Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
Zilvergray, hoe gaat het bij jullie en met je dochter? Al gestart op de nieuwe schiol?
Ciska78 schreef op 03-02-2023 om 14:57:
Zilvergray, hoe gaat het bij jullie en met je dochter? Al gestart op de nieuwe schiol?
Hey Ciska, lief dat je ernaar vraagt.
Ja dochter heeft er al 2 weken opzitten. Ze gaat 3 dagen 2 uur per dag. Ze mocht zelf uitkiezen met welke vakken ze wil starten, en of ze om 8:45 of om 10:45 wil beginnen.
Omdat ze zo slecht slaapt/ moe is heeft ze voor nu gekozen voor 10:45.
Ook wordt er gekeken welke cijfers ze van vorig jaar kunnen/willen overnemen.
Nu staat alles in het teken van rust voor kind en daarnaast school ipv school en kijken of er daarnaast nog plaats is voor rust.
Ze heeft pas ook andere medicatie en we zijn nog aan het kijken hoe dit bevalt. Met de stemming is het nog steeds wisselend.
Maar meestal als ik haar vraag hoe het gaat zegt ze steevast: "ik voel me k.t" ookal zit ze met je aan tafel honderduit te kletsen..en lijkt ze opgewekt.
Maar ja dat zal die "depressieve" bril zijn waardoor ze de wereld ziet..vermoeiend.
Hoe gaat het nu met jou? Al een beetje rust gevonden in de nieuwe situatie?
Zilvergray, school klinkt in ieder geval goed zo te lezen. Geen druk in ieder geval. Die depressieve bril is erg herkenbaar.
Hier nog geen rust gevonden hoor, wel heel veel moeheid gevonden die er nu uit komt.
Gisteren voor het eerst op bezoek geweest, we hadden het idee dat dochter erg blij was met onze komst. Ze had een tekening/kaart gemaakt. Ze slaapt ook met de beer die wij pas gegeven hebben en die ze eigenlijk niet mooi vindt, maar zo zijn we toch dicht bij haar zoals ze zelf zegt.
Verder vindt ze alles maar streng daar en heeft ze geen idee hoe dit haar gaat helpen. Ze denkt zelf dat ze daar helemaal niet thuishoort.
Tussendoor nog een beetje over koetjes en kaljes gepraat en toen was het uur alweer voorbij.
Afscheid nemen vond ik erg moeilijk, weggaan nog veel moeilijker. We zouden eigenlijk gaan wandelen maar zijn naar huis gereden en daar heb ik anderhalf uur geslapen.
Ciska78 schreef op 05-02-2023 om 08:04:
Zilvergray, school klinkt in ieder geval goed zo te lezen. Geen druk in ieder geval. Die depressieve bril is erg herkenbaar.
Hier nog geen rust gevonden hoor, wel heel veel moeheid gevonden die er nu uit komt.
Gisteren voor het eerst op bezoek geweest, we hadden het idee dat dochter erg blij was met onze komst. Ze had een tekening/kaart gemaakt. Ze slaapt ook met de beer die wij pas gegeven hebben en die ze eigenlijk niet mooi vindt, maar zo zijn we toch dicht bij haar zoals ze zelf zegt.
Verder vindt ze alles maar streng daar en heeft ze geen idee hoe dit haar gaat helpen. Ze denkt zelf dat ze daar helemaal niet thuishoort.
Tussendoor nog een beetje over koetjes en kaljes gepraat en toen was het uur alweer voorbij.
Afscheid nemen vond ik erg moeilijk, weggaan nog veel moeilijker. We zouden eigenlijk gaan wandelen maar zijn naar huis gereden en daar heb ik anderhalf uur geslapen.
Ja we zijn erg blij met deze mogelijkheid kwa onderwijs, en dat ze zo snel geplaatst kon worden.
Elke keer als je over je dochter schrijft, heb ik zo'n medelijden met haar; ze is ook nog maar een kind, ze heeft al zoveel te verstouwen gehad en nog een hele weg te gaan. Wat me erg raakt;
""Gisteren voor het eerst op bezoek geweest, we hadden het idee dat dochter erg blij was met onze komst. Ze had een tekening/kaart gemaakt. Ze slaapt ook met de beer die wij pas gegeven hebben en die ze eigenlijk niet mooi vindt, maar zo zijn we toch dicht bij haar zoals ze zelf zegt.
Verder vindt ze alles maar streng daar en heeft ze geen idee hoe dit haar gaat helpen. Ze denkt zelf dat ze daar helemaal niet thuishoort."
Dat is toch loodzwaar voor jullie! Schrijf hier van je af, wij lezen je meis!
even ♥️ voor jullie
♥️
Hebben jullie al een idee hoe het haar gaat helpen ?
Is er al een behandelplan in wording ?
wat ze nu vooral willen is dat ze goed land op de groep. En als ze geland is gaan ze meer de diepte in met gesprekken.
Volgende week hebben we een opname gesprek, waarin verder wordt gesproken over hoe verder.
De bedoeling is ook dat ze eigenlijk weer terug gaat naar zo normaal mogelijk, en haar gezonde kant zoveel mogelijk aan te spreken, oa door dus weer naar school/sporten. Een goed dagritme en daarmee hopen ze in ieder geval dat haar doodswens niet meer op de voorgrond komt te staan.
en hoe gaat het dan met de stemmen? Lijkt me dat dat als eerste aangepakt moet worden? Kan dat ook vanzelf minder worden als ze wat beter in haar vel gaat zitten? Ik vraag me dit gewoon even af, als ze geen stemmen meer heeft zal het vast veel beter gaan, toch?
Ik vind het goed klinken Ciska .
Ciska78 schreef op 06-02-2023 om 20:28:
wat ze nu vooral willen is dat ze goed land op de groep. En als ze geland is gaan ze meer de diepte in met gesprekken.
Volgende week hebben we een opname gesprek, waarin verder wordt gesproken over hoe verder.
De bedoeling is ook dat ze eigenlijk weer terug gaat naar zo normaal mogelijk, en haar gezonde kant zoveel mogelijk aan te spreken, oa door dus weer naar school/sporten. Een goed dagritme en daarmee hopen ze in ieder geval dat haar doodswens niet meer op de voorgrond komt te staan.
Klinkt goed, door de afleiding van de alledaagse bezigheden, is ze hopelijk minder bezig met de negatieve gedachten.
Geen idee hoe dit gaat helpen voor haar stemmen. We hebben een hoop vragen voor het opname gesprek volgende week.
Klinkt wel alsof het een fijne plek is Ciska.
Structuur en daginvulling kan helpen stemmen te verdringen, maar dan moet iemand wel die stemmen kunnen ‘wegduwen’.
En je doet het vast al, maar schrijf echt alle vragen op en vraag of je evt gesprek op mag nemen, zodat je de mogelijkheid hebt het terug te luisteren, gaat vaak zo snel en emotioneel dat mogelijk een deel langs je heen gaat.
ik ben inderdaad al bezig met een lijst met vragen die we gaan stellen dinsdag. Gelukkig heeft haar hoofdbehandelteam waar ze is gestart in oktober ook een boel vragen, die zijn verplicht aanwezig te zijn, want die moeten na dit traject de zorg weer oppakken.
Momenteel is het vooral mijn lijf die zegt dat ik 10 stappen terug moet doen, dus dat probeer ik nu maar zoveel mogelijk.
Gisteren was het weer belmoment, en dochter zei dat er 2 vaste invallers op de groep stonden die het niet zo nauw namen met de beltijden. Dus hebben we echt fijn 20 min gebeld ipv 10😄
