kleedgeld 17-jarige jongen geen succes
Vorig jaar hebben mijn oudste zoon en ik afgesproken dat hij op zijn 17de kleedgeld zou gaan krijgen. Hij vond het goed, of hij vond misschien niks, ik weet het niet maar hij protesteerde in elk geval niet.
Nu is het dus zover en ik merk dat hij er helemaal niet aan toe is. Hij weet niet hoe dat moet, kleding kopen. Het kleedgeld verdwijnt in een laatje en hij doet er niets mee. Broeken zijn intussen wel aan vervanging toe. Ik heb hem aangeboden hulp te bieden als hij dat wil. Hij vraagt dan gewoon aan mij of ik mee wil gaan en ik help hem. Dit levert ook niets op. Hij vraagt niets.
Na niet al te lange tijd (al vrij snel eigenlijk) raakt mijn geduld op. Hij moet nieuwe broeken. Ik spreek met hem af dat we gaan winkelen omdat er nieuwe broeken moeten komen. Na enig verzet geeft hij toe. Hij vertelt in de auto dat hij onzeker is over wat hij moet kopen. Hij weet ook niet welke winkel in te gaan ect. ect. Nou is onzekerheid wel een thema op dit moment, maar ik zeg hem dat onzekerheid niet erg is en dat je gewoon kleine stapjes tegelijk moet nemen, maar wel moet handelen en niet voor je uit blijven schuiven als het moeilijk is. Uiteindelijk komen de broeken er en ik laat hem nog eens (achteraf)zien hoe je het aanpakt. Hij is tevreden met de aankopen. Hij is waarschijnlijk niet tevreden over het feit dat hij het niet zelf voor elkaar heeft gekregen.
Hij schaamt zich dat hij met zijn moeder kleren moet kopen.
Nou mijn vraag: herkennen jullie dit nou? Hoe doen andere 17-jarige jongens dit? (ik had vroeger alleen zussen namelijk)
Alvast bedankt, Jutta
doen!
Ja zeker, zijn hersenen zijn nog lang niet volgroeid. Dus nog een beetje doorgaan met opvoeden! Anders wordt de huwelijksmarkt kleiner 
Misschien is dit ook een motivatie voor hem?
Zoek samen een leuke winkel en goed broekenmerk en laat hem zijn eigen maat uit zijn hoofd leren. De volgende keer kan hij het zelf. En in een goede winkel kan hij een verkoper om advies vragen.
webwinkels
Hoi Jutta,
soms geef ik een van mijn zonen een heel sturende opdracht: voor zondagavond 20u heb jij een jas besteld via internet of er een in de stad gekocht.
Anders gebeurt het bij hem niet...
Wel lef dus
Je zoon heeft wel lef dus. Leuk dat hij dat doet.
Ik lees dat Druif zich irriteert aan 'het is nu wel eens tijd dat...' en daar heeft ze op zich gelijk in. Maar ik vind toch ook wel dat uit jouw verhaal de les te leren valt, dat kleedgeld niet moet wachten tot een jongen 17 is. En ik vind het ook niet kloppen om het af te schuiven naar, dat lees ik ook in reacties, wat maakt het uit of iemand zijn eigen kleren kan kopen?
Gonniegans zegt zelfs: Kleding kopen.. ach.. bovendien vinden veel vrouwen dit hartstikke leuk om voor hun man/vriend te mogen doen."
Pardon? Wat een tuttige opmerking en dat zeg ik niet snel. Ik koop wel eens kleren voor mijn man, omdat hij ook nooit op het lumineuze idee komt om eens iets nieuws te kopen als hij door zijn zoom heen is getrapt. Ik zou het véél leuker vinden als hij daar meer initiatief in zou vertonen en gewoon lekker iets gaat kopen wat zijn smaak is. Zolang dit gedrag nog bijgeschaafd kan worden, vind ik dat daar een poging toe gedaan moet worden. Jongens van 17 moeten, vind ik, dus ook wel aangemoedigd worden om hun eigen kleding te kopen. Dat doe jij. Prima dus. Maar misschien had je er iets eerder aan moeten beginnen. Mijn dochters kregen met 12 jaar al kleedgeld.
Ik vind de tip om via internet kleren te kopen wel een goeie. Ik weet bijvoorbeeld voor mezelf dat een bepaalde broek lekker zit, dus die zou ik zonder passen makkelijk via internet kunnen bestellen. Ik heb afgelopen maand schoenen, een trui en een vest via internet gekocht. Niet dat ik een hekel aan winkelen heb, maar dit waren leuke aanbiedingen en ik had geen tijd om naar de winkel te gaan. Ik ben wel blij met internet in dat soort gevallen.
