geen moeite willen doen voor vakantiebaan

je verwachtingen bijstellen

Zoon hier zal ook werk zoeken. Ik wacht het af. Het valt niet mee. Hij heeft echter al een paar insteken en bespreekt het met vrienden. Bovendien verdient hij al af en toe wat bij met lesgeven.
Hij krijgt zelf wel last van zijn gebrek aan geld en bovendien ziet hij aan studerende vrienden hoe duur het leven is.
Nu je het zegt ik heb beloofd even mee te kijken naar zijn 'cv'.
Ik wil hem ook niet de indruk geven dat 'voor mij' geld moet gaan verdienen. Hij doet het voor zichzelf, dat werkt het beste.
Maar mogelijk dat je zoon nogal onzeker is of het hem gaat lukken. Dan zou ik er al helemaal geen druk opleggen maar wel tactisch meekijken met zijn opties en toch af en toe eens wat aandragen en benadrukken dat het echt een puzzel is en dat je benieuwd bent of het hem gaat lukken. Iets meer afstand en begrip kan wonderen doen.
En probeer te helpen op een tactvolle manier. Ik vertel hier ook altijd hoe opa mij en mijn broers geholpen heeft en hoe oma met mij naar het arbeidsbureau ging. Social stories willen ook nog weleens helpen. Niet het idee dat jij als puber het allemaal alleen moet kunnen en anders ben je een loser.

soms lukt het niet

En soms lukt het niet om een baan te vinden, er is ook inmiddels veel concurrentie op het gebied van bijbaantjes. Denk goed na wat het voor jou situatie betekent als het je zoon niet lukt om dat gewenste bijbaantje te vinden en stel je er op in.
Je zoon heeft denk ik meer tactvolle begeleiding nodig dat hier je inzet geldt en hoe je dat kunt doen. Teveel nadruk op het resultaat kan tegen je gaan werken.

inderdaad - na drie jaar moet je weer weg

Vriendin van mijn zoon is net vertrokken als huiskamerbegeleiding in de zorg, ze heeft dat drie jaar gedaan. Jammer voor de persoon in kwestie maar nieuwe kansen voor een ander.

Goeie tip om te kijken waar zijn vrienden/vriendinnen werken, Aardbei. Natuurlijk moet hij niet gaan werken omdat jij dat wilt, maar omdat het zinvol is voor zijn ontwikkeling, zijn cv en zijn portemonnee. Succes ermee!

wiens probleem?

Jasam: ik weet wel hoe hij aan een baantje moet komen, hij weet het zelf ook wel, maar hij doet het toch niet. Het is een combinatie van gemakzucht en onzekerheid waardoor hij vervalt in uitstelgedrag en niets doen. Dat maakt het zo lastig.
Anne: je hebt wel gelijk, meer afstand nemen kan helpen. Punt is: hij heeft nooit geldgebrek. Wij betalen eigenlijk nog alles: rijlessen, kleedgeld. Hij krijgt zakgeld van ons en van allebei zijn oma's. Misschien zou het helpen als hij dat niet zou krijgen, maar ik vind het ook niet eerlijk om hem dat af te nemen alleen maar om te zorgen dat hij zich wat zelfstandiger opstelt. Wij hebben wel gezegd dat we niet heel zijn studie gaan bekostigen: het is dan een baantje of (veel) geld lenen, zeker als ie ook op kamers wil gaan.

Vaste inkomsten/ uitgaven opstellen

Betaal je een vast bedrag voor kleedgeld?
Of betaal je zijn kleding volledig, net wanneer hij wat dan ook nodig heeft.
Daar zit nogal wat verschil in.
Moet hij zijn kleding van 25 euro per maand allemaal zelf betalen (incl. sport schoenen en kleding) en sparen voor een winterjas of zit er ruimte in. Wat moet hij van zijn zakgeld betalen, cadeautjes, uitgaan, snacken?
Is hij al verantwoordelijk voor al zijn inkomsten en uitgaven.

afpakken

Ik zou zijn geldbron niet opdrogen. Ik zou zijn behoefte aan zelfstandigheid en positieve werkervaringen steunen. Daarom zou ik op steunen en op tactisch en bemoedigend uitleggen en steunen inzetten en dat je hoopt dat het hem wel lukt en dat je daarbij wil helpen.
Eerst zorgen dat een nieuwe geldbron aanboren wel lukt. Ik ben niet zo van de zwemmen of verzuipen methode, dat jaagt een onzeker kind meer angst aan waar vertrouwen nodig is.

