Dochter van 13 is te zwaar
Mijn dochter van 13 (jongste van 3) is te zwaar (1,75 m en ongeveer 78 kg). Niet heel schokkend maar voor haar leeftijd best heel gevuld, zeker omdat ze wel korte rokjes en strakke shirtjes naar de laatste mode aan wil, maar dat is best lastig met mt 42-44, rolletjes en onderkin zijn dan snel zichtbaar. Ik wil haar niet het gevoel geven dat ze er niet mag zijn hoe ze ze is maar aan de andere kant gun ik haar een gezond lijf waarbij de kleding van haar keuze ook echt mooi staat. Ik wil haar niet obsessief met "niet eten" bezig laten zijn maar nu let ze echt nergens op en is ze heel moeilijk in beweging te krijgen, zeker tijdens deze quarantaine periode. Ze koopt ook regelmatig zelf snacks bij Appie, dat doen haar vriendinnen/broers ook (maar bij hen zet het minder snel aan). Ik probeer het snoepen etc natuurlijk wel af te remmen en gezond te koken. Ze is (net als ik) van nature dol op lekker eten maar helaas niet op bewegen. Van mij wil ze niet veel aannemen (ben zelf ook te zwaar, jojo al jaren)
Zelf maakt ze grapjes over "liever dik in de kist dan een feestje gemist", maar stiekem is ze niet blij want ze kan ook heel denigrerend over zichzelf praten. Laatst moest ze verplicht op de weegschaal thuis omdat de huisarts haar gewicht moest weten voor een antibioticum. Nou, dat was een heel drama tot huilens aan toe, want ze durfde/wilde echt niet op de weegschaal. Uiteindelijk is het gelukt haar erop te krijgen door te zeggen dat ze zelf het getal op de schaal niet hoefde te zien. Ik vind het hartverscheurend om dit te zien, ik weet immers hoe onzeker je je kan voelen en hoe frustrerend het is om overal op te moeten letten. Daarbij heeft ze ook nog de pech 2 oudere broers te hebben die geen grammetje aankomen, wat ze ook eten of snoepen. Voelt erg oneerlijk voor haar want bij haar zet het sinds de puberteit echt aan (ze begon erg vroeg met puberen, rond 10 jaar al, en is nu denk ik min of meer uitgegroeid, al ruim een jaar ongesteld ook).
Ik wil haar graag helpen maar weet niet goed hoe. Zou een Weightwatchers account wat voor haar zijn (heb ik zelf ook, al hou ik me er wisselend aan)? En dan samen met mij, samen punten tellen, samen bewegen, samen koken. Heeft iemand tips of ervaring, of eventueel een goeie tip voor een gespecialiseerde diëtist in de randstad (omg. Rotterdam)? Of een goeie app gericht op tieners?
Dietist
Bij een puber zou ik geen weight watchers o.i.d. proberen. Zoals je zelf al zegt, jij houdt je er wisselend aan, het zal voor haar mogelijk ook lastig zijn om zich eraan te houden. Ik zou eerder een doorverwijzing vragen naar een goede dietist. Of heb je daar geen doorverwijzing voor nodig? Weet ik eigenlijk niet...
In combinatie daarmee zou je evt. de weekmenu's van Project Gezond eens kunnen proberen. Hele lekkere gerechten maar toch kan je er prima mee afvallen. Er zijn ook kookboeken van.
Herkenning
Mijn dochter is ook te zwaar. Al van peuter/kleuter af aan hoor ik dat lengte en gewicht niet in evenwicht zijn. Beweging, of liever het gebrek eraan, is het grootste probleem.
Gestimuleerd om te sporten, samen gesport, maar toen ze in de puberteit kwam wilde ze dat niet meer.
We hebben verschillende diëtisten gezien, maar omdat het al van kleins af aan speelt, hebben we al een redelijk sober eetpatroon.
