Zó eigenwijs!
Mijn dochter van 4 is zo stik-eigenwijs 
Niets nieuws voor een 4-jarige natuurlijk, en ik herinner me nog heel goed dat mijn ouders mij ook altijd stik-eigenwijs vonden, dus ja. Het zit 'm bij haar ook heel erg in het grenzen opzoeken ('mama wil je me even helpen met dit spelletje' 'ja dat moet zo en zo' 'nee hoor, dat moet zo' '...'). Maar goed. Hoe reageer ik nu het beste? Want ik weet dus uit ervaring (en uit logica denk ik?) dat zeggen 'o wat ben je eigenwijs' helemaal niet werkt, en toch hoor ik mezelf dat steeds zuchten. Nog een voorbeeld: dingen die ze heel goed zelf kan weigeren te doen, en dingen die ze echt niet kan eerst persé zelf willen doen en daarna moeten toegeven dat het niet lukt. Arg
Wat hier werkt
Tegenin gaan of iets hard opleggen werkt niet, eerder niet. Het werkt hier om mijn twee betrokken te maken met een uitleg waarom iets moet gebeuren, vragen of ze mee willen helpen, soms bepaald gedrag te negeren door over iets anders te beginnen. Soms helpt het hier om ze even een time-out te geven (ga maar even nadenken op de gang) en vaak tel ik hardop tot 3 --> in die tijd moet een beslissing genomen zijn (als ik ze die voorleg: of jij kleed je aan of ik kleed je aan, of jij doet het of je gaat even op de gang nadenken). Ik heb sinds een week ontdekt hoe leuk ze de wii vinden.. dus na het avondeten mogen ze even op de wii als er opgeruimd is. Zoniet, geen wii (en helaas ook niet opgeruimd maarja dat was de regel). En ik help hier en daar mee om te motiveren. Veel complimenten, ook.
Ik weet niet of de jouwe naar school gaat maar het hoort ook heel erg bij het schoolgaande kind.. alle opgelegde structuren en regels worden verwerkt en mee geoefend door het anderen op te leggen.. dan zijn ouders en brusjes mooi oefenmateriaal.
Ja, hier ook
Ik denk net als Judith dat het een soort tegenreactie is op al dat nieuwe en strakke van school. Al is onze dochter eigenwijs geboren, hihi, tegenwoordig is het wel erger geworden. Beetje meeveren helpt wel. Ik onderhandel stevig met haar, het is hier soms net de laatste dag van een G8-conferentie. Omdat ze dan mag meebeslissen, werkt ze veel beter mee. Wel houd ik haar dan echt strak aan de afspraken. Twee boekjes voorlezen is twee boekjes en geen drie. Gemeen, he?
En ik laat haar vaak gewoon begaan. Zo was ik een paar uur geleden de vaatwasser aan het inruimen toen dochter vroeg of ze met 'haar' keukenkastje mocht spelen (met veilige inhoud voor jonge kinderen). Omdat het tijdstip een beetje vreemd was, zo net na het avondeten, was mijn eerste neiging 'nee' zeggen. Tot ik bedacht dat ze dat best kon doen zolang ik nog in de keuken bezig was. Dus zei ik ja en vertelde erbij dat ze wel zelf alles moest opruimen, anders moest ik het doen en dan was er geen tijd meer om in bad te gaan - dan werd het douchen (waar ze een hekel aan heeft). Dat liep eigenlijk goed.
Al met al vind ik het wel grappig dat ik nu al drie jaar denk dat die eigenwijze peuterfase heeeel binnenkort over is, maar nee hoor, hij gaat gewoon geruisloos over in de eigenwijze kleuterfase.
Groetjes
Massi
Dank!
Ik probeer wel consequent te zijn en consequenties te verbinden maar als ik het gevoel heb dat ik al een paar dagen niets anders doe, dan ga ik toch een beetje rondvragen enzo. Of zoals zaterdag, ik had uitgeslapen, kwam uit bed, vroeg iets aan m'n dochter en we hadden meteen ruzie Ze gaat inderdaad sinds 5 maanden naar school, en daar is ze zo braaf als je je maar kunt voorstellen, dus dat ze dat thuis even moet afreageren, dat snap ik wel. Ze is altijd al dol geweest op 'een ander regels opleggen', dus nu dat een groot deel van de dagen niet meer gaat... Ze houdt ook heel erg van rollenspellen en toneelspelen, is echt een kind dat zich moet kunnen uiten (ik ben helemaal niet zo, dus dat botst ook lekker). Laatst stond ze bovenop een krukje (!) een dansje weg te geven (toen ze dacht dat er niemand keek) en ondertussen zichzelf bekijken in het donkere raam. 't Is echt jammer dat het Hofpleintheater pas kinderen vanaf 6 toelaat, ze zouden een goede aan haar hebben
