Help, ik weet het niet meer!

De lange weg kost veel geld

Marjolein, de lange weg via vmbo-mbo kost een hoop geld, zeker nu er zo in de studiefinanciering gesneden wordt (en een master helemaal zelf betaald moet worden, maar dat terzijde). Bovendien geeft de lange weg via vmbo helemaal geen garantie dat dochter een diploma haalt. Ook op het vmbo kun je met zo'n houding blijven zitten en moeten afstromen, tot vmbo-bb aan toe. Bovendien is de studiebegeleiding op een ROC vaak beroerd, en of je nou op het hbo of het mbo beroerde studiebegeleiding krijgt maakt niet uit, dat je op het hbo wat te leren hebt en nog eens iets interessants hoort en op het mbo zwaar onder je niveau zit, is een bijkomende demotivatie-factor.
Als ik een dochter had met havo-capaciteiten die een beroerde werkhouding had, zou ik net als deze moeder ervoor kiezen om te proberen die werkhouding op te krikken, stof onder niveau aanbieden helpt niets tegen een beroerde werkhouding en het is een dure manier van wakker worden, als dat in zo'n geval al gebeurd.

Omdat marjolein

Omdat Marjolijn, die kinderen ongeacht het nivo er op onderuit gaan, tenzij ze op een gegeven moment op een niveau aankomen, waar ze het met niks doen toe kunnen. Dat blijkt echter in de praktijk ook erg tegen te vallen.
Ik ken een jongen die zo van VWO naar HAVO naar VMBO is afgegleden en toen zelfs dat niet gehaald heeft. Stomweg omdat naarmate hij op een lager niveau kwam er steeds meer verplichte verslagen e.d. moesten worden geschreven over niet wat hij moest leren, maar hoe hij dat zou leren, en daar knapte hij totaal op af. Hij was daar geen uitzondering in.
Hij is overigens later nog best terecht gekomen, want het was wel een intelligente jongen die kon aanpakken, maar gewoon wat later met zelfstandig kunnen plannen en vooruitzien.
Soms is het niet zozeer een kwestie van een niveau naar beneden, maar gewoon van ouder worden. Zonde om die tijd te verspillen op het VO. Vooral als je als ouder ook bedenkt dat het kostenplaatje tot ze zelfstandig zijn tegenwoordig weer vooral op jouw schouders terecht komt.
Waarom zou je als ouder je kind niet leren hoe ze zelfstandig moeten leren. Daar hebben ze later op het HBO, als ze daar naar toe gaan, ook weer profijt van. Er zijn wel meer dingen die je als ouder je puber oplegt, omdat zij kennelijk de gevolgen nog niet onderziet of niet wil onderzien. Waarom zou je juist met zoiets belangrijks als opleiding de boel laten varen om te zien waar het schip strand?
Primavera

Duur

De kosten van een langere weg zouden voor mij geen reden zijn om een kind harder achter de broek aan te zitten. Mijn jongste dochter heeft het niet goed gedaan op het voortgezet onderwijs. Dat vind ik jammer, maar ik ben ook realistisch. Het is geen studiebol. Wat heeft een 'geen studiebol' eraan om door te ploeteren en zich daar niet gelukkig bij te voelen? Dan dus liever maar een stapje terug en via het mbo wie weet toch nog naar het hbo. Na het mbo heeft ze in ieder geval al de mogelijkheid op een baan. Alles wat ze er meer bij leert is mooi.

Marjolijn

Ik val eigenlijk over hetzelfde als Brugmoeder. Mavo leerlingen zijn niet zo heel anders dan havo/vwo leerlingen hoor.
Maar op zich ben ik wel met je eens dat als je de motivatie er in moet rammen het de vraag is hoe ver je daarin moet gaan. Overigens als de dochter van Lolliepop nu weer blijft zitten zal ze van deze school af moeten en dan moet ze automatisch, want leerplichtig, naar de 2de van MBO-4. Het is dus geen kwestie van afzakken naar vmbo, maar overstappen naar het mbo. Mijn dochter is die weg wel gegaan en ik maak me daar eigenlijk niet zo heel erg druk om.

