Groeit ze nog?
Is het mogelijk dat mijn dochter van bijna 15 nog zou groeien?
Op haar 4e foto gemaakt van hand. Botleeftijd liep een jaar achter.
Groeihormoon is aanwezig.
Nu bijna 15, net voor het eerst ongesteld geworden en maar 1,59m.
Ouders zijn beiden 1,78m.
Zit er nog groei in? wie heeft er zoiets meegemaakt? En hoe lang werd je uiteindelijk?
Fleur1979 schreef op 30-09-2025 om 17:13:
ze doet aan topsport en eet erg goed! Dus daar ligt het niet aan. Mssn papa’s genen 🤪
Ik heb weleens begrepen dat het geen goed idee is, de spieren zwaar te trainen, voor je uitgegroeid bent. Dat zou de groei belemmeren. Toch zijn er ook topsporters die wel lang zijn.
Zelf ben ik er vrij zeker van, dat mijn kind niet heel groot gaat worden. Dus probeer ik in de opvoeding mee te geven, dat groot om meer draait dan lengte.
Rosehip schreef op 30-09-2025 om 21:04:
[..]
Hetzelfde geldt natuurlijk voor een therapeut.
Kom op zeg, ze heeft een prima lengte, die eventueel nog wat meer kan worden.
Niet alle therapie is voor rekening van de belastingbetaler 
. Maar dan nog kun je altijd beter de oorzaak aanpakken ipv het gevolg.
als achtergrond, omdat groeihormonen ter sprake kwamen
Een kind krijgt niet zomaar groeihormonen. Een kinderarts moet eerst doorverwijzen naar een kinderendocrynoloog. Die is gespecialiseerd in hormoonhuishouding. Deze specialist moet dan de casus voorleggen aan een expertgroep voordat het mag worden ingezet. Dat gaat allemaal heel zorgvuldig.
Mijn dochter is dus ook overal de kleinste en wordt jonger geschat, maar wordt daar niet mee geplaagd oid.
Trouwens Lionel Messi is ook klein en hij heeft ook groeihormonen gehad anders zou hij 1,40m zijn.
Mijn dochter groeide nog na haar eerste menstruatie (met 12 jaar) Niet enorm veel meer overigens, tot haar eigen verdriet. Inmiddels is ze 16 en groeit ze al enige tijd niet meer en is ze blijven steken op 1.58. Maar haar vaders familie (Aziatisch) is klein: mijn partner was de langste van de kinderen met zijn 1.72, zijn moeder is iets van krap 1.50.
Als jouw dochter nu 1,59 is en nu met haar 15e haar eerste menstruatie pas heeft dan lijkt de kans me best groot dat ze er nog wat centimeters bij krijgt, al is het de vraag of ze 1.70 haalt.
Wat betreft het idee dat je dochter moet leren dat lengte niet zo belangrijk is... Tja, dat valt toch een beetje in dezelfde categorie als 'schoonheid is ook maar buitenkant' en 'geld maakt niet gelukkig' - het is niet per se onwaar, maar je schiet er nou ook niet echt wat mee op.
groeihormoon is gewoon aanwezig en botleeftijd liep een jaar achter. Toen ze 4 was, had de kinderarts gezegd dat ze een late groeispurt zou krijgen. Maar tot op heden nog nooit een spurt gehad.
ik wil alleen weten of iemand ditzelfde heeft mee gemaakt. Zelf weet ik ook wel dat ik moet afwachten of dat iemand het tegen mijn dochter zegt om dit te accepteren. Mssn loopt ze nu wel 2 jaar achter qua botleeftijd?
geduld is een schone zaak.
Mijn jongste dochter ging menstrueren toen ze 13 was, is daarna nog best een stuk gegroeid, ik denk iets van 7-10 centimeter. Ze is nu 15 en 174. Ik ben nu de kleinste thuis met 170, man is 185. Ze had bij het CB altijd gemiddelde lengte en volgde die lijn prima. Groeispurt is me nooit zo opgevallen, vooral dat na de zomervakantie de lange broeken weer eens te kort waren, maar een echte spurt zoals je dat bij jongens ziet die ineens de lucht in schieten, dat heb ik niet gezien.
