Bemoeien of juist laten gaan?
Wat moet ik hier nou mee?
Zoon, 4 VWO, net 17, is een chaot en maakt huiswerk (leer- en maakwerk) onregelmatig. Aantekeningen die hij op school gemaakt heeft voor exacte vakken heeft hij achteraf regelmatig verloren of hij weet niet meer waar ze nou eigenlijk bijhoren. De vakken die hij leuk vindt, of waar hij weinig voor hoeft te leren omdat ze hem makkelijk afgaan heeft hij wel behoorlijk op orde.
Hij is twee keer getest en daar kwam n hoog IQ uit en ADS symtomen. Ritalin wil hij niet nemen (“dat lukt me zonder medicijnen”).
Hij is inderdaad heel snel afgeleid en het is moeilijk voor hem door te bijten als hij ergens mee bezig is wat hij moeilijk vindt.
Als ik na school naast hem zat om met hem samen zn spullen in orde te brengen, zijn huiswerk te plannen, of zelfs zijn huiswerk te checken etc. gaf dit uiteindelijk goede schoolresultaten maar ook heel veel iritatie van zijn kant. Hij wordt hier gek van en wil dat ik me er niet mee bemoei. Ik begrijp dat heel goed en vind het zelf ook echt geen doen! Maar zo gauw ik het loslaat (met duidelijke afspraken), zie ik dat hij na een korte sprint weer vrij weinig doet en zijn proefwerken voor die “moeilijke” vakken slecht lopen.
Wat moet ik hier nou mee? Een “slim” kind uiteindelijk gewoon maar laten afstromen?! Op de Havo, VMBO etc zal hij toch dezelfde problemen krijgen? Plannen en doorbijten moet je toch overal?
Of moet ik juist blijven begeleiden (zoverre hij daar in meegaat) met de nodige stress/ruzie voor ons beide in de hoop dat hij het toch vanzelf ooit (wanneer?) gaat leren? Hij is al n keer blijven zitten – dat maakte (zichtbaar) maar kort indruk op hem.
Mijn vraag dus aan jullie: is het de moeite waard er dicht op te blijven zitten of wordt dit niet meer beter en moet ik t gewoon laten gaan?
Hij is trouwens verder een sociale jongen, gezellig, leuke vrienden etc. en heeft breed interesse en kennis in geschiedenis en wat er in de wereld op politiek en economisch gebied gebeurt (waar ik zelf nooit zo veel van weet 
.
Alvast bedankt voor jullie reacties!
Groet
Natalies
Met hem bespreken?
Hoi Natalies,
Ik heb jongere kinderen (ook oudste op VWO). Ik denk dat je gelijk kunt hebben dat als het bij hem mis gaat hij alsnog kan afzakken naar Havo of zelfs Vmbo (hoewel, hij zit al in 4 VWO). Niet wat je wilt.
Maar wat wil hij?
Hij is slim! Dus hij moet dat kunnen bedenken en verwoorden.
Wil hij zijn VWO diploma halen? Snapt hij zelf dat hij een planningsprobleem heeft?
Bespreek het met hem. Leg hem je zorgen uit en vraag wat hij wil. Wat jij kunt begeleiden (je schrijft dat het geen doen is) is sowieso jouw grens. Maa rik kan me voorstellen dat als hij - uiteindelijk - aangeeft dat hij heel graag zijn VWO diploma wil halen en toegeeft dat hij jou dan misschien toch wel nodig heeft (voor het plannen) dat je daar al extra energie van krijgt om hem toch nog te blijven begeleiden.
Maar hoe het daarna verder moet.....? Je kan hem niet zijn hele leven blijven begeleiden.
Huiswerkbegeleiding
Waarom gaat je zoon niet op huiswerk begeleiding? Dochter heeft dat ook gedaan (17) en het is ideaal. De een krijgt hulp met vakken waar vragen over zijn, maar de ander juist weer met een goede planning maken. Net wat individueel nodig is. Jij hoeft je er dan niet meer mee te bemoeien, en bij een vreemde zal er niet zo gauw ruzie komen.
Het was wel prijzig, maar het geld dubbel en dwars waard. Dochter heeft veel vakken opgehaald en kreeg hele goede begeleiding.
Hij wil wel, maar...
Bedankt voor jullie gedachtes Anne & Merel!
Jawel hoor,ik heb het er graag voor over hem te begeleiden. Maar het is toch eigenlijk geen doen, n jongen van 17 nog zo op zn nek te zitten. Is hij daar niet te oud voor? Mijn jongere zoon is 15 en doet dat allemaal behoorlijk zelfstandig.
