Kleedgeld
Onze zoon van 12 krijgt tot nu toe kleding van ons. Maar omdat het zoveel gezeur oplevert de laatste tijd, denk ik erover hem kleedgeld te gaan geven. Volgend jaar gaat hij naar het voortgezet onderwijs, dus een nieuwe fase, nieuwe normen 
Wat zijn jullie ervaringen met kleedgeld voor tieners?
Onze zoon bv. keurt de kleding die ik voor hem koop -nadat hij heeft aangegeven iets nodig te hebben en ik het daarmee eens ben- aanvankelijk goed, maar nadat de ruiltermijn al is verstreken gaat hij alsnog zeuren en weigert het stuk te dragen. Ik hoop dat als hij het zelf moet kopen, hij er beter over nadenkt wat hij kiest.
Hier
Geen kleedgeld maar wel laat ik zoon zelf winkelen, inderdaad al vanaf de basisschool. Dat begon toen hij zelf wat T-shirts ging halen en geen zin had om dat met mij en dochter samen te doen. Toen gaf ik hem gewoon wat geld. En nu gaat hij winkelen met zijn vader of ik geef hem wat geld als hij iets nieuws nodig heeft. Maar ik kan me ook goed voorstellen dat je een vast bedrag geeft. Gelukkig is er zelden een kledingstuk dat in de kast blijft liggen omdat zoon het bij nader inzien toch niet wil dragen. Maar ja, dat heb ik zelf toch ook dat ik dingen soms koop die ik bij nader inzien niet leuk genoeg vind, het kan gebeuren. Waar het om gaat is denk ik meer dat je zoon nu er aan toe is om zelf te beslissen en niet om jou te pleasen maar ja zegt en dan in feite gaat schipperen tussen jou mening en zijn eigen mening. Kinderen worden groot.
Hier
Mijn dochter (14) krijgt 50 euro kleedgeld per maand en moet daar in principe alles van doen. In de praktijk koop ik nog wel eens ondergoed voor haar, of panty's als ik toevallig bij de Hema ben. Ze heeft wel eens miskopen of kapotte kleding door eigen schuld. Dat is dan heel jammer voor haar, maar daarvoor ga ik haar niet compenseren.
Peenvogel
Het is lastig om goede afspraken te maken want jij wil geen kleedgeld geven om hem daarmee om te leren gaan, je wilt dat om van het gezeur met kleding kopen af te zijn.
Vraag jezelf af of je zo consequent kunt zijn als je zoon toch miskopen doet en geen broek meer heeft om aan te trekken omdat hij in de groeispurt komt.
Hier ook 50 euro
Onze dochter van twaalf krijgt 50 euro per maand sinds ze naar de middelbare school gaat. Ze moet er alle kleding van kopen behalve sportspullen, een jas per twee jaar en schoenen. Verder alle dingen die zij graag voor zichzelf wil (tijdschriften, make-up, vriendinnnenuitstapjes inclusief reiskosten, etc) en cadeautjes voor familie en vrienden. Alles wat wij belangrijk vinden (sportabonnement, licht op de fiets. minimale telefonische bereikbaarheid, etc) betalen wij. Het gaat heel goed, dochter spaart nu zelfs voor een tablet, maar de investering in zomerkleding moet nog komen. Ze gaat er heel leuk mee om, is niet te knieperig en niet te royaal. In de zomervakantie gaan we na of dit bedrag redelijk is en welke kosten we nog over het hoofd hebben gezien (kapper bijvoorbeeld).
Ook goede ervaring maar wat wil hij zelf?
Mijn dochter (11) krijgt al 2 jaar kleedgeld, eerst alleen voor de 'leuke dingen' maar nu voor alles inclusief ondergoed en pyjama's en zo. Ik geloof dat we alleen nog één paar dichte schoenen per jaar voor haar kopen.
