Meisjes en relaties...steeds jonger...
Ligt het nu aan mij,ben ik van de oude stempel?
Ik krijg de indruk dat meisjes meer en meer op jongere leeftijd (13-14)aan een relatie beginnen.Vaak zijn de jongens wel een paar jaren ouder ook.Heb zelf een dochter van 13,5 en ik mag er niet aan denken dat die morgen doodleuk zou komen vertellen dat ze een vriendje heeft van 17-18 jaar.
Ligt dit aan de maatschappij waarin we leven of worden jongeren steeds meer en vroeger vrijgelaten?Hebben ouders dan geen gezag meer?
Sus-anne
Er zijn nog wel periodes geweest waarin het wat beter leek te gaan, maar zij was de eerste die het helemaal voor gezien hield.
Het vriendje is trouwens nog wel dapper geweest. Hij is naar ons huis gekomen om te praten. Hij is niet verder gekomen dan de voordeur.
Heftig
dat is heftig.
Och
Ik was op mijn 16e thuis de deur uit wegens hooglopende conflicten met mijn vader. Het gebeurt, het gebeurt. Toen bestond er nog zoiets als "het JAC".
Tirza
Dat is zo tirza
Ik denk alleen dat het niet in haar opgekomen is om daar naar toe te gaan. Het vriendje heeft haar tijdelijk onderdak gegeven en na een poosje is ze met twee vriendinnen in een door een vader betaalde flat gaan wonen. Ik weet niet alles precies uit die periode, want om het verhaal nog maar even erger te maken, ik mocht niet met haar omgaan in die periode. Stel je voor dat haar slechte invloed vat op mij zou krijgen. Ach, zo'n 6 jaar later is dat alsnog gebeurd. Verkeerde vriendjes, uitgaan.... wat een ellende volgens mijn ouders en allemaal de schuld van mijn zus. Tsss.
Ik was vroeger zo'n braaf kind dat ik pas het huis uit ging toen ik mocht. En dat was toen ik 20 was.
Oh ja
Toen ik eenmaal in dezelfde stad naar school ging als waar zij woonde ging ik vaak stiekem bij haar langs. Ik liet me echt niet door zo'n verbod tegenhouden toen dat eenmaal kon. School leed daar af en toe wel onder...
Pppffff....
Mijn dochter kreeg verkering met een jongen toen zij bijna 13 was. Het heeft 25 maanden geduurd. Die jongen de hemel in prijzen had geen enkel effect. Het duurde en duurde maar..... Uiteindelijk heeft hij het afgelopen mei uitgemaakt, om vrijwel direct met een ander meisje verkering te krijgen. Nu, we zijn zo'n 5 maanden verder, willen ze het weer gaan proberen, vertelde mijn dochter gisteren. Ze is inmiddels 15 jaar.
Wij zijn er absoluut niet blij mee. Maar wat doe je eraan?
Heb me voorgenomen in ieder geval vanavond te zeggen dat wij er niet blij mee zijn en dat het ons niet verstandig lijkt.
Moeilijk hoor! Iemand suggesties?
Beemer
Ja, vergat wat essentiele informatie te geven.
Omdat ze zo jong waren/zijn ging die relatie gepaard met ontzettend veel onzekerheid, waardoor ze elkaar af en toe letterlijk in de haren vlogen. Onze dochter was zo nerveus en onzeker dat ze zelfs bij een psycholoog terecht is gekomen.
In de afgelopen 5 maanden is zij zo ontzettend veranderd. Rustig, vrolijk, sociaal. Doet ze ineens weer allerlei leuke dingen met vriendinnen (deed ze tijdens haar verkering niet) en gaf ze zelf ook aan blij te zijn met haar leven en haar vriendinnen.
Daarnaast verliep de relatie tussen zijn ouders en onze dochter niet goed. Er was veel jaloezie omdat wij het financieel iets beter hebben.
Die jongen is overigens 1 jaar ouder dan zij is.
Sanneman
je dochter is veranderd zeg je,rustiger en vrolijker geworden.
wie weet slaagt de relatie nu wel? juist omdat ze nu wat steviger in haar schoenen staat?
ga het niet veroordelen,kraak het niet af,haal die jongen gewoon weer binnen,en laat niets van je negatieve bezwaren merken.
de kans bestaat dat je anders je dochter kwijtraakt.
Onzeker
Waarschijnlijk was dit meisje onzeker omdat ze nog zo jong was.Vele meisjes van die leeftijd vinden het fijn om op te scheppen over vriendjes,maar in de meeste gevallen vinden ze de gedachten een vriendje te hebben leuker en cooler dan het vriendje op zich,maar al het andere dat erbij komt zoals zoenen en knuffelen,daar zijn ze vaak nog niet klaar voor.
Herken dit in het meisje dat een relatie heeft met een jongen van 18.