Zelf was ik in de brugklas 150 ongeveer, stuk kleiner dan een vriendin. Ik ging menstrueren toen ik 14 was en ben dus op 170 uitgekomen. En was uiteindelijk langer dan die vriendin. Ik weet niet wanneer die lengte er precies is bijgekomen bij mij.
Fleur1979 schreef op 01-10-2025 om 08:21:
groeihormoon is gewoon aanwezig en botleeftijd liep een jaar achter. Toen ze 4 was, had de kinderarts gezegd dat ze een late groeispurt zou krijgen.
In dat geval denk ik dat ze inderdaad nog een groeispurt mag verwachten.
Fleur1979 schreef op 01-10-2025 om 08:21:
groeihormoon is gewoon aanwezig en botleeftijd liep een jaar achter. Toen ze 4 was, had de kinderarts gezegd dat ze een late groeispurt zou krijgen. Maar tot op heden nog nooit een spurt gehad.
ik wil alleen weten of iemand ditzelfde heeft mee gemaakt. Zelf weet ik ook wel dat ik moet afwachten of dat iemand het tegen mijn dochter zegt om dit te accepteren. Mssn loopt ze nu wel 2 jaar achter qua botleeftijd?
geduld is een schone zaak.
Ik zou met huisarts overleggen en evt duidelijkheid willen bij kinderarts. Het forum kan dat niet geven
Fleur1979 schreef op 01-10-2025 om 08:21:
groeihormoon is gewoon aanwezig en botleeftijd liep een jaar achter. Toen ze 4 was, had de kinderarts gezegd dat ze een late groeispurt zou krijgen. Maar tot op heden nog nooit een spurt gehad.
ik wil alleen weten of iemand ditzelfde heeft mee gemaakt. Zelf weet ik ook wel dat ik moet afwachten of dat iemand het tegen mijn dochter zegt om dit te accepteren. Mssn loopt ze nu wel 2 jaar achter qua botleeftijd?
geduld is een schone zaak.
Normaal gesproken heb je de groeispurt bij meisjes als de eerste puberteitsverschijnselen zich aandienen, dus ik zou verwachten dat ook bij een vertraagd proces alle stappen zich in die volgorde voordoen. Maar goed, ik heb er niet voor geleerd. Mijn kinderen hebben beide een niet verwachte lengte. De oudste is juist wat kleiner gebleven, kleiner dan ik. Het past wel binnen die 10 cm marge die de standaard berekening geeft, maar de jongste is daar juist bovenuit gestegen.
Roos57 schreef op 01-10-2025 om 08:51:
[..]
Ik zou met huisarts overleggen en evt duidelijkheid willen bij kinderarts. Het forum kan dat niet geven
En dan? Dan weet je dat ze deze normale gezonde lengte houdt, of dat ze nog een stukje zal doorgroeien tot een andere normale en gezonde lengte (ik neem even aan dat ze niet nog afwijkend lang zal worden). Wat moet je daar dan mee? Ik zou er voorstander van zijn dat mensen alleen verwezen worden naar een specialist als diens onderzoek ook consequenties heeft. Zoals wanneer vermoedt wordt dat een kind een medische aandoening heeft en/of wanneer de resultaten van onderzoek aanleiding kunnen geven behandeling te starten. Een 10 jarige die achterblijft in groei en mogelijk 140cm wordt: ja, doorverwijzen. Een 15 jarige die zich ziek voelt, die afvalt oid; ja doorverwijzen. Een 15 jarige die volstrekt normaal is; nee, alsjeblieft niet. Wachtlijsten en zorgkosten rijzen de pan uit. Laten we alsjeblieft alleen de specialist bezoeken voor medische problemen.
Idem voor een therapeut. Tenzij kind er echt ziek van is. Maar, soms krijg je niet alles wat je wil. Dan wordt je niet zo groot als je zou willen. Of je bent juist groter. Of je hebt kroeshaar en zou glad haar willen. Of je moet een bril dragen. Of je hebt rood haar. Of je hebt een dikke neus. Of je hebt kleine oogjes. Of je hebt sproeten. Of of of. Tienermeiden hebben allemaal wel iets dat ze niet aanstaat. En veel hebben wel eens een opmerking van hun omgeving gekregen. Niet leuk. Maar het leven is ook niet altijd leuk. Jammer de bammer.
