Dochter (14) is te zwaar

typo's

Sorry, egt moet echt zijn.

En ik ben niet tegen dieren, maar tegen diëten.

Misschien nog meer fouten door typen op mijn mobiel, excuus.

eerst maar eens wegen

En BMI voor kinderen uitrekenen om te bepalen of ze wel echt te zwaar is, voor je haar een complex aanpraat.

Inderdaad

Vreemd dat je wel de leeftijd en lengte noemt maar geen gewicht. Zorg gewoon dat er minder of geen snoep in huis is dat kan al veel helpen of geeft dat een probleem met je partner?

Geen gewicht

Ik heb geen werkende weegschaal in huis, dus wij weten ons gewicht ook niet Is dat heel bijzonder?
(Ik wil het overigens ook niet weten, het is veel, maar de kinderen hebben op het oog een prima gewicht).

lijkt me ook niet

Hier ook geen weegschaal. Wat overgewicht is juist heel gezond.
Behalve gezond voedsel aanbieden en voorlichten zou ik het toch los laten.
Ik heb laatst wel met de kinderen besproken dat zo'n hoog kalorisch ding als een bagel in de verhouding 50% vet en 50% koolhydraten en vet en zoet waar weinig tot geen voedingsmiddelen in zitten ongezond is omdat het voor je lichaam blijkbaar zo aantrekkelijk is dat het je rem overruled. Ook als je vol zit wil je dat nog eten.
Gelukkig hebben beiden geen belangstelling voor die dingen.
Maar dat soort dingen uit het nieuws op tv of in de krant laat ik ze wel zien of we bespreken het.
Net zoals dat bericht onlangs dat wat overgewicht juist beschermend werkt voor allerlei ziektes.
En 14 jaar uitgegroeid? Kon nog weleens meevallen.
En zeker als je dochter wat overgewicht heeft is het belangrijk om haar te bevestigen dat ze daar niet door gedefinieerd wordt. Juist meer belangstelling van jou kant voor andere zaken in haar leven.
Ik zou toch ophouden met ongezonde belangstelling voor het gewicht van een opgroeiend kind. Het leidt makkelijk tot een levenslange eetobsessie en dat kan niet de bedoeling zijn.

niet doen

Ze is aan de pubertijd begonnen. Daar krijgen met name meisjes meer vet op de romp en daar waar de heupen gaan komen.
Mijn dochter was altijd slank en rond haar 13e begon ze uit te dijen naar mollig.
Dat is vanzelf weer bijgetrokken.
Met je 14e ben je nog niet per se uitgegroeid. De groei zal alleen wat langzamer gaan dan middenin de pubertijd wanneer de groeispurt is.
Ik ben na mijn 14e nog zo'n 5 cm gegroeid en na mijn 16e nog een halve cm (wow!).
Het bewust maken van mijn uiterlijk door mijn omgeving heeft gezorgd dat ik een heel ongezonde verhouding met voedsel heb.
Niet doen, je dochter sport/beweegt voldoende, er is alleen invloed op haar inname en dan alleen binnenshuis.
Als je dochter zelf naar je toekomt om advies over haar gewicht te vragen is de tijd er om haar in te lichten over inname en als die in orde is, dan moet je het loslaten en aan haarzelf overlaten. Zolang je dochter goed in haar vel zit zou ik niets doen, behalve minder in huis halen, daar heeft iedereen baat bij en dan leg je niet de nadruk op haar.

mee eens

gewicht zegt mij ook niet zoveel. Te dik zijn zie je zelf. Een stevig postuur is niet per definitie te dik. Vetrollen rond buik zijn wel een 'waarschuwing'. En zegt m.i. meer dan het totaal gewicht.
Ik zou zéker niet beginnen over haar evt. vetrollen. Áls je al iets wil bepraten, zou ik dat gewoon doen, door aan te geven dat het jou opvalt dat ze best behoorlijk wat 'slecht' voedsel naar binnen werkt. Dat dat dipjes kan veroorzaken (suikerspiegel bijv). Dus gewoon in de trant van dat het niet goed is om dat teveel te doen, en een gewoonte wordt. Dus in de zin van "iets lekkers is voor het lekkere, maar moet niet een onderdeel zijn van je dagelijkse voeding" (lunch, tussendoortjes).
Bibi

ongewenste aandacht voor gewicht

Luister goed naar de waarschuwing van Anno: 'Het bewust maken van mijn uiterlijk door mijn omgeving heeft gezorgd dat ik een heel ongezonde verhouding met voedsel heb.'

