Huisregels
Hier 2 puberzoons van 17 en 15:
We hebben hier in huis bepaalde
regels bijv. ’s ochtends doe je je gordijnen open en doe je je vieze
kleren in de wasmand. Het lukt niet om dit geregeld te krijgen.
Ik heb de regels al een keer opgeschreven, uitgeprint, met ze
besproken maar niks helpt. Ik kan boos doen of verdrietig maar dat
maakt allemaal niet uit. Wij zijn helemaal niet streng maar ik vind
wel dat er bepaalde basisregels zijn waar ze aan mee moeten werken.
Maar hoe voorkomen we dat we elke dag ruzie maken over de huisregels?
Ze zijn met heel andere dingen bezig en dit heeft gewoon geen
prioriteit.
Ik ben niet het type dat alles los kan en wil laten dus we
hebben veel strijd over huishoudelijke dingen.
Mijn concrete vragen:
1) Hoe krijg ik ze zover dat ze toch hun ding doen?
2) Wat te doen als ze zich niet aan de afspraken houden?
Ik wil graag dat het weer gezelliger wordt thuis. (Het enige waarmee ik ze kan straffen is de telefoon afpakken of zakgeld inhouden). Ben benieuwd naar jullie
suggesties en of het herkenbaar is.
Was
Die was lijkt me heel simpel. Als ze zich niet aan de regels houden (was in wasmand) dan doen ze voortaan hun eigen was maar. Scheelt jou ook weer werk en dan maakt het niks meer uit dat ze hun was niet opruimen.
Zakgeld krijgen ze hier alleen als ze hun kamer redelijk netjes houden. Ik zou daar niet onder alle omstandigheden een punt van maken maar omdat wij vaak logees hebben en ik dan met de kamers wil kunnen schuiven heb ik geen zin in ontplofte kamers. Als ik nooit op hun kamer zou hoeven zijn dan zouden ze dat verder zelf mogen weten.
Druk maken
Het is denk ik maar net hoe druk je je er zelf over maakt. Ruzie maken over gordijnen die niet open zijn of was die niet in de wasmand ligt, doe ik niet. Wat niet in de wasmand ligt wordt niet gewassen en zijn de gordijnen een keertje niet open, dan doe ik het of zelf, of ik laat het en dan zijn ze de hele dag open. Heb ik geen last van want ik zit verder niet in de kamer van de kinderen.
Ik weet niet wat je verder voor regels hebt of wilt, maar ik probeer altijd een consequentie toe te passen die te maken heeft met hetgeen dat (niet) gedaan wordt. Zo heeft zoon er hier een handje van om eten mee naar boven te nemen en de verpakkingen dan in zijn kamer te laten slingeren. Gevolg is dan dat de kast een tijdje op slot gaat en hij dus niets kan pakken zonder te vragen.
Telefoons afpakken doe ik alleen bij slechte schoolresultaten als er even goed geleerd moet worden. Dan pak ik weleens een tijdje de telefoon af. Zakgeld inhouden ben ik ook niet voor. Maar nu toevallig wel toegepast omdat dochter haar telefoon in de WC had laten plonsen, de telefoon kapot was en zij een nieuwe wilde. Die mocht ze dus zelf betalen, waardoor ze 2 maanden maar 10 euro krijgt i.p.v. 50 euro.
Geluk of gelijk
Of ik het herken? Ik herken een heleboel van strijd over allerlei zaken. Dat begon bij ons in een ver verleden, met een kind dat nergens naar luisterde. Daarom zijn mijn man en ik naar opvoedcursussen gegaan. We hebben daar een aantal lessen geleerd. De eerste les: Vraag je bij elke regel af: dient dit een opvoeddoel of een persoonlijk doel?
Bijv: tandenpoetsen is een opvoeddoel. Het is in het belang van je kind dat de tanden heel blijven. Leren met geld omgaan is een opvoeddoel. Een kind dat niet leert goed met geld omgaan loopt later kans op grote financiële problemen.
Gordijnen open is een persoonlijk doel. Het kind lijdt er niet onder als de gordijnen de hele dag dichtzitten. Het is overigens goed voor de stookkosten, maar slecht voor de elektriciteitsrekening. Maar voor het kind maakt het niet veel uit. Er is niets mis met persoonlijke doelen, maar het kan wel verschil maken in enerzijds de acceptatie van het kind van het belang van die regel en anderzijds de hoeveelheid strijd die je ervoor wilt leveren. Voor een opvoeddoel wil ik veel opzijzetten. Ik heb ontdekt dat veel persoonlijke doelen helemaal niet zo persoonlijk zijn. Vaak gaat het over het naleven van maatschappelijke eisen. Zo hoort het. Dat principe. Huishouden van Jan Steen. En als je daar goed over nadenkt, kun je tot de conclusie komen dat het doel eigenlijk helemaal niet zo belangrijk was. We hebben riolering, dus ondanks de vieze kleren op de grond zal de cholera niet snel uitbreken.
