Ik hoor mezelf zoveel mopperen
Getsie, ik ben m'n relaxte zelf even kwijt... ondanks dat ik net voor de tweede keer het hilarische en herkenbare boek 'help ik heb een puber' heb gelezen. Ik twijfelde of ik dit topic hier moest plaatsen of onder psyche.
Ik hoor mezelf al een paar dagen flink mopperen tegen mijn pubers. Pfff, ik vind het genant te zeggen maar ik erger me aan van alles, ook al heb ik mijn verwachtingen echt al flink bijgesteld (1 met autisme, 1 met adhd, het gaat hier vaak al een tikkeltje anders...).
Het meest irritante vind ik het gehang binnen. Na school is het gamen, tiktok, youtube, whatever. Het liefst tot het eten en daarna weer verder. En o wat zijn ze dan vrolijk en blij. Af en toe wordt er wat huiswerk gemaakt, maar verder dus niks anders. Ja, mijn kasten leegvreten en flink zuchten tijdens het avondeten. Het is nazomer! Ga lekker naar buiten! Zwemmen! Hangen op de hoek van de straat! Whatever... onderneem iets. Mijn jongste klaart daar echt van op, afspreken met vrienden, raakt ie lekker z'n energie kwijt. Maar hij heeft 'geen zin, laat me met rust'. Gelukkig heeft hij nog wel een sport. En hij is gewoon vrolijk verder. Behalve als ik 'weer zit te zeuren'.
Voor komend weekend heb ik al van alles voorgesteld met water, maar bij alles is het 'geen zin'. Vast een nieuwe fase in de puberteit? Vooral bij m'n jongste (13) vind ik het opvallend. En het erge vind ik dus dat ik zo -vooral op hem- loop te mopperen. En dingen roep als; doe niet zo verslaafd, ga eens nar buiten, doe wat. Kortom, reuzegezellig hier. Not.
Dus. Nu ze zich allebei weer op hun kamer hebben verschanst en ik een koffietje drink in de tuin; wie haalt mij uit de moppermodus? En zegt dat alles heus wel goed komt? En dat dwingen toch geen zin heeft?
MarvelousM schreef op 08-09-2023 om 13:00:
Wie is hier nou de snackbar?
Jij bent de ouder, dus jij maakt de regels. Een beetje respect voor regels en autoriteit bijbrengen zou zo geweldig zijn. Zichzelf even lekker in alle vrijheid ontplooien doen ze maar als ze op kamers gaan (hoezo moeten al die jongvolwassenen meteen een eigen huis?!?!). Hebben ze gelijk een reden om het huis uit te gaan.
Ouders willen echt te veel vrienden met hun kinderen zijn, ipv ze op te voeden. Klinkt alsof ze ook gewoon tijd te veel hebben. Nog wat hobby's / sporten / bijbaantjes erbij wellicht.
En nee, ik heb geen kinderen maar ik ben zelf natuurlijk wel een puber geweest en wij wisten thuis echt wel wie de baas was. En als je kamer een teringzooi was dan was het idd 'ongezellig' tot het weer opgeruimd was.
Nee, dat blijkt.
MarvelousM schreef op 08-09-2023 om 13:00:
Wie is hier nou de snackbar?
Jij bent de ouder, dus jij maakt de regels. Een beetje respect voor regels en autoriteit bijbrengen zou zo geweldig zijn. Zichzelf even lekker in alle vrijheid ontplooien doen ze maar als ze op kamers gaan (hoezo moeten al die jongvolwassenen meteen een eigen huis?!?!). Hebben ze gelijk een reden om het huis uit te gaan.
Ouders willen echt te veel vrienden met hun kinderen zijn, ipv ze op te voeden. Klinkt alsof ze ook gewoon tijd te veel hebben. Nog wat hobby's / sporten / bijbaantjes erbij wellicht.
En nee, ik heb geen kinderen maar ik ben zelf natuurlijk wel een puber geweest en wij wisten thuis echt wel wie de baas was. En als je kamer een teringzooi was dan was het idd 'ongezellig' tot het weer opgeruimd was.
Kinderen zijn geen honden die je af kunt richten.
Oprechte vraag: hoe vaak was het bij jou thuis ‘ongezellig’? En heb je fijne herinneringen aan je ouders? Of was je vooral bang voor die ongezelligheid?
Mooi hè dit topic, de beste stuurlui staan aan wal!😂
Het is hier wel een beetje de tendens dat alles soft en leuk moet. Andere stijlen verdienen ook respect. Ook mensen zonder pubers kunnen hierover hun mening vormen. Mijn kind is nog geen puber maar ik weet wel wie de regels maakt nu en straks.
Moederkareltje schreef op 08-09-2023 om 14:26:
Het is hier wel een beetje de tendens dat alles soft en leuk moet. Andere stijlen verdienen ook respect. Ook mensen zonder pubers kunnen hierover hun mening vormen. Mijn kind is nog geen puber maar ik weet wel wie de regels maakt nu en straks.