Ik had ook zo'n collega die haar dochter bewust niet besmette met 'tips' en aandacht voor haar gewicht. Daar is de hele samenleving al obsessief mee bezig doe dat thuis niet. Zo'n levenslange obsessie met voedsel en gewicht is echt niet leuk en je kunt daar nu wel de bodem voor leggen bij je dochter. Ze heeft een ander postuur dan jijzelf, nou en. Mensen hebben hun eigen omvang en die is ook nog eens grotendeels genetisch bepaald. Dat willen veranderen kost een levenlang controle en beheersing. Dat gun je je kind echt niet.
Ik heb mijn kinderen juist gewaarschuwd voor die nationale obsessie. Doe daar niet aan mee. We bewegen al, we eten gezond, er zijn andere dingen in het leven die nu belangrijk zijn, je school, je sociale ontwikkeling, hobbies en vaardigheden. Daar zou de aandacht naartoe moeten gaan.

Reacties

Dank voor jullie reacties.

Weer even een paar reacties daarop.

Four: "En BMI voor kinderen uitrekenen om te bepalen of ze wel echt te zwaar is, voor je haar een complex aanpraat."
Ze wil haar gewicht niet vertellen (althans toen ik het vroeg wist ze het niet of wilde ze het niet zeggen). Ik wil juist niet teveel nadruk daarop leggen. Gewicht zegt ook niet alles - spieren zijn juist zwaarder dan vet bijv. Maar ik hoef het gewicht echt niet te weten om te zien dat ze echt te zwaar is.
En ik praat haar juist geen complex aan, maar er niet aan doen kan het mogelijk erger maken, terwijl ze nu de leeftijd heeft dat wellicht het tij nog te keren is.

Katniss: "Heeft ze zelf een probleem met haar gewicht?"
Ja, ze vindt zelf ook dat ze te dik / te zwaar is. Daarom wil ik haar ook helpen.
In het verleden (ca 3/4 a 1 jaar) geleden heeft ze minder gesnoept/gezonder gegeten en is toen ca 6 of 7 kilo afgevallen (en was toen nog echt niet slank, maar al een stuk beter), maar dat zit er inmiddels al weer aan (en meer vermoed ik). Was eigen initiatief.
Blijkt niet blijvend, dus ik denk dat ze niet alleen moet dieten of door tijdelijk gezond eten moet afvallen, maar juist een slag dieper moet: waarom eet/snoep je zoveel? Dus verandering van mindset in de hoop dat er juist blijvend iets veranderd in haar denken over eten.

".....en het is alleen maar mooi als ze zelf (desondanks) tevreden is met hoe ze eruit ziet." Ze is er zelf dus ook niet tevreden mee...!

Voor alle duidelijkheid: ik ook niet. Niet zozeer vanwege het ideaalbeeld en mooie uiterlijk, maar vanwege gezondheidsaspecten: overgewicht is groter risico voor diabetes, hartproblemen etc. Vanwege die aspecten EN vanwege het feit dat ik weet dat ze er zelf ook niet blij mee is, wil ik haar helpen met info die dieper gaat dan alleen een menu met minder calorieën.

Nog meer reacties

Barvaux: "Zorg gewoon dat er minder of geen snoep in huis is dat kan al veel helpen of geeft dat een probleem met je partner?"

Dat "gewoon" kan je wel weglaten met mijn partner. Die houdt zich er niet aan. En die kan ik er niet op aanspreken (werkt niet).

Verder: ze zou het wel willen, en ik denk dat het wel iets zou (kunnen) helpen, maar kan zelf ook snoep/eten kopen.

