Dochter (14) friends with benefits

Bespreken

Een dochter op 3VWO die aan het ontdekken is zou ik van de zijkant, naast haar, vragen en bespreken wat ze weet van drugsgebruik en voorbehoedmiddelen.
Op de site van de Jellinek kun je ondermeer lezen hoe je dat gesprek goed kunt voeren.
Verbieden heeft geen zin op deze leeftijd en waarom zou je dat doen. Ze gaan de verantwoordelijkheid over zichzelf ontdekken en invullen, daar kun je hen in bijstaan.
Je zou wensen dat jongeren zonder sex en bedwelmende middelen door het leven gaan, maar hoe realistisch is dat? Je kunt haar beter zo goed mogelijk toerusten en bijstaan.

Video

https://www.youtube.com/watch?time_continue=78&v=bmt-_8hxRdQ&feature=emb_logo
Deze video komt van de website van de Jellinek. Een korte duidelijke invalshoek over spreken met je puber door biopsycholoog Martie Delfos.
Je kind vraagt om argumenten. Het gaat er om om het denken van je kind 'aan' te zetten.

combinatie gesprek voeren en wel degelijk verbieden

Volgens mij kun je het beste een combinatie gebruiken van goede gesprekken voeren en verbieden/ afkeuren van het gebruik van drank en drugs. Tenminste zo doen wij dat. We hebben veel gesprekken met onze pubers niet alleen over drugs en drank maar over van alles. Hoe het op school was, wat er gebeurt tussen hun en vrienden/ vriendinnen, maar ook wat wij zelf mee maken etc. Ze zijn dol op hun oma en opa en tantes en ooms. Vooral met opa en oma gaat het niet altijd goed. Ook dat bespreken we met ze. We nemen ze heel serieus in hun ideeën over andere onderwerpen.

Onze zoon bleek op zijn 15e ook te drinken, daar zijn we wel duidelijk grenzen gaan stellen. Wij keuren drank gebruik af op die leeftijd, is slecht voor de hersens die nog in ontwikkeling zijn en vergroot de kans op verslaving op latere leeftijd. Wij gunnen onze kinderen een andere toekomst. Dat waren pittige gesprekken want veel leeftijdsgenoten mogen wel drinken. Op feestjes wordt er samen met ouders en jongeren geproost met alcohol. Toch keuren wij dat af. Mijn zoon heeft toen voorgesteld om een blaastest aan te schaffen om ons te laten zien dat hij niet drinkt. Nu blaast hij met regelmaat als hij thuis komt van een feestje. Daarmee kan hij tegen zijn vrienden zeggen dat hij echt niet kan/ mag drinken. Wij worden gezien als zeer strenge ouders maar daar zitten wij niet zo mee.
Ik geloof dus dat je wel strenger kan zijn als het om alcohol en drugs gebruik gaat. Maar dat moet je wel combineren met een liefdevolle en geïnteresseerde houding. Ik ga vrij wel ieder jaar ook een paar dagen weg met onze jongste. Hij gaat dan uitzoeken waar we naar toe gaan. Dan hebben we hele andere gesprekken als thuis.

Eens met Klavertje 4

“Ze doen het toch wel dus dan kun je het net zo goed toestaan” vind ik altijd een wat wonderlijke redenering. Moord, verkrachting, diefstal gebeurt ook allemaal maar dat vinden we ook niet goed als maatschappij. Natuurlijk zijn die dingen op zich niet hetzelfde, maar de redenering geldt wel degelijk voor beide.
Dus ja, ook wij spreken zeer duidelijk uit dat we bepaalde dingen gewoon niet willen hebben, en waarom. Voor ons hoort dergelijke casual seks daar ook bij maar dat is eigenlijk nooit een ding geweest. Voorkom je daarmee alles? Zeker niet. Maar ze hebben ook geen carte blanche om maar alle stommiteiten uit te halen die ze willen. En ja, ook bij ons gaat dat in gesprekken, want bot verbieden “omdat ik dat zeg” heeft natuurlijk ook weinig zin.

