Dochter 16 jaar met autisme kan geen baantje krijgen

Hier in Vlaanderen zijn er verschillende vzw's die zaken uitbaten waarbij ze een voorrang geven aan adolescenten met een beperking, misschien bestaat dat in Nederland ook? 
Edit: een zus van een petekind heeft autisme en zij werkt nu in een ijssalon samen met allemaal andere tieners met ass, ook omdat ze op de reguliere arbeidsmarkt geen kans kreeg. 

Op wat voor baantjes solliciteert ze?  Ik kan mij voorstellen dat een baantje in de horeca in de bediening wordt afgewezen door de werkgever maar dat iets als vakkenvullen in de supermarkt makkelijker is voor haar. 
Is zij zich bewust van haar "gebrek"?  Dat haar wensen voor het soort baantje dat ze wil wel reëel zijn. 
Zou jij als moeder je dochter kunnen aanbieden bij de winkel/ het bedrijf van bekenden die haar al kennen en weten hoe ze is? 

Edit:

Heeft ze vriendinnen die al ergens werken die haar kunnen aanbevelen bij hun baas?  Die zeg maar als kruiwagen kunnen dienen? 

Hier zijn beide kinderen,  de een met een beperking de ander zonder op die manier aan een baantje gekomen. 

Dat er krapte was en de baas vroeg wie nog familie of vrienden had die daar wel wilden werken. 

Roos55 schreef op 14-02-2024 om 07:59:

Wat bedoel je met ik kan niet blijven sponsoren?

Wat kan en wil dochter ? Bollen pellen of vakken vullen? Folders bezorgen?

Ik ben niet to maar op een bepaald moment worden de tienerwensen groter dan je als ouders kunt/wilt bekostigen. Dan wordt het tijd dat de tiener dat zelf bij elkaar gaat sparen door middel van een baantje. 

Ik heb daarom geen bijbaantje gehad als scholier, maar ben iets gaan studeren wat me goed ligt. Toen ik eenmaal de nodige expertise had, wilden ze me wel hebben en kon ik ook iets doen waar ik sterk in was en wat ik leuk vond. Het hoeft niet eh, zo’n bijbaantje. Dat is ook maar doorgeslagen Nederlandse cultuur - in veel andere landen veel minder gebruikelijk. Relativeer dus ook voor jezelf. Het is geen enorm probleem en zegt niets over haar potentie. Bij ongeschoold werk is vaak gewoon het enige criteria of je op het eerste gezicht makkelijk, normaal en toegankelijk lijkt. Als je dingen kunt of weet, zetten mensen ook een stap in jouw richting. Misschien moet je dat haar gunnen. 

Bakblik schreef op 14-02-2024 om 08:04:

[..]

Ik ben niet to maar op een bepaald moment worden de tienerwensen groter dan je als ouders kunt/wilt bekostigen. Dan wordt het tijd dat de tiener dat zelf bij elkaar gaat sparen door middel van een baantje.

Dat denk ik ook maar tiener moet het wel kunnen.

Zonne2017 schreef op 14-02-2024 om 08:47:

Met alle respect, ik zou mijn kind niet willen leren om ‘nooit op te geven’. Want nooit op geven kan leiden tot veel frustratie, verdriet en een laag zelfbeeld. Je gaat je vastbijten in soms hopeloze zaken en je blijft doorgaan op een doodlopende weg, omdat je nu eenmaal nooit op mag geven. Het doodt de creativiteit en het staat zoeken andere mogelijkheden, naar alternatieve opties in de weg.
Er is helemaal niets mis met opgeven (al dan niet tijdelijk.) Geef het lekker op ! Dat geeft lucht en nieuwe mogelijkheden.

Zoek naar alternatieven voor je dochter. Kan ze misschien in en rond het huis helpen met klussen en extra taken waardoor ze iets kan verdienen, eventueel ook bij familie en vrienden? Denk aan ramen zemen, auto wassen, de tuin verzorgen, de heg snoeien, kozijnen schilderen, zolder opruimen, etc.
En als dat niet kan, laat het dan los. 16 is nog hartstikke jong. Bij mensen met autisme verloopt de ontwikkeling ook nog eens trager, maar ze ontwikkelen ook langer door dan de gemiddelde persoon. Geef haar de kans om nog een paar jaar te rijpen.

Als jij bepaalde wensen niet (meer) kunt bekostigen dan moet ze haar wensen in de wacht zetten. Ook dat is een gezonde les om te leren.

Helemaal mee eens!

Kent je dochter haar sterke en zwakke punten? Mijn zoon met ASS kan niet goed tegen drukte en vuil (dus geen horeca) maar is dol op boeken. Hij gaat binnenkort op zoek naar een bijbaantje bij een boekwinkel of bibliotheek.

Mijn bijna 17 jarige kind met ASS heeft zo'n twee jaar een baantje als vakkenvuller/magazijnwerker bij een drogisterijketen. Dat gaat prima. Kind wil ook liever niet iets anders (ook al is het best saai werk) want weet hier precies hoe en wat. 
Er zijn zoveel vacatures voor baantjes als dit, dat ik zou denken dat er altijd wel wat te vinden moet zijn. Heb je een idee waar het op mis gaat bij haar? 

Hier wordt ook vaak gevraagd aan de medewerkers of ze nog mensen weten die er ook willen werken. Heeft je dochter wellicht vrienden/klasgenoten die haar op deze manier ergens binnen kunnen halen? 

Bij mijn vaste supermarkt ( Jumbo) is een toename van vakkenvullers te met een beperking. Soms denk ik dat ze aangenomen zijn vanwege een mogelijke subsidie; aantrekkelijk voor de winkelier.
Fijne is wel dat de vakkenvullers meer met klanten in contact komen; ze werken met name overdag en zijn ondertussen zo’n bekend gezicht waar je gemakkelijk een vraag kan stellen waar iets staat.
In begin droegen ze de oranje hesjes met logo: ‘heeft u een vraag, ik help u graag.’

@TO, twee puntjes:

Punt 1: weet je waar het mis gaat? Dan kunnen we ook beter adviseren. Solliciteert ze op werk dat niet past bij haar capaciteiten? Vertelt ze in het sollicitatiegesprek dat de ASS heeft? Is ze zo nerveus dat ze dichtklapt tijdens een gesprek? Anders?

Punt 2: Denk jij dat ze wel prima zou kunnen werken als ze eenmaal aangenomen is? Ik ben het wel met Zonne eens dat opgeven soms best mag. Maar als zij graag wíl werken. En als zij ook goed kán werken. Dan is het natuurlijk wel zonde als het alleen maar misloopt omdat ze niet goed kan solliciteren. 

Ik ken best een aantal jongeren met autisme die een bijbaantje hebben, dus ass hoeft niet per definitie een belemmering te zijn denk ik. 
Enig idee wat er misgaat op zo'n gesprek? Misschien is dat te achterhalen en kun je daar tips geven. Verder eens met voorgaande reacties, een bijbaantje is niet persé nodig op deze leeftijd.