De tweede les die ik geleerd heb: pick your battles. Als je over alles strijd wil voeren, dan is dat doodvermoeiend. En de derde (dat was niet op de opvoedcursus): "Wil je gelijk of wil je geluk?"
Hier in huis overigens 3 pubers, waarvan er 1 (18) de kleren opstapelt in een hoek , 1 spreidt ze in het rond (17) en de derde (14) brengt ze naar de wasmand.
Degene die ze rondspreidt gaat vermoedelijk binnen een paar maanden op kamers en gisteren was hij opeens fanatiek zijn kamer aan het opruimen. Ik keek stomverbaasd en hij zei:'Ja, als ik straks op kamers woon, moet ik wel zorgen dat het netjes blijft, dus ik ben nu aan het oefenen'.
Ik denk dat de laatste vraag eigenlijk het belangrijkste is. Je zegt zelf al: ze hebben andere prioriteiten. Over een paar jaar zijn ze het huis uit. Dan heb je helemaal geen last meer van die gordijnen of kleren. Ik zou het gewoon lekker laten gaan.
Nooit
Ik heb nooit ruzie over dit soort dingen. Als ik ga wassen roep ik door het huis dat ik nú ga wassen en vaak komen de kinderen dan nog wel een stapeltje brengen. Gordijnen open of dicht vind ik niet boeiend. Die in mijn slaapkamer zijn in de winter altijd dicht. Het is toch donker als ik er ben.
Ik heb ook niet echte huisregels, behalve dat je laat weten als je later thuis bent of niet komt eten.
herken ik totaal niet
Natuurlijk roep ik dat ze de gordijnen open moeten doen maar dat gaat makkelijker onder het tandenpoetsen vlak voor je naar school gaat dan op een dag vrij waar er eentje het liefst de hele dag in pyjama rond loopt en dus niet meer op zijn slaapkamer komt om zich om te kleden.
Hier mogen ze de kleding die gewassen moet worden op de trap naar zolder gooien en man of ik nemen dat gewoon een keertje mee. Het heeft dus nooit op hun slaapkamer gelegen omdat ze het gewoon leuk vinden denk ik om het daar in die hoek te gooien. Als ze dat niet zouden doen zou ik daar geen ruzie over gaan maken want inderdaad 'pick your battles' staat hier ook hoog in het vaandel. Ze roepen dat hier wel eens naar hun vader omdat die heel wat meer moeite heeft met deze mantra.
Bedenk inderdaad wat belangrijk is en pick die battle, niet de gordijnen!
Zomerkoning
'Ik ben niet het type dat alles los kan en wil laten'
Je kunt het heus wel. Maar blijkbaar wil je het niet. Ga voor jezelf na hoe je de laatste paar jaar dat je kinderen nog thuiswonen wilt doorkomen: bekvechtend over zoiets onbenulligs als open gordijnen of gezellig en ontspannen.
'1) Hoe krijg ik ze zover dat ze toch hun ding doen?
2) Wat te doen als ze zich niet aan de afspraken houden?'
Straffen helpt niet, omdat de straf vaak niets te maken heeft met het gedrag dat je wilt aan- of afleren. De 'straf' (of consequentie) moet dus een directe relatie hebben met wat je wilt bereiken. Zoals de regel die ik hier al eerder las: was in de wasmand wordt gewassen, was buiten de wasmand niet. Als er geen consequentie te bedenken is (zoals met die gordijnen) kun je je echt afvragen wat het nut van die regel dan is.
Nou
Persoonlijk vind ik het toch wel nodig om een aantal huisregels te hebben om te zorgen dat het geheel soepel verloopt. Gordijnen open of dicht zou me ook niet zoveel uitmaken verder maar andere dingen vind ik wel belangrijk. Zo ga ik echt niet op speurtocht naar vuile was. Ze mogen het zelf in de juiste wasmand doen en anders wordt het gewoon niet gewassen. Dan wassen ze het maar zelf. Ook goed. En ik wil toch ook wel graag weten wie er wel en niet mee eet 's avonds dus op tijd afmelden graag. En ik raak toch ongerust als ik niet weet waar iemand is gedurende lange tijd dus ik wil ook weten wanneer ze ongeveer thuiskomen en waar ze ongeveer zijn. Dat hoeft niet tot in details maar wel bepaalde dingen.
