Eet slecht, slaapt slecht... en om de haverklap ziek.

Ik denk dat

je hem toch meer moet beperken in computertijd. Als hij niet sport, niet buitenspeelt, slecht slaapt....
Hoeveel computert hij eigenlijk??
gezien het feit dat een jongen van die leeftijd broodkorstjes laat liggen, vraag ik me ook een beetje af of je niet te veel medelijden met hem hebt. Wat eet hij verder wel tussendoor? Je vertelt dat hij zijn brood vaak niet eet, maar je verzekert dat hij niet snoept... Hoe zit dat? Leeft hij van de lucht? Krijgt hij geld mee naar school?
Het is natuurlijk niet slecht om naar de arts te gaan.
maar ik zou sowieso eens beginnen met wat meer eisen te stellen aan een gezondere leefstijl.
Computertijd aan banden leggen; bijv. van het eisen dat hij eerst buiten speelt voor hij op de computer mag of sporten.
Gezond eten en opletten dat hij niet snoept zolang er ook geen gewoon brood naar binnen gaat. Eet hij fruit tussendoor?

Eten

Ik weet ook niet of je er mee naar de dokter moet. Ik zou het zelf wel doen geloof ik, in jouw geval. Want vooral dat slapen, dat vind ik wel heel weinig. Ik vind dat onze zoon van 14, al zo weinig slaapt, 8 uur per nacht. Maar zo te lezen is het bij jouw zoon nog minder.
Wat het eten betreft, heb ik wel een tip. Onze zoon eet ook slecht. Ontbijt met een halve boterham en lunch met een of anderhalve boterham. Dat vinden we allemaal te weinig, maar eten op school lukt niet. Dus hebben we de afspraak dat hij 's middags uit school wat eet. De ene keer bak ik een ei, met bacon, de andere keer een tosti. Of een blikje soep, of een broodje uit de oven, soms musli. Net waar hij zin in heeft. Daarnaast eet hij altijd nog wat, voor hij naar boven gaat 's avonds. Ontbijtkoek, borrelnootjes, musli, een banaan, crackers. Net wat hij wil.
Dat werkt goed. Hij groeit en zijn gewicht blijft stabiel.
Als ik het zo lees, klinkt het alsof je zoon op school overprikkeld wordt. Misschien kun je iets met die ingang? Overprikkeling?

Collega

Ik vind dit een heel treffend verhaal omdat ik een collega heb die bijna 50 is en nog steeds niet wil inzien dat hij ook in die vicieuze cirkel zit. Geen energie, vaak ziek en vaak down. Zit nachtenlang te computeren omdat hij niet kan slapen en is doodvermoeid overdag. Die man heeft geen leven, dat gun je niemand. Jong geleerd is oud gedaan, dus ik wil je van harte aanraden er NU mee aan de slag te gaan.

Huisarts

Naar de huisarts ermee en zeker niet 's nachts of 's avonds laat computeren omdat hij toch niet kan slapen; dit is een selffulfilling prophecy.
Leuke vraag voor zo'n puber maar hoe is zijn ontlasting eigenlijk? Zou ook een voedselallergie o.i.d. kunnen zijn.
Maar het wordt lente, dus naar buiten met die knul en 's avonds om 10 uur gaat de computer uit (uit zijn slaapkamer halen?) tot de volgende ochtend

Neu geen huisarts voorlopig

natuurlijk slaapt hij niet als hij 'alleen maar' computert. hij moet moe worden! Dan zal hij ook meer trek krijgen. Hij heeft minimaal 5 snee brood nodig, fruit, melkprod. en goed warm. Mijn zoon vreet me de oren van de kop! niet slap maar stevig aanpakken.

5 sneeen brood..?

Nou, dat krijgen die van mij ook niet op. Dochter eet er maar 2 op een dag en zoon 3, soms ook maar 2.
En een puber naar buiten sturen om "buiten te spelen"?, nou, ik denk dat ze je raar aankijken. Duh, geen zin in, ik hoor het ze al zeggen.
Eerder stoppen met computeren, op een vaste tijd het licht uit en niet te lang uitslapen in het weekend om je ritme niet te verstoren.
En toch wel naar de huisarts, misschien heeft hij wel pfeiffer ofzo.
Mijn zoon had een melatonine-aanmaakprobleem en kon daarom pas heel laat in slaap komen en zag er smorgens uit als een zombie. Dat kan je ook , via je huisarts, laten testen.