Het is een meid van 15 die niet blij is met haar lengte. Zoals er ook zijn die niet blij zijn met hun neus. Niks aan te doen. Die heeft geen dokter nodig om te kijken of ze nog langer wordt. En geen therapeut om te leren leven met deze gruwelijke afwijking. En geen moeder die op een forum ervaringen ophaalt om hoop uit te putten voor een mogelijke groeispurt. Die heeft even wat realiteitszin nodig.
Het kan zijn dat ze nog wat groeit, het kan ook zijn van niet. Beide opties zijn prima, want je kind is dan wel niet heel groot, ze is ook niet heel klein. Je lengte heb je niet voor het uitkiezen, het is wat het is. En daar kun je blij mee zijn of niet, er is weinig aan te doen.
Groeihormonen begin je ook niet mee op je 15e. Bij een verwachte lengte van onder de 1,50 meter snap ik de keuze daarvoor. Als je zonder rond de 1,60 meter uitkomt niet. Daar is niks mis mee en je kunt er prima 100 mee worden. Dat zou ik je dochter ook meegeven en niet naar een arts gaan, want dan problematiseer je het zelf ook door haar het idee te geven dat er wat mis is en dat ze daarvoor naar een dokter moet.
Meesje schreef op 01-10-2025 om 12:04:
[..]
En dan? Dan weet je dat ze deze normale gezonde lengte houdt, of dat ze nog een stukje zal doorgroeien tot een andere normale en gezonde lengte (ik neem even aan dat ze niet nog afwijkend lang zal worden). Wat moet je daar dan mee? Ik zou er voorstander van zijn dat mensen alleen verwezen worden naar een specialist als diens onderzoek ook consequenties heeft. Zoals wanneer vermoedt wordt dat een kind een medische aandoening heeft en/of wanneer de resultaten van onderzoek aanleiding kunnen geven behandeling te starten. Een 10 jarige die achterblijft in groei en mogelijk 140cm wordt: ja, doorverwijzen. Een 15 jarige die zich ziek voelt, die afvalt oid; ja doorverwijzen. Een 15 jarige die volstrekt normaal is; nee, alsjeblieft niet. Wachtlijsten en zorgkosten rijzen de pan uit. Laten we alsjeblieft alleen de specialist bezoeken voor medische problemen.
Idem voor een therapeut. Tenzij kind er echt ziek van is. Maar, soms krijg je niet alles wat je wil. Dan wordt je niet zo groot als je zou willen. Of je bent juist groter. Of je hebt kroeshaar en zou glad haar willen. Of je moet een bril dragen. Of je hebt rood haar. Of je hebt een dikke neus. Of je hebt kleine oogjes. Of je hebt sproeten. Of of of. Tienermeiden hebben allemaal wel iets dat ze niet aanstaat. En veel hebben wel eens een opmerking van hun omgeving gekregen. Niet leuk. Maar het leven is ook niet altijd leuk. Jammer de bammer.
Het is een meid van 15 die niet blij is met haar lengte. Zoals er ook zijn die niet blij zijn met hun neus. Niks aan te doen. Die heeft geen dokter nodig om te kijken of ze nog langer wordt. En geen therapeut om te leren leven met deze gruwelijke afwijking. En geen moeder die op een forum ervaringen ophaalt om hoop uit te putten voor een mogelijke groeispurt. Die heeft even wat realiteitszin nodig.
en het kan ook zijn dat ze er wel echt een probleem mee heeft en dat een bezoek aan de huisarts dat voldoende relativeert waardoor er later in haar leven geen uitgebreide zorg nodig is.
