Ik ben zo bang
Beste allen,
Ik hoop hier advies te vinden in het omgaan met mijn zoon van 15. Mijn zoon is altijd een sociaal sterk vrolijke slimme jongen geweest totdat zijn vader en ik gingen scheiden. Hij is verandert naar een jongen die geen zin meer heeft in school. Hij is al blijven zitten en moet volgend jaar naar het mbo 2. Mijn zoon wil niet meer naar school en alles is een strijd. Alles wat ik vraag doet hij het omgekeerde van. Komt zijn kamer niet meer uit wilt niet meer mee eten aan tafel en wat mij vooral zorgen baart is dat hij alle huisregels aan zijn laars lapt. Gaat naar buiten wanneer hij wilt en komt thuis wanneer hij wilt. Zelfs doordeweeks is het weleens 22.30 in de avond en in weekend wel midden in de nacht. Ik maak mij als moeder heel veel zorgen. Hij geeft alleen een grote mond aan mij met veel gescheld en kan heel intimiderend agressief zijn. Maakt thuis heel veel kapot. Ik ben op zoek gegaan naar hulp. Ik heb mijn kind zelf aangemeld bij leerplicht en daar volgt volgende week het eerste gesprek. Ik heb met mijn zoon conflicten gehad een heleboel. Ik heb in zijn tas heel vaak messen, drugs gevonden. (Hierover heb ik een gesprek gevraagd met de politie omdat ik mij zorgen maakte over de hoeveelheid (handel)Zo kwam hij weer eens heel laat van buiten 00.30 waardoor ik hem de volgende had huisarrest had gegeven en hij was het er niet mee eens hij heeft zijn raam zo hard dichtgeslagen dat alles in stukken naar bedienden kwam. De knal was zo hard dat de buren politie hebben gebeld. Waardoor veilig thuis is ingeschakeld en wij nu bij een sociaal wijkteam lopen. Ik was eerst opgelucht want ik wil(de) zo graag hulp. En nu kwam het er eindelijk van. Vorige week heb ik een eerste gesprek thuis met het sociaal wijkteam gehad (jeugdcoach en gedragswetenschapper) waar ik naar mijn idee niet de juiste kans heb gehad om een normaal goed gesprek te voeren/ mijn zoon die tegenover mij zat vertelden dingen die in mijn ogen niet waar zijn (zoals als ik al 5 minuten later thuiskom begint mijn moeder al tegen mij te schreeuwen) dit is echt niet waar ik heb nooit moeilijk gedaan over 5 a 10 minuten zelfs niet over een half uur. Ik voel mij niet begrepen door het sociaal wijkteam en ben bang dat ze een verkeerd beeld van mij hebben. Ik kreeg gisteren een telefoon van de jeugdcoach en die deelde met mij dat het wijkteam vrij contact mag opnemen met het school van mijn kind de politie en andere instanties zonder mijn toestemming hiervoor te vragen, mijn vraag is dan kan dat zomaar?) ik heb thuis andere kinderen en ben nu eigenlijk bang dat er van alles gaat gebeuren zonder dat ik daar invloed op zal hebben. Ik heb geen problemen met mijn andere kinderen maar ik ben bang dat ze door alles uit huis geplaatst zullen worden evenals mijn 15 jarige zoon onder mom van dat het niet veilig is omdat mijn zoon agressief kan zijn of omdat zij mij niet capabel vinden als moeder. Ik slaap niet meer ik eet niet meer ik leef niet meer ik ben gewoon heel bang (angstig) ingesteld. Ik hoop dat iemand mij eerlijk advies kan geven:
groetjes een moeder die zich zorgen maakt
Wat stresskipje zegt, daar sluit ik me bij aan: “Want dat is precies waar het puberbrein behoefte aan heeft. Waardering, ergens bijhoren, ergens goed in zijn, complimenten krijgen”. Eigenlijk heeft ieder brein hier vaak wel behoefte aan.
Het gaat niet om een morele veroordeling en een preek. Als dat zou helpen was het simpel. Het gaat om iets onder ogen zien wat je heel pijnlijk vindt om te zien, maar wat wel nodig is om tot hulp te komen.
Stresskipje geeft een goed inzicht in stappen die je kunt zetten:
- de jongen heeft inzicht in dat het zo niet verder kan. Dat is bij TO nog niet zo, ik vermoed zelfs dat zij zelf dat inzicht nog niet heeft, omdat ze nog bezig is met zijn verdere schoolopleiding; maar daar ligt het probleem niet.
- alle organisaties die je maar kunt bedenken erbij halen: politie, gemeente, jeugdzorg etc. Dat gaat nu ook gebeuren. Dat zijn je maatjes, die gaan je helpen om de situatie op te lossen. Maar dan moet je zelf wel de problematiek helder kunnen weergeven en niet allerlei zijpaden bewandelen die er mogelijk iets mee te maken hebben, maar niet leiden naar een oplossing. Kan zijn dat echtscheiding een van de oorzaken is, maar wat wil je dan, weer gaan trouwen, zoon bij vader? Echtscheiding als oorzaak van problemen is echt een inkoppertje in een leeg doel. Het vergroot eventueel schuldgevoel bij ouders (heb je op dit moment niets aan) en het levert geen oplossing op. Dus: als morgen dat gesprek is, probeer dan vanavond op papier te zetten wat het probleem is. Concentreer je op de tas met drugs en messen.
- een vrijwillige uithuisplaatsing kan, dat is een goede mogelijkheid. Kan ook zonder dat er een OTS is, dus zonder een voogd. Ook een plaatsing in een gesloten inrichting kun je als ouder aanvragen bij de rechter zonder dat er een OTS of een voogd is. Echter, ik vind TO niet sterk in de schoenen staan. Dus de kans is groot dat de zoon haar zodanig kan beïnvloeden (door medelijden of door geweld) dat zij doet wat hij wil. Dan is een OTS beter, omdat dan de voogd de maatregelen moet nemen.
Ik zou me dus niet druk maken over school. Een gewapende drugshandelaar wil je toch niet op een MBO plaatsen? Of op een leer-werktraject in de horeca (ook een echte mogelijkheid)?
Het begint nu dus bij TO met inzicht, wat is het echte probleem; en dan hopelijk ook bij de zoon het inzicht dat het zo niet verder kan.
Dan helder formuleren naar de hulpverlenende instanties wat het probleem is.
En dan zelf bedenken wat je wil, praatsessies, gezinstherapie, vrijwillige uithuisplaatsing, al dan niet gesloten, of toch met een OTS.
Daarna kun je naar de psycholoog gaan, maar als je niets aan de situatie verandert kan de psycholoog alleen maar met je meezuchten dat het toch wel heel erg moeilijk is.
Het verhaal van stresskipje biedt hoop. Er is een uitweg. Maar dan moet je als ouder verantwoordelijkheid nemen voor het onderkennen van het probleem en het zoeken naar een goede oplossing.
wat betekend TO?
Topic opener. Jij dus 
Moeder3q schreef op 01-05-2025 om 18:15:
wat betekend TO?
Topic oprichter, in dit geval jij.
klopt het dat verschillende instanties zonder mijn toestemming gegevens met elkaar mogen delen? In dit geval wijkteam met school politie leerplicht etc? Mogen ze beslissingen nemen zonder overleg met ouders ?
