Eigen financiën van een 18 jarige

Open deur

Hoi Gaby,
Is het wellicht een idee om hier eens met zijn moeder over te praten of zijn jullie niet "on speaking terms" ?
G

Alimentatie

Ik heb geen verstand van alimentatie maar is het niet zo dat een kind dat vanaf zijn 18e zelf krijgt?
Dan kan moeder met zoon steggelen over de kosten.
Verder zou ik er geen punt van maken. Moeder heeft haar idee en vader het zijne. Ik vraag me trouwens wel af waarom het nu jou zaak zou moeten zijn. Ik vermoed hier een stukje ergernis en behoefte aan heropvoeding van een verwende zoon. En dat nou wil je toch afraden. Wees gewoon een lieve stiefmoeder en laat de ouders die jongen opvoeden.

Achteroverleunen en grenzen stellen

Wat mij niet helemaal helder is waar je stiefzoon woont, en of de alimentatie die betaald wordt voor zijn moeder is (partneralimentatie) , of dat het kinderalimentatie is die op zijn moeders rekening terecht komt.

Ik denk ook dat je als (stief)ouder te laat bent als je je kind dat op zijn 18e nog wil leren. Omgaan met geld, jouw visie op geld, is namelijk iets wat je voor moet leven, wat je kinderen geleidelijk aan moet leren.

Als je in de situatie zit waarbij je kind door de week bij de ene ouder zit, en jij hem alleen maar in de weekenden ziet, dan wordt e.e.a nog lastiger, zoals je waarschijnlijk wel gemerkt zult hebben. Dat wordt nog lastiger als je met de andere ouder niet op één lijn zit, en je niet in staat bent om als bio-ouders op één rode draad te ontwikkelen.

Ik zou als ouder in die situatie hele duidelijke grenzen aan gaan geven, zodat hij precies weet wat hij in financieel opzicht wel van jullie kan verwachten, en wat hij niet van jullie kan verwachten.

Kortom, op het moment dat hij uit wil, en daar geen geld voor heeft, dan is dat jammer. Telefoonrekeningen idem dito. Als zijn rekening te hoog is, dan zou ik die niet vooor hem betalen, maar hem de gevolgen van die telefoonrekening dan ook laten voelen. (dan maar minder uitgeven aan merkkleding)

Meer kun je namelijk niet doen. Wel kun je aangeven dat je er altijd voor hem bent om te overleggen over hoe hij het beste met e.e.a om kan gaan, maar dat dat zijn verantwoording is.

Hoe dan ook als je kind 18 is geworden dan is het de kunst van de ouders om achterover te leunen en om je kind zijn eigen fouten te laten maken. Meer kun je niet meer doen op deze leeftijd.

Sterkt ermee!

Nieuwe partner

Eerlijk gezegd ben ik blij dat ik geen nieuwe partner heb. Ik zou het echt erg vinden als mijn partner mij wil bewegen om mijn kind nog eens goed te gaan hervoeden. Dat zijn toch hele lastige discussies want als ouder spreekt het vanzelf dat je voor je kind zorgt. En zo ervaren kinderen dat ook. Natuurlijk kunnen ze je ook dankbaar zijn en je kunt ze ergens ook wel die wellevendheid bijbrengen maar toch zou ik me genegeerd voelen om dankbaarheid van mijn kind te eisen. Ik ben degene die voor mijn kinderen gekozen heeft daar hebben ze niet zelf om gevraagd. En tja, dat kun je verwend noemen.
Misschien is het handiger als je naar jezelf kijkt en probeert je over de ergernis richting de zoon van je partner heen te zetten. Dat zal voor je partner ook niet fijn zijn.

Stiefouderschap in t algemeen

AnneJ: Waaruit maak je op dat Gaby haar man beweegt zijn kind te heropvoeden? Kan het niet zijn dat vader en Gaby het hier over eens zijn?

Ik denk dat het advies voor stiefmoeders wat hier geregeld langskomt op het forum (want Gaby is niet de enige die een vergelijkbaar advies krijgt) om zich vooral nergens mee te bemoeien en naar zichzelf te kijken vaak onterecht is. Stiefmoeders zijn vaak geen huisgenoten die er het beste aan doen zich koest te houden. Ze zijn vaak een actieve partij in een dynamische en complexe gezinssituatie waarin ze het kind of de kinderen echt geen goed doen door alleen maar zich niet ermee te bemoeien en naar zichzelf te kijken.

Natuurlijk zijn er grenzen voor een stiefouder maar die liggen niet op de nullijn. Mijn ervaring is dat dat in theorie heel fijn klinkt, maar de praktijk- die van mij en de andere samengestelde, stabiele gezinnen die ik ken- is echt anders.

En waar de grens wel ligt verschilt per gezin en per relaties onderling. Natuurlijk kun je als buitenstaander wel advies geven, graag zelfs als er om wordt gevraagd maar elke stief hetzelfde advies vind ik jammer. Een van de aspecten van dit forum wat ik waardeer en veel van leer is dat juist iedereen een volwaardige stem heeft in de discussies en gehoord en geadviseerd (is dat een woord?) wordt.

