Ik kan mijn puber niet meer uitstaan

Inderdaad

pubers verliezen bepaalde vaardigheden, dat is echt zo. Verdiep je eens in het puberbrein. Sommige dingen kunnen ze echt niet.

http://www.anababa.nl/ontwikkeling/puber/puberbrein

"Chaos in het hoofd van je puber

Tijdens deze periode van reorganisatie van de hersenen is het onrustig in het hoofd van je puber. Soms is het zelfs regelrechte chaos. Dat verklaart waarom je kind last kan hebben van stemmingswisselingen in de puberteit.
Gevolgen voor het gedrag van je kind

Tijdens de adolescentie zijn de hersenen van je kind dus hard bezig om volwassen te worden. Dat heeft invloed op het gedrag van je kind, op verschillende terreinen. Veel van het typische pubergedrag is te verklaren vanuit de ontwikkeling die op dat moment in de hersenen aan de gang is.
Wisselwerking met hormonen

Alle lichamelijke veranderingen in de puberteit en adolescentie worden aangestuurd door het geslachtshormoon GnRH (Gonadotropine Releasing Hormone). Niet alleen de veranderingen die je aan de buitenkant kunt zien (zoals de vorming van borsten of baardhaar) maar ook de veranderingen in de hersenen. Er vindt een belangrijke wisselwerking plaats tussen hersenfuncties en hormoonhuishouding: deze twee kunnen niet zonder elkaar. Die wisselwerking zorgt vaak voor het typische pubergedrag.
Typisch pubergedrag

Typisch pubergedrag dat goed te verklaren is vanuit de ontwikkeling van de hersenen in de adolescentie is bijvoorbeeld:

Je kind heeft weinig controle over zijn gedrag en kan niet goed plannen.
Hij heeft last van sterk wisselende emoties en kan risico’s niet goed inschatten.
Ze gaat laat naar bed en heeft ’s ochtends moeite met opstaan."

Lees eens Het puberende brein, van Eveline Crone. Heel interessant, en het maakt alles veel makkelijker te verdragen.

SanneV

Ja klopt

Pippa

Ik herken het niet. Maar ik heb dan blijkbaar geen spullen die dochter interessant vindt. Het enige dat ze weleens gebruikt is mijn fohn, maar die blijft gelukkig netjes op zijn plek liggen.
Wat dochter van 16 momenteel wel erg doet is dingen die ik haar had opgedragen niet nakomen. Tot twee keer toe deze week zou ze haar broertje ergens mee helpen en heeft ze dat niet gedaan. En dan praat ze zich eronder uit door te zeggen dat hij vond dat hij het wel zelf kon. Grrrrr, kan ik dan weer zo boos om worden. De tweede preek moet ze nog krijgen trouwens, want dat voorval was vandaag toen ik niet thuis was en daarna had dochter een aantal vrienden over de vloer dus dan ga ik haar niet aanspreken. Maar dat komt zeker nog.
En nog zo'n irritante gewoonte is eindeloos geld vragen. Terwijl ze zelf ook werkt dus verdient. Meestal kleine bedragen voor extra data of een OV-reis. Ze belooft dan het terug te betalen. Maar gisteren zei ze dat ze een nieuwe telefoon wilde kopen van 325 euro. En wilde ze graag dat ik de helft betaalde. Nou, dacht het niet dus.

Opdragen

Ik ben er bij mijn oudste op een gegeven moment mee opgehouden haar dingen op te dragen. Bespaart de frustratie als het niet gebeurd is. Ze had ook haar handen vol aan school en haar eigen zaken op orde houden. Sowieso zijn beide kinderen niet zo van het opvolgen van commando's (sommigen zeggen dat ze dat van mij hebben, maar die kennen hun vader niet haha).
Achteraf, maar ook nu ik er met jongste middenin zit, vraag ik me af of ik niet de harde lijn had moeten trekken. Niet dat dat in me zit, maar kennelijk werkt het bij sommige kinderen. Of niet, en die ouders blijven zich ergeren over kinderen die niet doen wat ze zeggen. Ze maken hier ook geen afspraken waar ze niet achter staan. Jongste antwoordt als ze geen zin heeft dat ze het misschien doet, of niet. Dan weet ik wel dat de kans klein is dat het gebeurt. Wel lekker duidelijk.
Spullen van mij pakken doen ze niet, wij zijn wel van de mijn en dijn en ik heb geen spullen die ze graag zouden willen (afgezien van mijn iPad maar die is meer gezinsbezit, en ik mag het laatst). Wel maken ze het eten op, en zijn het luxepoppetjes die de zalm en avocado voor het avondeten als lunch eten. Of een doosje marsepein van de bakker, en er dan heel lief eentje voor mij overlaten.

Hier pakt dochter

wel alles van mij, maar ik vind het oké. Ik hecht niet zo aan mijn spullen en ze mag alles lenen, wel graag vragen, meestal gaat dat goed.