Ze krijgt 45 euro per maand (exclusief zakgeld) en dat gaat heel goed. Maar ja, zij wilde het ook zelf heel graag. Wat wil jouw zoon, Peenvogel? Als hij het liever houdt zoals het nu is, en jij het alleen maar wil om van het gezeur af te zijn (zie ook de posting van P) is dat natuurlijk niet de meest succesvolle beginpositie.
Ook nog zakgeld
Dochter krijgt naast 50 euro kleedgeld ook nog 12,50 zakgeld. In de praktijk is dat uitwisselbaar, maar ik houd wel een vinger aan de pols.
Kleedgeld op mijn initiatief, niet het zijne
Allemaal hartelijk dank voor jullie mening. Fijn dat dit forum bestaat!
Ik geef jullie gelijk; ik ben degene die van zijn gezeur wil af zijn. Hij heeft zelf niet om kleedgeld gevraagd. Na te hebben gelezen hoe sommigen van jullie het kleedgeld verdelen tussen kind en ouders, ben ik tot het volgende besluit gekomen: Voor de belangrijke dingen, die hij echt nodig heeft, gaat hij maar met zijn vader winkelen (dat is zijn Grote Voorbeeld). Dingen zoals schoenen en jassen, bijvoorbeeld. Sportkleding koop ik zelf altijd en daarmee schiet ik blijkbaar wèl in de roos, dat keurt hij goed, evenals sokken en ondergoed.
Maar voor broeken, shirts en truien ga ik een budget maken wat hij zelf mag besteden.
Vanmorgen notabene deed zich wéér een scène voor: uitgerekend een vest wat ik van Marktplaats had gekocht, wat hij zèlf had uitgekozen, en wat me een lieve duit gekost heeft, weigerde hij nu aan te trekken. Ik stond erop, dus hij heeft het nu aan naar school.
Wat ik graag wil, is dat hij zèlf gaat kiezen wat hij koopt, dat zijn keuze begrensd wordt door zijn budget en dat hij derhalve zelf ondervindt hoe jammer het is als hij iets gekocht heeft, maar het bij nader inzien toch niet lekker vindt zitten of niet mooi vindt. En dan hoop ik natuurlijk dat hij daarvan zorgvuldiger leert kiezen
Overigens heb ik het met hem nog niet besproken, dus ik weet niet wat hij wil in deze. Ik wil het eerst eens in beraad hebben, met mezelf, me mijn man, mijn moeder, de buurvrouwen....en met jullie! Nogmaals hartelijk dank voor het meedenken!
Eh, en die miskopen...
Er waren een paar moeders die vroegen of ik zelf consequent zou kunnen zijn bij miskopen, of als hij 'vergeten' was geld te gebruiken voor winterbroeken, als de temperatuur daalt, bijvoorbeeld. Een moeder doet zelf ook wel eens een miskoop, werd er gezegd.
Ik koop zelf mijn kleren bij de kringloopwinkel, als ik iets nieuw koop is het bij Zeeman, Wibra en aanverwante winkels. Op die manier is een miskoop geen financiële flater. Impulsaankopen heb ik zeer zelden. Als iki toch iets heb gekocht wat achteraf tegenvalt, breng ik het naar de kringloopwinkel of probeer het even via Marktplaats te verkopen (lukt meestal niet).
Dit kan mijn zoon dus ook gaan doen. Koopt hij dure kleren; hij kan leren de bon goed te bewaren en heeft dan meestal wel een maand de tijd om te beslissen of hij het echt goed vindt. Tijd om, jammer dan, hij mag proberen of hij het via Marktplaats weer verkopen kan.
Om te voorkomen dat hij in september zich suf koopt aan kekke t-shirts, maar geen winterkleding aanschaft, hou ik hem wel in de gaten. We gaan een schriftje gebruiken waar hij in op kan schrijven wat hij heeft uitgegeven waaraan. Met een mapje erbij om de bonnen in te bewaren 
Ik ben niet van plan hem ineens in het diepe te gooien, ik blijf hem wel begeleiden tot hij het zelf goed kan.