Afgelopen jaar met dochter via de kinderarts een speciaal traject gevolgd, met diëtist, sportclub onder begeleiding en psycholoog.
Grootste winst is dat de stijgende lijn qua gewicht afgevlakt is. Maar helaas geen dalende lijn, waar dochter flink van baalt.
Hier ook een oudere zus die alles kan eten en waar geen grammetje vet aan zit.
Het traject bij de kinderarts is bijna afgelopen en heeft helaas niet zoveel gebracht als waar we op gehoopt hadden.
Ze heeft nu plannen om met een vriendin te gaan sporten, dus hopelijk gaan de sportscholen snel weer open en kan ze dat oppakken.
Moraal van het verhaal, ga niet zelf aan de slag, maar zoek hulp bij een diëtist en evt een sportcoach vanuit de gemeente.
Niet op dieet!!!
Echt, echt, echt, echt niet op dieet! Geen Weight Watchers, geen intermittent fasting, geen punten tellen. Dat is de start van een levenlang jojo-ellende. Ga naar de huisarts en vraag een doorverwijzing naar iemand die haar kan helpen bij het aanleren van een gezond evenwicht tussen voeding en beweging, waarbij de nadruk ligt op wat ze doet (gezond gedrag), niet op wat ze weegt.
Ik woog zelf op mijn 17e stabiel 70 kilo bij 1.71 en ben toen begonnen met lijnen. Inmiddels, 35 jaar en vele afvalpogingen later, kan ik van die 70 kilo echt alleen nog maar dromen!
Gezond
Misschien kun je wel samen een plan trekken. Bij overgewicht is het vooral belangrijk om zo gezond mogelijk te gaan eten. Het probleem te definieren en er zelf bij jou passende oplossingen voor te vinden.
Het beste werkte het voor mij, geen gewichtsprobleem maar wel dieet, om stuk voor stuk voedingsmiddelen te vervangen en niet alles tegelijk en meer zelf voor mijn voedsel te gaan zorgen dan dat onderweg of waar ik was even aan te schaffen. Nu nog, neem ik 99 procent alles gewoon zelf mee.
Wij hebben hier een moment op de woensdag dat beide jongeren doorgeven wat ik voor 'lekkers' voor ze mee ga nemen. Gelukkig is dat meestal iets gezonds als pistachenootjes, bepaald fruit, stukje gekruide worst, kwarktoetjes oid.
Dochter, met aanleg, ontbijt met 2 stuks fruit. En omdat we nu toch wat beginnen uit te dijen dankzij de lockdown, dat is hier heel uitzonderlijk, beginnen we te denken aan minder suiker/honing in de thee, en meer even naar buiten.
Want binnen bewegen lukt niet zo.
Ik heb van een logee begrepen die een vader heeft die geen rem heeft en geen 'vol' gevoel kent. Beiden, zoon en vader hebben dus een neiging tot overgewicht, maar het is beiden gelukt om dat te beperken door gezond te kiezen maar ook de porties te beperken. Niet voor een tweede keer opscheppen en geen te grote borden.
Kortom. Je verdiepen in gezonde keuzes en gezond voedsel bereiden, meenemen en klaarmaken voor de avondmaaltijd. Rustig veranderen. En kiezen wat bij jou past.
Hier hetzelfde verhaal als Allison: als 14-jarige was ik wat stevig. Toen ben ik gaan lijnen. Einde verhaal: volkomen verstoord metabolisme en een levenlang ellende.
Natuurlijk moet het om gezondheid gaan, maar ik was gezonder gebleven als ik niet was gaan lijnen.
Wat ik het engste vind in deze situatie is: meisjes staan al zo onder druk om aan bepaalde normen te voldoen. Bij dieten kan er veel te veel druk op het uiterlijk komen te liggen en een dissociatie van het eigen lichaam ontstaan, zoals bij mij is gebeurd.
