloten naar een ander zwembad te gaan? En hoe ging dat rustige zwemmen in dat eerste badje. Was daar speciale begeleiding?
Sorry voor het wat lange verhaal. Nogmaals dank! Wij kijken het nog even aan en dan besluiten we hoe verder...
Ilza
Wat een
krgggllzzz (zal het maar niet opschrijven) Nou dat zou ik een makkelijke beslissing vinden nu, geen les van deze man, in geen geval. Misschien een jaartje wachten en dan van een ander les. Geef de opmerking van die vent maar door naar de directie van het zwembad.
Ilza
Wij zijn de eerste keer gestart bij een zwemschool die een intensievere zwemles gaf. 1 keer per week (in het weekend) 1,5 uur les, ideaal met 2 banen 
Hier werd blijkbaar verwacht dat je les 1 al onder water ging, flinke spetteren, en daarna hup tot aan je oksels door het water, om vervolgens onder een buis door te 'zwemmen'.
Niks voor zoonlief. Les 2 zat hij als een aangeschoten konijn tegen de muur geplakt. Echt hartverscheurend.
Hier ben ik dus direct na afloop van les 2 gestopt, geld terug... en kind een trauma erbij.
Intussen op zoek gegaan naar de opties in de regio, en de enige zwemschool waar we enthousiaste berichten overkregen heb ik gebeld. Gewoon gevraagd hoe ze dat dachten aan te pakken.
Nou, dat is dus prima bevallen. Zoonlief heeft de eerste 3 lessen op de rand van het zwembad doorgebracht, daarna elke les een beetje verder in het water. De zwemjuf heeft hem heel erg spelenderwijs, in zijn eigen tempo, watervrij gemaakt. Bijv: tikkertje en wie onder water is, die kan niet getikt worden. Dat wilde hij in het begin niet, prima mocht samen met haar de tikker zijn. Hij trots
Precies een jaar na de eerste les, had hij zijn A en B diploma.
Voor we gingen starten met de 2e zwemlespoging hebben we zoon erg duidelijk gemaakt dat we bij deze zwemles niet direct gingen afhaken. Hier gingen we pas weg als hij zijn diploma's had. Dat werkte.
suc6!
Komt goed
met de angst. Mijn zoontje heeft peuterzwemmen gehad en ging met 4 door naar zwemles. Erg jong vind ik zelf maar hij was gewend aan het bad en omdat hij net als jou zoon angstig is voor nieuwe dingen en drukte toch doorgezet. 1e les huilen vanaf thuis tot einde les, 2e les huilen in de auto, 3e les niet huilen en wat meegeploeterd enz enz.... De juf heeft hem tijd gegeven en begeleid, het belangrijkste was dat hij het leuk zou gaan vinden zei ze. En het komt heel veel voor dus heel normaal... We zijn nu een half jaar verder en hij gaat met plezier. Wel is dit een bad waar ze met 6 kindjes les krijgen dus juf heeft gewoon meer tijd voor ze.
Inbraakje ilza
Waar jullie nu inzitten daar ben ik dus bang voor met onze dochter, ook angstig voor alle nieuwe dingen. Ook op school gaat dit zo, heb hier boven nog een onderwerp erover aangesneden, ben ook altijd zoekende naar antwoorden.
Ben erg benieuwd waar jullie tegen aanlopen met jullie zoon?
Succes in ieder geval, wel weer een stapje verder gekomen dus.
Groet Esra
Zou niet meteen stoppen
Met de zwemles, wel een andere zwemmeester of juf vragen. Mijn ervaring is dat ze er na een aantal lessen wel overheen zijn als het maar goed begeleid wordt door de zwemmeester of juf.
Zelf oefenen helpt echt niet altijd. Indertijd heb ik met Tangodochter op baby en peuterzwemmen gezeten. Tot ze ongeveer 3 was durfde ze alles. Toen was ze opeens bang om haar hoofd onder water te doen en ook voor spetteren. We zijn toen wel regelmatig blijven zwemmen, maar hebben haar nergens toe gedwongen. Met 5 jaar ging ze op zwemles, de eerste 2 lessen heeft ze gehuild, maar daarna was ze er doorheen en vond het fantastisch. Tangozoon van bijna 5 is nu ook pas begonnen met zwemles. Is helemaal een wat angstiger kind, maar was redelijk watervrij, zelfs spetteren vond hij niet meer zo erg. De eerste 2 lessen heeft hij ook gehuild in het begin, toen zat er een zomervakantie tussen waardoor hij een nieuwe start moest maken ook nog met een nieuwe juf. Deze heeft hem echter zo geweldig begeleid de eerste les, dat hij de tweede les bij haar al het diepe inging met kurk......ik hoef er niet bij te zeggen dat we heeeeeeeel trots waren op hem.
Esra
ik heb vaak het idee dat wij de enige zijn met zo'n angstig kind...Heb al wel eens aan hooggevoelig gedacht o.a. Maar ach wat schiet je ermee op? Hij heeft er wel veel linken mee behalve het mentale. Het is wel een denker. Merk dat hij vaak dingen in zijn hoofd veel erger maakt dan het is (van wie zou die dat nou
hebben. Daarnaast lijkt hij een erge stoere bink; hij is groot en stevig. Maar dus een heel klein hartje. Ik durfde hem eigenlijk ook niet op zwemles te doen maar dan ga je dus mee in het ontwijken van voor hem angstige dingen. Angst kun je alleen overwinnen door er doorheen te gaan en te ervaren dat het best wel mee valt (zei de psychologe).