En als niemand hier z'n rotzooi op zou ruimen dan wordt het een troep en dan heb ik daar last van dus ik verwacht dat iedereen gewoon zijn eigen zooi opruimt. Als je dat niet doet dan moet ik het doen en dan is er deze week geen zakgeld want dat is dan mijn beloning voor het extra werk. Natuurlijk is dat kinderachtig maar wie zich kinderachtig gedraagt behandel ik ook zo.
Zonder dit soort rudimentaire regels zou het hier toch minder leefbaar zijn of ik zou veel meer moeten doen waar ik ook niet echt zin in heb. Er zijn kinderen die heel veel uit zichzelf doen maar je hebt er ook die hun omgeving flink laten verslonzen als ze de kans krijgen omdat ze het echt niet interesseert hoeveel rotzooi ergens is.
Arendje
"Straffen helpt niet, omdat de straf vaak niets te maken heeft met het gedrag dat je wilt aan- of afleren."
Ik denk dat je het een beetje te serieus neemt. Zo zwart wit is het nu ook weer niet.
"De 'straf' (of consequentie) moet dus een directe relatie hebben met wat je wilt bereiken."
Leuk als dat een optie is, maar dat het dan 'altijd' zou werken en anders 'nooit' is iets wat ik met een flinke korrel zout zou nemen.
Pick your battles
De zonen zijn 17 en 15. Ik zou er zelf niet voor kiezen om met twee pubers over dit soort dingen ruzie te maken.
Je hebt het over gordijnen open in hun eigen kamer??? Dat is toch hun zaak? En de was? Heel simpel, niet in de wasmand, dan wordt het niet gewassen. Hoef je geeneens ruzie over te maken.
Regels opschrijven voor jongens van 15 en 17... mwah, dan zou ik het zelf denk ik (als recalcitrante puber) al niet eens meer proberen...
Straffen, zo kinderachtig, vind je ook niet, en zeker op deze leeftijd. Hoe jaag je je kinderen uit huis...
Je zegt het zelf al, ze zijn met heel andere dingen bezig. Het is niet eens expres, het is het puberbrein. Gaat ook weer over, wacht maar af...
Ad Hombre
'Leuk als dat een optie is, maar dat het dan 'altijd' zou werken en anders 'nooit' is iets wat ik met een flinke korrel zout zou nemen.'
Welnee, juist niet! Wat je kinderen leert, is om zelf de afweging te maken. En dus de consequenties te aanvaarden van de keuze die ze maken. Zo rijd ik bijvoorbeeld niet door rood. Daar kies ik voor, omdat ik geen zin heb in een aanrijding en/of bekeuring.
Behalve (!) als ik iemand op de achterbank heb met een slagaderlijke bloeding. Dan rijd ik echt wel door rood, zo snel mogelijk naar een ziekenhuis. En accepteer ik dus de eventuele bekeuring die daarop volgt.
Dat is volwassen gedrag!
hier veel regels
Maar dat gaat vooral over opruimen in gezamelijke ruimtes, meehelpen met huishoudelijke klussen, dat soort dingen.
Waar ze de was laten moeten ze echt zelf weten. Zoon doet dat netjes in wasmand. Dochter niet, en soms mopper ik wel dat ik niet kan lopen op haar slaapkamer. Maar ze weet heel goed dat was die niet in de wasmand ligt niet wordt gewassen. Ze spaart het alleen op in slaapkamer
Opruimen in gezamelijke ruimtes, dat vind ik al strijd genoeg hoor. (Overigens vindt het ene kind net zo goed dat gezamelijke ruimtes opgeruimd moeten zijn, die moppert net zo goed als ik mijn shampoo en koffiekopje bij het bad laat staan
Verder niet veel wat iedereen persoonlijk aangaat. Dochter wil lange nagels en zoon lange haren. Dat mag van mij mits het schoon en goed verzorgd wordt. Daar gaat nog weleens iets mis en dan moet het van mij eraf. En beiden loop ik weleens achterna met deodorant, zucht.
verdrietig worden over gordijnen die niet open gaan vind ik wel apart hoor. Daar zou ik als kind ook niet op reageren want ik zou er niets van snappen.
Dochter heeft nu een tic om haar bed mooi op te maken (bevlieging even) Liever had ik dat niet, luchten is veel beter!