Gezondheid moet natuurlijk voorop staan, en dat weet je dochter denk ik ook wel.
Persoonlijk zou ik me afvragen wat er achter haar eetgedrag zit. Vindt ze zichzelf toch een 'lost case' of verweert ze zich juist tegen een bepaald vrouwbeeld. Zoals bij mij het geval was: toen ik 13 was voelde ik me ineens een openbaar object en me bedreigd door alle blikken dus werd ik wat te zwaar, toen ging ik dieten maar kreeg ik meer aandacht dus schoot ik door naar anorexia.
Inderdaad
Laat haar eens een week opschrijven wat ze eet (vaak helpt dat al in beperken) en bespreek wat ze zou kunnen vervangen door iets anders.
Ook is het handig om het aantal dagen van de week dat je iets mag kopen te beperken. Je geniet er dan meer van als het wel mag en dan voel je je minder schuldig.
Verder: fietsen en wandelen is ook bewegen. Ga pokemons vangen of geocachen of gewoon een boodschap doen op de fiets.
En nog maar een keer..
.. dezelfde waarschuwing; geen dieten! Werk vooral aan haar zelfbeeld. Hier ook ervaring genoeg en ik weet hoe ontzettend rot een voller pubermeisje zich kan voelen.. hoe lelijk en ondergeschikt aan haar slanke vriendinnen. En hoeveel effect dat op haar leven en keuzes kan hebben. Dus geef haar vooral een positief voorbeeld, waarin de nadruk ligt op haar natuurlijke schoonheid en eigenschappen ipv op de kilo's!
Ik heb in mijn vriendenkring een stel met 3 pubers. Slanke sportieve ouders, die goed letten op voeding en gezondheid. 2 van de 3 pubers zijn slank, 'normaal' postuur. En een dochter is 'vol'. Ook wel maat 42. Met een behoorlijke boezem en een beetje onderkin. Alsof ze er niet bij hoort.. hoe het kan? Zelfde genen, zelfde opvoeding, ze is hartstikke sportief. En toch zij wel en die andere 2 niet. Ze lijkt, als enige, qua postuur erg op een zus van vader, ook een 'volle'. Ik vind haar het levende bewijs van wat genen kunnen doen. En ik heb met haar te doen. Ze valt buiten de boot in het slanke gezin en zit nu al aan de shakes. Triest..
Maarlen
Wat ik me afvraag: was jouw dochter als meisje van 5, 6 wel dun, of was ze toen ook al stevig? Als je dochter zwaar gebouwd is - ja, dat bestaat, al lijken sommige mensen dat niet te willen geloven- dan wordt ze nooit zo dun als haar vriendinnen, al lijnt ze tot ze er letterlijk bij neervalt. Werken aan gezonde eetgewoontes lijkt me niet verkeerd, maar streven naar onhaalbare doelen is een recept voor veel ellende.
En serieus afvallen door veel te bewegen is meestal niet haalbaar, je haalt de winst in wat je (niet) eet. Meer info hierover op de (Engelstalige) site weightymatters.ca . Een van de motto' s van die arts: ' lose weight in the kitchen, gain health in the gym
Groeten,
Temet
Bewegen
Ik eet hetzelfde als voor de quarantaine maar nu ik niet meer vier keer per week sport en niet vijf dagen in de week naar m'n werk fiets ben ik echt wel zwaarder geworden. Ik geloof zelf erg in de combinatie: minder eten meer bewegen. Gewoon allebei. Niet overdreven lijnen, niet wezenloos sporten maar matigen met eten en vaker fietsen o.i.d.
skik
Skik
Meer bewegen kan natuurlijk wel enig verschil maken, maar als je serieus gewicht wil verliezen is dat via sporten amper te doen. Je valt sneller af door minder in te nemen.