Volgens mij moet er in haar hoofd iets om. Gedachten die maken dat ze minder zin/behoefte krijgt aan eten/snoep EN die helpen dat als ze die behoefte krijgt daar niet aan toe te geven (maar dan vanuit haarzelf zonder dat ze zichzelf "vermanend" moet toespreken).

AnneJ: "Wat overgewicht is juist heel gezond." Helaas, ik kan niet zeggen dat er sprake is van "wat overgewicht". Nee, ze is echt te zwaar. Een vriendin die zelf overgewicht heeft en eerder zei dat ik met niet zo snel zorgen moest maken, zag een foto van haar en zei: ik snap dat je je zorgen maakt, ze is inderdaad echt te zwaar.

AnneJ: "En 14 jaar uitgegroeid? Kon nog weleens meevallen."
Tja: met 12 jaar ongesteld (2 jaar geleden), en groeit al zeker een jaar niet meer, dus schat de kans dat ze nog gaat groeien erg klein in. Heb haar hele leven steeds gehoopt dat ze het "babyvet" eenmaal zou kwijtraken als ze ging groeien, maar helaas, niet echt gebeurd. Ze zeggen toch dat je nadat je ongesteld wordt nog max 5 cm groeit? Dat is inmiddels dus gebeurd. Maar zelfs als ze nog 1 of 2 cm groeit, dan heeft ze nog overgewicht.

Anno: "Niet doen, je dochter sport/beweegt voldoende, er is alleen invloed op haar inname en dan alleen binnenshuis."
Wie zegt dat het alleen gaat om inname binnenshuis? Ook buitenshuis eet/snoept ze (denk ik) teveel. Ze vindt het lekker, kan zich niet goed inhouden. Bij vriendinnen, op feestjes, (een enkele keer) uiteten, zelf eens wat lekkers kopen... Genoeg gelegenheden hoor.

Anno: "Als je dochter zelf naar je toekomt om advies over haar gewicht te vragen is de tijd er om haar in te lichten over inname en als die in orde is, dan moet je het loslaten en aan haarzelf overlaten. "
Ze praat er inderdaad zelf over tegen mij. Dat ze zou willen afvallen. Ook heeft ze aangegeven dat het wel fijn zou zijn als er veel snoep/lekkers uit huis zou zijn. Ze heeft nog net niet in algemene bewoordingen gevraagd of ik haar kan helpen, maar hoe ze erover praat kan ik haar wel de tips (boeken, websites) geven die ik in mijn posting gevraagd heb.
Overigens: ik kan al het lekkers wel uit huis bannen, maar als ze vervolgens regelmatig 2 eieren met spek eet, te veel tosti's of gewoon meer dan goed voor haar is (blijkend uit het feit dat ze eerder dikker dan dunner wordt), dan komt ze er met die maatregel (als die dus al uitvoerbaar zou zijn met mijn man) nog niet.

En voor de duidelijkheid: haar inname is dus niet in orde. Ze eet en snoept teveel. Dat is het probleem. En ik kan wel af en toe zeggen dat ze beter volkorenbrood kan eten dan witbrood (wat we overigens maar weinig in huis hebben), maar zolang ze teveel eet, eet ze teveel.

Dus vandaar graag tips over mindset rond eten. Goede boeken of websites daarover. Ik heb volgens mij hier op OO weleens er wat over gelezen maar kan het niet vinden.

De Voedselzandloper?

Eerlijk gezegd ligt hij hier in huis en moet m nog steeds lezen. Maar misschien is dat wat?
En laatst was bij RTL LateNight een leuke Duitse jongedame die een boek had geschreven over de werking van de darmen. Ik zag een stukje waarin ze heel leuk uitlegde waarom bruin brood beter is dan wit. Misschien is dat ook wat?
Ik kan me trouwens wel vinden in wat je schrijft. Ik snap de reacties van sommigen wel, de angst voor eetstoornissen maar haar zelf laten aanmodderen is ook geen oplossing en beslist ook geen garantie dat ze er goed mee omgaat. Maar ik zou wel aangeven dat zij in de lead moet zijn en jij alleen informeert en support.