tja dan zouden mijn kinderen ook niet gaan werken

Hier werken ze toch echt voor het geld hoor, niet voor de lol. Dus als de ouders alles betalen, waarom zou je dan gaan werken? Mijn kinderen vermaken zich ook prima zonder vakantie baan, er is genoeg te doen.
Zoon (16) werkt nog niet, en het hoeft van mij ook niet, maar ik betaal alleen een klein beetje zakgeld (10 euro per maand) en een klein bedragje voor zijn telefoon (zodat ik hem kan bereiken) en de rest is aan hem. Dus als hij spellen zou willen kopen of iets lekkers op school,dan doet hij dat van dat tientje wat hij per maand krijgt, of wat gespaard verjaardagen-geld, wil hij meer dan moet ie maar een baantje zoeken. Dochter heeft een iets duurdere levensstijl en zij werkt dus ook iedere zaterdag. (19)

balans

Ik zou zoon ook niet mijn spaargeld laten opmaken, maar om nu actief ingrepen te gaan plegen in zijn huidige budget lijkt me niet verstandig.

Hmm

heeft die jongen dus 1070 euro per jaar, is zo'n 90 euro per maand.
en hij is niet zo veeleisend, dan ziet hij de noodzaak er ook niet van in.
Dat is zo ongeveer een beurs voor thuiswonende kinderen, en hij studeert nog niet eens.
Mijn dochter (17) krijgt haar tel. abb., 7,50 zakgeld en 30 euro kleedgeld per maand, daar moet ze het mee doen, alles dus, van make-up, kleding en uitjes.
750 per jaar, die was erg gemotiveerd om te gaan werken, ook haar rijbewijs zal ze zelf moeten betalen.

Dalarna

Mijn vraag gaat over wat jij zou doen als zoon zich dus niet aan de afspraak houdt en niet op zoek gaat. In zijn kamer blijft hangen, lusteloos is. Ik weet wel hoe ik het wil hebben, ik heb wel honderd ideeën, ik heb het er al jaren over dat hij moet gaan zoeken. Hij doet het niet. Herhaal: hij doet het dus niet. Wat dan?
Boos worden (geprobeerd), dreigen( geprobeerd, maar niet favoriet), helpen (geprobeerd).
Hij heeft 1 sollicitatiegesprek gevoerd na veel geduw van mij, dat werd niets en nu lijkt het helemaal op te houden. Overigens: dat gesprek heeft hij volgens mij best goed gedaan. Zelf vindt hij van niet.

Ik zou zakgeld en kleedgeld stoppen

Hij is nu oud genoeg (en heeft de tijd) om zijn eigen geld te verdienen. De bijdrage van de ouders is daarmee niet meer nodig. Je eigen broek ophouden dus.
Zodra hij gaat studeren (en nog een keer zodra hij 18 wordt) dan kun je de situatie opnieuw bekijken. Hoeveel geld heeft hij nodig, hoeveel kan hij zelf verdienen, wat willen jullie bijdragen, hoeveel moet hij lenen. Dat wordt nog lastig genoeg.
Op dit moment is de situatie heel duidelijk. Wie niet werkt, heeft geen geld.
Het is dat de periode vrij kort is tot aan het studeren, anders zou hij ook kunnen starten met kostgeld. Hij is oud genoeg om bij te dragen aan het gezinsinkomen.

Met het geld van de Oma's zou ik me niet bemoeien.

serieus?

"zorgverzekering ed. En straks collegegeld: ik hoorde me daarnet alweer zeggen dat wij dat dan wel zouden betalen. Niet slim geloof ik?"

Het probleem ligt niet bij zoon maar bij jou/jullie. De premie voor de zorgverzekering had nu net de drive kunnen zijn om een baantje te zoeken. Waar voel jij je zo schuldig over? Welke rekening ben je aan het afbetalen?

Tja

Hoe ga je om met onzekerheid en faalangst? Dwingen te presteren en anders op de blaren zitten en moeders staat er naast met de armen over elkaar? Dat begrijp ik nou niet zo goed.
Ik geef mijn kinderen het vertrouwen dat ze er voor kunnen gaan, dat je leert van falen en fouten maken en dan opnieuw begint en dat ik achter ze sta. Mijn kinderen gaan ook niet onverantwoord om met geld. Dat is niet de kwestie. Mijn kinderen zijn wel overgevoelig voor druk en stress.