Ik heb hier het nodige over gelezen, maar het was me al duidelijk toen ik ooit eens op het display van een crosstrainer keek. Een kwartier zweten verbrandde geloof ik 1 knackebrodje zonder beleg 
Groeten,
Temet
Temet
Een kwartiertje zweten is natuurlijk helemaal niks 
Nou ja, het draait uiteindelijk om balans, dat je op een punt komt dat je je overgewicht kwijt bent en je enigszins normaal kan eten zonder weer aan te komen. Afvallen gaat prima op een dieet (wat voor dieet dan ook) met flink minder calorieën, dan kan je met minder eten veel resultaat halen. Maar dat houd je niet een leven lang vol.
Ik ben 20 kilo afgevallen, heb ik best lang over gedaan, maar nu kan ik eigenlijk wel normaal eten zolang ik blijf sporten en bewegen. Ik snoep wel minder dan voorheen maar hoef niet te beknibbelen op ontbijt, lunch en avondeten.
Nu de coronakilo's er weer af...
skik
Niks, niks en nog eens niks
Ik zou er ook echt niks, direct, mee doen.
Gewoon echt niet.
Indirect kun je wel veel, heb ik hier ook wel gedaan.
Gewoon zorgen voor een gezonde evenwichtige basis. Zorgen dat haar lijf niets te kort komt, dat scheelt al een hoop. Ik koop veel groente en fruit, daar zitten ze hier al erg mee vol.
Dochter hier eet nu bijv graag avocado's, ik zorg dat ze in huis zijn.
Dochter hier (16) lijnt nu overigens wel, lijkt me niets mis mee. Maar... ze doet het zelf, wil dit zelf.
Ik heb juist altijd benadrukt dat ze prachtig is zoals ze is. Had ze ook wel wat vaker nodig want ze vond zichzelf ook echt te dik, meisjes groeien echt verkeerd op tegenwoordig en de druk is immens.
Verder mochten ze bij mij snoepen en snaaien zoveel als ze wilden. En alles wat ze vroegen kocht ik voor ze. Maar ik haalde het niet uit mezelf in huis. Er was gewoon niks, ze moesten het dus vragen en wachten tot ik weer naar winkel ging, dat was voor de meeste momenten drempel genoeg.
Maar laatst wilde dochter bijv snoepen en baalde ze dat er niks in huis was. Toen heb ik haar gestimuleerd iets te bakken, daar is altijd wel wat voor in huis. Dat heeft ze toen gedaan. Er zelf voor werken snoept toch anders dan het kant en klaar kopen.
En ik heb altijd benadrukt dat ze moet genieten van eten, zeker ook van snoepen.
Ze moet zelf willen afvallen. En wil ze dat niet, is het ook ok!!! Ook dikke mensen kunnen prachtig zijn.
En iemand erbij halen
kan wel maar dat zou ik echt alleen maar doen als dochter zelf met een hulpvraag zou komen.
Bas, avocado’s
Bas, één avocado bevat 370 kCal!
Daarvoor kan ze heel wat paprika’s (17 kCal) of appels (75 kCal) eten.
Ik heb maaltijden ‘s avonds waarbij ik (kleine eter) tegen de 400 kCal eet, een heel bord rode kool, aardappelen en een gehaktbal bevat ongeveer evenveel calorieën als één avocado.
Dus als je dochter wil afvallen moet ze avocado’s als eerste van haar menu schrappen.
Eén ding mis ik in de reacties
"Zelf maakt ze grapjes over "liever dik in de kist dan een feestje gemist", maar stiekem is ze niet blij want ze kan ook heel denigrerend over zichzelf praten."
Ik zou vooral aanslaan op dat denigrerende praten. Jezelf fatshamen is óók fatshaming! Sta niet toe dat je dochter zichzelf zo naar beneden haalt!
Felina
Ik schreef toch dat ik vind dat ts niets van dat alles naar haar dochter moet doen?!
En zeker geen calorieën tellen oid!
Doe ik dus zeker niet naar mijn dochter ook.