@Kaaskopje

Een aantal regels hier in huis:

* Geen telefoon tijdens het eten
* Geen telefoon mee naar boven doordeweeks (als ze naar bed gaat)
* Als je de keuken of badkamer of toilet hebt gebruikt, laat je deze (enigszins) netjes achter.
* 's avonds als je naar bed gaat neem je je spullen (lees; rondslingerende kledingstukken en aanverwante artikelen) mee naar boven.

Verder als taakje 's morgen de vaatwasser even uitruimen samen met broertje.

Het lijkt mij wel mee te vallen, toch?

Mirreke

Thanks, die ga ik eens rustig doorlezen!

Gezamelijke spullen

Ha, die ken ik hier ook.

Elke avond op zoek naar mijn oog make up remover. Zou erg handig zijn als dochterlief die ook gewoon in de badkamer gebruikt, dan blijft ie tenminste op zn plek en hoef ik niet elke avond op jacht. Of als ze even doorgeven als ze het laatste van iets pakken

Allerlei haarproducten verdwijnen hier ook altijd in de Birma driehoek.....

Alles van mij pakken

Nee dat herken ik niet, op deodorant na. Dat is soms opeens verdwenen en daar kan ik dan echt nijdig om worden. Ze mogen best mijn deodorant gebruiken, maar laat het wel op zijn plek staan!

Kleding is hier nooit uitwisselbaar. Ik ben groter (in lengte en breedte) dan beide dochters en de dochters onderling zijn ook totaal anders van bouw. Daar zit zo'n 9 centimeter en 22 kilo tussen. De jongste is kleiner en zeer tenger.

hier

Mijn oudste dochter was echt een hele heftige puber en ook gedurende lange tijd. Ze begon al vroeg.
Ik heb altijd me voorgehouden dat pubers zich afzetten tegen hun ouders om zich zo los te maken. Hoe veiliger ze zich voelen, de harder zetten ze zich af. Ik heb mij altijd voorgehouden, als ze zich als draak gedroeg, dat ze zich prima bij mij voelde, dat ze zich daardoor bepaalde dingen durfde te veroorloven.
Het tweede is dat ik mij over bepaalde zaken best wel druk maakte en andere liep lopen. Bijvoorbeeld zaken waarbij haar veiligheid in het geding was of dingen waar ze later spijt van zou krijgen, daar heb ik me voor ingezet. Bijvoorbeeld geen oren stretchen (je weet wel, van die grote dingen in de lellen), piercings in het gezicht en tattoos zolang ze onder mijn dak leefde want dat geeft gaten, littekens en spijt. Wel mochten groen/paars/wit haar in wild kapsel en extravagante kleding (was ook een beetje haar schild, dan kijken anderen naar uiterlijkheden en niet naar persoonlijke dingen) want dat kan weer weg.
Ten derde probeerde ik dingen met humor op te lossen. Bijvoorbeeld als ze zei dat ik zeurde dan zei ik iets als dat dat de liefhebberij van een moeder is, tegen haar kinderen zeuren. Daar kon ze dan meestal wel om lachen. En soms begon ik de jeugd van tegenwoordig te neurien (je bent een sjembek wat seurt) en dat brak het ijs ook wel. Haar vader paste vooral deze methode toe maar tegen hem heeft ze lang niet zo klierig lopen doen.
Ik heb veel op eieren gelopen en er is een groot beroep gedaan op mijn geduld en creativiteit maar we zijn er doorheen gekomen.
Ze is al weer een paar jaar uit de puberteit, ze is nog niet de gemakkelijkste maar ze is altijd wel heel blij en enthousiast als ze een weekendje thuis komt. Dus thuis kan ze inmiddels wel erg waarderen.

Regels

Ik zou er de zenuwen van krijgen van die regels, dat is een stuk strenger dan ik voor mezelf ben.

Geen telefoon bij het naar bed gaan, ok. Maar ik ben regelmatig moe of druk en dan ga ik echt niet direct de keuken of badkamer opruimen. Spullen mee naar boven of beneden? Één keer per week maken we ons een uurtje boos en alles ligt weer op z'n plek.

maar of het streng of niet is, daar kan je van mening over verschillen, maar ik lees in jouw post wel een sterke 'dit is toch wel het minste, dit is toch wel normaal' die mij sterk normerend in de oren klinkt en niet van samen overleggen. Daar was ik als puber een vreselijke draak van geworden.

Beetje humor, beetje overleg, beetje begrip?

wat als je er wel last van hebt?

Poeh. Over het algemeen is mijn puber best lief, maar de laatste weken is het hommeles. We staan vooral te kijven tegen elkaar als het om iets gaat waarvan ik niet kan zorgen dat puber er zelf last van heeft.