Wendelmoed

Precies, want niets stoerder dan regels overtreden

normen neerzetten

Tja ik vind verbieden helemaal niks. Ik vind het ook grensoverschrijdend om een kind haar seksualiteitsbeleving aan banden te leggen. Maar je kan wel proberen een gesprek te openen over eventuele consequenties. En dan denk ik niet zozeer aan zwangerschap of geslachtsziektes maar meer aan 'wat doet het voor je gevoelsleven als je seks gaat hebben zonder dat je veel voor iemand voelt?' Dat is voor velen geen populair onderwerp maar ik denk bij opvoeding wel relevant. Overigens zonder moreel oordeel van mijn kant maar je kan zonder oordeel zijn en toch zien dat er consequenties aan bepaalde keuzes zitten.

Sydney/Margotje

"Dus jij rijdt door rood, breekt in, houdt je kinderen thuis van school zonder goede reden, woont in een vakantiehuisje, perst mensen af, ..."

?

"Tja ik vind verbieden helemaal niks. Ik vind het ook grensoverschrijdend om een kind haar seksualiteitsbeleving aan banden te leggen."

Toch fijn dat sommige mensen de 60er jaren nog helemaal in ere houden...

Progressie

Dat is geen 60er jaren, dat is progressie. En ik ben het eens met Margotje, het is vooral ook belangrijk om te bespreken en te beluisteren wat sexualiteit voor jezelf en de ander betekent en hoe je dat respectvol aanlegt, wat er leuk en prettig aan kan zijn. Dat je beiden aan het experimenteren bent en dat het dan ook weleens niet zo makkelijk gaat, of juist wel. Alleen al als tegenspraak tegen alomtegenwoordige, impliciete of expliciete, mensonvriendelijke porno.

precies

Zestiger jaren stijl is juist: we nken er maar op los, de meest beestachtige porno moet allemaal kunnen en mag overal zijn. Progressie is: je bent vrij om te kiezen maar besef wel dat er aan keuzes consequenties verbonden zijn. Niet in de zin van straf maar bijvoorbeeld in de zin van vervlakking of steeds hardere stimuli behoeven.

Grenzen

Dat is nou zo frappant. Daar zou ik niet opkomen om daar theoretisch over na te denken. Ik leefde met mijn kinderen mee en toen het aan de orde kwam was het een onderwerp. Ze waren al voorgelicht. Sexualiteit en relatievorming was altijd al, naar leeftijd en begrip, bespreekbaar geweest. En ik heb dus geen kinderen met aanleg voor extreme zaken blijkbaar.

Grenzen

Anne J. je lijkt steeds maar een soort attachment parenting in extremis te propaganderen: in alles meeveren en zelf voortdurend als vangnet aanwezig zijn. Beklemmend lijkt me dat. Alsof de navelstreng nog steeds niet afgeklemd is.

Delfos heeft wel over grenzen stellen nagedacht, het verbaasde me dat je haar aanhaalde. In haar visie bieden grenzen kinderen een basisveiligheid, en ben je als ouder niet bij machte ze te stellen, dan zul je er hulp bij moeten zoeken.

Regelmatig blowen en vrijblijvende seks is geen normaal puberaal experimenteer gedrag. Misschien weinig mis mee als je als eerste jaars student net op kamers zit, maar bij een veertienjarige in alle opzichten risicovol. Een evenwichtige puber die goed in haar vel zit, een en een thuissituatie heeft, zoekt haar toevlucht daar niet in.

Wat ik me afvraag Jojo, hoe weet je zo gedetailleerd wat ze uitspoken en hoe staat de andere ouder er tegenover.

Euh

'Ik vind het ook grensoverschrijdend om een kind haar seksualiteitsbeleving aan banden te leggen."

