Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
tsjor schreef op 21-01-2023 om 10:47:
[..]
Dat kan, een goede treffen. Maar als dat niet zo is kom je niet zomaar van een gezinsvoogd af. De gezinsvoogd moet dadelijk toestemming geven voor een en ander, bijvoorbeeld opname, school, bepaalde behandeling of bezoek aan ouders thuis. Tot 18 jaar, daarna stoppen ze, maar dan heb je als ouder ook niets meer te zeggen. Het is inderdaad vooral een waarschuwing.
Bovendien blijf ik het principieel vreemd vinden dat OTS en UHP nu hiervoor gebruikt gaan worden, dus om wachtlijsten te omzeilen. Gezinsvoogden hebben het al moeilijk genoeg, gezien de duizenden kinderen die mishandeld en verwaarloosd worden waar ze geen tijd voor hebben, volgens de beroepsgroep zelf.
Tsjor
Het is volkomen absurd om een capaciteitsprobleem op te lossen door nog meer capaciteit te vragen. Je hoeft de analyse maar één piepklein stapje verder te voeren om te beseffen dat je het probleem daarmee gaat vergroten in plaats van verkleinen. Maar die denkfout ligt niet toevallig wel naadloos in het verlengde van het narratief wat er sinds de decentralisatie in de jeugdzorg is, namelijk dat je problemen vooral moet 'normaliseren'. Wat ze dus doen (wat bij ons in ieder geval gedaan is) is héél lang (tweeënhalf jaar!) tegenhouden dat de GGZ wordt ingeschakeld (Er is letterlijk door de gemeente gezegd: "Dat gaan we pas doen als kind bijvoorbeeld niet meer uit bed komt, niet meer eet of suïcidaal wordt") en al die tijd volhouden dat het met twee uurtjes begeleiding in de week door een generalist moet worden opgelost. En als ze dan eindelijk toestemming geven voor GGZ ben je driekwart jaar verder voordat je door de wachtlijst en de intake heen bent. Die hebben dan 'tijd nodig' die er niet meer is omdat de problematiek inmiddels dramatisch is verergerd. En dan blijk je bij een therapieweigeraar/-dwarsligger dus ineens een OTS nodig te hebben om door te kunnen pakken. Mijn verwachting is dat wij daar ook op afstevenen.
Ik heb vorig voorjaar zelf Veilig Thuis eens gebeld omdat mijn zoon agressief was (is) en geweld gebruikte tegen mij en tegen zijn zus. Ze verwezen me naar de gemeente. Ik zei: "Die zijn hier herhaaldelijk van op de hoogte gesteld en zeggen dat ze geen passende hulp weten." Ik kreeg als antwoord: "Wat vervelend voor u mevrouw, maar wij komen pas in beeld als de ouders niet meewerken." Kennelijk was het toen al zo dat er dan een situatie gecreëerd moet worden dan ouders op papier niet zouden meewerken om iets te kunnen bieden wat de gemeente zegt niet te kunnen. VT beweerde trouwens dat ze het wel kunnen maar degene die ik aan de telefoon had wilde geen concrete mogelijkheden noemen waar ik naar kon vragen.
Er wordt dus een harde knip gecreëerd: problemen zijn niet zo erg en er wordt gepapt en natgehouden, tot ze na verloop van tijd onhanteerbaar zijn, en dan word je als ouders en kinderen met één zwieper over alle grenzen van normaliteit heen gekatapulteerd. En hoe vaak je hier ook op wijst, hoe vaak je ook zegt dat het helemaal verkeerd gaat, dit is hoe het systeem is ingeregeld. En zo'n uitspraak van Weerwind laat zien dat ze nog altijd niet 'ten halve (?) zijn gekeerd'. Ze zitten gewoon nog steeds op dezelfde route, met dezelfde politieke illusies. Ik vind het als ouder gekmakend. Je staat erbij, kijkt ernaar en denkt: zijn die mensen nou helemaal doorgedraaid? Verwachten ze écht van mij dat ik hier in geloof, hier vertrouwen in heb? Die hulpverleners moeten ergens weten hoe verknipt het is maar ze geven het tegelijkertijd ook niet echt toe aan mij als ouder. Ze blijven toch loyaal aan het systeem, wijzen ijzerenheinig op de grenzen van hun mandaat, en doen steeds een beroep op mijn begrip, mijn vertrouwen, mijn geduld en ze dringen er keer op keer op keer op aan om te blijven dragen wat niet te dragen is terwijl mijn kind steeds verder