Even serieus Aardbei

De kinderbijslag is een tegemoetkoming in de kosten voor kinderen.
Daarvan betaal je water, elektra, boeken, sportvereniging, schoolbenodigdheden, kleding, schoenen, verzekering, fiets, enzenz.

Je wilt me toch niet vertellen dat je de complete kinderbijslag ziet als inkomen voor je kind?

Dank Jasam

Zodra wij voor een kind minder uitgeven dan de kinderbijslag, dan heb je helemaal gelijk.
Ik denk niet dat deze situatie op enig moment gaat ontstaan, niet zolang kind thuis woont.

@aardbei

Ik vind het een reële optie dat een kind, zodra hij werken mag, ook zijn steentje bijdraagt aan de kosten waar het hemzelf betreft.
En wanneer de inkomsten hoger worden en het kind ouder, ook voor de inwoning.

Als ouders ben je er voor de begeleiding om je kind klaar te stomen voor het volwassen leven. Stukje bij beetje geef je het kind meer rechten, maar krijgt het ook meer plichten, zodat je kind bij de volwassen leeftijd voor zichzelf zorgen kan.

de dingen die je noemt

Jasam, dat zijn precies de dingen die we voor hem betalen. Maar Annet vindt dat we geen kleedgeld en zakgeld meer moeten geven. Natuurlijk blijven er nog genoeg kosten wb inwoning ect. over maar ik vind het wel raar om kind geen geld voor kleren te geven als je nog kinderbijslag voor hem krijgt.
Maar goed, misschien hebben jullie gelijk, ben ik te soft en rolt het geld te gemakkelijk uit mijn handen. Dus...heb ik net weer een gesprek gevoerd en gezegd dat als hij zich niet aan de afspraak houdt een baantje te zoeken dat ik dan ook niet meer gebonden ben aan de afspraak dat wij zijn rijlessen betalen. Hij snapte het maar "had momenteel iets anders dringends aan zijn hoofd". Ik geloof niet dat het meteen iets ernstigs is, eerder iets met een meisje of zo, maar ik keek er wel weer van op. Ik heb gezegd dat ik nu echt bij dit standpunt blijf (dat kan ik wel), en dat alle andere dingen die hij aan zijn hoofd heeft dan maar even moeten wachten. Ik ben benieuwd.
Dank voor de reacties tot zover.

Haha aardbei

moet gelijk aan mijn vader denken bij je opmerking " een meisje"

Mijn vader was van de categorie:

Zo jongen, jij komt hier mijn dochter het hof maken?
Ga eens even zitten.
En vertel: Wat heb jij mijn dochter te bieden?
Wat zijn jou toekomstplannen, hoe oud ben je, hmmm, geen baantje?

Kom jij, als je alles op de rit heb nog maar eens terug met dit verzoek!

anne

Ik ben het met jou eens dat onzekerheid en dwang niet zo goed samengaan. Ik heb zoon echter uitgelegd dat alles mis mag gaan maar dat hij wel iets moet proberen. Niets doen vind ik echt te gemakkelijk. Daarbij heb ik hem ook al vele malen hulp aangeboden, en hij heeft vorig jaar een training gevolgd om meer zelfvertrouwen te krijgen (tamelijk moeizaam verloop). Daarom vind ik dat ik nu ook wel enige eisen aan hem mag stellen. Hij wordt in november volwassen, hij heeft straks een mooi middelbare schooldiploma op zak en de tijd van "spelen" en uitvluchten verzinnen is nu toch wel een beetje voorbij. Hoe jammer dan ook.

mijn vader ook!

en ik haatte dat zo vreselijk dat ik een vriendje kreeg dat werkloos was. Oeps. Mijn vader kon het niet aan en het werd oorlog tussen die twee. Intussen ben ik al 31 jaar met dit vriendje, nu 53, en hebben wij altijd voor onszelf kunnen zorgen...Manlief werkt hard voor zijn gezin.