Begeleiding

Er zijn groepscursussen voor pubers met overgewicht; ik meen via CJG. Samen sta je sterker dan alleen. Vraag eens na bij de huisarts. Een dietist of voedingsdeskundige kan ook helpen bij het bepalen en behouden van een gezond eetpatroon alsmede helpen bij de (negatieve) gedachtegang rond teveel eten/snoepen. Eet ze teveel omdat ze het lekker vindt en/of eet ze ook vanuit negatieve emoties? Pas als de juiste mind-set er is kan iemand gezonder gaan eten en dus ook afvallen. Wilskracht en doorzettingsvermogen hebben hier niets mee te maken. En ik denk dat je dochter heus wel weet wat gezond eten inhoudt maar ze heeft begeleiding en bevestiging nodig van buitenaf om tot de kern van het probleem te komen en het aan te pakken.

kiezen

Ze zal vooral zelf een manier moeten vinden waarop ze op een aangename manier zichzelf gezond houd. Een paar boterhammen met spek en ei wordt hopelijk geen terugkerend moment waarop moeders argusogen krijgt.
Zelf ben ik ooit 5 kg afgevallen door steeds betere keuzes te maken. 2 Boterhammen met ei en spek in plaats van 3. Patat met ketchup in plaats van mayonaise. Dingen die ik niet speciaal waardeerde als taart, koek en snoep at ik niet meer, maar ik kon wel 's morgens een bak patat eten. Met ketchup.
Tussendoor wortels en komkommer en appels en broodjes kaas, broodjes rookvlees.
Maar als je een zoetekauw bent is de havermout met honing mogelijk een goede optie. Meer zoet fruit tussendoor en rabarber en zelfgemaakte appelmoes. Vooral eten dat lekker is en niet jezelf straffen door eten waar je van houdt af te pakken.
En elk moment kun je opnieuw een keuze maken. Iets minder eten, iets gezonder, iets minder calorien.
Daarmee voorkom je ook dat iemand zich voleet en dan voorneemt 'morgen' te 'beginnen'.

brood met ei en spek

Vult goed en voorkomt dat er snel weer trek is in tussendoortjes waarbij veel makkelijker teruggegrepen wordt op snoep en koek.
Een goede stevige maaltijd is gewoon beter dan een paar crackers met magere kaas. Dat zijn van die nepdingen waardoor je je zelf wijsmaakt goed bezig te zijn waarna al snel het snaaien opduikt waardoor je je weer schuldig voelt en ander gedoe.
Goed eten, inclusief goed vet, is belangrijk.

sorry

Kan ook zelden in 1 keer.
In plaats van eieren met spek op brood, kun je ook rookvlees op brood doen en daar dan gebakken ei op. Alle beetjes helpen.

Groei

Je dochter zal zeker nog 2 jaar groeien. Ze heeft het meeste wel gehad en de kans is aanwezig dat teveel calorieën nu op haar heupen gaan zitten, maar het kan nog best zijn dat ze eenmaal uitgepuberd helemaal niet zoveel te zwaar hoeft te zijn geworden. Mijn oudste dochter gedroeg zich ook zoals de jouwe, niet zozeer teveel eten maar wel snoepen, snaaien en teveel cola drinken, en ik was ook een beetje bang voor een plofkipje op de langere termijn, maar dat is totaal ongegrond gebleken. Mijn dochter komt niet als een tenger poppetje over, maar ze zit op een keurig gewicht. Ze is haar pubervet ontgroeid. Mijn dochter kleedde zich vroeger ook niet altijd op haar voordeligst. Broeken die te laag op de heupen zaten, waardoor er juist rolletjes over de rand ontstonden, terwijl ze 'gewichtmatig' helemaal niet te zwaar was. Een kind wat 1.79 is en 72 kilo weegt is niet té dik.