Niet nodig ook want helaas weet ze precies hoeveel calorieën er in een avocado zitten.
Ik ben wel blij dat ze vooral gezond probeert te eten en dat wat ze lekker vindt.
Avocado
Dat is een ouderwets advies om magere producten te gebruiken. Goed vet is juist gezond en verzadigend. Het heeft vitaminen als A, D, E en K. Zo'n avocado heeft ook vezels. Dus prima. Doen!
En ophouden met die verhalen over mager of met suikervervangers. Goed voedsel houdt je gezond en houdt je lichaam niet voor de gek. Het inzicht is nu zoveel mogelijk onverzadigde vetten gebruiken.
"Jaap Seidell laat ten slotte weten dat er nog eens 10 gram voedingsvezel in deze vrucht zit. Met elke hap avocado krijg je dus een hoop voedingsstoffen binnen en omdat het goed verzadigt, eet je er moeilijk te veel van. Ondanks de grote hoeveelheid calorieën is een hoge avocadoconsumptie dan ook geassocieerd met een lager lichaamsgewicht. Die mineralen helpen om je bloeddruk goed te houden."
Precies AnneJ
Dochter heeft hier trouwens geen overgewicht (meer).
Maar had ze het wel dan zou ik ook blij zijn dat ze avocado's at.
En hoewel ik (ergens) liever niet had dat ze zo bezig was met haar gewicht ben ik blij dat ze op een heel gezonde en verantwoorde manier probeert af te vallen/op gewicht te blijven.
Temet
Ik weet niet wat je bedoeld met 'zwaar gebouwd zijn' maar het is echt niet zo dat het gewicht van je botten zoveel kan verschillen bij dezelfde lengte dat het ook maar een excuusje kán zijn: https://www.voedingscentrum.nl/nl/service/vraag-en-antwoord/afvallen-en-gewicht/bestaan-zware-botten-.aspx
Zwaar gebouwd
Je kan zwaar gebouwd zijn omdat je een gedrongen postuur hebt. Dan lijk je al snel stevig.
skik
Excuus
Het denken in 'smoezen' en 'excusen' is ook al zo'n emotionele energievretende aangelegenheid.
Het is handiger als je overgewicht weet te voorkomen door gezond voedsel te eten. Afvallen is echt een bijna onmogelijke opgave.
En ja, niet alleen cultureel overerfelijk maar ook biologisch kun je verschillen in je aanleg om dik te worden.
En dan nog de omgeving waarin gezond voedsel al dan niet aanwezig en beschikbaar is. Voor het grijpen.
Via de omweg van gezond eten kun je nog wel eens gewicht verliezen, en als dat niet zo is dan heb je in elk geval een gezonder lichaam.
Ik ben het dan ook helemaal met Bas eens dat je je richt op weerbaarheid tegen prestatiegerichte te dunne lichaamsvormen als de norm en je daar excessief mee bezig houden. Zoek een leuke hobby of studie. En ook een maatje meer kan gezond en goed verzorgd zijn.
AnneJ
Dat is een ouderwets advies om magere producten te gebruiken., zeg jij.
Waar schrijf ik dat precies? Ik heb het alleen over het aantal calorieën van avocado's.
Goed vet is juist gezond en verzadigend. Het heeft vitaminen als A, D, E en K. Zo'n avocado heeft ook vezels. Dus prima. Doen!, zeg jij.
Kan wel zijn, maar een hele avocado heb je zo weggegeten, ik in ieder geval wel op twee boterhammen. En als je daarmee 360 kCal binnenkrijgt, die je nooit binnenkrijgt als je appels eet omdat je dan 5 appels moet eten, is het toch beter om appels te eten dan een avocado.
Hoe gezond de vetten en vezels ook zijn die er in avocado's zitten.
Is er de keuze tussen vette chips en vette avocado, ja, dan moet je voor avocado kiezen.
