Ik ben zo bang
Beste allen,
Ik hoop hier advies te vinden in het omgaan met mijn zoon van 15. Mijn zoon is altijd een sociaal sterk vrolijke slimme jongen geweest totdat zijn vader en ik gingen scheiden. Hij is verandert naar een jongen die geen zin meer heeft in school. Hij is al blijven zitten en moet volgend jaar naar het mbo 2. Mijn zoon wil niet meer naar school en alles is een strijd. Alles wat ik vraag doet hij het omgekeerde van. Komt zijn kamer niet meer uit wilt niet meer mee eten aan tafel en wat mij vooral zorgen baart is dat hij alle huisregels aan zijn laars lapt. Gaat naar buiten wanneer hij wilt en komt thuis wanneer hij wilt. Zelfs doordeweeks is het weleens 22.30 in de avond en in weekend wel midden in de nacht. Ik maak mij als moeder heel veel zorgen. Hij geeft alleen een grote mond aan mij met veel gescheld en kan heel intimiderend agressief zijn. Maakt thuis heel veel kapot. Ik ben op zoek gegaan naar hulp. Ik heb mijn kind zelf aangemeld bij leerplicht en daar volgt volgende week het eerste gesprek. Ik heb met mijn zoon conflicten gehad een heleboel. Ik heb in zijn tas heel vaak messen, drugs gevonden. (Hierover heb ik een gesprek gevraagd met de politie omdat ik mij zorgen maakte over de hoeveelheid (handel)Zo kwam hij weer eens heel laat van buiten 00.30 waardoor ik hem de volgende had huisarrest had gegeven en hij was het er niet mee eens hij heeft zijn raam zo hard dichtgeslagen dat alles in stukken naar bedienden kwam. De knal was zo hard dat de buren politie hebben gebeld. Waardoor veilig thuis is ingeschakeld en wij nu bij een sociaal wijkteam lopen. Ik was eerst opgelucht want ik wil(de) zo graag hulp. En nu kwam het er eindelijk van. Vorige week heb ik een eerste gesprek thuis met het sociaal wijkteam gehad (jeugdcoach en gedragswetenschapper) waar ik naar mijn idee niet de juiste kans heb gehad om een normaal goed gesprek te voeren/ mijn zoon die tegenover mij zat vertelden dingen die in mijn ogen niet waar zijn (zoals als ik al 5 minuten later thuiskom begint mijn moeder al tegen mij te schreeuwen) dit is echt niet waar ik heb nooit moeilijk gedaan over 5 a 10 minuten zelfs niet over een half uur. Ik voel mij niet begrepen door het sociaal wijkteam en ben bang dat ze een verkeerd beeld van mij hebben. Ik kreeg gisteren een telefoon van de jeugdcoach en die deelde met mij dat het wijkteam vrij contact mag opnemen met het school van mijn kind de politie en andere instanties zonder mijn toestemming hiervoor te vragen, mijn vraag is dan kan dat zomaar?) ik heb thuis andere kinderen en ben nu eigenlijk bang dat er van alles gaat gebeuren zonder dat ik daar invloed op zal hebben. Ik heb geen problemen met mijn andere kinderen maar ik ben bang dat ze door alles uit huis geplaatst zullen worden evenals mijn 15 jarige zoon onder mom van dat het niet veilig is omdat mijn zoon agressief kan zijn of omdat zij mij niet capabel vinden als moeder. Ik slaap niet meer ik eet niet meer ik leef niet meer ik ben gewoon heel bang (angstig) ingesteld. Ik hoop dat iemand mij eerlijk advies kan geven:
groetjes een moeder die zich zorgen maakt
tsjor schreef op 02-05-2025 om 09:59:
IMI-X2, ze is niet verlaten, ze heeft zelf de scheiding aangevraagd, gekregen, inclusief het huis en de kinderen (en de alimentatie?).
Oke', dan bedoelde je de kinderen. Dan zou het moeten zijn: ...zodat ze weten dat het normaal en toegestaan is om zich verdrietig, boos, verlaten enz. te voelen als hun moeder hun vader op straat heeft gezet zonder onderkomen en zij hem alleen mogen bellen als ze dat willen.
Terwijl moeder het zo zwaar heeft dat zij haar kinderen zou beletten om zich te uiten: '... of dat ze geen ruimte voelen om hun emoties te uiten omdat ze zien dat jij het al zwaar genoeg hebt.'
Ik ben echt zo allergisch voor deze manier van beeldvorming.
Jullie lijken mijn ex wel, die vindt ook dat ik gekozen heb voor de scheiding aangezien ik de scheiding heb aangevraagd. Dat ik daarin weinig keus had omdat hij me had verlaten maakt dan blijkbaar weinig uit.