Buitenspelen

Deze jongen is 12 jaar, dus een beetje randgeval-puber. Als hij niet op straat gaat voetballen ofzo, dan zou ik hem inderdaad op een sport doen; een buitensport
Voor een puber in de groeispurt eet hij weinig, maar als hij nog in de prepuberteit zit is het niet verontrustend weinig.

Niet sporten

ik heb ook een niet-sportend exemplaar. Ik zou hem echt vreselijk straffen als ik hem 'op een sport zou doen'. En geloof me, we hebben van alles geprobeerd maar hij wil gewoon niet. Ik vind het niet zo erg omdat hij dagelijks 14 km fietst dus met die beweging moet hij het dan maar doen.
Ik zou wel de computer af laten zetten na 8 uur 's avonds. Dan houdt hij vast weinig computertijd over maar dat is dan maar zo. En misschien kun je dan daarna even met hem een blokje om lopen ofzo? Dat heb ik ook een tijd gedaan met die van mij, omdat ik toen ook vond dat hij te weinig buiten kwam en dat hielp echt wel. En was ook nog eens heel gezellig.
En verder kun je inderdaad de melatonine eens proberen. Ik denk echt dat het patroon van laat slapen doorbroken moet worden. Zit hij op z'n computer tot hij naar bed gaat? Wat doet hij in die tijd tot 23.00 u?

Brugklas

Dat weinige eten tijdens de pauzes op school herken ik wel van de brugklas. Dat ze zich de tijd gunnen om even te relaxen en te eten komt vanzelf. Maar tot `s avonds laat computeren houd je wakker, eigenlijk alles wat met een beeldscherm te maken heeft, dus dat zou ik gaan beperken. Uit school direct iets eten en drinken doet mijn zoon ook.
Inderdaad, de cirkel doorbreken, je zoon zit in een ongezond ritme. En op je bed wakker liggen is niet erg, van liggen en niks doen rust je ook.
Het moet ook allemaal een beetje wennen, de spanningen van de brugklas. Het heeft hier ook wel een tijdje geduurd voordat we een balance hadden tussen school, relaxen, huiswerk maken, beeldschermtijd, hobby`s en sport en slapen.
Sporten zou ik niet verplichten, er zijn ook genoeg andere dingen die je kunt doen in je vrije tijd.

Misschien ben ik soft

Maar van mij hoeven ze het brood wat de hele dag in hun tas heeft gezeten echt niet meer op te eten na schooltijd. Mijn dochter eet ook njauwelijks op school. Ze neemt nu geen brood meer mee. Alleen een koekje. Ik snap het ook niet, maar ze houdt het makkelijk vol om half 7 ontbijt, 7 uur op de fiets, 8 uur op school en om half 3 weer thuis na weer 3 kwartier fietsen. Allsen op 1 koekje.
Als ze dan thuis is heeft ze wel trek. Dan maakt ze als beloning voor de lschooldag een tosti, noodles, stokbroodje of ze bakt een pannenkoek of eitje. En als ik ook thuis ben doen we dat gezellig samen. Dat maakt het eten een stuk leuker.

Brood uit de trommel

Brood uit de trommel gaat hier gewoon naar de konijntjes. Hij wil er toch geen boter op. Maar dat gaat hij niet meer opeten. Ik lust zelf ook niet graag klaargemaakt brood, dus ik kan me voorstellen dat zoon daar geen zin in heeft.
Ik hoorde laatst een aantal interessante gedachten over overprikkeling. Daarin stelde degene, dat je verschillende soorten van overprikkeling hebt: cognitief, emotioneel en sensorisch. Het gekke is, dat mensen die overprikkeld zijn, vaak de neiging hebben in hun eigen soort prikkels te blijven hangen. Als onze zoon overprikkeld is door zijn emoties, wordt hij daar enorm boos en verdrietig van. Nog meer emoties dus. En dat maakt de overprikkeling er niet beter op. Dan is het slimmer om het dan te zoeken in de andere soorten. Bij onze zoon helpen sensorische prikkels (massage, douche, kauwgom kauwen), om de emotionele prikkels te verwerken. En zo ook met cognitieve prikkels. Als zijn hoofd helemaal vol zit, met gedachten, gaat hij juist nog meer denken. ('Wat stom dat ik dat zo heb opgelost, ik moet hier iets mee, ik ga het in de toekomst anders doen, waarom gebeurt dit toch iedere keer, waarom heb ik die vraag op die toets zo verkeerd beantwoord, hoe had het dan wel gemoeten, etc). Het helpt dan om juist helemaal even niet te denken, maar te voelen bijvoorbeeld. Snap je wat ik bedoel?