Marjolein in 't hout en lolliepop

Ojee, lekker verwarrend: Er is nog een Marjolein actief geworden op het forum.....
Marjolein in 't Hout: een puber is en blijft een puber. Natuurlijk zijn er schatjes die zelf een werkhouding hebben als een zonnetje. Het gros heeft dat niet.
En naast de goede inzet moeten de meeste pubers ook nog leren leren. En ook leren plannen.
Lolliepop, daarom zou ik ook echt kiezen voor heel directe begeleiding. Door jezelf of een instituut, kan allebei.
Je keuze om te straffen met paardrijden, vind ik heel streng, als paardenmeisje op leeftijd . Maar misschien heeft ze die stok achter de deur wel nodig? Zie de reactie van Beau ter Ham, soms kan straffen wel helpen. Dat kun je vooral zelf het beste inschatten, jij kent je kind.

Positieve insteek

Ik heb het nooit zo op straf...dat wordt nog zo'n lijdensweg...nog naar 4 havo, een stuk lastiger jaar, en dan nog het eindexamenjaar. Er kan nog zoveel misgaan, weer blijven zitten, zakken, etc. Brrr...niks aan.
Waarom niet gewoon om de tafel gaan zitten en kijken naar wat zij wil, nu en in de toekomst. Het is een optie om nu alles op alles te zetten en door te stromen naar een leuke MBO-4 opleiding. Ik ben nog iedere dag dankbaar dat mijn dochters dat hebben gedaan. Het leven is daardoor voor iedereen een stuk leuker geworden. De opleidingen zijn precies wat ze willen, en door toch echte havo-kinderen te zijn, kunnen ze het makkelijk aan. Dat bleef niet onopgemerkt, dus bleek versnellen mogelijk. Wat een boost voor het zelfvertrouwen.
Iets goed aankunnen, iets helemaal leuk vinden, de formule voor een goede werkhouding en een supermotivatie. Ik gun dit jouw dochter ook!

Mja

Ik sluit me aan bij Kaatje, ik ben ook niet zo van de zware straffen. Maar dat komt omdat het hier de zaken gelijk op scherp zou zetten, en mijn kinders gewoon uit nijd helemaal niks meer zouden doen. De positieve insteek en geduld helpen hier veel beter, zeker op lange termijn gezien. En ja, beide zoons hebben op het vo een klas overgedaan, dat is zo, maar ook op lange termijn was dat geen probleem.

Mavo vs vwo

Met een slechte werkhouding redt je het op de mavo ook niet. De mavo verschilt natuurlijk kwa inhoud wel van het vwo maar kwa opzet (soort vakken, hoeveelheid uren) is het verschil niet erg groot. Een VWO'er zal het zonder leren misschien op de Mavo wel redden maar ook op de mavo moet je verslagen maken en dergelijke. Je zult toch iets moeten doen.

Je hebt kinderen op de mavo die wel veel doen uit zichzelf en geen enkele hulp nodig hebben met plannen en huiswerk maken en kinderen op het vwo die wel die hulp nodig hebben.

Een kind laten afzakken omdat je eigenlijk vind dat een VWO' er het maar zelf moet kunnen vind ik gewoon zonde. Ik zou dus alle zeilen bijzetten om er voor te zorgen dat ze niet afzakt naar een lager niveau.

Daarbij speelt ook nog dat als ze naar het MBO zou gaan dat ze dan ook gelijk echt een studie richting moet kiezen. Misschien heeft ze al wel een goed idee wat ze wil maar als ze zo maar wat kiest omdat je toch iets moet kiezen is de kans op succes ook niet erg groot.

Huiswerkmoe

Maar op HBO is motivatie,eigen iniatief en onderzoeksdrang ook bepaald geen overbodige luxe...

Huiswerkmoe....

...hier een dochter die Vwo doet (zit in combiklas Havo/Vwo).....die er zo nu en dan te makkelijk over denkt......Zij wil ZELF het Vwo doen en na een paar slechte cijfers krijg ik het idee dat ze het licht wat begint te zien

Ik hamer (nou....) erop dat als het niet beter gaat ze teruggaat in niveau. En dat is wat ze nu niét wil.