Waar wij met hem tegenaan lopen..
bij alle nieuwe ervaringen roept hij gelijk dat hij het eng vindt! Laats moesten we naar het ziekenhuis om een echo en een foto te maken en dan schreeuwt hij eerst het hele ziekenhuis bij elkaar. Gelukkig pakte de echoscopiste ook door en toen hij ervaarde dat het geen pijn deed was het goed. De foto daarna was een eitje
Bij vriendjes spelen wilde hij ook eerst absoluut niet. Door het toch door te zetten lijkt het nu wat beter te gaan. Laatst wilde hij zelf bij een vriendje spelen 'want dan was hij er al vast een keer geweest voordat het feestje voor vriendjes verjaardag was'.
Zo zijn er heel veel gelegenheden waar hij moeite mee heeft. Want hetzelfde heeft hij tegenover onbekende kindjes en volwassenen...Wij proberen hem zo goed mogelijk voor te bereiden, hem uit te leggen wat er (ongeveer) gaat gebeuren en wat wij van hem verwachten. Dit help soms wel, soms niet.
En nu zo na de eerste zwemles heb ik hem gevraagd wat hij eng vond en hoe we hem daarmee zouden kunnen helpen. Dat is voor hem nog wel lastig maar ik help hem om dat te benoemen en naar oplossingen te zoeken. Ik merk dat hem dat helpt.
Ik had (heb) zelf de neiging om voor hem te gaan denken en de dingen waarvan ik dacht dat hij die eng zou vinden te gaan ontlopen. Ik had dan geen zin in drama's. En nog moet ik uitkijken dat ik dat niet doe. Maar een goede oplossing voor ons is dat mijn man dat soort dingen met hem doet. Die is nl. veel rustiger
Esra, herken je het een beetje of spelen er bij jullie andere 'angsten'. Hoor het graag van je!
Groet, Ilza
Esra
Ook hier een grote stoere bink om te zien en thuis praatjes voor tien en heel zelfverzekerd. Tot hij in een groep komt en dan vooral bij onbekende mensen/kinderen. Alles wat nieuw is of druk is. Familiefeestjes vond hij tot voor kort vreselijk hij begint het nu gezellig te vinden. Op school in de kring slaat hij dicht. Hij heeft ook verdriet op zo'n moment. Maar verbijt het en zegt dan mama de tranen blijven maar komen ik kan er niks aan doen. Als mensen iets aan hem vragen durft hij geen antwoord te geven.
De juf helpt hem heel goed daarin en laat hem alles stapje voor stapje doen en geeft hem op z'n tijd een zetje in de rug. Net als Ilza zegt er doorheen gaan is het beste voor hem anders wordt de drempel steeds hoger. En zo leert hij dat hij dat best wel kan. We zijn dan ook altijd apetrots op hem. We leggen ook veel uit aan hem en vertellen wat er van hem verwacht wordt. Vaak zegt hij dan zelf al wat hij wel of niet durft. Ik probeer er niet te veel in mee te gaan want dan blijft hij bezig. Zolang ik sterk sta en zeg dat het goed komt gaat het meestal wel goed. Het gaat steeds een beetje beter.
hoog sensitief heb ik ook wel eens aan gedacht, maar als ik om me heen kijk zijn er veel kinderen met deze angst. Het is zeker niet bijzonder en zolang hij vrolijk is, goed slaapt en lekker in z'n vel zit vind ik het prima. Nadeel vind ik dat de meeste kinderen tegenwoordig veel mondiger zijn dus valt het meer op.
Wel denk ik dat als hij ouder is en zo blijft hij misschien baat kan hebben bij een assertiviteits cursus of zoiets.
Angst niet negeren
Ik heb een 2-ling van 5,5 jaar, jongetje en meisje. Ze zijn samen op zwemles gegaan en mijn dochter was extreem bang. Ze vond het vreselijk dat ik niet bij de lessen aanwezig mocht zijn en als ze haar angst uitsprak voor oortjes onder water, werd ze gewoon gedwongen en onder water geduwd door juf. Na 3 lessen en een extreem bang kind dat ineens weer in bed plaste, compleet hysterisch werd in de buurt van het zwembad, heb ik de knoop doorgehakt en ben ik met haar gestopt bij betreffende zwemschool. Mijn zoontje heeft een olifantenhuid en is gewoon door blijven zwemmen. Met mijn dochtertje ben ik na 3/4 jaar naar een andere zwemschool gegaan, waar ze een half uurtje les kreeg, niets hoefde te doen dat ze niet wilde doen en heel goed werd begeleid om over haar angst heen te komen. We zijn nu een paar maanden verder en ze maakt zelfs bommetje in het water, kent totaal geen angst meer en voelt zich als een visje in het water! Onderschat niet de gevoelens van je kind, helemaal niet als het gaat om angsten. Volgens mij zit jij bij een verkeerde zwemschool en ik kan je zeggen: nee, dit is geen normale gang van zaken!
Lompe vent
Die zwemleraar. Mijn oudste is vandaag voor het eerst naar zwemles geweest (5 jaar). Hij is ook zeer afwachtend t.a.v. nieuwe situaties en hij was dan ook het grooteste gedeelte van de les in tranen. Gelukkig weet ik uit ervaring dat hij wel weer bijdraait als hij weet dat het goed gaat. Eerste schooldag was ook moeilijk, naarmate de tijd vorderde, ging het beter.
Ik zou het erg kwetsend vinden als een zwemleraar of -lerares zou zeggen dat er niets met mijn kind te beginnen viel. Lijkt me juist een uitdaging om zo'n kindje toch te bewegen om zich vrijer in het water te bewegen.
Linda