Moeilijk

Dat is natuurlijk hartstikke lastig, omgaan met die overprikkeling. Dat is een voortschrijdend proces van jaren. Maar het gaat wel steeds beter hier.
Het allerbelangrijkste voor onze zoon, is erkenning. Het helpt al, als ik benoem, dat hij overprikkeld is. Je ziet zijn schouders dan zakken en dat hij denkt: 'Ja, dat klopt.' Alleen dat al.
En dan dus dat andere doen, dan wat je doet. Toen het vroeger heel erg was, kreeg hij uit school gelijk hulp. Dan gaf ik hem te eten, te drinken (sensorisch) en ging ik bijvoorbeeld zijn schouders masseren. Het klinkt verwend misschien, maar het alternatief was niet zo mooi.
We spreken dat soort dingen ook door he? Dus ook met die broodjes die hij niet opeet. Dan hebben we een gesprek van: "jeetje, ik maak me zorgen, je eet zo weinig, wat is er?' En dan zegt hij dat hij op school niet kan eten, omdat het daar zo druk is en hij er geen eetlust heeft. En dan gaan we bedenken hoe hij dan toch aan zijn brandstof kan komen. En dan blijkt dat hij uit school een moment heeft, waarop je prima zou kunnen bijtanken, het is ver genoeg van het avondeten verwijderd en hij heeft dan tijd en rust. En dan komt de vraag wat hij dan zou kunnen eten. Die oude boterhammen, maken hem misselijk. Oke, verzin dan wat anders....
Zoiets gaan die gesprekken. Het is belangrijk om als ouder te bedenken wat je doel is. Wil je je kind leren om netjes zijn brood op te eten, of wil je dat hij voldoende voeding krijgt? Snap je?

Naar voelen

Van piekeren naar voelen: hier helpt het zoon om bijv. lopend naar huis te komen. Het stukje fietsen is net te kort, en daardoor alleen inspannend ipv ontspannend. Uit school vooral niet praten, maar eerst eten. Daarna nog douchen of in (bubbel)bad, en daarna muziek maken.
Dan pas vertellen over de dag, dan huiswerk maken, en daarna weer eten.

Nog over prikkels

Bij onze zoon werkt het nooit, als je zegt dat hij ergens mee moet ophouden. Je kan hem dan beter iets anders geven om te doen. Dus als hij overprikkeld op een gebied is, dan geven wij dus iets anders in de plaats.
Sensorische prikkels die wij dan aanbieden zijn: lichaamsbeweging(lopen, gek dansen, fietsen, stoeien, met een bal klooien), een douche of bad, massage, iets eten (stukje kauwgum). Hij doet zelf ook veel hiermee. Hij wiebelt en friemelt eigenlijk continu.
Emotionele prikkels die wij aanbieden, liggen vooral op het gebied van humor en oprechte complimenten en steunbetuigingen.
Cognitief zoeken we het in: de computer(what else), een gesprek, woordgrapjes, nieuwsfeitjes en dat soort gedoe.
Maar het is ook soms gewoon: niets. Niets zeggen, kop dicht en doen wat je altijd doet. Dat niets zeggen, dat vind ik wel moeilijk hoor. Als ik aan zijn gezicht zie, dat er wat is, moet ik bijna mijn tongpunt eraf bijten. :0

Boterhammen en sport

Ik begrijp je punt over die boterhammen, maar je hebt nu eenmaal kinderen die liever niks eten dan iets dat ze niet heel smakelijk vinden. Je kunt hem als compromis boterhammen met kaas meegeven en die thuis in een tostie-ijzer stoppen, dan is het nog enigszins smakelijk.
Als hij teveel in zijn hoofd zit kan ook een sport die om veel aandacht vraagt helpen en dan bedoel ik niet schaken Paardrijden is een sport die je terug in je lichaam brengt zonder dat je achter een bal aan hoeft te rennen (mocht hij daar niks in zien); honkbal is een sport die bestaat uit een combinatie van behendigheid, spelinzicht, kracht en korte sprint. Dans kan super cool zijn voor jongens. Er moet toch iets zijn dat bij hem past en hem uit zijn hoofd in zijn lichaam haalt?

