Dochter heeft geen vriendinnen

Een hele praktische

Een hele praktische tip: er bestaat ook paardrijscouting! Heel leuk, ze zijn er de hele dag mee bezig en veel makkelijker om echte contacten op te doen dan gewoon op een manege. Er zijn niet zoveel groepen die het aanbieden, maar misschien zit er net een in de buurt? Even zoeken op ruiterscouting.

Nog iets anders

Oudste heeft een tijdje paard gereden bij een manege, die deed dat met vriendin+ broer vriendin. Maar volgens mij was het enige moment waarop ze écht contact hadden tijdens het erheen fietsen
Voor de les druk met opzadelen etc. (individueel dus, amper contact want je buurvrouw is ook druk), dan lesuur en dan weer afzadelen, borstelen etc.etc. Persoonlijk vind ik het een vrij 'contactarme sport'. Met een gymles ofzo zit je tenminste nog samen in de kleedkamer en kun je maar raak kletsen en tijdens de les kun je elkaar opzoeken om dingen samen te doen, bij paardrijden ontbreken al die automatische contactmomenten. Wat ik dan nog méér sociaal vond waren wedstrijden of kijken naar wedstrijden, wil die vriendin uit de buurt niet eens mee naar zoiets? Of koetsenritten ofzo? Of op ruiterkamp? Is dochter wel eens geweest...3 dagen ofzo. Maar daarvoor moet je een eigen paard hebben (hebben wij niet, maar vriendin van dochter had er meerdere dus kon ze mee op 1 van vriendin). Als je écht voor de contacten iets als hobby wil doen zou ik sneller een knutselclub ofzo overwegen of iets anders rustigs dat je in groepsverband doet. Scouting was een goed idee....maar als dat afvalt is zoiets misschien een alternatief?
groeten albana

Tja

Jullie tips zijn goed, had ik zelf ook al aan gedacht. Erg leuk die ruiterscouting, maar absoluut aan de verkeerde kant van het land. Ze is erg creatief dus we hadden en hebben daar ook naar gekeken. Helaas is de naailes voor tieners ook precies onder paardrijden. Dat is haar passie en daar wil ze niks aan veranderen. Er is ook een naaicursus op dinsdagavond, maar die is al begonnen. Misschien na de zomer. Andere creatieve cursussen heb ik nog niet kunnen vinden. Wel losse workshops, maar vaak op woensdagmiddag en dan zit ze op school. Het is best lastig naast school en paardrijden en turnen om tijd te vinden voor zoiets.
Ze zit dus ook op turnen en daar heeft ze het wel gezellig, maar er komt niks uit voort. Dochter zit er zelf erg mee!!

Wat ik me afvraag

Wat ik me afvraag, is er een reden dat haar vriendinnen na verloop van tijd afhaken? Je kunt wel weer ergens anders proberen nieuwe vriendinnen te maken maar gebeurt er dan na verloop van tijd niet hetzelfde? Ik begrijp dat ze geen problemen heeft met contacten leggen. Maar waar zit het hem dan in? Heb het hier met mijn dochter over gehad. Waarom blijven sommige vriendschappen jarenlang overeind en zijn andere contacten juist weer kort.
Klikt het gewoon toevallig niet, of vinden ze haar niet interessant genoeg, niet aardig of wat dan ook (waarmee ik niet wil insinueren dat dat ook zo is). Of zoekt ze contact met meisjes die niet bij haar passen, waar zij wel bij wil horen maar die haar er niet bij willen hebben.
Als je dat duidelijker hebt is het misschien gemakkelijker vriendinnen 'zoeken'. Maar volgens dochter is het soms gewoon ook een kwestie van je ertussen wurmen, zelf de vriendschap warm houden.
Hopelijk heb je wat aan de tips. Succes!