Arendje
"Welnee, juist niet! Wat je kinderen leert, is om zelf de afweging te maken. En dus de consequenties te aanvaarden van de keuze die ze maken. Zo rijd ik bijvoorbeeld niet door rood. Daar kies ik voor, omdat ik geen zin heb in een aanrijding en/of bekeuring."
Die aanrijding, akkoord (ook een goede motivatie om rechts te rijden i.p.v. links), maar die bekeuring heeft toch weinig met het vergrijp te maken zou je zeggen volgens jouw redenering.
Het wemelt in NL van de plekken waar (ik vind dat) je best een km of 20 harder mag rijden dan is toegestaan, maar dat doe ik meestal niet. Puur omdat ik anders een bekeuring riskeer. Blijkbaar werken die niet-gerelateerde sancties ook best goed. De overheid heeft er op grond van die aanname in ieder geval een ongeevenaard opsporingsapparaat voor in het leven geroepen.
lassi
"verdrietig worden over gordijnen die niet open gaan vind ik wel apart hoor. Daar zou ik als kind ook niet op reageren want ik zou er niets van snappen."
Wist je niet dat ultraviolet licht een antibacteriele werking heeft? In een donkere ruimte kunnen de bacterieen welig tieren (of het nou waar is of niet - het valt uit te leggen), bovendien (en ik aarzel om het te zeggen), het *voelt* gewoon vies om je gordijnen overdag dicht te houden. Het lijkt me ook psychologisch niet gezond.
En luchten daar is ook een goeie case voor te maken. Nooit van radongas gehoord? Levensgevaarlijk spul en aanwezig in bijna iedere woning, vooral nieuwbouw. Open die ramen als je leven je lief is!
dat bedoel ik toch niet
Natuurlijk kun je een mooi verhaaltje verzinnen over het nut van open gordijnen.
Maar je kunt toch niet aan een puber uitleggen waaromje er verdrietig van wordt als dat niet gebeurd. (Ik zou me zorgen gaan maken als mijn puber dat wel zou snappen)
Ad Hombre
'Het wemelt in NL van de plekken waar (ik vind dat) je best een km of 20 harder mag rijden dan is toegestaan, maar dat doe ik meestal niet. Puur omdat ik anders een bekeuring riskeer.'
Jij kunt dat vinden, maar daarmee is het nog niet waar. Sommige pubers (en een aantal volwassenen ook trouwens) vinden dat je best mag stelen van een groot bedrijf. Of van de verzekering. Daarmee is het nog niet waar.
verkeersregels
Ad, als ik op een plek me vanwege ev boetes inhoud qua snelheid, dan zeurt toch altijd een wat onaangenaam gevoel. Het voelt gewoon niet fijn.
Terwijl ik er geen enkele moeite mee heb zelf in te houden in snelheid, als ik dat zelf veiliger vind, ik rijd regelmatig langsamer dan max snelheid.
Maarja, zoiets als verkeer, met zoveel verschillende mensen bij elkaar, ik zou ook niet echt weten hoe je dat wel moet doen hoor. Ik snap ook wel dat je niet iedereen z'n snelheid kan laten inschatten. Denk ik toch.
Wasmand
Hier hebben de kinderen een eigen (kleine) wasmand op de kamer. Als ik ga wassen of ze willen iets schoon hebben is de afspraak dat ze hun wasmand naar de wasmachine brengen. Doen ze dat niet, dan was ik niet voor ze. Werkt uitstekend en soms scheelt me dat een berg was 
En ook hier regelmatig gordijnen die dicht blijven. Die trek ik dan open. Heb ik geen problemen mee.
picasso
Iets van pubers vragen op een moment dat JIJ iets wil is nogal onlogisch. Dus als jij opeens in je hoofd haalt dat je wil wassen moeten zij die wasmand naar boven brengen? Het is veel simpeler om pubers dat soort taken te geven in hun eigen tijd. Hoe moeten ze in de gaten houden wanneer jij gaat wassen of heb je een vaste wasdag?
dank voor de reacties
Die gordijnen was misschien een verkeerd voorbeeld maar het gaat mij om het naleven van afspraken.
Er zijn zeker reacties bij die me aan het denken hebben gezet bijv. opvoeddoel versus persoonlijk doel. Waarbij m.i. niet alle persoonlijke doelen onzin zijn maar dat terzijde. En "pick your battles", dus waar strijd je wel over en waar niet?
Maar alles maar laten omwille van de lieve vrede kan ik zeker niet.