En een zakje yoghurt?

je hebt ook van die ontbijtyoghurt, is dat wat om mee te geven? Dat voedt ook goed en is makkelijk weg te krijgen.( wij hebben wel eens die van de Lidl, die vinden ze hier wel lekker) Of een stevige koek, die ook wel als ontbijtvervanger wordt gegeten?

Eetmeter

Als je zoon toch zo graag achter de pc zit is het misschien een idee om hem dagelijks de eetmeter van het voedingscentrum te laten invullen. Dan ziet hij zelf dat hij te weinig eet en krijgt ook adviezen waarvan hij meer of minder moet eten. Mijn zoon is ook een slechte eter en op dit moment heeft hij ook behoorlijk ondergewicht. Ben met hem naar de dietiste geweest en hij krijgt dagelijks 1000 calorien te weinig binnen. Nu sport en beweegt hij wel veel, dus heeft ook meer nodig. Op 1 of andere manier kan hij dat wel dat sporten ondanks dat hij te weinig binnen krijgt, denk omdat hij zo weinig weegt, hij is razendsnel. Hij is alleen graatmager en als hij niet sport heeft hij ook weinig energie, slaapt heel lang en zit ook alleen maar te gamen. Dat is inherent aan jongens van die leeftijd denk ik.
Nu hij het met de dietiste heeft door genomen en ook de eetmeter invult, maakt dat meer indruk dan dat ik het zeg, hij doet erg zijn best. Staat op tijd op om zijn ontbijt weg te kunnen werken, let erop dat hij zijn maaltijden volledig binnen krijgt en dat hij zijn tussendoortjes eet. Bij de tussendoortjes gaat het vooral om dat ze calorierijk zijn. Hij gaf aan bij de dietiste maximaal 3 boterhammen te kunnen eten tussen de middag, dat is te weinig, maar is niet anders. 's Ochtends eet hij yoghurt met iets van kellog's. De boterhammen moeten daarom nu met dik margarine en dubbel beleg. Gister had hij echter zijn tussendoortje van 3 uur al om 10 uur opgegeten (grote twix wat wil je), dus ik heb hem nu voor 10 uur een boterham met pindakaas en suiker en die twix gegeven en zijn evergreen van 10 uur moet hij om 3 uur eten. Ik hoop dat zijn maag uitrekt door het vele eten en dat het daarom hem over een maand makkelijker af gaat, dat hij dan 5 boterhammen weg krijgt, 1 om 10 uur en 4 tussen de middag. Ze hebben in de middag geen pauze, maar hij is meestal pas half 5 uit, dus hij moet ergens verplicht tijdens de wisseling van de lessen (of tijdens de lessen) iets eten, die tussenpoos is veel te lang. De dietiste heeft gezegd dat als hij daar commentaar op krijgt dat hij moet zeggen dat dat moet van de dietiste en dat ze anders wel een briefje schrijft. Ik moet zelf ook erg mijn best doen, ben van huis uit gewend vetten en suikers te beperken en heel schaars met beleg te zijn. Pindakaas met suiker bijvoorbeeld was een nogo, vond ik onzin, alleen pindakaas is voldoende, volle melk, margarine of volle yoghurt kwam er bij ons niet in. Ik moet echt omschakelen, dacht altijd zo gezond bezig te zijn, maar voor hem was het dat dus helemaal niet. Je laat je toch ook beinvloeden door alle campagnes over te dikke kinderen.
Dus kortom, mijn advies: ga met hem naar de dietiste, wordt vergoed en is heel verhelderend. Daarnaast dwing hem om te gaan sporten, je krijgt er echt energie van. Er moet vast iets zijn wat hij leuk vindt, sportscholen hebben vaak ook iets voor jongeren, of tegenwoordig is dat bootcampen erg in. Ik doe het zelf, maar mijn kinderen gaan regelmatig mee als de velden zijn afgekeurd en ze niet kunnen voetballen.

Sport

'Daarnaast dwing hem om te gaan sporten, je krijgt er echt energie van.'

Als anti-sporter, kan ik dit niet zonder commentaar laten staan. Ik zou nooit een kind dwingen om te sporten. En al helemaal niet een kind wat overprikkeld is. Want dwang is dan eigenlijk altijd slecht. Ten minste dat is mijn ervaring dan he.

Ik heb mensen wel horen vertellen dat ze een goed gevoel van sport krijgen en dat ze er energie van krijgen. Maar ikzelf word van sporten zeer gedeprimeerd. Ik heb er nog nooit een goed gevoel van over gehouden. Ik doe het dus ook nooit meer, sinds ik van de middelbare school af ben. Sporten is niet altijd voor iedereen goed.
Bewegen lijkt mij wel goed, maar dat is wat anders. Dat kan ook een wandeling zijn, of een fietstocht, of lichamelijke arbeid. Ik zou hemzelf laten kiezen.