Geldt dat alleen voor sex? Of ook voor drugs, alcohol, snipperdagen op school en gamen in plaats van huiswerk maken, make up stelen bij de hema en kinderen pesten? En hoe zie jij je rol als opvoeder dan, als je je kinderen nergens in begrensd? Denk je echt dat ze dan beter in de samenleving passen later, als ze zelf verantwoordelijk zijn voor hun daden?

Sydney

Ik vind drugs alcohol en gamen van een heel andere orde dan seksualiteit. Laatste is eigen aan menszijn, aan in de puberteit komen, aan het onvervreembaar recht op het eigen lichaam. Alcohol, drugs en gamen zijn kunstmatige genotsmiddelen van buitenaf, die zou ik wel begrenzen.
Je conclusie van 'als je je kinderen nergens in begrenst' is dus wat schielijk.

Overigens heb ik wel na lopen denken over die leeftijdsgrens en daar schuif ik wat op: als een 11 jarige met een 16 jarige zou gaan zou ik daar zo mogelijk een stokje voor steken. Maar een 14 jarige die met een 15 jarige gaat: dat zou ik niet gaan verbieden maar wel het gesprek aan gaan over wat bepaalde keuzes met je doen.

Grenzen stellen

Natuurlijk is regels overtreden stoer.
Maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat het ook verdomd stoer is grenzen te stellen.
Ik snap dat helemaal, uiteraard heb ik hier en daar die impuls ook. (ik sta niet los van deze samenleving immers die doordrongen is van de wens tot grenzen stellen)
En dan voelt dat best wel.. euh.. stoer.

De vraag is natuurlijk niet alleen wat bij je eigen persoonlijkheid past en die van je kinderen maar ook wat je beoogt. Ik geloof nl best dat je van grenzen stellen uiteindelijk stoerderde kinderen (mensen) krijgt uiteindelijk, en soms wens ik dat stiekum heus ook wel voor mijn watjes van kinderen.

En dan bedoel ik grenzen stellen

dan even in de traditionele betekenis zoals die ook in dit draadje naar voren komt.
Uiteraard stel je altijd, zelfs volkomen ongewild, en overal grenzen.
En kinderen die meer op sensitievere wijze worden opgevoed zijn wrs ook sensitiever voor het aanvoelen van subtielere geuite grenzen.
En ja, dat maakt ze vaak minder stoer.

sam

" dan even in de traditionele betekenis zoals die ook in dit draadje naar voren komt.
Uiteraard stel je altijd, zelfs volkomen ongewild, en overal grenzen.
En kinderen die meer op sensitievere wijze worden opgevoed zijn wrs ook sensitiever voor het aanvoelen van subtielere geuite grenzen.
En ja, dat maakt ze vaak minder stoer."

Ik snap hier werkelijk niks van. Hoezo is het stoer als je als ouders grenzen stelt? En wanneer stel je meer op sensitievere wijze grenzen?
Wij hebben onze zoon vorig jaar een maand huisarrest gegeven omdat hij meerdere malen over een aantal grenzen was heengegaan. Daarnaast hebben we heel veel (sensitieve) gesprekken gevoerd over de redenen waarom hij dit deed, de eventuele groepsdruk, de gevolgen van zijn gedrag voor hem zelf en voor anderen, maar ook over andere zaken die niks met dit voorval te maken hadden. Ik kan je zeggen dat deze straf volhouden ook voor ons moeilijk was. Maar we vonden het wel noodzakelijk. Nu kan hij dit als argument gebruiken naar kinderen in zijn omgeving die wel (sterke) drank drinken, en naar de ouders van deze kinderen die hem drank aanbieden. Het was een moeilijke periode voor hem en voor ons. Maar hij geeft nu aan dat hij er wel van geleerd heeft. Omdat hij nuchter is op feestjes waar zijn vrienden drinken ziet hij ook het effect van alcohol bij bepaalde jongeren. Ze moeten overgeven, worden vervelend en er ontstaat drama.