Ik zou er niet een te groot punt van maken, maar je zou wel samen met haar een plan kunnen maken, waarbij ze voorlopig 1 doel neemt. Hoeveel snoept ze? Kan ze dat tot de helft terugbrengen? Ik noem maar een voorbeeld. Als ze die discipline kan opbrengen, kan er misschien een volgend doel bij. Lukt het niet, doe dan niet teleurgesteld. Volgende keer proberen we het weer, nu laten we het even rusten.

tweetjes

Maak er iets 'leuks' van door samen met haar op een suikervrij 'dieet' over te stappen, of wordt samen veganistisch/vegetarisch, koop er een boek over en doe dit met z'n tweetjes. Ontbijt samen, maak dezelfde lunch klaar om mee te nemen en
eet samen de variant-maaltijd.
Ik weet niet of ze echt te dik is, maar als ze teveel snoept is dat natuurlijk geen goede gewoonte. Door er dus met z'n tweeen mee aan de slag te gaan (veel makkelijker om de discipline vol te houden dan in je eentje plus gezelliger).

snoepen

Ze kan ook met zichzelf afspreken dat ze 1x in de week een zak snoep leegeet. Op een vaste dag.

Samen naar de huisarts

Deze kwestie gaat over twee personen: moeder heeft haar zorgen/twijfels, kind is mogelijk te zwaar. Ik zou eerst eens bekijken wie van de twee er nu de meeste hulp nodig heeft.
Ga samen naar de dokter. Bespreek de kwestie. Is moeder te zenuwachtig, of moet kind wel degelijk op gaan passen?

"Ik denk dat ze zich meer erin moet verdiepen waarom ze zo graag veel eet en snoept."
Van dit soort opmerkingen krijg ik trouwens altijd pukkels. Te veel eten is geen vrije keus. Het is menselijk gedrag dat er is omdat het kan en zolang het kan, dit geheel vanuit de evolutionaire nood dat er ook grote periodes van schaarste zullen volgen.
Het gaat helemaal vanzelf, zeker bij een kind van 14. Al moet je daar van denken dat er toch meestal een volwassene naast zit.

Ken je dit http://www.thedietplate.com?

Als je dochter te zwaar is, dan kun je haar helpen met concrete hulpmiddelen. Een grote spiegel in haar kamer. Een portie meter zodat ze kan leren wat veel is of weinig.
Halfzacht tegen haar aan zeuren wordt ze niet gelukkiger.

In dit geval, met de informatie die je verstrekt, kan ik niet anders dan zelfs met de mogelijkheid rekening houden dat je een overcontrolerende ouder bent die haar kind te dicht op de huid zit. Als ik die gedachte kan hebben, dan kan je dochter dat ook.
Dat wordt niks.

Ga samen naar de dokter voor een meer onafhankelijk advies en laat je helpen.

Mieke Kosters

Misschien heeft ze wat aan het boek van Mieke Kosters, Het geheim van slanke mensen. Dat gaat over hoe je jezelf die andere mindset aanmeet. Het tweede gedeelte van het boek gaat over calorieën tellen, dat zou ik weglaten, maar het eerste gedeelte over hoe je anders tegen eten en afvallen kunt aankijken en de knop kunt omzetten, vond ik zelf zeer de moeite waard.

eerst wegen

Dan weet je pas waar je over praat. Als je zelf geen weegschaal hebt kan het vast wel bij een vriendin/buurvrouw.

Als er echt sprake is van overgewicht op 14 jarige leeftijd zou ik me wel zorgen maken, want dat wordt alleen maar meer naarmate ze ouder wordt. En dan is afvallen alleen maar moeilijker. Maar misschien ben ik de enige die er hier zo over denkt

even paar jaar wachten

Ik weet niet of het al gezegd is, maar ik werd rond die leeftijd ook opeens vrij dik. En toen schoot ik opeens nog zo'n 10 centimeter de hoogte in.

