Moeilijke puber, ik weet het even niet wat nu

Wist ik het maar

Wist ik het maar, dan zou ik het bij mijn 16jarige ook toepassen. Wat me alleen wel opvalt in je verhaal, is dat straffen. Ik denk dat hij daar te oud voor wordt. Geen WiFi, PlayStation afpakken, ik vind het eigenlijk niet meer kunnen. Ik snap wel dat hij daar heel boos over wordt en hij gaat je 'terugpakken' op een heel effectieve manier als ik het zo lees. Ik denk dat het tijd wordt dat je geen dingen meer opdraagt die hij moet uitvoeren en anders zwaait er wat. Je zult meer richting gezamenlijke beslissingen moeten. En dat is niet eenvoudig met een 15 jarige! Kleine troost: ik merk wel dat mijn 16jarige de laatste tijd ietsje redelijke wordt, dus er is hoop.

Als wat je doet

niet werkt, probeer het dan op een andere manier.

Bij onze pubers onderhandelen we. Daarnaast geven wij duidelijk aan welke verantwoordelijkheid bij welke vrijheid hoort. Daarmee krijgen ze de keuze. Daarnaast geven wij ook heel duidelijk aan wanneer ze onze grens bereikt hebben.
Als er dan een aanvaring is geweest (is mijn dochter ook behoorlijk goed in) dan praat ik op een ander moment met haar erover. Wij kunnen gelukkig goed praten.

Kun jij met je zoon praten? Weet je wat hem dwars zit?

Paddington

Paddington, dat praten gaat heel moeizaam/niet, dus wat hem dwarszit weet ik op zo'n moment ook niet. Gisteren gaf hij het antwoord dat kan ik niet zeggen zonder heel boos te worden terwijl hij naar boven stampt. Ik denk eerlijk zegt dat hij het dan zelf ook niet weet maar dat hij dat moeilijk vindt om toe te geven. Moeilijk om toe te geven dat hij boos wordt om een pietluttig dingetje. Gezichtsverlies lijkt wel een issue
bij hem. Erop terugkomen? Zie bericht hierboven, wil hij niet.

Ik denk dat wij onze grens al heel erg omhoog hebben geschroefd de laatste jaren maar hem met alles weg laten komen voelt zo fout.

Wat heeft hij van jou nodig?

Mijn dochter is inmiddels wel door de puberteit heen gelukkig. Wat hier hielp was een paar keer keihard zijn als zij iets van mij nodig had. Dat deed ik overigens pas na eindeloze gesprekken en 'preken' over rekening houden met elkaar en alles wat jij ongetwijfeld ook allang tegen je zoon hebt gezegd. Dochter 'vergat' altijd wat ik haar had gevraagd (afwasmachine uitruimen, licht uitdoen, spullen opruimen, enzovoort). En dan heel verontwaardigd roepen dat zij er toch niks aan kon doen dat ze dat was vergeten. Of ze had 'geen zin' of ze zou het 'straks heus wel doen'. Ik ben dus ook een paar keer expres wat vergeten: de jurk wassen die ze aan wilde naar een feestje, haar favoriete broodbeleg in huis halen, dat soort kleine dingen. En ik heb ook 'geen zin' gehad om haar in de stromende regen weg te brengen, ga maar lekker fietsen. Ook wel eens niet gekookt omdat het aanrecht vol vuile vaat stond, zij had namelijk de afwasmachine niet uitgeruimd (zat op de bank met haar telefoon, niet dat ze huiswerk aan het maken was, dan had ik dat ding zelf wel leeggehaald, ik was zelf administratie aan het doen).
Dochter ging totaal uit haar plaat dat ik dat allemaal 'niet voor haar over had'. Ik heb haar rustig verteld dat het geven en nemen is en dat zij op dat moment alleen maar aan het nemen was. Het kwartje viel langzaam, maar uiteindelijk viel het.
Wat onopgeruimde troep betreft, daar werd ik ook heel gemakkelijk in: ik heb een grote doos in de hoek van de bijkeuken gezet en alles wat ik tegenkwam dat al een tijdje rondslingerde mikte ik daarin. Tas, jas, schoenen, sportspullen, dat soort dingen. Niet haar telefoon of zo, er mag heus wel wat liggen, maar van jassen in de woonkamer op de grond ben ik niet gediend. Als dochter wat kwijt was kon ik haar zo naar de doos verwijzen. En dat zij het goor vond dat haar sportschoenen op haar jas waren beland, jammer dan, dan moet je je zooi maar opruimen.
Van de week kwam ik laat thuis, was de kamer helemaal opgeruimd, keuken opgeruimd en de groenten stonden schoongemaakt in een pannetje, klaar om te worden gekookt. Ik geloof dat we de puberteit voorbij zijn!