Dat dus even niet alleen vwb dit draadje, sorry Gaby dat ik jouw draadje er even voor misbruikte

Gaby: jij vroeg waarom zijn moeder jouw stiefzoon zou verwent? Misschien gewoon omdat het (blijkbaar) kan en ze hem graag gelukkig ziet? Hebben ze veel mee gemaakt? Misschien zit er dan ook een tikje schuldgevoel bij? Ik denk dat ze het nut van met geld omgaan gewoon niet zo ziet op het moment en het heel fijn vindt om haar kind blij te zien...

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Ely

Ik vind wel dat je een punt hebt. En zelf heb ik geen ervaring met zoiets behalve dat ik het in mijn familie zie. Het lijkt me erg lastig. Als ouders kun je het al oneens zijn over opvoeding en dat wordt nog wel een beetje gecompliceerder als er 4 volwassenen zich over een kind buigen, de ouders en de stiefouders. Een kind bovendien dat al 18 is. Misschien zijn er nog wel andere adviezen te bedenken.

Gaby

Ik kan me wel voorstellen dat je je ergert. Toch zou ik in zo'n geval hooguit rustig met zo'n jongen praten. Bijvoorbeeld om het geval van de scooter op te lossen en als het een kloteding is het dan maar weer te verkopen. En ja sommige mensen hebben meer geld dan anderen. En even nadenken hoe je zo'n groot kind meer waardering kan bijbrengen voor zulke dure dingen. Maar ik zou vooral ook vragen aan die jongen waarom hij er zo mee om gaat. Het zijn soms kleine dingen. Misschien krijgt hij wel veel geld en spullen maar verder weinig respect of verantwoordelijkheid. Maar daar kun je alleen maar iets mee als je je ergernis aan de kant weet te zetten want anders land het niet bij je stiefzoon. Dat vind ik altijd het lastige aan dit soort pedagogiek. Een kind is verwend, lui, ondankbaar is een oordeel zonder perspectief op verbetering. Dan moet ie maar niet verwend, lui of ondankbaar doen? Hoe kom je zo ver? Hoe kun je dat een kind bijbrengen, wat kan dan hier je taak zijn? En ik kan me wel voorstellen dat je daar harde acties bij verzint maar uiteindelijk zal zo'n jongen het zelf moeten oppakken en zo'n schrikeffect als een harde actie is ook snel uitgewerkt en kan juist tegen je gaan werken.

Wat is normaal

Wat als normaal wordt gezien is meer afhankelijk van milieu dan van generatie. Er zijn milieu's waar een winterjas (hoezo maar één) van 450 euries normaal is. De vraag die je niet beantwoord is wat de vader ervan vindt.

Hoe zit jij financieel in deze situatie? Werk jij fulltime en gaat al het geld dat overblijft in de gezinspot op aan de dure levensstijl van zoonlief? Dan heb je zeker een punt te maken in de discussie, want dan gaat het over jou en voor dat deel heb je natuurlijk recht van spreken, maar verder?

Ik snap niet goed waarom je zegt dat je niet zit te wachten op opmerkingen dat je je afzijdig moet houden. Wat wil je dan? De ex eens flink de les lezen, je stiefkind nu eindelijk eens goed gaan opvoeden? Met 18 jaar is die kans echt verkeken. Jij hebt alleen maar te verliezen als je je er openlijk tegenaan gaat bemoeien. Het is als stief toch al razend moeilijk om het goed te doen ook als je de impopulaire maatregelen aan de eigen ouder overlaat. Praat met je partner, maar laat hem beslissen hoe hij zijn kind opvoedt en blijf verder uit de arena.

Voorstellen

Gabi, ik wil graag met je meedenken hier op OOL, maar een beperking van een forum is dat je het moet doen zonder mimiek, intonatie en andere real-life info. En dan is het heel lastig om op basis van platte tekst je een voorstelling te maken die er ook toe doet
Ik voed zelf 4 kids op, waarvan er 3 enthousiast puberen dus ik heb allerlei beelden bij wat je schrijft, maar of mijn voorstelling van zaken nu zo relevant is?????
Het is daarom handig als je vertelt waar nu precies de pijn zit. Wat is er precies onmogelijk aan het gedrag van de jongen en waarom vind jij dat jij (ook) in actie moet komen?

Ken je deze?

Onze jeugd heeft tegenwoordig een sterke hang naar luxe, heeft slechte manieren, minachting voor het gezag en geen eerbied voor ouderen. Ze geven de voorkeur aan kletspraatjes in plaats van training. Zij spreken hun ouders tegen, houden niet hun mond in gezelschap, en tiranniseren hun leraren.
Sokrates.