Sam

Ik ben toch heel benieuwd welk beeld jij hebt bij “traditioneel” grenzen stellen hebt. Het klinkt alsof jij denkt dat dit zo bruut gaat dat de kinderen er kapot aan gaan. Maar dat is niet zo want het is niet nodig. De zwaarste straf die we tot nu toe hebben opgelegd is denk ik een dag niet gamen, of vroeger na het eten een keertje niet buitenspelen. Wat we wel hebben gedaan is altijd duidelijk zijn over welk gedrag we wel of niet wenselijk vinden. En dat waren echt geen onredelijke regels.
Ik vind een meisje van 14 dat dergelijke seksuele handeling uitvoert met en bij een jongen die ze niet eens leuk vindt NIET normaal. Ik vind blowen, roken en drinken voor pubers niet goed. “Dan doen ze het stiekem” is dan vaak het argument. Als ze dat al doen, dan doen ze het in ieder geval minder!
Dan ben ik maar streng en ouderwets. Dat mag iedereen vinden. Maar ga alsjeblieft niet zeggen dat mijn kinderen niet sensitief worden opgevoed, alleen omdat ik niet alles maar goed vind.

Best Alison

Je doet het zoals je het beste effect meent te krijgen. Wat mij betreft is dat bespreken met redelijkheid, feitelijke en persoonlijke informatie, social stories, het eigen hopelijk goede voorbeeld, eigen verantwoordelijkheid en het motiveren om zaken zelf te kunnen beoordelen als (on)wenselijk. En ik sluit 'ingrijpen' en 'sturen' ook niet uit. Kinderen en jongeren kunnen ook verblind zijn of gedreven door hun emoties, maar hopelijk blijft het dan bij incidenten. Want je bent er niet altijd bij als ze die keuze maken om zaken aan te gaan, en je werkt er naartoe dat jou stem ook gehoord wordt en dat ze zelf kunnen overwegen als ze met zaken geconfronteerd worden waar jij niet bij bent.
Maar nogmaals, het moet kunnen. Ik kan me best voorstellen dat er kinderen zijn die meer confrontaties en 'grenzen stellen' nodig hebben. Maar ook dan blijf je daar op sturen dat ze zelf verantwoordelijk gaan kiezen. En je bespreekt hoe je dat dan doet.
En realiseer je dat je zelf ook niet altijd al te redelijk bent en dat zien ze ook van jou. Dus het naar jezelf kijken wordt des te belangrijker hoe ouder ze worden.

AnneJ

Ik geloof niet eens dat onze opvoedstijlen nou zo heel ver uiteen lopen. En je past je ook aan op je kind(eren). Maar sommige dingen vind ik gewoon echt niet kunnen en dat ga ik niet voor me houden. Je bent geen vriendin van je kinderen, je bent opvoeder. Soms betekent dat dat je zult moeten bijsturen. Niet te veel en te hard, want dan verlies je het contact. Maar soms kan het niet anders, vind ik. Overigens is een van mijn kinderen (die met autisme) zo ongelooflijk streng voor zichzelf en wordt hij zo ongelukkig van confrontaties dat je daar automatisch anders mee omgaat dan met de oudste, een heel ander type. Dat gaat vanzelf.

Ja en de paradox

Je kunt het nog zo goed bedoelen, het kan tot paradoxale reacties leiden. Je kunt zo redelijk 'overkomen' dat ze van de weeromstuit in de onredelijkheid schieten. Of, ik had ooit een partner met een depressie die mij zo ongelooflijk optimistisch en kalm vond dat je er wel van in een depressie zou schieten.
Ook hier geldt, je doet een educated guess en hoopt er het beste van.
Kinderen kunnen je altijd voor verrassingen stellen.

Je hoopt er het beste van

Dat vind ik wel een mooie.

Ik bedoel mijn relaas 'tegen grenzen stellen' (?) ook helemaal niet zo negatief als het (blijkbaar) opgevat wordt.