Ik heb er nog steeds moeite mee om iemand alleen maar te waarderen op grond van wat hij voor werk doet, of wat hij verdient of presteert. Het baantje zoeken van zoon betekent voor mij meer dat hij moeilijke dingen leert overwinnen in plaats van uit de weg gaan. Het geld is voor mij de reden niet. Al moet hij uiteindelijk natuurlijk ook leren om zijn eigen broekje op te houden

Van wie is bovenstaande re:?

Niet van mij

Mooi begin Aardbei

Goede invulling, als hij zich niet aan de afspraken houdt, hoef jij dat ook niet te doen.
De link tussen kleedgeld/kinderbijslag snap ik niet. Je betaalt nog zoveel wel. Het klinkt alsof je je kind tekort zou doen.
Een mooie discussie dit. Ik heb mijn 16-jarige net uitgelegd dat ze na haar eindexamen geen zakgeld/kleedgeld meer krijgt. Dan is ze in staat om er zelf voor te zorgen. Ook zij wordt 18 in de herfst, als ze begonnen is met haar vervolgstudie.
Ze was wel verbaasd, dacht dat dit pas met 18 in zou gaan. Maar ze snapte het principe van : wat je zelf kan regelen, moet je ook zelf regelen.
Grote kans dat ze vanaf start studie wel zakgeld/kleedgeld krijgt, totdat studiebeurs/OV-kaart ingaan. Dat is een kwartaal later dan studenten die al eerder 18 zijn. De kinderbijslag loopt dan nog wel door.
Ik heb ook gelijk uitgelegd dat als zij zou werken (en niet naar school zou gaan) dat ze dan ook kostgeld zou moeten betalen. Ook zij moet dan bijdragen aan het gezinsinkomen (als ze thuis woont). Ze snapte heel goed dat zij niet haar inkomen vrij kan besteden terwijl wij dat bedrag ook niet vrij te besteden hebben.

Aardbei

K weet niet wat voor studie je zoon gaat doen, maar bij veel opleidingen komt op gegeven moment een stageperiode. In veel gevallen moet je solliciteren voor een stageplek en het is dan beslist in zijn voordeel als hij werkervaring heeft ( of vrijwilligerswerk heeft gedaan). Een baantje gaat om meer dan geld.

Komt wel

Ik zou me er niet te druk om maken eigenlijk. Je zoon kan sowieso al prima met geld omgaan dus dat is al mooi. Tot nog toe kan hij prima zonder werk rondkomen. Dat lijkt me voor een middelbare scholier ook vrij normaal. Ik zou het eerder raar vinden als ze niet zouden kunnen rondkomen zonder werk tenzij ze hele extravagante wensen hebben. Maar zolang het om de gewone zaken gaat als kleding en af en toe eens iets leuks doen vind ik ook dat je als ouder dat als het enigszins kan gewoon moet betalen.

Straks als hij gaat studeren dan veranderen er vanzelf dingen. De kans is groot dat hij dan meer geld nodig zal hebben, zeker als jullie niet zijn hele studie betalen. Dus dan gaat hij vanzelf werk zoeken.

In het ergste geval werkt hij deze zomer niet en dan zal hij waarschijnlijk later in het jaar enorm balen dat hij niet de kans heeft genomen om even goed bij te verdienen in de zomer. Nou dan leert hij daar wel van voor volgend jaar. Of hij blijkt met de studiefinanciering (kan hij nog mooi gebruik van maken dit jaar) + wat werken tijdens het jaar en jullie bijdrage prima rond te kunnen komen. Nou ook best verder.

Ik zou me er verder niet mee bemoeien en ook zeker geen flauwe dingen gaan doen als nu opeens zijn zakgeld en kleedgeld afpakken. Wel kun je met ingang van het nieuwe schooljaar als hij begint met studeren andere afspraken maken over geld.

Ik ben het met Jaina eens

Vond al dat jullie heel erg streng zijn. Ik stimuleer werken tijdens de zomer ook wel, maar niet om mijn eigen kosten van het moment te drukken. Tenzij je het niet kunt betalen of het idd extravagante wensen zijn die je kind heeft, maar dat blijkt niet uit je post.
Ik stimuleer het werken in de zomervakantie voor oudste (15) nu ook wel, maar meer met het oog op de toekomst: als de basisbeurs wegvalt kunnen wij dat niet compenseren en alles wat kind heeft gespaard hoeft het straks niet te lenen.

Aagje