Langdurig huisarrest 'probleempuber'

Sinds ik gister ben teruggekomen van een familiebezoek, maak ik mij ernstig zorgen en twijfel ik of ik mij hiermee moet gaan bemoeien. Graag jullie advies... de situatie is als volgt.

Een dierbaar familielid van mij heeft een 14-jarige dochter, die mij ook erg dierbaar is. In de afgelopen twee jaar hebben wij dochter van een vrolijke, sociale meid met veel interesses zien veranderen in een afstandelijke, teruggetrokken puber die niets meer van familie moet weten. Mijn familielid zag dit in eerste instantie als normaal pubergedrag, maar er komen nu steeds meer problemen aan het licht. Dochter spijbelt veel, is gaan roken en blowen en lijkt een eetstoornis te ontwikkelen. Ik herken een deel van dit gedrag van mezelf van vroeger en ik vind het zo naar om dochter zo te zien worstelen 

Natuurlijk drukken de zorgen loodzwaar op mijn familielid, maar nu vertelde zij dat dochter niets wil. Niet praten, geen hulp. Ze is boos en gekwetst en heeft dochter nu voorlopig (ze sprak over minimaal vier maanden) huisarrest opgelegd. Dit om meer zicht op haar te kunnen houden en haar los te weken van haar vriendengroep. 

Als ik kijk naar mijn eigen ervaringen van vroeger, dan ben ik bang dat de problemen hierdoor nog veel erger gaan worden. Ik heb dat gisteren ook voorzichtig geprobeerd aan te geven, maar familielid is vastbesloten.

Wat denken jullie, zie ik het te zwaar in en moet ik mij hier gewoon buitenhouden, of moet ik toch proberen in te grijpen en zo ja, hoe?

(Ivm herkenbaarheid heb ik een paar details aangepast, maar dit is wel de kern van het verhaal.)