Hoe doen jullie dat?

Aanleg

Aanleg speelt ook mee. De kinderen die hier als klein kind het netst waren zijn ook altijd het netst gebleven. Mijn jongste dochter kan beter opruimen dan ik. Haar kamer ziet er altijd keurig uit. Dat heeft ze altijd al gehad. Als peuter ruimde ze haar speelgoed al uit zichzelf op en kon ze heel boos worden als iemand het speelgoed verkeerd opruimde (bijvoorbeeld een barbie in de duplo doos).
Mijn jongste zoon daarentegen moet je altijd overal aan herinneren. Hij vergeet alles en ziet niks. Hij vindt mijn gezeur er over stom en overdreven. Als ik het tegen hem zeg dan doet hij het wel overigens. Toch moet ik hem altijd aan de meeste simpele zaken herinneren. Het is niet eens zo zeer opzet maar hij vergeet dingen vaak ook echt.
Mijn een na jongste zoon is heel zorgvuldig en vergeet nooit iets. Echter hij heeft een vrij hoge rommel tolerantie dus het maakt hem vaak gewoon niet zoveel uit. Echter om gezeur te voorkomen zorgt hij dat hij zijn zooi in de woonkamer meestal wel opruimt.
Ik heb zelf het idee dat hun eigen aanleg hierin de grootste rol speelt.

Overigens heb ik verder de regel dat ze op zondag hun zakgeld krijgen mits hun kamer is opgeruimd. Dat werkt wat de kamer betreft prima.

Voor de gewone dagelijkse vergeet dingen zoals jassen op de grond en lege glazen in de kamer heb ik geen goede oplossing. Gewoon blijven zeggen en hopen dat eens het kwartje valt.

Sanne

Ik ben redelijk opgeruimd van mezelf, maar als je hier rondkijkt in mijn huis is het echt geen steriele bende ofzo. Ik hou wel van structuur en ‘handigheidjes’. Opruimen kost me niet meer dan 10 minuten omdat alles zijn vaste plek heeft en ik dus niet oeverloos rond hoef te lopen om dingen op de juiste plek te leggen, of te bedenken waar ik het eens zal laten. Er slingert hier ook nooit zoveel en ik denk zeker dat rommel, rommel aantrekt. Ik heb hier één stapel met magazines, daar gaat alles op wat maar op een magazine lijkt. (en ik ben al jaren gestopt met abonnementen, we vergaten het toch te lezen) dus het zijn allerhandes, de tv gids of eens een los aangeschaft blad. Folders verdwijnen er ook wel eens tussen (meestal de leuke folders, geen xenos of aldi dingen, die gaan gelijk de papierbak in) Als die stapel te hoog wordt, dan haal ik er weer dingen uit om weg te gooien of weg te geven. Verder heb ik in de kast een bakje waar post in gaat wat uitgezocht moet worden. Daar staan ook meteen twee multomappen en een perforator dus alles is snel opgeborgen in de juiste mappen.
En ik denk dat het ook scheelt dat we heel klein behuisd zijn. We móeten onze schoenen wel opruimen uit de gang, anders breek je je nek erover. Kinderen doen dat echt uitzichzelf en die ene sporadische keer dat ze het niet doen, doe ik het.
Vroeger was ik wel altijd druk met complimentjes uitdelen en nog vaak vertel ik wel wat ze allemaal goed doen in mijn ogen, is altijd leuk om te horen voor een kind toch? Ik ben wel altijd erg geinteresseerd geweest in hoe je het beste zou kunnen opvoeden, opvoedprogramma’s vond ik altijd erg leuk om te kijken en ik heb nu dan wel hele lieve pubers maar mijn jongste was echt een draak rond zijn 3e jaar. Toen was hij een echte peuterpuber die het liefst krijsend op de vloer in de supermarkt lag en bijvoorbeeld nooit mee wilde lopen, hij had toen een heel heftig karakter. Het ene moment een enorme knuffelkont maar hij kon ook zo een peuterstoeltje door de gang heen smijten (je weet wel het time-out stoeltje) Toen heb ik een opvoedcursus gedaan en ben daar wel heel geinteresseerd mee aan de slag gegaan. Vooral met het belonen van goed gedrag en het negeren van slecht gedrag. En al snel begon ik dingen met ze te bespreken, wat ik van bepaald gedrag vond, en wat zij daarvan vonden, of dingen beter/anders kunnen, ik probeerde ze ook altijd serieus te nemen. Het was vaak heel verrassend om hun visie op dingen te horen en daar ook wat mee te doen (tenzij ze iets raars bedachten, maar kleine kinderen zijn best slim hoor en weten het zelf ook wel als ze iets onredelijks voorstellen)

Eén grote berg, sanne

Wat grappig hoe je die chaos beschrijft Albana.

Sanne, wat hier goed werkt (bij drie kinderen die wel eens wat vergeten op te ruimen): alles op een grote stapel in de gang gooien. Ook de spullen van manlief. Kommetjes met etensresten maar niet overigens. Dat gaat me wat ver. Dat is dan meestal wel zo'n grote stapel dat niemand erover heen kan stappen. En het effect is begrip en schuldgevoel. Doorgaans gaan ze er zelf dan snel mee aan de slag.
Die kommetjes ruim ik zelf op als het om weinig gaat. Meestal doen ze het zelf wel.
Overigens wordt het me wel eens allemaal te veel en kan ik over zo'n kommetje dan opeens erg vallen en heel onredelijk worden (zie mijn vraag over ontploffingen hieronder). Eerder grenzen stellen luidt het advies. Maar ze zijn al zo braaf en ze moeten al zo veel.
Van die onvoorspelbaarheid wil ik heel graag af. Dus als iemand daar nog tips voor heeft?