Het vervelende is dat je dat vooraf niet kunt weten en alleen kunt handelen met de kennis die je nu hebt. TO geeft aan dat dit meisje er nu wel last van heeft, in beperkte mate zo te lezen, dus als je dat kunt oplossen met een bezoek aan de huisarts zou ik dat zeker wel doen. Preventie is ook onderdeel van zorg en daarmee bespaar je juist weer veel zorgkosten.
mana_sutiyuq schreef op 01-10-2025 om 13:56:
[..]
en het kan ook zijn dat ze er wel echt een probleem mee heeft en dat een bezoek aan de huisarts dat voldoende relativeert waardoor er later in haar leven geen uitgebreide zorg nodig is.
Het vervelende is dat je dat vooraf niet kunt weten en alleen kunt handelen met de kennis die je nu hebt. TO geeft aan dat dit meisje er nu wel last van heeft, in beperkte mate zo te lezen, dus als je dat kunt oplossen met een bezoek aan de huisarts zou ik dat zeker wel doen. Preventie is ook onderdeel van zorg en daarmee bespaar je juist weer veel zorgkosten.
Oh zeker, maar ik reageerde op iemand die aangaf dat to moest zorgen voor een verwijzing naar het ziekenhuis.
Een huisarts heeft ook maar 10min per patient. Dus bij de vraag; groeit ze nog en mogen we naar een medisch specialist? Gaat die 10 min wrs op aan uitleg over dat ze een gezonde lengte heeft en niet naar een specialist mag. Dan komt de huisarts niet toe aan graven naar 'problemen'. Zeker niet als de moeder van het meisje ook gebrand blijft op; jamaar groeit ze nog? krijgt ze een groeispurt? meer dan 10 jaar geleden zei een kinderarts dat ze een groeispurt zou krijgen, ze heeft hem nog niet gehad, dus, wanneer komt ie? Mogen we naar de specialist? Ja maar, gaat ze nog groeien? Zoals TO hier reageert. En dan wordt een bezoekje aan de huisarts vooral frustrerend; want die wilde niet doorverwijzen.
Sowieso denk ik dat de huisartsenzorg (die al onder druk staat) zou knappen als iedereen zijn puber met een puber onzekerheidje mee naar de huisarts zou slepen om 'te relativeren'. Daar is ook een huisarts niet voor. Dat mag je als ouders in de eerste plaats zelf doen. En topics openen over het onderwerp van de onzekerheid en aandringen op medisch onderzoek werkt over het algemeen niet relativerend
Meesje schreef op 01-10-2025 om 14:44:
[..]
Oh zeker, maar ik reageerde op iemand die aangaf dat to moest zorgen voor een verwijzing naar het ziekenhuis.
Een huisarts heeft ook maar 10min per patient. Dus bij de vraag; groeit ze nog en mogen we naar een medisch specialist? Gaat die 10 min wrs op aan uitleg over dat ze een gezonde lengte heeft en niet naar een specialist mag. Dan komt de huisarts niet toe aan graven naar 'problemen'. Zeker niet als de moeder van het meisje ook gebrand blijft op; jamaar groeit ze nog? krijgt ze een groeispurt? meer dan 10 jaar geleden zei een kinderarts dat ze een groeispurt zou krijgen, ze heeft hem nog niet gehad, dus, wanneer komt ie? Mogen we naar de specialist? Ja maar, gaat ze nog groeien? Zoals TO hier reageert. En dan wordt een bezoekje aan de huisarts vooral frustrerend; want die wilde niet doorverwijzen.
Sowieso denk ik dat de huisartsenzorg (die al onder druk staat) zou knappen als iedereen zijn puber met een puber onzekerheidje mee naar de huisarts zou slepen om 'te relativeren'. Daar is ook een huisarts niet voor. Dat mag je als ouders in de eerste plaats zelf doen. En topics openen over het onderwerp van de onzekerheid en aandringen op medisch onderzoek werkt over het algemeen niet relativerend
Ik zei evt
Eventueel en dat bepaalt gelukkig de huisarts
En verder eens met mama 🙃
Mijn dochter is na haar eerste menstruatie nog een paar cm gegroeid. Ze is blijven steken op 1,57. Dit is niet groot maar ook niet extreem klein. Zelf heeft ze er iig nooit last van