ontspoort en daar niet op wordt ingegrepen. Ik denk dat de jeugdzorg ook als 'affaire' en als parlementaire enquête zal eindigen. Er is al ontzettend veel schade aangericht bij kinderen, in gezinnen. En er wordt door onderzoekers aan de bel getrokken maar dan wel op een deelgebied (Bijv. https://nos.nl/nieuwsuur/artikel/2443652-onderzoek-overheid-faalt-bij-uithuisplaatsing-kinderen-minister-moet-direct-ingrijpen). Daardoor gaat Weerwind dan ineens en de jeugdbescherming lostrekken van de rest van de jeugdzorg terwijl dat systemisch natuurlijk niet kan. Ik vind het allemaal oneindig triest en mijn kind en ik leven zelf met de gevolgen. En ondertussen ben je er helemaal afhankelijk van want er is geen alternatief als je kind zo diep zit. Je moet dus ook nog tot op zeer grote hoogte het spelletje blijven meespelen en hopen en bidden dat er ergens een keer toch een opening komt waardoor je kind toch geholpen gaat worden. En desnoods dus dan maar akkoord gaan met een OTS, als je met je rug tegen de muur staat. Ik zou daar inmiddels direct voor tekenen als ze mijn kind dan een plek gaven zoals ze die nu voor Ciska's dochter op het oog hebben. Want je moet allang blij zijn dat ze überhaupt met iets passends komen. Je als ouder verzetten tegen een systemische randvoorwaarde daarvoor is (zelf)destructief. Zo ver is dit systeem kapot.
Uit mijn eigen ervaring zou ik zeggen dat het belangrijkste het gevoel is dat jij naar de hulpverleners hebt Ciska, als je het gevoel hebt dat ze naar jullie luisteren en ze kunnen beargumenteren hoe en wat dan zit het vaak goed. Hulpverleners die achter je rug om kletsen en niet luisteren zijn een complete no go, maar daar lijkt het niet op.
OTS en UHP zijn in dit verhaal ook niet alleen voor dochter maar ook ouders, het is nu heel heftig geworden, ouders zijn ook maar mensen. Ik denk ook dat hulpverleners willen voorkomen dat ze opeens thuis komt te zitten door wachttijden en te weinig plekken. En hoe perfect je als ouder bent, deze situatie thuis hebben is niet houdbaar 24/7.
Ik hoop voor jou Ciska dat deze situatie in een wat rustiger vaarwater komt. Vergeet niet om ook jezelf tijd en liefde te geven! Lekker wandelen, koken, schilderen noem maar op kan je hoofd even leeg maken, en zorgt er ook voor dat wanneer het nodig is je 100% scherpte hebt. Ik vind het persoonlijk erg knap hoe jij geïnformeerde keuzes probeert te maken en jouw doorzettingsvormogen is erg krachtig, dus twijfel niet aan jezelf!
Ciska en Omnik
Ook voor jou Omnik
De machteloosheid spat er van af en is herkenbaar.
Ciska, in de persoonlijke situatie hoop ik echt dat alles goed gaat en die kans is er ook wel degelijk, gelukkig. Mijn opmerkingen gaan vooral over de politieke constellatie waarin jij nu verzeild bent geraakt, maar dat hoeft jou persoonlijk niet te raken.
Ik denk niet dat OTS/UHP nu komt vanwege de mogelijkheid een gedwongen plaatsing tot 18 jaar te laten doorlopen. Een gedwongen plaatsing in het psychiatrische kader kan zelfs bij volwassenen (wel na nieuwe aanvraag etc toestemming van de rechter) en OTS/UHP houdt echt op met 18 jaar, dus het is eerder het tegenovergestelde.
Het kan zijn dat het te maken heeft met bestuurlijke grenzen: gaat het de gemeente aan (GGZ, behandelingen, plaatsing) of landelijk (een OTS/UHP wordt nog altijd door een rechter uitgesproken en is dus een landelijke maatregel). Misschien zitten daar ook nog andere financiële stromen achter, maar dat weet ik niet. Het is puur speculatief wat ik nu zeg.
Tsjor
tsjor schreef op 22-01-2023 om 11:37:
Het kan zijn dat het te maken heeft met bestuurlijke grenzen: gaat het de gemeente aan (GGZ, behandelingen, plaatsing) of landelijk (een OTS/UHP wordt nog altijd door een rechter uitgesproken en is dus een landelijke maatregel). Misschien zitten daar ook nog andere financiële stromen achter, maar dat weet ik niet. Het is puur speculatief wat ik nu zeg.