En ja, hij wil zelf heel graag zn diploma halen. maar t is net alsof hij die eigenverantwoording/discipline als het er op aan komt niet kan opbrengen.
Zelf zegt hij, dat dat ook wel komt omdat ik die hem steeds afneem door hem eraan te herinneren wat hij nog moet doen en of hij nou ns niet toch ns zou..... Beetje een "de kip en het ei" verhaal.
Die huiswerkbegeleiding kennen we hier niet. Alleen bijles. Dat heb ik voor wiskunde geprobeerd maar dat was niet zo'n succes. Zover ik het kon inschatten liet hij zich dan wat dingen uitleggen maar had geen struktuur in wat hij leerde of noteerde. Als ik er zo over nadenk, moet hij misschien vooral leren te leren. Kun je dat nog leren met 17?
Secretariaat
Mensen met add, ass of adhd hebben heel vaak problemen met executieve functies. Dat zijn zaken als tijdsbesef, plannen, ergens mee beginnen, ergens mee doorgaan, iets afronden, ergens weer mee ophouden, sociale signalen interpreteren, feit en emotie op elkaar afgestemd houden, nadenken voordat je iets doet, etc... Die functies worden uitgevoerd door de frontale kwab van de hersenen.
Van boeken over adhd heb ik het idee geleerd, dat je als ouder een vervangende frontale kwab kunt zijn. Als je kind ouder is, kun je dat gewoon afspreken.
Wij functioneren bij onze zoon (14, 2 havo/vwo) als een soort secretariaat. Hij wil zelf graag vwo gaan doen. Heeft er ook wel de intelligentie voor. Maar sommige dingen kan hij gewoon niet. Zelf stoppen met de computer om huiswerk te gaan maken bijvoorbeeld. Hij vergeet dat echt. Vandaar dat wij iedere middag even met hem kijken wat hij moet/wil doen die dag en dan een tijd afspreken waarop wij hem aan zijn huiswerk herinneren.
En met sommige dingen assisteren wij hem ook. Als hij een vage opdracht krijgt, helpen wij hem, om die te vertalen naar iets concreets. Als hij woordjes moet leren, helpen wij hem met stampen. (dat lukt hem zelf echt niet. na drie woordjes kan hij niet meer verder komen)
Omdat het allemaal gezamenlijk is afgesproken, accepteert hij onze hulp.
Ik denk weleens aan later, zal het dan wel zelfstandig gaan? Maar zo niet, dan zal hij er dan maar oplossingen voor moeten zoeken. Wij zijn er nu om hem te helpen, hij is nog geen 25 (dan zijn de hersenen pas uitontwikkeld). Ik weet niet wat de toekomst brengen gaat. Nu gaat het goed zoals het gaat. Dat telt.
Begeleiden
Hoi Natalies
Ik kan toch huiswerkbegeleidng aanbevelen of in ieder geval korte termijn doelen. Ik heb besloten mijn zoon financieel voor van te voren afgesproken cijfers te belonen. Dit is nl goedkoper dan huiswerkbegeleiding. Maar ik zou proberen duidelijke afspraken met hem te maken waar hij zelf ook achter staat. En ik zou me niet te druk maken over hij een eventuele vervolgopleiding wel aan zou kunnen als hij nu begeleid wordt. Wel is het goed om alvast met hem te gaan kijken wat hij wil en welke niveau en cijfers hij daarvoor nodig heeft. Als je een doel en duidelijke afspraken hebben lukt het vaak veel beter. Bij rubriek ouders en school staan ook tips voor pubers met concentratieproblemen.
En vooral niet vergelijken met andere kinderen dit is zeer demotiverend.
Nog even doorbijten?
Hij zit in de 4e, en komt dus steeds dichter bij het moment dat hij zich vooral mag gaan richten op de dingen die hij echt leuk vindt. Ik zou proberen om te begeleiden tot hij zo ver is. Overigens kan afstromen naar 5 Havo misschien wel een optie zijn als je hem door zijn examen kunt loodsen en op een goeie plek op het hbo kunt krijgen. Een die hij leuk vindt en waar hij bezig kan zijn met de dingen die hij leuk vindt.
