Langdurig ongesteld

Niet goed of lastig

"dat kan toch niet goed zijn?"
Ik denk dat het weinig kwaad kan, anders had de huisarts er wel wat mee gedaan. Maar neemt niet weg dat het wel lastig is. Ik heb ook geen tips, enige dat je wel in de gaten zou kunnen houden is haar Hb. Ze kan door dat langdurig bloedverlies misschien wat sneller bloedarmoede krijgen.

Niet echt een tip.

Maar is je dochter echt gewoon ongesteld, of vloeit ze weinig. Dit omdat het anders misschien zinvol is om haar HB een keer te laten prikken om te kijken of ze geen bloedarmoede heeft. Maar over het algemeen is het zo dat menstruatiebloed veel meer lijkt dan dat het is.
Mits ze niet heel erg vloeit zou ik het nog een paar weken afwachten en dan terug naar de huisarts. Maar waarschijnlijk is het vloeien tegen die tijd toch gestopt.

Hormonen

Ik herken de weerzin die je kunt hebben tegen hormonen van buitenaf. Toch is ons ondertussen verzekerd dat het geen probleem is voor kinderen van die leeftijd. Ik weet niet hoe heftig de menstruatie van je dochter is, maar als ze heel heftig vloeit, dan is het toch te overwegen om er iets aan te doen.
Onze oudste dochter had ook een menstruatieprobleem toen ze 11 was. Werd voor het eerst ongesteld met 11 jaar en drie maanden. Ze werd het meteen heel erg hevig. Lees: lang, veel en vaak. Ze was acht keer in vier maanden ongesteld, was het per keer ruim langer dan een week en verloor enorme hoeveelheden bloed. Onze ha en wijzelf reageerden in eenste instantie net als bij jullie: geen hormonen in zo'n jong lijf. Toen we na twee maanden aan de bel trokken reageerde de ha er inderdaad op in het trant van: niets aan te doen, het hoort erbij en je moet het uitzingen, hormonen is geen optie voor zo'n jong meisje. Na vier maanden was er overleg met een gynaecoloog die het herkende als een zeldzame, maar wel serieuze stoornis. Die gaf aan dat de pilgebruik het enige was dat zou helpen. De afspraak was dat ze het een half jaar zou proberen en dan zou kijken of haar cyclus een normaal patroon zou vertonen. In dat half jaar sprak ik met een kinderarts, die weer zei dat pilgebruik bij zulke jonge meisjes veilig kan, mits er een lichte variant gebruikt wordt (microgynon 20). Kinderendocrinologen zijn er liberaal in. De hoeveelheid hormonen die een kind via de pil binnenkrijgt is minder dan die het blijkbaar uit zichzelf op dat moment heeft. De ka vond het onverstandig te gaan stoppen als het nu goed ging. Argument: de hoeveelheid hormonen is minimaal en kunnen geen kwaad. Help dochter eerst maar eens een eind de puberteit door.
Omdat ik dat zelf niet kan beoordelen ben ik met dit verhaal naar de ha gegaan met de vraag of hij dat wel kon. Ha wilde dat wel en wilde ook zelf de bronnen van de ka kunnen controleren. Na contact met de betreffende ka werd het sein veilig gegeven. Ik kan het nog steeds niet goed controleren, maar vertrouw op mijn in deze zeer sceptische ha en de ka. Dochter zelf zat helemaal niet te wachten op 'proberen of het nu gewoon is', want het afsluitende kamp van school kwam er aan, de grote vakantie (vorig jaar was ze zo'n 3 van de 6 weken ongesteld) en nu de middelbare school. Als ze de pil idd 2 jaar geslikt heeft dan gaan we kijken of haar lichaam ondertussen zelf de boel kan reguleren. Dan is ze mooi door de eerste veranderingen en onzekerheden van de overstap naar het vo heen en dan kan ze het ook wel lijden als er eerst toch een wat grillg patroon is in haar menstruatieverloop.
Kortom, als het niet nodig is, lijkt het mij nog steeds niet goed om een kind aan de pil te zetten, maar als het echt extreem is en je dochter er lichamelijke en emotionele hinder van ondervindt, hoef je ook niet te krampachtig vast te houden aan de idee dat het op voorhand niets is om haar hormonen te geven.
Vriendelijke groet,
Marie-Louise