Klagen over eten
In navolging op het draadje hierboven: hoe reageren jullie op klachten over het eten?
De oudste dochter heeft áltijd wel iets te klagen behalve als het eten in haar straatje past en dat lijkt niet zo heel vaak te zijn.
Vanavond aten we spinazie met puree. Okee, een flubberige combinatie, maar ik vind dat best lekker. Dochter "nou eten we al puree, je wéét dat ik dat niet lekker vindt (ze rolt hierbij net niet met haar ogen) en dan ook nog spinázie!" Ze eet een muizehapje, want stel je voor dat je van die vieze hap een gewoon bord vol schept. Ik word echt een beetje moe van alles wat ze niet lekker vindt.
Hoever moet je gaan om het de kinderen naar de zin te maken? Koken jullie verschillende potjes, voor ieder wat wils dus, of is het toch 'eten wat de pot schaft'?
Nog eens over nagedacht
Mijn vorige bericht was nogal stellig in "dat gebeurt hier niet". Maar goed, de enige puber die we nu hebben is mijn dochter is die was van meet af aan gehoorzaam en een goede eter. Bij het lezen van wat andere berichtjes realiseerde ik me dat dat met ongehoorzame zoon (bijna 2) die nu al moeilijk doet met rijst en bami wel een beetje anders kan gaan over 10 jaar.
Overigens was ik zelf een vreselijk slechte eter totdat ik een jaar of 16 was. Ik klaagde niet over het eten, maar at meestal wel met lange tanden en mijn bord ging nooit leeg. Dat lijkt me ook niet zo leuk geweest voor mijn ouders.
Hier
3 pubers en een kleuter. En het gebeurd regelmatig dat er iets bij zit wat 1 van de kids niet of minder lekker vind. Met 4 kids en pap en mam heb je altijd wel iemand die het niet of minder lekker vind. Meestal plan ik idd een paar dagen van te voren. Die van bijna 12 roept meestal al van te voren dat hij gewoon niet komt als we 'weer' dat vieze eten eten (groente). Helaas pindakaas, eten wat de pot schaft en als je het niet lust heb je dus helaas pech. Ik kook geen 2 of meer potten. Met 6 personen staan er al genoeg grote pannen op het fornuis. Heb ik geen plaats voor.
2 x per week mogen ze zelf koken, zelf verzinnen, moeten ze voor maandag mij vertellen, breng ik de ingredienten mee of zo mogen zelf shoppen en dan koken. Vaak zijn dat de dagen dat ik werk dan mogen nummer 2 en 3 koken (14 en 11 jaar). Dat vinden ze kei leuk. Maar echt veel groente staat er dan helaas niet op het menu. Maar goed ze kunnen wel koken.
gr. Rymcke
Klagen
wij hebben een makkelijke eter van 15.Zij vindt sommige dingen niet echt lekker maar eet zonder te klagen.We hebben ook een moeilijk eter en hij klaagt wel.Roept al dat het eten goor en vies is voor hij geproefd heeft.Kinderen krijgen dezelfde opvoeding,dus ik weet dat eht vee laan het karakter ligt.we proberen zoon wel uit te leggen dat hij de sfeer aan tafel verpest,dat wij het wel lekker vinden,dat hij als hij het echt niet lust,niet helemaal op hoeft te eten,dat weet hij ook heel goed,maar dat we het geklaag niet gezellig vinden.We willen graag dat hij leert om normaal te zeggen dat hij iets niet lekker vind,maar daar hebben we een hele klus aan.
Klagen bij andere doet hij echter gelukkig niet.Heeft hij op kleuterleeftijd wel gedaan,maar zover hebben we hem al,dat hij weet,dat dit gedrag niet kan.
We hebben een nichtje gehad,ouders gescheiden,die zich een aantal jaren echt vreselijk gedragen heeft als ze langskwam ,maar dat was duidelijk echt aandacht vragen.Nu is ze de periode voorbij en juist weet een lief,beleefd meisje.
Het isl astig hoor Kaaskopje,ik heb ook wleens in een boze bui tegen zoon geroepen dat ik geen eten voor hem meer klaarmaakte.Ik hoop met veel geduld zover te komen dat hij zich gaat gedragen aan tafel.
Kaaskopje
Dat er dure opleidingsinstituten bestaan om bepaald gedrag aan te leren, betekent niet dat dit gedrag op zichzelf moeilijk is. Juist als het gaat om omgangsvormen denk ik dat je veel beter en sneller leert in de praktijk dan in een trainingssituatie.
Dat een bepaalde verwachting voor een puber / kind / collega te hoog gegrepen is, wil volgens mij niet zeggen dat je deze wens dan maar moet laten varen, maar dat je kleinere stappen moet nemen.
Mijn kinderen hoeven helemaal niet alles voorzichtig te formuleren, maar ik laat ze wel altijd merken dat de ene aanpak beter werkt dan de ander. Mijn kinderen van 3 en 6 snappen dat heel goed, al wil dat zeker niet zeggen dat zij zich daar altijd naar gedragen. Ik reageer zelf ook wel eens oogrollend en op onvriendelijke toon.)
On topic: man en ik houden zeker rekening met ieders eetwensen,maar wij staan zeker niet voor iedereen apart te koken. Soms heeft er iemand pech. En dat kan dus ook één van ons twee zijn. Kunnen we mooi het goede voorbeeld geven 
Groeten, Maw.
Over 8 jaar...
Cobi, als we over 8 jaar allebei nog op dit forum schrijven, moeten we er nog maar eens op terugkomen, maar ik verwacht niet dat ik er tegen die tijd heel anders over zal denken. Ik zal mij verder weer netjes aan de leeftijdsrubrieken houden...
Ik had het trouwens niet over pubers, maar over mensen. Gedragsbeïnvloeding werkt volgens universele principes, daar ben ik van overtuigd.
Ik heb ermee gewerkt, met pubers. En dat waren niet de makkelijksten. Mijn ervaring met pubers is dat je als ouders nog steeds een Lichtend Voorbeeld bent, maar dat er een flinke vertraging optreed eer dit voorbeeld gevolgd wordt. Een vertraging oms van jaaaren
Groeten, Maw.