Dit spelletje zwarte pieten lijkt me helemaal niet helpend. Vader is vanwege eigen keus niet beschikbaar voor zijn kinderen. Een scheiding, hoe de verantwoordelijkheid ook ligt maakt geen eind aan ouderschap. Gelukkig snapte de andere ouder van mijn kinderen dat wel.
Voor topicstarter: het is fijn dat er onderzoek gedaan wordt, en dat hulpverlening niet alleen afgaan op het verhaal van je zoon. Het klinkt alsof voor je zoon drang en wellicht dwang nodig zijn om te zorgen dat er hulp komt.
Dat betekent helemaal niet dat dat ook naar je andere kinderen ingezet gaat worden, die staan immers gewoon open voor hulp.
tsjor schreef op 02-05-2025 om 10:56:
Ze vragen niet om uithuisplaatsing, maar brengen de situatie van de andere kinderen in beeld als problematisch. Bijvoorbeeld op de opmerking van TO dat het goed gaat met ze: zie de reactie van Roos57: of ze passen zich aan. Of de opmerking van IMI-x:
maar de kinderen kunnen zich wel door hun vader verlaten voelen.
Als de mensen die dadelijk om tafel zitten ook zo gaan redeneren, dan is de situatie van alle kinderen problematisch (door vader verlaten, agressieve drugsdealer in huis, labiele moeder, twee exen communiceren samen niet), en dat kan dan reden zijn om alle kinderen uit huis te plaatsen.
Nou nee, niet als moeder daar al oog voor heeft en het goed gaat met die kinderen.
tsjor schreef op 02-05-2025 om 11:05:
[..]
Oke', dan bedoelde je de kinderen. Dan zou het moeten zijn: ...zodat ze weten dat het normaal en toegestaan is om zich verdrietig, boos, verlaten enz. te voelen als hun moeder hun vader op straat heeft gezet zonder onderkomen en zij hem alleen mogen bellen als ze dat willen.
Terwijl moeder het zo zwaar heeft dat zij haar kinderen zou beletten om zich te uiten: '... of dat ze geen ruimte voelen om hun emoties te uiten omdat ze zien dat jij het al zwaar genoeg hebt.'
Ik ben echt zo allergisch voor deze manier van beeldvorming.
Jij mag er allergisch voor zijn, voor veel brussen van zieke of probleemkinderen en kopp-kinderen is het helaas dagelijkse realiteit. Een realiteit die hun leven lang gevolgen kan hebben. Dus ik ben blij dat TO er aandacht voor heeft.
tsjor schreef op 02-05-2025 om 10:56:
Ze vragen niet om uithuisplaatsing, maar brengen de situatie van de andere kinderen in beeld als problematisch. Bijvoorbeeld op de opmerking van TO dat het goed gaat met ze: zie de reactie van Roos57: of ze passen zich aan. Of de opmerking van IMI-x:
maar de kinderen kunnen zich wel door hun vader verlaten voelen.
Als de mensen die dadelijk om tafel zitten ook zo gaan redeneren, dan is de situatie van alle kinderen problematisch (door vader verlaten, agressieve drugsdealer in huis, labiele moeder, twee exen communiceren samen niet), en dat kan dan reden zijn om alle kinderen uit huis te plaatsen.
Niemand noemt moeder labiel, kinderen worden echt niet uit huis geplaatst omdat ouders slecht communiceren... Dit is angst zaaien, nee vooral geen aandacht vestigen op de andere kinderen , dan ben je ze straks allemaal kwijt.... kijkt niemand meer tv ? ze hebben zelfs een reclame over een buddy die kinderen kunnen bellen als ouders scheiden omdat een "gewone" scheiding ook nog steeds een heftige gebeurtenis is in een kind zijn leven...
Ik ben een keer bij een presentatie geweest waarin de verschillende instanties wilden laten zien hoe goed ze samenwerkten. aan de voorkant werd het verhaal ingebracht van een moeder die niet goed voor haar baby kon zorgen, daarna werd het gesprek gevoerd zoals men dat wilde voeren, vervolgens bleek er nog een meisje van 12 te zijn, hoe dat dan, er is nog een oom die soms in huis komt, wat doet die oom met dat meisje van 12, conclusie, meisje van 12 ook uit huis. Dit was een openbare demonstratie van hoe goed er samengewerkt werd.
Ik hoop dat de instanties zo niet meer werken, alhoewel die ruim 3000 uithuisgeplaatste kinderen van toeslagouders mij niet erg gerust stellen.
