Dilemma
Mijn dochter is weer serieus van mening om zich te laten bekeren tot de Islam. Ze doet dit overigns stiekem. Laat ik duidelijk zijn: Ik vind het verschrikkelijk. We hebben dit al eerder (ruim 1,5 jaar geleden) met haar aan de hand gehad en ik had het gevoel dat het was weggeebd. Het is nauwelijks bespreekbaar omdat ze vindt dat ik haar volledig moet ondersteuning en goedkeuring moet geven. Ze heeft voor de 2de keer een marokaanse vriend, houd hem op afstand terwijl ik wel openheid geef om in contact met hem te komen. Ik vind het prima om hem te leren kennen. Misschien dat het Islamgebeuren haar tegen houdt. Ik weet het niet. Het beangstigd me wel. Ze leeft erg beperkt. Gaat nergens naar toe, heeft geen vriendinnen, is altijd thuis en gaat zelden even voor een uurtje naar hem. Dan spreken ze volgens mij ergens buiten af. Ze heeft wel op PC en GSM contact met amdere, ook marokaanse meisjes. Ik heb niets tegen contact met marokaanse jongere of wat dan ook. Ik ben zo bang dat mijn dochter zich meer beperkingen oplegt (op laat leggen). Ik zou het zo fijn vinden dat ze zich als een vrij en zelfstandig mens ontwikkeld.
Ik vraag me weleens af: wat is erger dat ze aan de drugs zijn, op stap gaan en alkohol drinken of dat ze zich laat bekeren!!!!!!!
Gadver... ik vind het afschuwelijk...
Ik zie het bijna niet meer als een fase.... voor haar lijkt het erg serieus.
Ik heb me ook bedacht om haar dan maar alles te laten ervaren (ik zal ook wel moeten!!) maar ik ben er zeker niet blij mee.
Ik moest dit even kwijt, ben toch ook erg verdrietig en nu even niet goed in staat om er boven te staan. En eerlijkheidshalve; Ik schaam me er ook voor. Mijn meisje!!!
Ik voel met je mee.
Het lijkt me één van de ergste dingen die je als ouder kan overkomen, na al die dingen waar je niet aan moet denken (ziekte, dood, verslaving).
Er wordt hier veel gezegd over dat de Islam zo'n mooi geloof is. Tja, ik denk daar anders over. Ik zou ook neit blij zijn als mijn kind zich tot een strenge christelijke kerk zou bekeren, amar dit is toch wel wat anders. De gemiddelde moslim accepteert niet-moslims niet als gelijke, vanuit hun geloof beschouwen ze andersgelovigen als minderwaardig. Dit is ook rechtstreeks uit de Koran af te leiden. Ok worden vrouwen als midner dan maan beschouwd, hun getuigenis is amar de helft waard van die van een man, de erven maar de helft als hun broers, ze worden geacht hun mannen te gehoorzamen. Dit alles is geen interpretatie, amar overduidelijk uit de Koran herleidbaar. De koran die volmaakt is volgens moslims en waaraan niet getwijfeld kan worden. Je dochter klinkt als een eenzaam meisje met een laag zelfbeeld. Dat soort meisjes zijn per definitie heel kwetsbaar voor loverboys en mensen die anderen graag bekeren danwel bij hun sekte willen inlijven. Het lijkt me dat je met één vna de twee te doen hebt. Gezien de, vrij algemeen gedeelde, afkeer onder Marokkanen in het algemeen en onder Marokkanse jongens in het algemeen, van Nederlanders en de in hun ogen losbandige Nederlandse meisjes, samen met de nogal dubbele moraal aangaande jongesn en meisejs die er op nagehouden wordt denk ik dat het het meest waarschijnlijk is, dat die jongen haar, op zijn best, als een leuk speeltje ziet om mee te showen en op z'n slechts als een object om geld mee te verdienen.
I weet niet zo goed wat het beste is om te doen, of je ahar nog kunt verbieden met de jongen om te gaan of dat dat averechts werkt. Misschien zijn er nog anderen die invloed op haar hebben. Verdiep je misschien ook eens in de Islam om haar met gerichte argumenten te pogen van het idee af te brengen dat deze religie/ideologie ook maar iets moois of bewonderenswaardig zou hebben, je hoeft alleen maar de hadiths te lezen over het leven van Mohammed om in te zien dat dat geloof niks goddelijks kan hebben, als je tenminste gelooft in een God die goed is.