Verschillen

Ik denk dat de juiste vraag hier is: hoe komt het dat je als stiefouder anders tegen het gedrag van je stiefzoon aankijkt dan zijn eigen vader.
Jij verklaart het doordat je anders opgevoed zou zijn. Ik denk dat er nog wel een paar andere verklaringen zijn.
Beetje ouders gaan responsief met hun kind om en hebben een lange geschiedenis en bijbehorende vanzelfsprekendheid. Jij komt later en vergelijkt stiefzoon met publieke regeltjes van goed gedrag en daar voldoet hij niet aan want dat is toch net als het weer een hoop small talk en niet realistisch.
Daaronder zit dat het toch echt lastiger is om voor andermans kinderen dezelfde vanzelfsprekende acceptatie op te brengen dan voor je eigen kinderen. En dat is realistisch maar bespreek je maar met een vertrouwenspersoon en niet met de vader van je kind.
En je maakt er geen conflict van want dat leidt nergens toe.
Ik denk eerlijk gezegd hier toch dat je vooral naar jezelf moet kijken. En geduldig zijn. Over een paar jaar is zoon uit huis en heb je zijn vader voor jezelf, meestal dan, want de loyaliteit van ouders naar hun kinderen blijft en je kunt nog heel wat conflicten opzoeken.
Met excuses naar Ely. Ik denk dat het goed is als hier ouders en stiefouders maar ik denk ook dat de posities anders zijn en dat dat dan ook blijkt en dat je dat moet benoemen.
Overigens ken ik ook een stiefmoeder die dat heel anders doet, mensen verschillen, maar misschien weet zij haar ergernis goed te relativeren en te plaatsen.

Renate dorrestein

Heeft een whodunnit weten te maken van haar eigen stiefmoederschap.
http://renatedorrestein.nl/?page_id=184
.....Dat een stiefmoeder zich als antropoloog moet opstellen, ken je dat uit eigen ervaring, dat je een buitenstaander blijft?
Ja, als ik Maarten met z’n dochter gadesla, zie ik een team. En ik mag gezellig meedoen, maar dat stelt niks voor ten opzichte van wat zij delen. Ik denk dat het bij heel veel stiefmoeders misgaat omdat ze dat niet beseffen.........
Tegelijkertijd heeft Renate een intimiteit met haar stiefdochter die haar alles toevertrouwd, zelfs dat ze hoopt dat haar ouders weer bij elkaar komen. En Renate weet dat goed te plaatsen en te waarderen.

Excuses niet nodig hoor anne

De nuance die je nu aanbrengt sluit aan bij hoe ik het zie. Ik beweer echt niet dat stief en ouders hetzelfde zijn, integendeel. Maar ik denk (en dat zeg jij nu ook) dat elke situatie anders is en elke gezin het anders oppakt. Wat ook scheelt (denk ik) is vanaf welke leeftijd je in beeld bent (ikzelf vanaf kinds eerste levensjaar, lijkt mij anders als je bij een puber het leven binnenwandelt) en hoe de omgang loopt, om maar wat te noemen.
Ik ga je link zeker lezen, ik heb het boek gelezen (en cadeau gedaan aan mijn vriendinnen die ook stief zijn) en ik ben benieuwd naar deze link.

Terug om topic: ik zet m als een vraag neer en ben benieuwd naar de verschillende reacties: wat als Gaby nou haar stiefzoon vertelt over haar eigen jeugd en zo uitlegt hoe zij erin zit? Om daarna rustig daar een gesprek over te voeren?
Gaby wat vind jij?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Hij zou zij zou

Voor mij heeft ouderschap vaak te maken met accepteren en loslaten. En ik zie natuurlijk wel het ouderschap van anderen maar kan daar maar deels wat mee omdat je zoveel achtergronden mist dat je daar wel aannames over kunt maken maar die zullen ook regelmatig de plank misslaan.
Een kind van 18 jaar is niet echt bezig met zijn ouders. De meesten zijn juist bezig met hun eigen leven en hun vrienden en kunnen daarin nogal egocentrisch overkomen. Als ouder is dat accepteren en loslaten.
En als stiefouder heb je daar al helemaal geen rol in, tenzij je in staat bent om daar zo neutraal mogelijk beschikbaar voor te zijn.
Misschien is de stiefzoon van Gaby wel volwassener dan zijzelf omdat hij gewoon weigert onderdeel te worden van een conflict en zijn eigen gang gaat.
De positie van stiefmoeder lijkt me een hele moeilijke. Je hoopt dat je partner jou begrijpt en hopelijk ook wat zich heeft op de dynamiek die dat in een gezin geeft. En dan zijn er ook nog partners die niet wegkijken en de vrede weten te bewaren tussen hun eigen kinderen en zijn partner. Maar dat is wel allemaal heel erg ideaal gedacht.
Ik denk dat Gaby voorlopig beter kan investeren in de relatie met haar partner en haar ergernis over haar stiefzoon kan wegjoggen oid. En dan eens zo neutraal mogelijk zich kan interesseren in die jongen, als een antropoloog inderdaad. Zonder oordeel, zonder ergernis.