Mijn idee
Op het gevaar af zweverig over te komen: ik denk dat overgewicht er blijk van geeft dat de persoon in kwestie niet helemaal in evenwicht is en/of zelfs nogal van zichzelf vervreemd. Ik zou de oorzaak ervan dan ook niet per se zoeken in het voedingspatroon, maar vooral ook op andere levensterreinen. Staat de dochter in kwestie bijvoorbeeld om welke reden dan ook onder te hoge druk en levert dat te veel stress op? Hoe staat het met haar assertiviteit? Kan zij zich op een gezonde, evenwichtige manier manifesteren? Heeft ze te maken met pesterijen op school of verloopt de communicatie thuis misschien niet al te best? Is er sprake van (verborgen) verdriet?
Doordat sporten vereist dat lichaam en geest goed samenwerken, kun je het vooral ook zien als een manier om weer met jezelf in contact te komen of weer meer in balans. Op termijn. Goede kans dat een eventuele hang naar al wat al te zoet en vet is dan automatisch verdwijnt.
Rode krullenbol
P.S.
Vergeet ik misschien nog het belangrijkste i.v.m. de aanmaak van groeihormoon: een goede nachtrust. Komt ze aan voldoende uren en is haar slaap van goede kwaliteit?
Rode krullenbol
Triva
Ik weet ook dat alleen het verschil in skeletgewicht het verschil in eindgewicht niet verklaart, maar als je naar mensen kijkt dan zie je toch gewoon dat er niet maar éen uitgangsmodel is? Mensen verschillen in aanleg niet alleen in lengte, maar ook in breedte. Dat zit deels in skelet (kijk eens naar het verschil in breedte van polsen tussen verschillende mensen) en deels in spiermassa. Ik weet niet of de combinatie dun skelet/veel spieren ook voorkomt, ik heb het idee van niet.
Als je van nature de bouw van een kogelstoter hebt, dan heeft het niet zoveel zin om door flink lijnen te proberen het postuur van een marathonloper te krijgen. Je wordt hooguit een iets dunnere kogelstoter.
Ik vrees dat bij de dochter van TS er misschien zoiets ook meespeelt: als die in aanleg breed is maar ze heeft allemaal vriendinnen om zich heen van het type aangeklede bezemsteel (en die 13/14-jarigen zijn vaak op hun bezemsteligst) dan kan ze lijnen wat ze wil, een bezemsteel zal ze niet worden.
Als dochter van TS daarentegen rond haar 5e niet afweek van haar klasgenootjes en nu veel dikker is, dan is de kans groter dat het verschil alleen door eetgewoonten komt. En misschien kan ze dan ook wel weer gemiddeld worden als ze haar eetgewoonten aanpast.
Ik heb een broer die volkomen anders van bouw is dan ik, we kregen van huis uit hetzelfde soort eten, maar hij was altijd breed en ik was altijd smal. En nu heb ik zelf ook twee verschillend gebouwde kinderen, en al is het verschil minder groot, ik hoop van harte dat mijn dochter niet gaat proberen net zo dun te worden als haar broer, daar kan alleen maar ellende van komen. Gelukkig is ook mijn dochter niet te zwaar, dus er is geen reden om iets aan haar gewicht te doen, dat scheelt.
Groeten,
Temet
Felina
Het is volkomen onzinnig om een appel met een avocado te vergelijken.
Het is allebei fruit maar voedingswaarde is niet te vergelijken.
Allebei gezond, maar je kunt een voedingspatroon alleen maar in zijn totaliteit beoordelen.
Te weinig vetten is net zo ongezond als bijv te weinig fruit.
Verder bestaan er zeker een hoop verschillen in aanleg. Ts schrijft toch ook al dat dochter afsteekt tov vrienden en broers?
Mijn kinderen kunnen ook niet zomaar eten wat ze willen zonder te zwaar te worden, bijna niemand in onze familie.