Redenen

Op de basisschool zaten veel van die queen-bee types in haar klas. Erg met hun uiterlijk bezig en met jongens. Dochter is een laatbloeier en altijd de jongste van de klas. Dus dubbel pech zeg maar. Dat ze daar geen aansluiting mee had vonden we vrij logisch. Nu heeft ze wel contacten, maar zo oppervlakkig. Ze maakt wel makkelijk contact, maar het vasthouden is moeilijk. Dochter is nogal eigen gereid en wil graag de dingen zoals zij het wil en heeft moeite om zich aan te passen. Dat weet ze en daar heeft ze al een tijd hulp voor. Dus ja...dat maakt het wel lastiger. Niet iedereen heeft daar dus zin in en daarom haken ze ws af. Dochter heeft ook een totaal andere belevingswereld dan andere meiden. Ze is dus paardengek, graag creatief bezig en nog erg jong in doen en laten. Dat speelt allemaal een rol. Maar ondanks dat wil ze wel graag vriendinnen en doet zij enorm haar best. En wij met haar. Meisjes zijn hier altijd welkom en ze komen dus sporadisch ook wel (bijv. na de proefwerkweek een middagje chillen), maar dochter wordt nooit terug gevraagd. Het is zo vervelend om je dochter eenzaam te zien!

Ja, maar

De contacten zijn zo oppervlakkig dat ze dus na school of in het weekend of in de vakanties niks afspreekt, omdat er dus niks af te spreken valt. En dat mist ze dus. Een meisje om leuke dingen mee te doen. Gewoon zo af en toe. Op school valt ze iedere keer ook buiten de boot als er groepjes gemaakt moeten worden voor samenwerk opdrachten. Ze voelt zich dus steeds meer alleen komen te staan. Daar moeten we toch wat mee?

Jonger

Als ze nogal jong in haar gedrag is, is het dan een idee dat ze zich richt op iets jongere meisjes om een vriendschap mee aan te knopen? Misschien hoeft ze dan minder op haar tenen te lopen en gaat het wederzijds aanpassen iets makkelijker?
Maria

Vriendin hebben, vriendin zijn

'nogal eigengereid en wil graag de dingen zoals zij het wil en heeft moeite om zich aan te passen.'

Zo iemand zou ik ook niet zo graag hebben als vriendin, maar daar is best wat aan te doen natuurlijk. eerst maar eens nadrukkelijk oefenen een vriendin te zíjn. Belangstelling tonen voor anderen, meeleven met wat anderen beleven.

Verder ook hobby's zoeken waarin je niet meteen hoeft te communiceren, de boog kan niet altijd gespannen zijn.

Ik herken iets

Dochter heeft ooit een vriendin gehad uit een hogere groep met een hele lieve moeder. Alles was een beetje te lief, te leuk. Ontzettend veel aandacht kreeg ze als ze daar was, ze kreeg kleding mee, wat dat meisje niet meer paste. Altijd snoep mee als ze daar gespeeld had. Als ik haar op kwam halen moest ik even komen zitten en nog wat kletsen. Allemaal zo lief en zo aardig...... dat we er ons heel erg ongemakkelijk bij gingen vinden, heel beklemmend en we zijn daardoor eigenlijk al heel snel afgehaakt.
Misschien doen jullie dat helemaal niet hoor, maar als het wel zo is, weet dan dat mensen op een of andere manier "voelen" als je te graag wilt, snap je?

Maantje

daar zit ook wat in ja! Het sociale leven is ingewikkelder dan je denkt.

Wie moet er iets mee?

Om te beginnen herken ik me in de zorg die je kunt hebben als je het idee hebt dat je dochter aansluiting mist. Mijn dochter ( inmiddels ruim in de 20) had dit ook in laatste jaar basisschool en eerste paar jaar VO. Haar interesses lagen ver van de interesses van klasgenoten én ze had niet veel zin zich aan hen aan te passen.
Hoe lastig ook, Jij kunt daar niet veel mee.
Alleen accepteren dat je dochter het op haar manier doet.
Bij onze dochter kwam er een verschuiving in de 4e van het VO. Inmiddels heeft ze een zeer druk sociaal leven, veel vrienden, uit verschillende hoeken.
In de periode daarvoor heb ik ook wel eens mijn zorg gehad, maar ik ben blij dat ik zoveel mogelijk het haar op haar eigen manier heb laten doen.
Ik vind het ook wel iets hebben als kinderen niet om er bij te horen allerlei dingen doen waar ze niets mee hebben.