Dankzij "lieve opmerkingen" had ik wel vanaf dat moment een serieus eetprobleem. Ik vind echt niet dat je goed bezig bent. Ik zou haar eerder geruststellen dat mooi mollig niet lelijk is en op zoek gaan naar kleding die haar figuur mooi uit laat komen. Liever een leven lang gelukkig te dik, dan altijd en eeuwig tegen je figuur te vechten. Laat haar eens een keer of duizend naar dit liedje luisteren:

Groei (een paar jaar wachten helpt niet)

Als je met 12 jaar voor het eerst ongesteld wordt, groei je na je 14e nog maar nauwelijks. 10 cm erbij zit er echt niet in. Het gemiddelde is ongeveer 6 cm, 10 komt ook voor. Maar dat is dan vanaf de 1e menstruatie.
Bij mijn oudste klopt dit precies. Vanaf haar 14e is ze nog 2 cm gegroeid. Ze is nu 17.
Jongens groeien wel veel langer door.

Enne.... liever één keer (aan het begin van je leven) goed leren hoe je met gezond eten en bewegen om kunt gaan dan altijd en eeuwig te dik zijn.
Deze moeder vraagt om goede boeken om die omgang met gezond eten goed te leren. Dat zou zomaar kunnen helpen.

ehm

ik werd met mijn 13e voor het eerst ongesteld, en daarna nog van rond de 1m70 naar 1m80 gegroeid. Fijn te weten dat dit niet kan/kon. Na mijn groei had ik weinig vet meer over trouwens.

Ik word gewoon gek van die obsessie over "gezond eten". Wat als dit meisje met "gezond eten" nog steeds mollig blijkt te zijn. Dan nog maar minder eten? En dan erachter komen dat ze toch nog aan het groeien was en er verder weinig aan kon doen?

Als je haar nu leert blij te zijn met haar lichaam, te luisteren naar haar lichaam, dan komt de balans vanzelf wel. Als je haar nu gaat vertellen dat haar lichaam niet het gewenste ideaalbeeld is, dan komt ze van dat foute imago de rest van haar leven niet meer af. Ook al weegt ze over 5 jaar 50 kilo en leeft ze op een appel per dag.

Jij viel prima binnen het gemiddelde van 6-10 cm groeien na de eerste menstruatie. Als dit meisje op dit moment niet groeit, dan komt er niet opeens nog 10 cm bij. Moeder zegt dat ze al een jaar niet meer groeit.

snoepen/snacken versus eten

Ik ben het ermee eens dat pubers soms gewoon veel eten nodig hebben (eten dus, geen snoep/snack voor de duidelijkheid). Of ze nog een stukje de lucht in schiet is moeilijk te voorspellen overigens.
Verder is de combinatie van zien dat dochter veel snackt én vetrollen heeft, voor mij niet een definitie om moeder een controlfreak te noemen. Wát ze ermee moet is een ander verhaal, maar dat je je daar wel zorgen om maakt vind ik niet zo gek.
Overigens vind ik de opmerking van Miriam over een wellicht overcontrolerende moeder in dit verhaal wel heel apart. Gezien een draad een tijdje geleden over een te dikke puber jongen, waarvan Miriam heel stellig vond, dat die jongen voorlopig niet meer naar verjaardagen moest (hele gezin niet), geen verjaardagen thuis vieren, niet meer bij vriendjes spelen (want daar zou moeder geen controle hebben over wat er naar binnen ging), direct vanuit school naar huis enz enz. Over controle gesproken.......Een heel tegenstrijdige reactie die mij heel erg verbaasd.
Maar goed: wat moet deze moeder? Wat ik al eerder zei: niks suggereren over evt. te dik zijn, wel zelf zorgen (maar dat doet ze wellicht al) voor goede maaltijden thuis. En verder met kind proberen te achterhalen of snoep/snack gedrag werkelijk honger is, of zin in lekkers. Als het honger is, dan bepraten dat te veel snoep/snack slecht is voor je lijf enz. en goede alternatieven aanbieden. En proberen kind te laten inzien dat (veel) snoep/snack iets is voor het lekkere en waar je gewoon een enkele keer per week van geniet, maar niet als vervanging van normale voeding.
Bibi

Zo was ik ook op mn 14de

Ik was ook zo een pubermeisje als jou dochter. Werd vroeg ongesteld en op mn 14de wel zo een beetje uitgegroeid (1.72). Ik deed veel aan sport maar hield ook veel van eten. Mn moeder heeft er niet zo heel overdreven aandacht aan besteed. Toen ik 17 was woog ik bijna 100 kilo. Ik was niet ongelukkig, zag er leuk uit, zat prima in mn vel maar was me gewoon niet zo heel bewust van eten en wat gezond was. Bovendien had (en heb) ik geen natuurlijke rem.