Iets als kleren in de wasmand gooien maak ik geen strijd over. Eigen verantwoordelijkheid dat iets op tijd gewassen wordt. En ik was niet gelijk als het in de wasmand ligt, maar het gaat mee in de eerstvolgende ronde. Kamer opruimen ook niet, puber leeft in zooi, ik niet.

Maar dan, als ik eens iets verbied en puber staat vervolgens in mijn gezicht te schreeuwen. Hoe zou ik daar nou mee om moeten gaan? Als het gaat om uitgaan draai ik me om en zeg ik dat we later wel praten. Daar heb ik verder geen last van. Maar als het gaat om het gebruik van iets wat ik niet wil (etenswaren die ik nog nodig heb bijv), en ik krijg zo'n grote bek terwijl het eten gewoon gepakt wordt... pfffff. Punthoofd.

Alternatief

@madeliefste, kan je de situatie omzeilen door een alternatief aan te bieden zodat ze van de etenswaren, die je nog nodig hebt, afblijven.
Hier pakt men snel een pakje crackers of rijstwafels en blijven ze zo van de kliekjes af.
Maar als ze wel een kliekje willen, overleggen ze dit met mij. Soms kan het en soms niet.
Kliekjes die opgegeten mogen worden als snack, plaats ik op plank A, de anderen op plank B.

Natuurlijk hoor ik ook wel eens een grote mond, maar dan in strekking tot cijfers en huiswerk. Ik geloof dat de aanpak hier boven wat etenswaren betreft, werkt.

Flanagan

Wel een goede tip Flanagan. Een aparte plaats voor wat ze wel mogen pakken.

Het ging nu overigens over iets dat puber wilde als alternatief voor brood en dat vond ik niet goed, want andere had ik nog nodig en brood was er genoeg. Ik kreeg een enorm grote mond en ik was net uit bed, dus ruzie. En puber wilde het alternatief dus gewoon pakken hoewel ik het verbood, maar droop uiteindelijk af.

Een dag (of een paar uurtjes later) kan ik het wel weer in perspectief zien, toch gewoon zoeken hoever ze kunnen gaan, denk ik dan. En soms schieten ze daarbij een beetje uit. Gisteren kreeg ik gelukkig later nog wel verontschuldigingen.

Nu heb ik nog een pre-puber en die zal niet afdruipen vermoed ik. Vraag me af wat ik dan zal doen. Want als het verboden goed al in handen van puber is, en het wordt ook gewoon verbruikt, dan is het weg. Ik denk dat ik dan maar uitga van redelijkheid (die er vast ook wel is) en aangeef dat puber zelf een nieuwe voorraad mag halen, en betalen.

Maar irritant en vermoeiend is het wel.

Egocentrisch kutkind

De hemel zij dank voor dit soort bekentenissen. Soms denk je dat je de enige bent die aan tieners zit te sjorren om ze een kamer uit of in te werken of die pedagogisch onverantwoord een uitlating over het kind doet ipv over het gedrag.
En inderdaad, schaamte achteraf, en sorry zeggen. Tot zover het voorleven. Het lukt gewoon niet altijd 365 dagen per jaar

Snaaien

Nou, ik weet niet in welke post je dat zag staan, A zorac, maar ik zou dat nou net weer niet zeggen tegen mijn kind.
Hier kwam gisteravond dochter om 23.30 u thuis. Veel te laat natuurlijk, maar ze moest met iemand een opdracht voor school afmaken. Daar zei ik dus maar niets over. Vervolgens dook ze nog wel even de koelkast in. Ik vond het nodig daar wel wat van te zeggen, want tegenwoordig is dat dagelijks zo. Als ze thuis komt heeft ze honger, dus moet er gegeten worden, ook als over een kwartier het eten op tafel staat. Ik zei dus dat ze niet mocht snaaien maar naar boven moest vertrekken. Vervolgens zei dochter: dus je vind me te dik? Ik zei dat ik wilde dat ze ging slapen, want dat ze anders de volgende dag haar bed niet uit zou komen, want ze moest het eerste uur op school zijn. Dochter verdween boos naar boven, nog schreeuwend dat ik haar een obesitas-kind noemde. Man en ik keken elkaar verbaasd aan....
Op tijd komen en erover liegen is hier momenteel ook een probleem. Van het weekend was dochter opeens een nacht niet thuis gekomen, maar ergens blijven slapen. Ik dacht haar gehoord te hebben 's nachts, maar was blijkbaar niet zo. Toen ik haar de volgende ochtend appte, kreeg ik later van haar terug dat ze ergens in slaap was gevallen. Later betrapte ik haar toen ze uit haar tas een slaapshort haalde en ook een tandenborstel miste. Ze was dus wel degelijk van plan geweest om ergens te gaan logeren. Toen kreeg ze toch echt voor die avond huisarrest, want logeren prima, maar wel even melden en zeker niet erover lopen liegen.