Mobielgebruik 13 jarige
Onze zoon is 13. Heeft sinds vorig jaar zomer een smart phone. Hiermee kan hij dus vrij op internet.
Het is een zelfstandige jongen. Verstandfig ook, loopt niet in 7 sloten tegelijk. Denkt na voordat hij 'doet'.
Net als zoveel jongerenn is hij vergroeid met z[n tewlefoon. Dat irriteert mij maar daar probeer ik me maar bij neer te leggen.
Dat hij zich vrij op internet bewegen kan vind ik wel moeilijk. IK heb geen idee wat hij doet. WE hebben 4 kindereen en hebben de computer in de huiskamer staan en zijn best betrokken bij hun doen/laten.
Afgelopen week valt het mij op dfat hij z'n best doet dat ik niet zie wat er op z'n nmobiel gebeurt. Dat voelt naar. Gisteravond heb ik 'm gedwongen de foto's te laten zien die ik niet zien mocht; compleet onschuldige grapjes ed. Hij reageerde furieus. WAt ik ook wel begrijp; het is z'n privacy.
Waar ik mee worstel; tot hoever gaat z'n privacy en tot hoever mijn verantwoordelijkheid?
Ik heb afgelopen weken veel met hem gesproken; meestal is hij heel redelijk. Gister vertelde hij dat er op what's app wat gebeurde wat ik niet weten mocht. HIj was egens achter gekomen. Z'n medeleerling heeft hem gevraagd hier niets over te zeggen. Het is iets waarvan ik als ik het zou weten actie zou ondernemen. Ik heb met henm gesproken over geheimen onderling en wanneer je iemand in moet schakelen (grote problemen) . HIj dacht niet dat dat nu nodig is maar misschien in de toekomst.
Hoe pakken jullie dit aan? Lezen jullie wat jullie kinderen doen op hun mobiel of hebben ze totale vrijheid?
Ik heb er tot van de week nooit over getwijfeld- nu vrag ik mij af of we hem niet teveel vrijheid geven. Anderzijds; hij is 13, heeft ook recht op z'n eigen leven. Je hoeft natuurlijk niet alles met je ouders te delen.
Wij
zijn er duidelijk in: je bent nog maar veertien; wij zijn verantwoordelijk voor jou en we willen dus weten wat je doet. Dus wij hebben zijn facebook inlogcodes en bekijken zijn whatsapp gesprekken regelmatig na. We hebben hem ook verboden zijn dingen te wissen; op wissen staat dan ook het inleveren van zijn telefoon voor bepaalde tijd. Nou moet ik, erbij zeggen dat we gegronde redenen hebben om dit allemaal te willen controleren; omdat het eerder echt misging in de zin van grof taalgebruik enzo.
Ik geef hem beperkte vrijheid voor bepaalde dingen maar houd echt vinger aan de pols.
Negatief gedrag kun je nu nog sturen op deze leeftijd. Binnenkort wordt dat alsmaar minder!
Sorry geen privacy
Oudste is bijna twaalf. Wij weten gewoon de inlog codes en kijken geregeld. Ik vraag ook weleens wat hij aan t kijken is als hij duidelijk 'in een filmpje' zit. Gewoon belangstellend.
Ik vind privacy geen argument geloof ik. Maar ik geef geen commentaar op dingen die gewoon door de beugel kunnen en refereer er ook niet aan. Dus ik 'gebruik' de info niet. Dat is de privacy nu.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Kind heeft recht op privacy
Ik vind het absoluut niet kunnen dat je als ouder je kind op deze wijze controleert. Ik vind net zo erg als in het dagboek van je kind lezen. Het is ronduit onbeschoft en vernederend. Het betekent dat je geen vertrouwen hebt in je kind. Eigenlijk zeg je tegen je kind: Je bent onbetrouwbaar.
Vroeger hingen wij niet rond op internet, maar ontmoetten we elkaar in het echt in de buurtketen of andere hangplekken, je gaf elkaar briefjes, met of zonder tussenkomst van een postillon d'amour, we lazen vieze boekjes. Ik dank God op m'n blote knieen dat m'n ouders zich daar nooit mee bemoeid hebben. Het verschil met tegenwoordig is dat het nu digitaal gaat.
Wij hebben onze kinderen voorgelicht over internet. Dat als je onvoorzichtig bent iedereen weet wat je doet en uispookt. Dat ze goed om hun eigen veiligheid en privacy moeten denken. Pesten digitaal of in real life is altijd verboden. En porno is gespeeld door acteurs en dat het niets met de werkelijkheid te maken heeft.
Wij geven ze wel het vertrouwen dat er verstandig mee omgaan. Wij weten geen wachtwoorden en we hebben geen internetfilters (die overigens toch zinloos zijn). Het is net als met roken, drinken en blowen. Duidelijk maken wat de gevolgen zijn.
Mijn ouders hebben mij erg vrij gelaten en hebben mij veel vertrouwen gegeven. Met controles stiekemgedrag.
Privacy
Zeker, een kind heeft recht op privacy, er daar zit het probleem, want die telefooncommunicatie ( touch, whatsapp....) is niet privé en wordt door sommigen toch als een veredeld dagboek gebruikt. Ik heb een kind in deze leeftijd. Dacht dat ik al ongeveer over de helft was, maar realiseer me dat het opvoeden nu pas echt begint.