Ik vind het altijd wel lastig

De overweging dan m.n. Want wat kost MIJ meer energie (en ergernis)? Constant zeuren dat zaken opgeruimd moeten worden (of het nou spullen zijn die in de woonkamer blijven slingeren, gebruikte vaat op de kamer, gedragen kleren die in de slaapkamer op de grond worden gekwakt of een steeds groter wordende stapel óp de wasmand (wat is vuil, wat niet? enz.) en constant na mijn vraag/zeur uitstelgedrag, geirriteerdheid, het uiteindelijk tóch weer vergeten te doen enz en vervolgens mijn geirriteerdheid over de zooi of over het niet doen. Versus het om de paar dagen ffff zelf snel wegruimen. Ik merk dat ik vaak, na het nodige gezeur of soms zeg ik niets, het tóch maar zelf te doen. Dat helpt natuurlijk niet in de discipline van kind om zelf ervoor te zorgen, maar ik merk wel dat het mij uiteindelijk meer rust geeft (ffff zelf snel opruimen kost mij minder stress, dan constant gezeur en frustratie dat het vaak toch niet gebeurt). Een opvoedingsdingetje in principe, aan de andere kant: als ze eenmaal het huis uit is, zal ze heus wel het licht zien en het is niet een kwestie van niet kunnen of inzien, maar van gemakzucht. Moet er wel bij zeggen dat we 1 kind hebben en dus zooi anders is als je er meer hebt....
Gr. Bibi

Ja, lastig probleem

Bibi, ik twijfel soms ook: zal ik het maar zelf doen. Probleem is dat ik het al zo vaak doe (bijv. als iedereen al in bed ligt) en daar wordt ik ook grirriteerd door, want aldoor eventjes iets opruimen, kost alles bij elkaar toch steeds tijd en zo blijf ik bezig (nog vele jaren). Inderdaad met 2 kinderen en een man die ok zijn zooi niet (vaak genoeg) opruimt geeft (te) veel troep.
In elk geval, heb net weer een serieus gesprek met oudste gehad. Maar eens zien of de goede bedoelingen (ja, de bedoelingen zijn goed) er een keer langer dan 1 dag zichtbaar zijn... .

Ik was niets wat

ik was niets wat niet in de wasmand zit ( over het algemeen, soms heb ik geen volle trommel en dan graai ik gauw een handdoek of wat weg uit de kamers)
Dochter( bijna 16) heeft altijd een zooooi en ik laat t nu, kom er niet meer binnen maar weiger ook te wassen wat ik dr niet aan heb zien hebben, anders zou ik 5 x per week alleen al voor haar moeten wassen!
Bij zoon(bijna 14) begon het nu door te dringen want hij had geen keus meer met broeken of truien, alles lag vies in zn kamer op de grond( en jaa dat was moeilijk om t niet op te ruimen) Toen moest hij een spijkerbroek aan die hij niet graag aan heeft. Tja das de consequentie.

Beneden heeft dochter er een handje van om dr huiswerk op tafel te doen( daar eten wij niet aan, dat doen we in de keuken, dus de noodzaak van opruimen ziet ze niet).
Toch wil ik dat ze m naderhand leeg maakt, tja dan schuift mevrouw de tas,boeken,schriften en lege flesjes etc in een of meerdere stoelen. Mmm...niet echt mijn idee van opruimen. Soms "gooi" ik t spul dr kamer in, soms roep ik dr terug,ligt eraan.
Badkamer, roep ik dr ook terug. Kost wel energie, dat weet ik maar ik weiger om elke dag 2x de badkamer weer op te ruimen/schoon te maken.

Sanne

Je schrijft dat jullie vaak op de bank eten en niet allemaal op dezelfde tijd. Wij eten zoveel mogelijk samen aan tafel. Het is makkelijker om ze dán de tafel te leren dekken, later weer afruimen, vaatwasser inruimen etc. Dan krijgen ze wellicht meer het gevoel dat je sámen eet en dus ook sámen het werk doet wat nodig is om die maaltijd te realiseren. Zelf boodschappen doen en koken kun je er ook aan toevoegen, bijvoorbeeld eens in de week, in het begin alleen een toetje maken of een soepje of simpel éénpansgerecht.

Voor het opruimen van hun persoonlijke spullen is mijn devies het volgende: Ik ga er van uit dat als ze spullen laten rondslingeren (buiten hun eigen kamer dus), ze er niet zuinig op zijn of zorgvuldig mee omgaan. Dus zou je de boel in een doos kunnen stoppen en op je eigen kamer (of waar dan ook in huis) kunnen neerzetten. Het wachten is dan op het moment dat ze je vragen waar hun ..... is gebleven. En dan hap je toe! "Ik heb hier een doos waar van alles inzit van jou. Je krijgt ....terug, maar moet wel de rest van de doos ook gaan opruimen."

Het is theorie hoor Sanne, ik heb het nog niet zelf uitgeprobeerd