Dus ik kan me je frustratie enigszins begrijpen

Over die kleine knuppel in het hoenderhok ga ik het niet over hebben, dat vind ik toch zo'n lage opmerking.....

Jahoor, huiwerkmoe

Jahoor Huiswerkmoe, tuurlijk mijn inmiddels officieel HB-geteste zoon die daarnaast helaas ook een zorgenkind is hoort hoogstens op VMBO- kader thuis. Wat denken ze wel, die kinderen met handicap, dat ze hulp kunnen krijgen om die handicap iets te compenseren?
Pffff, hoe krijg je sommige teksten toch uit je toetsenbord

Boos worden helpt niet

Huiswerkmoe:"Dan komen ze op de universiteit en kunnen ze het ineens wel zelf omdat de hersens gerijpt zijn? "
Nee, dan kunnen ze het nog steeds niet omdat hun hersens nog steeds niet gerijpt zijn.
Dat is nu juist de grote misvatting in het onderwijs.
Het probleem van de langstudeerstudenten is ooit geanalyseerd als een kwestie van extra training: hoe eerder hoe beter. Daarom is in het vo de zelfstandigheid en de zelfwerktijd ingevoerd en daarom vind je daar zelfs in het bo (werkstukken/samenwerken) sporen van terug.
Maar de redenatie klopt niet.
Dat er zoveel studenten in de eerste jaren van hun studie niet vooruit komen, komt omdat ze óók niet kunnen plannen, prioriteiten stellen, etc.
De beweging had de andere kant op moeten zijn: meer schools voor die eerste jaren, meer aanwezigheidsplicht, minder huiswerk, meer doen op school, meer voorgekauwde roosters, etc.
En dat gebeurt nu ook bij steeds meer opleidingen in het hoger onderwijs. Maar in het vo ijlt het nog na van de 'dat zal ze leren' gedachte.
Om die reden komt al dat gedoe op de ouders neer. Kun je wel boos worden op je kinderen, maar dat gaat helemaal niet helpen.
Ga met die luiwammessen om tafel en analyseer het eens zonder emotie. Het probleem: de school rekent op vaardigheden die die kinderen niet hebben. Ze zitten er midden in, dus moet er wat mee. Dan maar thuis, hoe vervelend jullie dat allemaal ook vinden.
Oke: hoe gaan jullie dat dan doen?
Rooster, wie wat waar wanneer, ze mogen elkaar ook helpen. Trucje: er zit er altijd eentje in de klas die het beter kan dan de rest. Die nooit toetsdagen, beschrijvingen of huiswerk mist. Wat is haar (ja, meestal een meisje) telefoonnummer/facebook, noem het maar. Zorg dat je zonen met regelmaat (minstens 1 x per week) bij haar checken wat er in de agenda staat.
Het is niet anders en het wordt op de havo niet minder erg. Bovendien en vooral: de bemoeizucht waar zonen eventueel last van hebben, wordt op het hbo niet minder maar meer. Met een beetje pech gaan ze wat begeleiding betreft terug naar het niveau basisschool groep 6.
In het hbo hebben steeds meer opleidingen allang door dat dat voor de meeste studenten gewoon nodig is.
Groet,
Miriam Lavell