Ik heb met toestemming van mijn kind de berichtengeschiedenis mogen lezen. ( Als dit niet goedgekeurd was, had ik het gebruik drastisch beperkt.) Naast KINDEREN die zichzelf naakt fotograferen, zag ik ook berichten van anderen die het mijn kind erg moeilijk maken.
Ik houd mijn kind voor dat je je via deze communicatievorm aan dezelfde regels houdt als het praten face tot face. Alles wat te privé is zet je hier niet op. Een dagboek zal ik dus niet lezen.
kwebbelkous
Ik lees 'in principe' niets
Zo nu en dan valt mijn oog wel eens op iets, maar in principe lees in niet in de berichten van mijn dochter. Ze heeft wel eens te maken gehad met digitaal pesten en hierover is ze open geweest zodat wij konden helpen met een oplossing. Volgens mij is het kind braver dan ik vroeger was, dus ik zie ook geen aanleiding om meer controle uit te oefenen.
Ben ik niet met je eens aq72
Door mee te kijken met hem zeg ik niet " jij bent onbetrouwbaar ". Maar ik geef wel een signaal af, nl dat in veel dingen in het leven het goed en fijn is als je het mag ontdekken met je ouders naast je. In sommige dingen kun je gewoon in het diepe gegooid worden na een theoretisch praatje, knikkeren ofzo. Internetgebruik niet. De briefjes die je doorgeeft in de klas worden over het algemeen niet gecopieerd en ongecontroleerd verspreid. En het staat ze nog steeds vrij die briefjes te gebruiken.
Kind weet dat dit de afspraak is, hij weet ook dat hij stap voor stap losgelaten wordt. Werkt prima.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Privacy
Ik gun mijn kinderen hun privacy. Zal nooit ongevraagd op schermpjes loeren, laat staan dat ik inlogcodes heb. Zolang ik geen aanleiding heb om te denken dat mijn kinderen iets raars of ongehoords doen op internet, laat ik het zo. Voor mij voelt het als een inbreuk op hun privacy om, zonder dat daar een reden voor is, hun activiteiten te controleren. Ik heb ze zo goed mogelijk geïnformeerd over de ins en outs van internet en daar moeten ze het mee doen.
Overigens maak je mij niet wijs dat die pubers geen wegen weten om hun ouders om de tuin te leiden. Aangezien ze tien keer zo handig zijn met social media als onze generatie, moet het niet zo moeilijk zijn om een virtueel leven te leiden waar wij ouders geen weet van hebben.
n@nny
Privacy is mooi
en als je kind vervolgens diep in de problemen raakt door digitale onvolwassenheid, sta je met je mond vol tanden als iedereen je vraagt: maar waarom heb jij als ouder je dan zo totaal niet bezig gehouden met je kind???
Je doet het nooit goed, en dat is ook wel weer rustgevend.
Onze oudste heeft een smartphone en een laptop, beiden met internettoegang, en voor beiden geldt: op ieder moment dat ik dat wil, kan ik mee kijken. Doe ik in de praktijk alleen als daar een aanleiding voor is, en dus praktisch nooit. Maar hij weet dat hij met zijn 14 gewoon nog een kind is. En aardig genoeg, dat steunt hem. Weten dat zijn ouders hem nog niet als volwassen zien.
Dank kees
Dat is precies wat ik bedoel, gun ze de kans om op te groeien aan jouw hand, ook hierin.
Wat ik bij een andere post las:
"Ik heb ze zo goed mogelijk geïnformeerd over de ins en outs van internet en daar moeten ze het mee doen."
Ik kan het niet goed verwoorden, maar het klinkt zo schraal. Bijna van "zoek t uit". Maar goed, privacy van een kind (wat wil je als ouder dan niet mogen weten trouwens?) is voor de 1 belangrijker dan voor de ander, dat blijkt
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Niet kijken
Ik vind het niet kunnen dat je alles wil lezen van je kinderen. Als er een aanleiding/zorgen zijn dan kan ik me voorstellen dat je je daar aan waagt maar anders vind ik het niet nodig.
Ik weet van jongste met al zijn vriendinnetjes 
dat er veel privé wordt geschreven, daar heb ik echt niet mee te maken en wil ik ook niets mee te maken hebben.
Herhaaldelijk herhalen wat de gevaren en gedragingen zijn/horen te zijn op het internet, verder vind ik(en vinden de kinderen hetzelfde) dat we ons daar niet mee hoeven te bemoeien.
Trus
Als ze intiem iets willen bespreken, dan moeten ze dat in het echt doen. Internet, sms, whatsapp is geen dagboek dat je kunt verbranden als je het terugleest en je rotschaamt. Als je digitaal iets aan een ander stuurt, dan kan dat over 20 jaar weer bovenkomen. Niet handig. Dus ik leer mijn kinderen dat ze niets moeten opschrijven wat ze niet willen dat hun oma het ook kan lezen zeg maar.
Och
daar denken wij dan duidelijk anders over. Ik schrijf via whatsapp of sms ook dingen die ik niet aan de hele wereld laat lezen. Geen extreem spannende dingen maar wel prive naar man of kinderen. Ik zou het bijna apart vinden dat je dat alleen face too face zou "mogen" zeggen, je bent nu eenmaal niet altijd in de gelegenheid om de mensen voor je te hebben die je iets wilt vertellen.