Je mening vormen kan en mag natuurlijk altijd!
Maar uit jouw vorige post blijkt zó duidelijk dat je je wijsheden nog niet in de praktijk hebt geoefend. Geeft natuurlijk niet, maar enige bescheidenheid zou je sieren.
Moederkareltje schreef op 08-09-2023 om 14:26:
Het is hier wel een beetje de tendens dat alles soft en leuk moet. Andere stijlen verdienen ook respect. Ook mensen zonder pubers kunnen hierover hun mening vormen. Mijn kind is nog geen puber maar ik weet wel wie de regels maakt nu en straks.
Soft en leuk? Alleen omdat je je kind de rust gunt die het nodig heeft? Geloof mij: regels zijn er daarnaast natuurlijk nog genoeg. Vindt hij ook prima. Het is mijn kind, niet mijn vriendje.
Mischa83 schreef op 08-09-2023 om 14:34:
[..]
Je mening vormen kan en mag natuurlijk altijd!
Maar uit jouw vorige post blijkt zó duidelijk dat je je wijsheden nog niet in de praktijk hebt geoefend. Geeft natuurlijk niet, maar enige bescheidenheid zou je sieren.
Ik heb lesgegeven aan klassen vol pubers dus een van mezelf zou niet zo wereldschokkend zijn.
Moederkareltje schreef op 08-09-2023 om 14:46:
[..]
Ik heb lesgegeven aan klassen vol pubers dus een van mezelf zou niet zo wereldschokkend zijn.
Dat is een zeer bekende en wijd verbreide misvatting, dat als je professioneel werkt met een bepaalde doelgroep, je dat ook privé wel zal kunnen handelen. De praktijk blijkt zeer vaak enorm tegen te vallen.
Ik denk dat je meegroeit met je kinderen. In de voorgaande 12 - 14 jaar heb je al kunnen uitproberen wat werkt bij jou en je kind. Dat is de basis die je ingaat bij de pubertijd. En dan kan kind meer of minder dingen doen en zal je er op moeten anticiperen.
Ik heb mijn kinderen nog nooit naar hun kamer gestuurd, dat zal ik vast ook niet doen als ze in de puberteit komen.
Het is makkelijk praten als je helemaal geen basis hebt maar algemene tips gaat geven. Sec gezien zal dat misschien wel kunnen, maar dat gaat voorbij aan de basis die al is gevormd.
In een klas met pubers werkt dat dan misschien juist weer wel omdat je daar nog een basis moet leggen.
Ik snap eerlijk gezegd niet zo dat de discussie gaat over op kamers wonen, huizen kopen, woningnood etc. De jongste is dertien, welke dertienjarige woont er nu op zichzelf?
Verder zijn kinderen inderdaad niet je vriendjes, maar je kunt wel samen proberen om het gezellig te houden thuis. Aanspreken op gedrag moet zeker kunnen, maar je hoeft je ook niet aan letterlijk alles te ergeren als ouder. Ik vind mezelf heel vermoeiend in zo'n bui en ook geen fijne versie van mezelf. Sure, het gebeurt soms, bij mijn kind net zo goed. Maar die vindt zichzelf ook niet gezellig als ze zo chagrijnig doet.
Overigens is thuis en op school of sport wel degelijk anders. Sowieso zijn je leerlingen niet van jezelf, die heb je een paar uurtjes per week met het doel ze een en ander bij te brengen op een specifiek vlak. Ouderschap is veel breder, maar minder formeel.
Een docent kan een volledig telefoonverbod tijdens de les handhaven. Thuis kan dat niet. Dus dan moet je het hebben over wanneer wel en wanneer niet en over balans tussen verschillende activiteiten.
MamaE schreef op 08-09-2023 om 15:52:
Ik snap eerlijk gezegd niet zo dat de discussie gaat over op kamers wonen, huizen kopen, woningnood etc. De jongste is dertien, welke dertienjarige woont er nu op zichzelf?
Verder zijn kinderen inderdaad niet je vriendjes, maar je kunt wel samen proberen om het gezellig te houden thuis. Aanspreken op gedrag moet zeker kunnen, maar je hoeft je ook niet aan letterlijk alles te ergeren als ouder. Ik vind mezelf heel vermoeiend in zo'n bui en ook geen fijne versie van mezelf. Sure, het gebeurt soms, bij mijn kind net zo goed. Maar die vindt zichzelf ook niet gezellig als ze zo chagrijnig doet.
Overigens is thuis en op school of sport wel degelijk anders. Sowieso zijn je leerlingen niet van jezelf, die heb je een paar uurtjes per week met het doel ze een en ander bij te brengen op een specifiek vlak. Ouderschap is veel breder, maar minder formeel.