Zoon werd te zwaar terwijl hij zeker niet meer at dan anderen van zijn leeftijd. Door een paar kleine aanpassingen heeft hij al jaren een perfect gewicht, maar hij let wel heel goed op wat hij eet.
Met dochter er ook vaak gesprekken over, het frustreert haar dat ze niet kan snoepen zoals haar vriendinnen die gewoon zo mager als wat zijn.
Het is niet anders.
Zelf wil ze ook echt super slank zijn het liefst.
Ik probeer haar vooral mee te geven dat ze wat dat betreft 2 keuzes heeft; of nonstop opletten of gewoon lekker blijven eten maar dan niet die platte buik. Aan haar de keuze.
Het enige waar ik regelmatig op hamer is letten op voldoende inname gezonde producten.
Dus prima die pizza, maar dan stimuleer ik haar er wat rauwkost bij te eten bijv.
Ts, misschien kun je focussen op het goede voorbeeld geven. Zorg dat je zelf afkomt van je overgewicht, pak je gejojo aan.
Alles kunnen eten en niet aankomen
Ik heb 3 dochters. De oudste en jongste hebben normale gewichten. Hun bmi's liggen onder de 25 maar ze zijn zeker niet mager. Oudste is sportief en gespierd, heeft jarenlang geturnd maar sport nu niet meer, maar let wel op wat ze eet. Ze eet af en toe snoep, chocola, mcdonalds etc maar absoluut met mate. De jongste is wat minder sportief, ook pietsie meer vet maar niet te dik, is iets meer geneigd te snoepen en snacken dan oudste.
De middelste is altijd dun geweest. Voor de puberteit echt stokbeentjes en af en toe onder de ondergewichtstreep (wat ze vreselijk vond destijds), na de puberteit iets minder stok maar wel 52 kg bij 1.75m nu. Zelf zegt ze dat ze kan eten wat ze wil en ze komt niet aan. En ja, ze eet regelmatig chips, snoep, mcdonalds en houdt van flink wat mayo bij haar friet, dus je zou kunnen denken dat dat waar is, MAAR ik zie wat ze dag in dag uit eet. En dan zie je wel dat ze anders eet dan haar zussen (en ik). Over de hele dag door en gezien langere tijd zie je gewoon dat ze veel vaker de lichtere versies van maaltijden kiest, en dat ze ook vaak op momenten dat haar zussen snacken, een appel oid pakt.
Ik denk dat als je van die dunne mensen, die beweren 'alles' te kunnen eten, echt heel precies over een langere tijd zou noteren hoeveel calorieen ze nu echt binnenkrijgen, dat je dan zou zien dat zij echt minder calorieen eten dan de dikkere mens.
Mijn moeder is ook zo iemand, heel haar leven rond de 50 kg gewogen bij 1.60m, zegt ook 'ik kom niet aan wat ik ook eet'. Maar een hele mars kan ze niet op, daar snijdt ze een stukje van en bewaart de rest voor later. Dus ja, in haar ogen kan ze eten wat ze wil en dat doet ze ook echt, maar ze WIL gewoon veel minder eten dan de gemiddelde mens 
En dan ikzelf, heb mijn hele volwassen leven gejojo'd, de afgelopen (5) jaren woog ik stabiel 87 kg (bmi boven de 30). Wilde al die tijd wel afvallen maar kon de motivatie niet meer opbrengen. Na een health scare ben ik op 23 januari dit jaar begonnen met anders eten (radicaal geen snoep etc), nu weeg ik 64,5 kg en ik weet nu dat het overgewicht, anders dan voorheen, niet meer terug gaat komen omdat mijn gezondheid er nu van afhangt. Dus als je echt wilt en echt gemotiveerd bent, en geen excuses meer maakt voor jezelf (wat ik als de beste kon), dan kan afvallen absoluut wel.