Dat is eigenlijk ook wel een goede vraag: wat vindt hij er zelf van? Voelt hij zichzelf gezond? Vindt hij het zelf ook zorgelijk?

Overprikkeld

Volgens mij wordt nergens boven gezegd dat er een officiele diagnose "overprikkeld" is gesteld. Dat is een gedachtengang van wat forummers. Dus om nou zo stellig te zeggen: "en al helemaal niet een kind dat overprikkeld is" lijkt me wat overdreven. Ik denk dat gamen een belangrijker oorzaak is van overprikkeld raken dan sporten hoor. Ik heb hier de playstation ingenomen sinds 3 dagen. Zoon was te hyper door dat gamen, was het enige waar hij aan kon denken. Als ik riep om te eten duurde het nog 10 minuten voor hij kwam, want spel moest af. Als ik vroeg om de tafel te dekken kreeg ik een snauw, want ja hij had natuurlijk zo laat met zijn vrienden afgesproken om te gamen etc. En als klap op de vuurpijl was het totaal "vergeten" aan zijn boekverslag te beginnen. Dat kan nu bijna niet meer af komen, tenzij hij vannacht wakker blijft, dus toen heb ik die playstation weg gehaald, heerlijk wat is dat kind een stuk relaxter, ga ik vaker doen.

Dwingen

Dwingen is een groot woord, is meer overtuigen of positief stimuleren. Ik dwing mijn kind nu ook min of meer om meer te eten en ja zachte dwang/controle is echt nodig, want hij is te mager. Maar hij is wel zelf overtuigd van het nut, dus ik hoef niet met 2 man zijn mond open te houden en het eten erin te duwen. Dat zou echte dwang zijn.

Yura

Ik zeg niet dat de zoon van Leanne overprikkeld is. Ik vroeg haar of ze het herkende en ze zei van wel. Dat overprikkelde leid ik af uit het niet kunnen eten op school en het niet tot rust kunnen komen. Maar ik heb aan alle kanten de mogelijkheid open gehouden dat het misschien helemaal niet zo is.
In je laatste post, schrijf je al heel anders over dwingen. Mijn definitie van dwingen is: Iemand tegen zijn wil, iets laten doen, door je macht te gebruiken. Dat moet je zo min mogelijk doen in de opvoeding, vind ik.
Maar zoals je het later beschrijft, iemand met argumenten overhalen om iets te doen wat hij in eerste instantie niet wil, dat doe ik hier dagelijks (HUISWERK )

Bruggers en lunch

Ik herken dat wel dat veel bruggers hun lunch niet op eten. MIjn beide kinderen hebben er last van gehad en ook veel van hun vriendjes en vriendinnetjes, het is gewoon te druk in de kantine. Ze zijn te druk bezig met zorgen dat ze niet geplet worden en de tijd uit te zitten, de tas open maken en de broodtrommel eruit halen is al helemaal geen optie. Een vriendinnetje van mijn dochter was in de eerste week al 3 kilo lichter (stopte van de schrik ook maar met ontbijten en avondeten), ze heeft toen een maand of 3 tussen de middag bij de brugklascoordinator mogen zitten om haar lunch op te eten. De school heeft nu 2 lesuren achter elkaar als pauze bestempeld, dus de ene helft heeft het ene uur en de andere helft het andere, voorheen had dus de hele school in 1 keer tegelijk.

Karmijn

Ik ben het helemaal met je eens hoor met dat macht gebruiken, maar voor mij is dat zo vanzelfsprekend, dat ik daar niet eens bij nadacht, dat dat anders opgevat kon worden. En met dwingen in het sporten bedoel ik dat je het er eens met hem over kunt hebben, uitleggen waarom sporten belangrijk is en actief meedenken wat iets voor hem kan zijn en dan een proefles regelen. De dwang zit er dan eigenlijk in dat als hij 1 vinger geeft jij de hele hand neemt en al een proefles hebt geregeld voor hij zich kan bedenken.
Overigens had ik tot 10 jaar geleden ook een hekel aan sporten hoor, had nooit gedacht dat ik het tegenwoordig 4x per week minimaal zou doen, maar ben verslaafd geraakt. Dus ik begrijp je prima.