Oei

Dat raakt me maantje, want zo doen wij dus helemaal niet. Wij leren dochter juist heel veel en geven heel veel tips, maar ze moet het zelf doen. Als dochter een plan heeft bedacht om met die 4 meisjes te doen, dan juichen wij dat toe, maar we gaan dan niet overdreven doen. Sterker nog....we houden ons juist zoveel mogelijk er buiten. Geven dochter tips van te voren en complimenten als het allemaal leuk is. Weet je, dochter wordt door veel mensen juist heel aardig gevonden, maar blijkbaar voegt ze niks toe bij andere meisjes waardoor ze met dochter om willen gaan. Misschien houdt ze zich teveel op de vlakte. Ze zegt zelf dat ze vaak niet weet waar andere meisjes het over hebben. Ze heeft zo haar eigen wereld en geeft niks om dingen waar anderen het over hebben. Met eigen gereid bedoel ik vooral dat ze zo haar eigen ideeen heeft en het wat lastig vindt om daar vanaf te stappen als dat beter uit komt. Bijv. ze moeten met een groepje van 5 een boek uitkiezen en daar een presentatie over houden. 4 kinderen kiezen dan Harry Potter en daar heeft dochter niks mee. Zij wil dus niet...en dan krijg je natuurlijk wrijving. Dochter wil dan ook niet makkelijk toegeven. Dat leren we haar nu wel, maar dat is dus heel lastig. Ze vindt het moeilijk om dan maar ook dat boek te lezen en wel een groepje te hebben. Het gaat erg tegen haar gevoel in.
Met jongere kinderen kan ze ook beter overweg, maar ja die liggen hier ook niet voor het oprapen. Blijft dus lastig

Compromissen sluiten is een belangrijke vaardigheid

Als ik naar mijn dochter en naar haar vriendinnenclub kijk dan is het samen-doen het belangrijkste. Soms doet de één water bij de wijn, soms een ander. En de meiden hebben haarfijn in de gaten hoe die balans ligt. Als iemand nooit bereid is tot een compromis, dan ligt ze inderdaad uit de groep. Als je met een groep dingen wil doen, dan kun je het dus niet altijd op je eigen manier hebben en als je alles op je eigen manier wilt, dan moet je het alleen doen.
Ik krijg uit de postings niet echt een beeld wat de dochter er nu zelf van vindt. Misschien vindt zij het zelf belangrijker om dingen op haar eigen manier te doen, dan om het samen te doen. Het lijkt mij geen goed plan om daar agenda vol te plempen met activiteiten, want als je geen tijd hebt om samen met de meiden te chillen, kom je er nooit tussen. Contact maak je op school en in de pauzes, maar vriendinnen word je door na school samen dingen te doen.

Heb je de juiste verwachtingen?

Hier een dochter in 3 Gym. Ze kwam in de brugklas in een klas waar ze niemand kende. Ze heeft keurig haar contacten opgebouwd en vriendinnen gekregen.
Maar dat betekent niet dat ze vaak afspreekt buiten schooltijd. Ze heeft haar eigen hobbies en haar huiswerk. De schooldagen zijn best lang. Afspraken zijn af en toe aan het eind van een proefwerkweek, als er toevallig veel uren uitvallen en heel soms tijdens een vakantie. Verder betekent het hebben van vriendinnen op school dat je daar de pauzes samen doorbrengt, mailt/hyvet e.d. en samen de projecten doet die samen gedaan moeten worden.
De vriendschappen zijn langzamerhand wel hechter geworden, ondanks dat er niet veel bij elkaar gekomen wordt.

Voor tijdens de vakantie

Kan mij voorstellen dat een zomervakantie in je eentje lang kan duren. Gaat je dochter weleens naar een pony/paardenkamp. Zou er eentje voor haar zoeken waar ook wat jongere meiden komen.
En bestaan er nog penvriendinnen? Misschien staat er een oproep in een paardenblad.
Succes!

Geen compromissen

Josephine:
'Misschien vindt zij het zelf belangrijker om dingen op haar eigen manier te doen, dan om het samen te doen."
Ja, en dit is waar het om gaat. Waarom per definitie compromissen sluiten? Ik zou zeggen dat dochter op zoek moet naar anderen die hetzelfde leuk vinden als zij, waarmee ze een klik heeft. Compromissen sluit je niet over wezenlijke dingen, maar over details. In dat kader: lang leve internet.

PS, wel eens aan een zomerkamp (al dan niet met paarden) gedacht? Nivon organiseert bv leuke dingen.