Maar hij is 17, uiteindelijk zul je hem toch moeten loslaten en er het beste van hopen. Niet kunnen plannen blijft een moeilijk iets. Eerlijk gezegd denk ik dat medicijnen hem juist wel heel goed zouden kunnen helpen. Maar ja, als ie niet wil dan wordt het op een gegeven moment moeilijk.
Hé, wat leuk!
Bedankt voor jullie reacties. Als ik ze lees, merk ik dat ik verwacht had, dat ik zo ongeveer voor gek verklaard zouden worden om een zoon van 17 nog te willen begeleiden.
Nu zie ik dat jullie het ook niet zo raar vinden om in zo'n situatie toch niet helemaal los te laten en juist wel te proberen er op verschillende manieren met hem samen het beste uit te halen.
Mijn gevoel zegt dat eigenlijk ook. Dus ik ga er weer voor (vlg t motto "niet geschoten is altijd mis") 
Hier ook zo eentje
Hoi Natalies,
Zoon, 16 jaar, 5 VWO. Erg slim maar ongelofelijk onhandig. Aantekeningen worden gefrommelde papiertjes die op bed liggen. Huiswerk wordt niet gemaakt, want kind zit de hele dag te "spelen" zoals wij het noemen. Kan nergens aan beginnen, stelt alles uit tot het laatste moment. Maar...heeft zonder ooit een biologieboek in te kijken wel weer een krappe negen gescoord tijdens de toetsweek. Jammergenoeg lukt hem dat niet bij alle vakken, en bovendien moeten werkstukken toch echt gemaakt worden.
Net voor de kerstvakantie kwam het tot een enigszins dramatisch moment; zoon vertelde in tranen dat hij een enorme achterstand had op school. Had het hele jaar nog bijna niets gedaan. Enfin. Gesprek. Zoon had , zo noemde hij het zelf, ernstige motivatieproblemen. Onze oplossing was de volgende: hij kwam in de huiswerkbegeleiding. Waar dan? Gewoon thuis. Dat betekende elke dag 1 1/2 uur beneden huiswerk maken of leren onder toezicht van een van ons. Wat hij ging doen moest hij zelf beslissen. We zouden beginnen op onze vakantie, na het wintersporten in de avond aan de studie. Het frappante was dat het nog werkte ook. De start in de vakantie was goed; daar waren minder afleidende zaken. De dag was heel overzichtelijk. Na de vakantie hield hij vol, soms met een beetje moeite. Voor Latijn was de achterstand te groot, hij scoorde een onvoldoende. Zijn werkstuk was 5 minuten voor de sluitdatum en tijd klaar. Andere vakken leverden weer mooie cijfers op, zoals we van hem gewend waren.
Nu is de toetsweek voorbij en zakt hij weer een beetje in. Maar ik weet zeker dat we dit regime weer op kunnen pakken indien nodig.
Mijn tip; denk niet te snel dat je zoon te oud is voor begeleiding.
Succes,
Judith
Haha - heel herkenbaar
Hoi Judith
Ja, inderdaad heel herkenbaar. "niets" leren met goede resulaten voor bepaalde vakken - verbaasd zijn, dat dat niet bij alle vakken functioneert en ook hier al een "major breakdown" beleefd toen hij opeens merkte, dat hij een enorme achterstand opgelopen had.
Die huiswerkbegeleiding thuis heb ik er voor een vak doorgezet en daar zijn de resultaten nu goed. We hadden een vaste tijd in de week afgesproken waarin hij onder mijn begeleiding ca 1 tot max 1.5 uur dit vak moest doen. Verder was hij met veel inzet bezig voor de toetsweek. Zijn toetsweek is nu ook achter de rug en ja, dat zakt dan daarna weer in.
Mijn voorstel aan hem gaat nu zijn, dat we die vaste tijden voor 4 vakken gaan invoeren; de vakken waar hij telkens weer over struikelt. Ik denk dat hij dit voorstel niet leuk gaat vinden en zal zeggen, dat hij daar nou toch echt te oud voor is: mij zo naast zich te hebben zitten tijdens t leren. Ik heb hem in het verleden trouwens vaak zelf laten voorstellen, wat hij als oplossing zag, daar kwam dan wel wat uit, maar dat werd door hem vervolgens niet echt omgezet.
Jullie reacties zorgen er wel voor, dat ik me nu niet door hem zal laten ompraten. Ook nu ik van jou Judith hoor, dat jullie n zelfde soort oplossing gevonden hebben met goede resultaten. Tenslotte zijn ze als het rond loopt zelf toch ook tevredener.
Bedankt!
groet
Natalies