Tsjor
Die gedachte speelde ook bij mij op nadat ik zelf in verleden om hulp vroeg na valse melding school en de instanties vooraf wilden dat ik een formulier tekende, zogenaamd toestemming, maar ook om ‘arbeidsloon’ bij de gemeente te kunnen verhalen.
Jammer als de ellende van je kind indirect een verdien module voor een ander betekent, aan andere kant, zo weet je dan wel dat zelfs bij een zware insteek als OTS het niet ligt aan de ouder(s) ligt.
Maar je bent van hen afhankelijk en dan hoop ik voor Ciska dat die werkwijze hen iets oplevert.
Qua financiering maakt het echt niet uit. Ook bij OTS en UHP is de gemeente degene die moet betalen voor de opname.
Pas als een kind 18 wordt verandert dat. Dan zijn er twee opties: verlengde jeugdzorg (waarbij de rekening naar de gemeente blijft gaan), of de zorg wordt voortaan betaald via regelingen voor volwassenen. In het geval van mijn kind betekende dat dat de zorg na haar achttiende betaald werd door de zorgverzekering en deels door de WMO (dus alsnog via een ander potje van de gemeente).
Mijn grootste zorg en ook angst zou zijn de behandeling.
Hoe gaat haar behandeling er uit zien ?
Gesloten jeugdzorg staat nu eenmaal bekend om zijn beveiliging. Hulpverleners daar mogen meer .
Dochter heeft juist aandacht en zorg nodig . Vertrouwen. Dat zij bij haar aansluiten.
Ik duim dat er een geschikte plek komt .
En voor de rest
We hebben goede uitleg gehad over de OTS en UTP, en hoe dat verder zit ga ik mij nu niet druk over maken. Ik snap de posts erover hoor, maar voor nu voelt het goed wat er de afgelopen dagen is besproken.
Ik ben zeker alert en hou al jullie posts in mijn achterhoofd bij alle stappen die we maken.
We weten welke instelling het is waar ze graag willen dat dochter naar toe gaat en daar staan wij echt achter. Hoe de behandeling er daar uit gaat zien is nog niet bekend, want nog niet bekend wanneer daar plek gaat zijn, daar gaan we hopelijk morgen meer over horen.
Je merkt aan dochter dat er echt meer spanning is momenteel, morgen 2 gesprekken door onafhankelijke psycholoog en een gedragsdeskundige, en dinsdag dan de rechtbank. Je merkt dat ze daar echt mee bezig is, ook dochter moet namelijk alle stukken doorlezen en daar staat natuurlijk niet de meeste fijne info in.
Onze bezoeken zijn momenteel dan ook kort van aard, omdat ze dat momenteel niet trekt.
Pittig allemaal, ook voor dochter. Ik hoop dat het niet al te lang hoeft te duren voor ze naar de vervolgplek kan.
sterkte vandaag Ciska, weer een spannende dag voor jullie en jullie dochter. Ik hoop zo voor haar en jullie dat er snel plaats voor haar is op de plek die geschikt voor haar lijkt.
Vanochtend is de rechtszitting geweest. De rechter wilde dochter eerst alleen horen en daarna mocht de raad en wij erbij.
Ook naar de rechter toe is dochter heel duidelijk geweest in wat ze wel/niet wil en dat ze nergens aan gaat meewerken.
Op een gegeven moment was er wat juridisch gesteggel wat haar advocaat heel goed oppakte.
Conclusie voor nu is OTS voor een jaar en een machtiging tor UHP voor 1 specifieke instelling.
En we hoorde van de raad dat er misschien vandaag of binnen 2 weken al een plek voor dochter is. We hopen ook echt dat dat niet te lang gaat duren.
Veel besproken en merk ook echt dat mijn hoofd wel vol zit nu.
Wij gaan zo naar dochter en blijven daar de hele dag, we weten van de vorige keer dat dochter het echt zwaar had dus willen nu graag in de buurt zijn mocht ze ons nodig hebben.
Wat fijn dat de machtiging voor UHP alleen voor de specifieke instelling is afgegeven. Hopelijk is daar ook snel plek. Is de beoogde locatie voor jullie een beetje te bereizen?
Jeetje!
Ik hoop dat er inderdaad snel een plek komt voor jullie dochter.
Ja je zult wel overlopen van alles wat er besproken is.
Wat pittig is dit allemaal voor jullie als ouders, ook voor dochter; lijkt me voor haar ook erg vermoeiend allemaal!