Zomerkoning
Je kinderen zijn al best groot. Nog even en ze wonen op zichzelf. Wat je zou kunnen doen, is je aandacht richten op die dingen die belangrijk zijn als ze op zichzelf wonen. Gordijnen openen is dat niet, elke dag tandenpoetsen en een schone onderbroek aantrekken zijn dat wel. Om maar iets te noemen.
het gaat niet om lieve vrede
Althans bij mij niet.
Er spelen andere belangen mee, andere doelen.
Ik vind het om andere redenen belangrijk dat kinderen bijv een eigen plekje in huis hebben waar ze tot zekere hoogte zelf de regels bepalen. Daar leren ze naar mijn idee nl ook heel veel van.
Jamie
Volgens mij lees je niet goed. Zodra de kinderen hun was gedaan willen hebben zetten ze hun wasmand voor de wasmachine. En da's echt niet op het moment dat ik ga wassen. Zodra ik dat wel ga doen staat hun was er. En wassen gebeurt hier sowieso alleen in het weekend. Weten ze ook.
Was
Het lijkt wel of alleen moeders hier de was doen
Nee hoor
Hier meestal mijn man. Hij is allergisch voor volle wasmanden, een hele fijne aandoening.
Overigens is ook hier de regel: alleen wat in de wasmand ligt wordt gewassen. Dat leert snel als blijkt dat alle hockeyrokjes nog vies onder het bureau liggen
Duh
Ik vertrouw niemand met mijn was. De kinderen mogen de wasmachine alleen bedienen als ik ernaast sta.
@lassi
Wat een opluchting dat ik niet de enige ouder ben die haar pubers achternaholt met deodorant
ik ben bang dat mijn gasten gepest gaan worden omdat ze stinken ...
wat hier helpt
is een tijd geven. Pubers hebben bij mij de neiging hun fiets in de tuin te laten staan in plaats van in de schuur te zetten. Zeker als ze midden in de nacht thuiskomen. Ik meld dan dat ik wil dat ze voor het avondeten of zo de fiets in de schuur zetten. Dat levert gemopper op, maar het gebeurt (meestal) wel.
Verder denk ik dat dit iets is wat je al veel eerder had moeten doen. Van jongs af aan gaat hier 's ochtends het raam open als ze opstaan. Dat is zo'n gewenning, ze vergeten het nooit. Na het luchten gaat het rolgordijn overigens naar beneden, geen idee waarom ze dat doen. Ze zitten denk ik graag in het donker. Iedere zaterdag bed verschonen, vraag ik vrijwel nooit, doen ze zelf.
Vanaf een jaar of 3 sorteren ze ook zelf hun was in vier manden, gaat prima. Is zo'n gewoonte bij alledrie. Ik was de hele week door en roep ook nooit dat ik ga wassen. Wat niet in de wasmand zit wordt niet gewassen, lijkt me logisch.
Tafel afruimen en vaatwasser afruimen levert wel altijd gezeur op. Middelste vindt dat hij altijd de klos is omdat oudste vrijwel altijd laat thuis is (jongste moet speelgoed opruimen). We hebben het over 10 minuten werk: tafel leegruimen en even de pannen afdrogen die man afwast. That's it. Het gezeur daaromtrent maakt vaak dat ik zelf die theedoek pak. Liever zelf dan gezeur (niet met alles hoor, maar dit wel).
Als ik het teruglees heb ik misschien wel gewoon hele brave pubers (not dus).
gevolgen van gedrag
Ik denk dat bij pubers idd het beste werkt dat ze zelf gevolgen van hun gedrag merken.
Mijn oudste vindt het heerlijk als ik s avonds op de bank door zijn haar kroel. Maar dat doe ik niet door vet haar! meestal heeft hij het dan de dag erna gewassen. De jongste (13) heeft abnormaal veel knuffels op zijn bed. Afspraak: hij maakt zelf zijn bed op anders gaat de helft van de knuffels tijdelijk in een zak. Verder maak ik niet zo'n punt van dingen. Als ze naar school zijn gooi ik lekker het raam open en ruim ik het ergste op. Er was een tijd dat ik snoepapiertjes bij de computer vond. Dan was het 1 dag niet snoepen. (Van te voren aangekondigd) nou dat was snel klaar hoor. Mijn grens is dat ik graag voor ze zorg maar ik ben geen "sloof".
Caesar
"Het lijkt wel of alleen moeders hier de was doen"
Dat vooroordeel kan ik helaas (of gelukkig?) niet voor je wegnemen...