Izar

Izar, Huiswerkmoe suggereert duidelijk dat een diagnose en rugzak zouden worden ingezet om het kind een niveau hoger te tillen. Alsof het kind een niveau of een paar niveau's lager geen diagnose en rugzak nodig zou hebben. Of alsof een kind dat vanwege zijn handicap een bepaalde begeleiding nodig heeft geen recht meer heeft op onderwijs op zijn niveau.
Dat is al een groot probleem voor kinderen die en een handicap hebben en intelligent zijn. Veel speciale scholen focussen zich voornamelijk op de handicap en bieden het onderwijs ernaast op een veel te laag en langzaam niveau aan omdat ze nou eenmaal ook veel kinderen met handicap hebben die juist minder begaafd zijn en het niveau daarop aangepast is.
De hulp die een kind krijgt door zijn diagnose op school is alleen bedoeld om die handicap enigszins (helemaal lukt nooit) te compenseren, zodat dat kind daar onderwijs kan volgen op zijn eigen intelligentieniveau. Maar het lijkt wel of sommige mensen dat niet kunnen verkroppen en het zien als een soort onrechtvaardige hulp. Die vinden dat hulp alleen mag om de minimale niveau's te halen. Ik loop er wel vaker tegen aan. Mijn zoon zou zonder hulp enen halen en met hulp zijn het tienen en dus vinden die mensen die tien ineens niet 'eerlijk'. Ze zouden er geen probleem mee hebben als het zessen waren. Het wil er gewoon niet bij hen in dat mijn kind gewoon slim genoeg is voor een tien en dat de enige reden dat hij een één haalt zijn aangeboren handicap is. Compenseer je die handicap door hem de toetsen in een vorm te geven waardoor hij ze wel begrijpt en kan beantwoorden dan komt eruit wat hij van de stof weet en gesnapt heeft.

Denk je echt dat zwaar onder niveau werken voor een kind met handicap motiverend gaat werken? Of is dat niet interessant omdat ze van te voren door jou en Huiswerkmoe toch al afgeschreven zijn. Ze hebben nu te weinig motivatie en competenties om het zelf te doen, dus dan zullen ze dat later ook wel niet krijgen. Afschrijven die boel, leerplicht uit laten zitten tot uitkering of sociale werkplaats. Mogen kinderen met een diagnose ook een kans krijgen of zullen we ze van te voren maar discrimineren? Past goed in de opvattingen van Bijsterveld die alle zorgenkinderen fijn op een hoop gooit en verder zonder rechten een speelbal van een commercieel instituut als school wil laten zijn.
Groeten Primavera

Izar

Huiswerkmoe vraagt in haar berichtje af of o.a. kinderen met een diagnose en rugzak wel op het VWO horen. Ik reageer daar op dat ik een kind met diagnose en rugzak heb, die toevallig ook HB is en zeer zeker niet op een laag niveau op zijn plaats zal zijn. Jij hebt het vervolgens in jouw berichtje over mijn kind en vraagt je of hoeveel hulp die nodig heeft en dat hij het op een gegeven moment toch zelf moet kunnen.
Het is niet mijn schuld dat scholen nou niet fantastisch uitgerust zijn om kinderen bepaalde capaciteiten te leren. Ik zorg er alleen als ouder voor, dat mijn kinderen daarvan niet de dupe worden. Net zoals mijn oudste behalve een paar hele goede leerkrachten voor andere vakken helaas een waardeloze leerkracht voor wiskunde heeft. De hele klas scoort vrij slecht en met zijn uitleg en opdrachten haalt ze vieren. Leg ik het uit en laat haar gewoon oefenen wat in het boek staat en de 4 wordt een 9. De proefwerken maakt ze toch echt zelf. Ook van die paar andere kinderen die hoger scoren, weet ik dat de ouders thuis er het nodige mee bezig zijn. Heel sneu voor degenen die die hulp thuis niet krijgen, maar ik ga geen risico's nemen dat mijn dochter door slechte uitleg de afsluitende toets van de brugklas onder haar kunnen gaat maken.
Het lijkt mij toch dat de bedoeling van onderwijs is dat iemand zoveel mogelijk kennis in zich opneemt en leert hoe die dat het beste aan kan pakken. Helaas lijkt het soms meer op een afvalrace, waarbij allerlei extra obstakels worden opgeworpen en het overwinnen van die obstakels zonder dat iemand je de wegwijst belangrijker wordt geacht dan het leren zelf.
School heeft verder een stuk minder gemeen met een latere baan of opleiding die voorgespiegeld wordt.
Groeten Primavera