Een docent kan een volledig telefoonverbod tijdens de les handhaven. Thuis kan dat niet. Dus dan moet je het hebben over wanneer wel en wanneer niet en over balans tussen verschillende activiteiten.
En bij het ‘aanspreken’ gaat het nog wel eens mis; daar zitten nog minstens drie stappen vóór. Heb ik nog een leuke cirkel bij, voor de liefhebber, de aanspreekcirkel (random internetafbeelding):
ToetieToover schreef op 08-09-2023 om 16:05:
[..]
En bij het ‘aanspreken’ gaat het nog wel eens mis; daar zitten nog minstens drie stappen vóór. Heb ik nog een leuke cirkel bij, voor de liefhebber, de aanspreekcirkel (random internetafbeelding):
Dat klinkt logisch. Je kind moet immers wel eerst weten dat bepaald gedrag niet gewenst is. En als het zelf kan meedenken over wel gewenst gedrag lukt het misschien ook beter om zich daar aan te commiteren.
MamaE schreef op 08-09-2023 om 16:09:
[..]
Dat klinkt logisch. Je kind moet immers wel eerst weten dat bepaald gedrag niet gewenst is. En als het zelf kan meedenken over wel gewenst gedrag lukt het misschien ook beter om zich daar aan te commiteren.
Met pubers werkt dat ook twee kanten op. Zij hebben ook last van jou, dus andersom moet je er ook tegen kunnen dat je aangesproken wordt. En pubers hebben zo hun fasen, ja echt, en dat vond ik hier in huis wel erg herkenbaar. Veel dingen veranderen vanzelf en als je dat eenmaal ziet heb je nog minder puf om er veel energie in te steken.
Ik snap nooit de mensen die hun kinderen perse willen opvoeden alsof ze een soort drill sergeant zijn, je wil je huwelijk toch ook niet als een zakelijk compagnonschap benaderen. Thuis is voor iedereen thuis, daar ben je vrij en dan mag er best even niet opgevoed worden. Leef je kinderen voor hoe je wil dat ze worden, en dan pikken ze dat vanzelf op. Of niet, en dan heeft alle opvoeden ook weinig zin.
Ik vind al die “harde aanpak” juist ongelooflijk gemakzuchtig. Je hoeft dan immers niet naar je kind te kijken, niet aan zelfreflectie te doen, niks aan te passen, niks te leren of uit te zoeken of na te vragen, alleen maar voor iedereen hetzelfde stramien en niet over nadenken. Alsof je alleen schoenen maat 37 produceert en daar ieders voet gewoon in perst. “Ze doen het er maar mee”. Leuk als je op de markt staat waar klanten een andere kraam kunnen zoeken. Wreed als het om kinderen gaat die die ruimte niet hebben.
Je gaat je dan toch afvragen wat voor opvoeding zulke mensen gehad hebben, als het ze heeft laten opgroeien tot mensen zonder enige empathie, zelfreflectie en humor.
ToetieToover schreef op 08-09-2023 om 13:46:
[..]
Nee, dat blijkt.
AnnaPollewop schreef op 08-09-2023 om 16:40:
[..]
Met pubers werkt dat ook twee kanten op. Zij hebben ook last van jou, dus andersom moet je er ook tegen kunnen dat je aangesproken wordt. En pubers hebben zo hun fasen, ja echt, en dat vond ik hier in huis wel erg herkenbaar. Veel dingen veranderen vanzelf en als je dat eenmaal ziet heb je nog minder puf om er veel energie in te steken.
Ik snap nooit de mensen die hun kinderen perse willen opvoeden alsof ze een soort drill sergeant zijn, je wil je huwelijk toch ook niet als een zakelijk compagnonschap benaderen. Thuis is voor iedereen thuis, daar ben je vrij en dan mag er best even niet opgevoed worden. Leef je kinderen voor hoe je wil dat ze worden, en dan pikken ze dat vanzelf op. Of niet, en dan heeft alle opvoeden ook weinig zin.Ik vind al die “harde aanpak” juist ongelooflijk gemakzuchtig. Je hoeft dan immers niet naar je kind te kijken, niet aan zelfreflectie te doen, niks aan te passen, niks te leren of uit te zoeken of na te vragen, alleen maar voor iedereen hetzelfde stramien en niet over nadenken. Alsof je alleen schoenen maat 37 produceert en daar ieders voet gewoon in perst. “Ze doen het er maar mee”. Leuk als je op de markt staat waar klanten een andere kraam kunnen zoeken. Wreed als het om kinderen gaat die die ruimte niet hebben.
Je gaat je dan toch afvragen wat voor opvoeding zulke mensen gehad hebben, als het ze heeft laten opgroeien tot mensen zonder enige empathie, zelfreflectie en humor.
Mooi gezegd, helemaal eens.