Vind het juist enorm goed dat je haar wat bewustzijn op het gebied van goede voeding probeert bij te brengen. Zonder nou perse erg te pushen of haar op haar vetrollen te wijzen.

Uiteindelijk is het gewoon heel vervelend om geen leuke kleren te kunnen kopen en er anders uit te zien dan je vriendinnen. Dat je in de eerste instantie opvalt omdat je zwaarder bent dan gemiddeld.

Bij mij kwam het besef pas veel later. Ik weet wat gezond is en waar ik niet van aankom. En ik voel me lekkerder nu ik slanker ben. Maar daar was ik wel pas aan toe op het moment dat ik daadwerkelijk last begon te krijgen van mn kilo's.

Heeft jouw dochter er al zelf last van? Met kleren kopen bijvoorbeeld? Of dat mensen opmerkingen maken?

(Van dit draadje heb ik enorme trek gekregen! Maar ik neem toch maar een wortel met wat bietenhumus ipv die zak chips die me zachtjes roept vanuit het keukenkastje...)

Lieve dietiste

Een lieve, goede dietiste heeft me rond mijn 17e van 20 kg overgewicht afgeholpen. Zij heeft me een dieet gegeven waar ik goed mee overweg kon en goed bij mij paste. Dankzij haar heb ik het grootste deel van mijn volwassen leven heb ik een normaal gewicht gehad. Maar wel aan de zware kant van normaal, op 2 kg na geen overgewicht. Dan word je nog wel voor "dikzak" uitgescholden, maar dit vond de dietiste een gewicht voor mij dat vol te houden was. En dat klopte!
Nu rond de overgang heb ik er wat meer moeite mee een gezond gewicht te houden, maar als die dietiste er niet was geweest, had ik veel meer gezondsheidsproblemen en veel minder zelfvertrouwen gehad, daar ben ik zeker van. Misschien moet ik maar weer op zoek naar een goede dietiste die me in het juiste spoor kan houden!
Ik hoop dat je een goede dietiste kan vinden die ook voor jouw dochter kan bepalen wat een goed gewicht is.

Positief benaderen

Annet, op je veertiende kun je echt niet zeggen dat je uitgegroeid bent. Het kan inderdaad even stilstaan, om dan opeens weer een paar centimeter te groeien. Als een meisje 16 is, kun je gevoegelijk aannemen dat het groeien klaar is, maar helemaal klaar ben je, meen ik, pas ergens in de 20.

Ik ben met DC eens dat de benadering bij een pubermeisje zo positief mogelijk moet zijn, maar het moet wel realistisch blijven. Dus als er teveel gesnoept wordt, mag je daar als moeder iets van zeggen. Ikzelf heb het daar ook bij gelaten. Wijze raad gaat het ene oor in en het andere weer uit en je hoopt dan maar dat ze het wel érgens opslaan.

Het lastige met een puber die op het VO zit is dat je de controle niet meer 24 uur per dag hebt. Je kunt boos worden, op je kop gaan staan, maar als ze willen snoepen, dan wordt er gesnoept. Ik ben in zo'n geval niet voor straffen, zoals ik wel eens lees, dus ook niet met iets als zakgeld inhouden. Het geld wordt misschien niet verstandig uitgegeven, maar zakgeld is geen strafmiddel. Thuis gevarieerd eten op tafel zetten, zelf niet de ene verpakking koek na de andere leeg eten en voorkomen dat een kind stiekem gaat doen, om maar geen gezeur over zich heen te hoeven krijgen.