Vakantie

In de zomervakanties heeft dochter altijd wel leuke vakantievriendinnetjes. Via hyves en speciale sites heeft ze ook contacten met andere paardengekke meisjes. Het gaat haar meer om vriendinnen voor de vakanties die maar 1 weekje duren. Zoals afgelopen voorjaarsvakantie. Dan zit ze maar thuis terwijl ze op hyves wel leest over meisjes die samen naar de bios gaan enzo. Ze zou gewoon graag een vriendin willen voor de losse uurtjes. Lekker even chillen.............

Aanpassen

Als je met een groep bent dan is een zeker aanpassing handig tenzij je een natuurlijke leider bent en degene bent die alle beslissingen maakt maar of dat nu zo'n gezonde vriendschap is weet ik niet.
Voor mij is het volkomen logisch dat je af en toe je aanpast aan de wensen van de anderen, iets gaat doen waar je eigenlijk geen zin in hebt. Ben je met meer dan twee mensen dan is een beetje flexibiliteit handig.
Ik weet echter dat niet iedereen zo is. Voorbeeld als hier in huis naar de twee zoons wordt gebeld of ze mee willen naar de bioscoop zou de ene zoon zeggen: leuk, wanneer gaan we? en de andere zoon zou zeggen 'welke film gaan jullie?' en dan 'oh naar film x , nee die wil ik niet zien, volgende keer misschien' terwijl ik dan denk ja maar daar gaat het toch niet om. Het gaat toch om het gezellig samenzijn en de pret van met elkaar naar de film gaan. Ik snap de reactie van zoon 1 dus volkomen. Gewoon leuk wat ondernemen terwijl ik met de reactie van zoon 2 meer moeite heb.
Zoon 1 is een kind met veel vrienden. Hij is erg makkelijk in de omgang. Heeft geen problemen om zich aan te passen over het algemeen. Zoon 2 is veel meer een einzelganger. Hij heeft een paar vrienden maar die vriendschappen gaan wel dieper. Hij sluit geen compromissen en doet liever alleen wat dan iets te doen waar hij eigenlijk geen zin in heb. Gevoelsmatig heb ik meer met de houding van zoon 1 maar ik snap dat dit mijn idee is.

Jouw dochter wil graag losse contacten voor af en toe een uurtje chillen maar om die contacten te krijgen moet je wel investeren in anderen. Ik weet niet of ze daar zin in heeft?

Via de manege zou het toch mogelijk moeten zijn om contacten op te doen. Hier hangen op de manege altijd heel veel kinderen rond en je ziet ze veel met elkaar bezig (naar lessen kijken samen, voor de ponies zorgen, in de kantine hangen) maar dat zal allicht per manege verschillen.

Uiteindelijk maakt de club niet eens zoveel uit. Het heeft ook te maken met hoe je zelf er in staat. Zoon 2 zou hier echt geen zin hebben om heel veel moeite te doen om allemaal contacten te leggen die toch maar oppervlakkig zijn terwijl zoon 1 uiterst ongelukkig zou worden zonder die grote groep mensen om zich heen.

Groep

laat haar iets doen in groepsverband (sporten)
laat haar een klassefeestje geven (iedereen uitnodigen)
laat haar een training volgen
en wat gaat er steeds mis in de contacten?

Jillian

Ik heb jouw voorbeeld aan mijn dochters verteld. Ben het nl niet met je eens, vind het juist goed als je een eigen mening hebt en niet alles doet wat de groep doet.
Mijn dochters (een meer groepsmens dan de ander) waren het niet met mij eens. Want het gaat maar om een film, wat maakt dat nou uit. Een van mijn dochters zei op een gegeven moment "Ja ja die sloot, nou ik ken niemand die zo gek is om in een sloot te springen."