Hulp

Je hoopt dat kinderen steeds beter leren om zelf aan te passen wat ze door hun handicap te kort komen. Dat zie ik aan mijn kinderen. Ze pakken nieuwe situaties en onduidelijkheden zelf op ook al kost dat vaak veel meer energie voor hen dan voor anderen.
En verder zijn kinderen soms ' trage rijpers' vind ik een mooi woord, dus het kan zomaar ook uit die hoek ineens steeds beter gaan en wordt een kind tegen de 30 of 40 of 50 pas gemiddeld zelfstandig.
En dan zijn er kinderen en mensen die altijd een steuntje in de rug nodig blijken te hebben. In deze tijd dat je allemaal flexibel en initiatiefrijk en zelfstandig moet zijn vallen die er makkelijk tussen uit met een arbeidshistorie van struikelingen. Als je dat ziet kun je toch niet volhouden dat ze maar op hun gezicht moeten gaan want het geld is op? Ook zonder geld is het belangrijk dat mensen in het onderwijs en werkgevers daar oog voor krijgen dat je soms met een heel eenvoudige oplossing mensen wel kunt laten groeien en productief kunt laten zijn en zelfstandig.

Izar

Het lastige in dit soort discussies is dat wat jij ziet als onvermogen van je kind door andere mensen net zo makkelijk als onwil gezien kan worden. Daar valt niet mee te discussieren dan heb je een permanente spraakverwarring. Toch is het soms juist heel handig om het pedagogische perspectief van aanpassing in beeld te krijgen. Omdat dit vaak ook raadzaam is voor meer gemiddelde kinderen. Waarom moet je de hele tijd flipflappen om te kunnen volgen waar het over gaat? Dat kost niet alleen mijn kinderen onnodige energie. Een voorspelbare omgeving geeft ook rust aan andere kinderen.
Het aanbieden van huiswerk op een moment dat de klas stil is en dan controleren (door bijvoorbeeld achter de kinderen langs te lopen) of het opgeschreven wordt en of dit klopt (bij de kinderen die het niet altijd kunnen volgen) kan een tweede natuur worden. Mits je dat wilt zien.
Blijf je hangen in het ' onwil' verhaal dan komt het er niet van. Mijn kinderen halen een 3 als het niet duidelijk is maar inderdaad vaak een 10 als ze die duidelijkheid wel krijgen. Moet je dan maar van ze blijven eisen dat ze 3-en blijven halen?

Hoever je gaat

Onze dochter struikelde in 5V. Naast haar school doet ze aan (subtop)sport en heeft/had ze een baantje. Het leek zo logisch: minder tijd aan je sport/baantje besteden, meer tijd aan je studie. Zo eenvoudig ziet het er altijd uit aan de buitenkant. Maar zo ís het niet. Het was in ons geval niet zo, dat dochter het enorm leuk vond om te struikelen. Om te falen. Dat ze gierend van de lach eindelijk haar zin had, hahahhaha, lekkerrrrrr al die docenten een loer gedraaid zeg, lekker blijven zitten. Meer tijd besteden aan je huiswerk als je de stof niet snapt schiet niet erg op. Of ik nou 1, 2 of 3 uur naar een Russisch boek kijk: ik ga er niet meer van snappen. Dus hebben we gekozen voor bijles voor een vak waar ze heel zwak in was. Dat was een behoorlijke investering van haar tijd, het kostte haar zeker 3-4 uur per week, maar ze deed het trouwhartig. En het paste gewoon in haar leven. En ze haalde het
Zoon moet dit jaar eindexamen doen. Hij coordineert als zes jaar op de 5,5=6=voldoende bij de overgang, ons amechtig hijgend met een verhoogde bloeddruk achterlatend. Er zit meer in dan we willen weten, maar het komt er niet uit. Geen Zin. Met het examen voor de deur lijkt hij íetsje serieuzer aan de slag te gaan, maar we houden ons hart vast. Hij kan het, maar hij doet het niet. Hij vindt het wel prima allemaal. Voor de overgang werkten wij tot nu toe jaarlijks met de wortel-stok-methode van Maylise

Tirza

Tirza

Hanteerde jouw zoon die methode ook al in de brugklas? Hoe laat je dat los dan? Ik word er vreselijk nerveus van, ook al omdat het regelmatig niet lukt (en dan is het ineens een 5.3 of een 3.8 - ook leuk). Uiteindelijk verwacht ik dat ze wel over gaat, maar ik kan haar niet overtuigen dat ze met een klein beetje meer inzet en nauwkeurigheid veel hogere cijfers haalt. Al is het maar een kwartiertje per dag, dat is het toch wel waard om een 8 te halen?