Ik uitte gewoon wat overwegingen en bedenkingen.
Nogmaals, mijn kinderen zijn weer watjes en ik zou ze best wat minder braaf willen zien zo af en toe. En misschien zou dat wat meer zijn als ik zelf kordatere grenzen zou stellen.
Nu voelen ze zich zelf nu juist wellicht verantwoordelijker dan leuk voor ze is.
Dat maakt ze dan (mogelijk) wel weer tot pubers met verantwoord gedrag, maar wellicht heeft het z'n doel voorbij geschoten en was alles wat relaxter geweest voor ze als die verantwoording simpel bij ouders had gelegen.

Ook watjes

Ik heb mijn kinderen wel met grenzen opgevoed (zoals wel duidelijk is denk ik) en dat zijn ook hele brave, verantwoordelijke kinderen. Nogmaals, grenzen stellen is niet hetzelfde als botweg alles verbieden. Je biedt juist grenzen zodat kinderen ruimte hebben om zich daarbinnen te bewegen. Jij woont binnen de grenzen van je huis, maar daarom zit je nog niet aan de verwarming vastgeketend. Mijn kinderen weten dat ze binnen de grenzen van alles kunnen doen, maar dat dit niet hetzelfde is als alles maar kunnen maken. Voorbeeld: Dochter ging graag naar concerten. Prima, maar niet alleen (grens) en zorg dat je schoolwerk er niet (te veel) onder lijdt. Maar goed, je kunt opvoeden wat je wil maar het is ook gewoon karakter en daarom is hoe een ander zijn kinderen opvoedt misschien helemaal niet geschikt voor jouw kinderen, en andersom.
Maar ik was erg verbaasd dat er zoveel mensen zijn die bij een kind van 14 blowen, drinken, seks zonder dat ze zelfs maar een beetje verliefd is etc. blijkbaar normaal experimenteergedrag vinden. Ik vind dat niet, dus ik kan me de zorgen van TS heel goed voorstellen. Wat ze kan doen? Wel verbieden! Ik zeg niet dat dit helpt, en dat de dochter het dan braaf niet meer doet. Maar verbieden is een eerste stap, en een signaal dat het dus geen normaal gedrag is. Dat vindt TS ook, anders had ze dit draadje niet geopend.

Ik ook

'Maar ik was erg verbaasd dat er zoveel mensen zijn die bij een kind van 14 blowen, drinken, seks zonder dat ze zelfs maar een beetje verliefd is etc. blijkbaar normaal experimenteergedrag vinden. '

Sterker nog, ik snap niet dat je serieus kunt denken dat je een goede ouder bent als je dit soort dingen goed vindt.

Ik kan je uit persoonlijke en omgevingservaring melden dat dat wel zo'n beetje de leeftijd is dat je gemiddeld dit soort kwesties wel kunt verwachten.

Ik vind het ook normaal

en dat betekent niet hetzelfde als fijn vinden.
Ik zou er als ouder eerlijk gezegd ook niet blij van worden.
Maar het wegzetten als 'niet normaal' helpt je geen steek verder.
En verbieden? Ach, ik blijf erbij dat dat voor de vorm is, en ouders voelen zich daar ongetwijfeld goed bij. Maar of het helpt? Misschien bij een enkel kind, bij andere kinderen juist averechts.
Ik denk ook niet dat verboden gedrag automatisch leidt tot minder van dat soort gedrag.
Hoewel ik ook wel weer ouders ken die hun pubers al voorzien van sigaretten, dat vind ik weer een ander uiterste.

Ik zou het gedrag ook niet goedkeuren, dat ook weer niet. Maar een vrij neutrale benaderingswijze lijkt me wel een vereiste.

Kan best dat pubers dit alleen (iig vast eerder) doen als ze niet best in hun vel zitten. Ook dat heb je als ouder niet altijd helemaal in de hand maar je kunt er wel op insteken.