Ik wil TO geen angst aanjagen, maar ik probeer te laten zien waar de redeneringen die opgezet worden over de problematiek van de kinderen waarmee op dit moment niets problematisch aan de hand is naartoe leiden, namelijk dat er veel meer problemen zijn. Het probleem van die ene zoon is al groot genoeg.
Echtscheidingen zijn nog steeds de gemakkelijkste oorzaak van eventuele problemen. Ik zag het bij mijn tweede zoon. Hij zat in hete nauw op de basisschool. Echtscheiding als oorzaak. En ja, dat slik je dan maar als ouder, want je weet ook wel dat het geen ideale situatie is. Tot hij nachtmerries kreeg. Toen bleek dat hij op school erg gepest werd, o.a. een incident waar de leerkrachten bij stonden. Ook later in gesprekken met psychologen etc. wilden die graag praten over de scheiding, maar hij vond dat geen probleem, maar over het pesten kon hij niet praten, dat zat hem zo hoog. Met andere woorden: niet elke echtscheiding levert problemen op. Een echtscheiding die goed verloopt (daar zet ik me dan ook vaak voor in) zal weinig tot geen problemen opleveren. Alleen een vechtscheiding die voortduurt levert vaak wel problemen op.
Mijn grootste allergie zit vooral op het in passieve termen spreken over vrouwen/moeders en actieve termen over mannen/vaders. Vader heeft het gezin verlaten. Niet: moeder heeft vader de deur uit gezet. etc. Het zou een onderzoek waard zijn.
Ten tweede: in het begin verbaasde ik me erover dat het grootste probleem verder niet benoemd werd in de reacties, namelijk de zoon met een tas vol drugs en messen. Waarom ga je dan allerlei andere problemen erbij halen, als TO aanvankelijk aangeeft dat er geen problemen zijn met de andere kinderen? En daarop ook insisteren.
Ik snap waar je allergie vandaan komt, maar die redenering is natuurlijk niet standaard. Als in deze situatie naar de dochters gekeken wordt, zullen ze zien dat die het goed doen en dat moeder gezonde aandacht aan ze besteedt.
Ik zal mijn verhaal niet nogmaals uitvoerig uit de doeken doen, maar mijn beide kinderen hebben zeer zware periodes doorgemaakt en in beide gevallen werd er vanuit het ziekenhuis op gehamerd het andere, gezonde kind vooral niet uit het oog te verliezen. Dat gebeurt, het is begrijpelijk, maar kan erg schadelijk zijn. Dat is mijn motivatie om hierop te wijzen.
Ik ga niet dieper in op die drugs en messen omdat TO de politie en jeugdzorg er al bij gehaald heeft. Ik weet niet wat ze nu dan nog meer kan doen. Dus daar zwijg ik over.
tsjor schreef op 02-05-2025 om 12:24:
Mijn grootste allergie zit vooral op het in passieve termen spreken over vrouwen/moeders en actieve termen over mannen/vaders. Vader heeft het gezin verlaten. Niet: moeder heeft vader de deur uit gezet. etc. Het zou een onderzoek waard zijn.
Ten tweede: in het begin verbaasde ik me erover dat het grootste probleem verder niet benoemd werd in de reacties, namelijk de zoon met een tas vol drugs en messen. Waarom ga je dan allerlei andere problemen erbij halen, als TO aanvankelijk aangeeft dat er geen problemen zijn met de andere kinderen? En daarop ook insisteren.
To is daar toch al volop mee bezig ze heeft zelf(s) de politie om advies gevraagd, wat blijf jij hameren zeg.. dat is ook de reden dat de meerdere mensen verder dat stuk laten, profesionals zijn er al mee bezig..
IMI-x2 schreef op 02-05-2025 om 11:31:
[..]
Jij mag er allergisch voor zijn, voor veel brussen van zieke of probleemkinderen en kopp-kinderen is het helaas dagelijkse realiteit. Een realiteit die hun leven lang gevolgen kan hebben. Dus ik ben blij dat TO er aandacht voor heeft.
Zo eens .
In haar eigen verdere stappen gaat ze vooral in op het schoolprobleem.
De reacties waren in eerste instantie in de sfeer van: aandacht besteden aan, vertrouwen geven, omarmen etc. Ik wil de letterlijke woorden wel opzoeken voor de fijnproevers.
Of bedoelen jullie dat de politie maar de boeman moet spelen, de harde confrontatie, de grenzen stellen, terwijl moeder de zachte zorg blijft geven? De politie kan dit niet alleen aan.
tsjor schreef op 02-05-2025 om 15:28:
In haar eigen verdere stappen gaat ze vooral in op het schoolprobleem.
Goh, dat lees ik helemaal nergens. Ze geeft wel antwoord op een forumdeelnemer die het over een ander type opleiding heeft.