Vic

Veel pubers zien dat anders. Met zessen ga je over, dus waarom een acht halen? In dat kwartier kun je andere leuke dingen doen. En ja, dan is het soms een 5,3. Soms zit het mee, soms niet. Dus probeer je de keer erna een 7 te halen, dan compenseer je weer.

Vic

Ja. Sterker nog: hij hanteerde dat al vóór het VO. We hebben hem uitgelegd wat we van hem verwachten (overgaan) en dat doet hij dan ook. Waar hij zich voorál in bekwaamd heeft, is leren wat docenten gaan vragen. Daar is hij tamelijk gehaaid in (hier heeft-ie veel over gezeurd, dus dit komt aan bod). Hij stelt af en toe een vraag in de les, de docenten lopen met hem weg, hij kómt ook overal mee weg (onlangs nog zijn leesdossier voor NL, toch een tamelijk belangrijk ding) dus wat hij in die zes jaar geleerd heeft zijn denk ik uiterst belangrijke skills om er een beetje doorheen te zwijnen. Of het genoeg is voor de uni straks: geen idee. Eerst dat examen maar eens halen.

Tirza

Dochter ook

Van de havo naar vmbo,vrijwillig,met voldoende rapport,maar ze ging niet naar 2 havo,ging ze echt niet halen en onze dochter kennende haalt ze het dan ook echt niet.Nu binnenkort examen,ze durft gewoon trots te melden dat ze een 5,8 heeft voor een school-examen en is dan gepikeerd om mijn verbaasde blik.WANT het is toch voldoende,dat ik dan niet blij ben voor haar.Leren hoeft niet,daar heeft ze geen tijd voor,als ze een half uurtje iets doorleest,vindt ze dat ze hard gewerkt heeft en ze is nog beledigd als ze een werkstuk waar ze een uurtje mee bezig geweest is terug krijgt met de opmerking dat ze een serieus exemplaar in moet leveren.
Het lijkt me haast onmogelijk dat ze haar examen gaat halen.
Vorige week had ze theorie-examen,daar was ze dan een paar avondjes mee bezig geweest,ze komt buiten en zegt tegen me ....1 foutje....ik blij, dacht dat ze geslaagd was,maar neeeeeeeee,ze had 1 foutje teveel,die andere fouten telt ze gewoon niet mee.Zo krom denken...dat werd natuurlijk een hele discussie,dat ze veel fouten had,dat ze het examen moet maken zonder ook maar 1 fout te willen hebben,dat wij vroeger trots waren om het foutloos te maken,dat wij 4 fouten al teveel vonden ook al was je dan geslaagd.Afijn,foute opmerking natuurlijk,want vroeger,jeee,wat waren wij vroeger suf en dom.........jaaaa,maar wij haalde het vroeger wel in 1 keer zonder fouten.......ja,mam,rollende ogen......dat was vroeger,nu is het allemaal veel moeilijker....
Ojaaa,en het gaat me er niet eens om dat ze gezakt is,maar de mentaliteit,paar uurtjes oefenen,naar de oefenavond van de rijschool hoeft ze niet,niet nodig,ik heb haar moeten dwingen iedere avond een uur te leren,dan zitten zuchten en kreunen ,want de vragen kwamen allemaal 10 keer voorbij en ze wist het nu wel......arrogantie ten top........woensdag mag ze weer,ze is heel het week-end niet huis geweest,ze heeft geen minuut geoefend,hoeft niet,want ze kent het wel!!!!Vorige keer had ze gewoon pech!!!!
Verder is het een fijne meid ,hoor.....maar leren,ze ziet er het nut niet van in,verloren tijd....