Herkenbaar

Beste zorgenmama,

Wat een "feest"van herkenning. Ik heb de meeste reactie gelezen en wil je niet ontmoedigen, maar wij hebben met onze dochter inmiddels 2 sociale vaardigheidscursussen achter de rug, maar echt vlotten wil het niet. We weten inmiddels dat het voor een deel zit in het jonge gedrag van onze dochter, waardoor ze aansluiting mist. Ze reageert soms net onhandig en al die sociale media helpen daar niet echt bij. Ze is ook nog eens de kleinste en één van de jongsten uit haar klas. Op een "sociale"sport doen, dat wil onze dochter niet. Inmiddels heeft ze 1 hele trouwe vriendin, ook een buitenbeentje en daar gaat ze wekelijks mee naar jazzdance. Wat ik bijvoorbeeld ook aan onze dochter zie is dat ze het op sportief gebied niet goed redt, maar qua kennis dus wel. Zij heeft altijd al achter gelopen op anderen en wij balen dat we haar op sociale gronden nooit hebben laten zitten op de basisschool.
Weet je, ik ben zelf ook niet zo'n mens met veel vrienden, ik heb daar ook niet zo'n behoefte aan. Echter het maatschappelijk beeld wil vooral als je jong bent dat je wel veel contacten hebt, dat maakt het voor jouw maar ook voor onze dochter lastiger.Ik vind jouw verhaal erg herkenbaar en ik probeer inmiddels dit los te laten (lukt niet hoor, helaas). Ook onze dochters worden wel groot. (Mijn dochter zit in 1h/v) Sterkte!

Hier ook wel

Hoi Zorgenmama,

Hier ook zo'n zoon met weinig contacten. Ik weet wel hoe het komt: zoon is te gesloten, hij laat niets van zichzelf zien. Bovendien heeft hij een beperkte blik van de wereld om hem heen. Wij proberen er natuurlijk alles aan te doen om zijn blik te verruimen. De maatschappelijke stage is hier heel welkom! Eng voor zoon om zomaar op iets af te stappen, maar nu hij bezig is gaat het eigenlijk best goed.
Op school heeft hij het wel gezellig, maar na school zal er niet snel iemand bellen. Aan de andere kant heeft hij er geen problemen mee om in zijn eentje te reizen bijvoorbeeld. Hij heeft dan ook niemand nodig lijkt het. Hij is heel zelfstandig en onafhankelijk, ook wel weer mooi.
Vanmiddag heeft hij toevallig een afspraak, maar niet met vrienden; met zijn (jonge) oom. Oom lijkt op hem, en ze gaan samen naar een basketbalwedstrijd kijken. Ook goed toch?
Mijn tip is dus: misschien zijn er wel andere mensen dan leeftijdgenoten waarmee dochter iets kan ondernemen. Ik ken nog wel meer pubers die met tantes bijvoorbeeld reisjes ondernemen en leuke dingen doen. Waarom niet?
Het is niet helemaal hetzelfde maar het kan toch energie geven.
Succes,
Judith

Herkenning, maar...

... soms vraag ik me af of wij ons plezier in sociale contacten niet te veel projecteren op ons kind.

Onze dochter, groep 8, dus nog niet officieel puber, heeft eigenlijk ook nooit echt vriendinnen gehad. Soms had ze een periode wat met één meisje, maar dat ebde dan op een gegeven moment ook weer weg. Zelf vond ik dat altijd heel lastig (als moeder doet het je pijn om te zien dat je kind niet zo lekker in de groep ligt), maar uiteindelijk heb ik wel geleerd iets meer afstand te nemen, omdat mijn dochter al een paar keer heeft aangegeven er niet zo'n behoefte aan te hebben, ze vindt het prima om 's middags alleen naar huis te komen.

Ik moet er bij zeggen, ze wordt niet gepest op school en de andere kinderen hebben absoluut geen hekel aan haar. Maar op de een of andere manier is ze een beetje buiten de boot gevallen qua vriendinnen maken.

Dit alles gezegd hebbende, blijft er toch in mijn achterhoofd altijd een gevoel van "zègt ze alleen dat ze het niet erg vindt, of is het ook echt zo...?" Maar nogmaals, de ene mens is wat meer een einzelganger dan de andere, en dat is soms lastig te begrijpen voor een sociaal dier zoals ik zelf ben..!

Als tip kan ik je alleen geven om eens een paar meiden thuis uit te nodigen die je dochter aardig vindt (en dan niet de popie-jopie's van de klas, want daar vindt ze toch geen aansluiting bij), maar gewoon een paar rustige, leuke meiden. Misschien rond haar verjaardag en dan gezellig samen eten, filpje kijken en blijven slapen? Wie weet zien de anderen dat jouw dochter best een leuke meid is.

Overigens staat er in de J/M van maart (geloof ik) een leuk artikel over vriendschappen.

Sterkte ermee!