Maar dan moet je echt afzien van dingen zoals
- het is niet eerlijk want anderen kunnen wel eten wat ze willen
- ik kan niet zonder snoep/koek/snacks etc
- ik begin morgen dus nu nog even...
- vandaag even dit lekkers eten dan ga ik morgen weer streng zijn
- het is vandaag de verjaardag van x, dus moet ik wel meedoen met taart en zo anders is het zo ongezellig en niet sociaal
- het is nu vakantie dus even teugels laten vieren
- etc
Voormalig dikke ikke
Ja, misschien heb je, op z'n minst deels, wel gelijk.
Ik weet nog wel goed dat ik, toen ik vroeger slank was, het niet zo leuk vond om naar een restaurant te gaan.
Simpelweg omdat ik de geserveerde portie nooit opkreeg... Dat was echt geen aanstel, ik kreeg het echt niet op.
Langsamerhand ben ik door verschillende factoren dikker geworden en dat uiteten was toen inmiddels echt wel minder een probleem...
En hoewel ik nu weer afgevallen ben (bewust) en zelfs bijna weer op mijn gewicht van vroeger zit blijft het toch zo dat ik nu normale, grote en zelfs enorme porties met gemak weg kan eten.
Op gewicht blijven kost me nu ook echt veel moeite, terwijl dat vroeger echt helemaal vanzelf ging.
Eten wat je wil
Zoals voormalig dikke ikke zegt: mensen die alles kunnen eten wat ze willen en slank zijn eten vaak minder.
Jaren geleden zag ik op de BBC een programma daarover. Wetenschappers waren benieuwd naar de vraag waarom zoveel mensen slank blijven met het huidige overweldigende aanbod van eten. Ze hadden 10 mensen met normaal postuur in de leeftijd 20 tot 30 een dieet gegeven waarbij ze twee keer zoveel calorieën moesten eten als hun basaalstofwisseling nodig had. Die basaalstofwisseling was gemeten door in rust het zuurstofverbruik te meten. Verder moesten ze gewoon doen zoals anders. Sporten, tv kijken, fietsen naar het werk of met de auto.
Wat bleek? Sommigen waren heel weinig aangekomen, hun basaalstofwisseling was verhoogd en daarmee waren de extra calorieën verbrand. Een van de deelnemers was veel aangekomen, ik geloof wel 4 of 6 kilo, precies weet ik het niet meer. Zijn basaalstofwisseling was niet veranderd. Sommigen hadden geen moeite met meer eten, anderen vonden het heel moeilijk.
Dus ik denk ook dat de basaalstofwisseling heel belangrijk is bij het behouden van een normaal postuur. En verder natuurlijk wat je allemaal in je mond stopt.
Weten!
Veel mensen weten niet wat ze in hun mond stoppen. Denken dat bruin brood altijd gezond is (nee is niet perse volkoren) of inderdaad misverstand over avocado. Zeker gezond maar niet elke dag een hele. Ik denk dat het veel mensen en zeker jongeren ontbreekt aan dat soort kennis en er daardoor onhandige keuzes worden gemaakt.
Een 13 jarige hoeft in mijn ogen ook geen hele pizza te eten. Dan zit je gewoon ramvol. Het verzadigigings signaal komt altijd later. Eet dus langzamer en stop als je verzadigd bent. Dat is niet hetzelfde als VOL zitten. Dan kun je prima soms ook minder gezonde keuzes maken. Eet 75 procent pizza en een bak tomaten.
En niet als toetje dan ook nog vla.
Veel mensen denken dat zelfgeperst vruchtensap gezond is. Vast wel qua vitamines maar is enorme suiker en calorie bom. Drink water of thee.
WEET wat je eet. Wat voedingswaarde is en wat gezonde keuzes zijn en bespreek dat met je kind.
Eet 80procebt van wat je zou willen eten want verzadiging kickt erna wel in. Dus dat is echt voldoende.