ik denk

Dat je toch zult moeten proberen om dat wat je gezegd hebt, te handhaven. Wat betekent dat als hij zich er niet aan houdt, dat er consequenties moeten zijn. Je kunt ervoor kiezen om hem fysiek tegen te houden als hij weg wil gaan maar ik denk niet dat dat slim is. Zo drijf je het teveel op de spits. Maar ik zou hem wel duidelijk vertellen dat er consequenties zitten aan zijn gedrag zoals wifi afsluiten, apperatuur afnemen zakgeld inhouden en dat soort zaken.

Hij is inderdaad echt nog te jong om helemaal los te laten. Ik denk ook dat hij dat diep in zijn hart nog niet wilt.

Anderzijds moet je ook proberen mee te bewegen met hem. Wil jij niet met ons eten? Nou goed, als jij even de ruimte voor jezelf nodig hebt, ga maar met je bordje naar boven of zo. Prima. Kan voor jezelf ook even lucht geven.

Maar het is wel wat, zoń puber! best zwaar he! Maar waarschijnlijk zijn dit van die excessen die je tot wanhoop kunnen drijven, terwijl het over een tijdje alweer een stuk rustiger zal zijn. Dus... kalmpies aan dan breekt het lijntje niet!
sterkte

nicky de 3e

Nicky, dat vergeten van alles is hier ook al jaren aan de gang. Maar tot nu toe was hij nog wel bereid om het op te lossen als ik er iets van zei(jas ophangen bv). En de meeste tijd schoof ik het maar aan de kant, dat zijn de knelpunten niet.
Maar als hij bv als laatste naar boven komt en de lamp is nog aan en ik zeg dat hij die uit moet doen en hij zegt gewoon dat doe ik niet, dan vind ik dat toch wat anders. Dan moeten wij dus uit bed om beneden de lamp uit te gaan doen terwijl hij het niet wil!

Rotzooi op zijn kamer maken we ons al lang niet meer druk over. Wel een keer iets gehad waarop ik de straf gaf dat hij dan maar zelf zijn kleren moest wassen die week en dat heeft hij dan ook nog gedaan. We kunnen hem niet echt raken met iets.

De andere dingen die jij zegt, eens wegbrengen en zo, daar zou ik hem misschien wat bewuster van kunnen maken en hem dat eens ontzien. We hebben alles voor hem over, als hij tenminste zelf normaal doet. Hij mag ook best veel, liet hij zich (denk ik) per ongeluk ontglippen. Dus wat heeft hij van ons nodig? Niet heel veel ben ik bang. En alles komt dan toch weer terug bij zijn schoolgebeuren, is er ruzie dan wordt daar niks aan gedaan.

nimbo

Nimbo, dat vol blijven houden aan de regels zouden we het liefste doen maar als hij zegt dat doe ik toch niet of ik ga toch en houd me maar eens tegen dan sta je toch met je mobd vol tanden. Fysiek tegenhouden zouden we nooit doen, dan is het einde zoek en escaleert de boel. Los daarvoor is hij 2 koppen groter dan ik dus ik zou het niet eens voor elkaar krijgen.

Die consequenties die jij noemt passen we nu ook toe maar lijken hem niet echt te deren. wbt zakgeld inhouden, daarvan heeft hij eens gezegd dat als ik dat zou doen, hij voorgoed weg zou zijn. Nu snapt hij natuurlijk best dat dat geen optie is maar zover wil ik het natuurlijk ook nooit laten komen.

En hij is niet altijd zo, en die momenten zijn zo fijn!

tja...

Wat je wel kan doen is in ouder staking gaan. Dus als hij zich in verregaande mate niet aan afspraken houdt dan stop je voor hem te zorgen. En blijf je duidelijk herhalen wat je wilt dat hij doet voor jij weer uit je staking komt.

Er is ook nog een andere methode die speciaal voor pubers is als het erg uit de hand loopt met zich niet aan afspraken houden en soms zelfs agressie. Dat is een methode waarbij je als ouders (je moet dat dan ook samen doen om sterk te staan) je kind vlg. bepaalde strakke regels confronteerd met zijn gedrag. Je moet dan naar je kind toegaan en beiden op zijn kamer blijven om te praten over wat gebeurd is. Je eist dan van de puber een oplossing voor het probleem. Je moet daarbij duidelijk uitleggen dit is gebeurd; daar en daar om vinden wij dat ernstig en wij willen van jou een voorstel hoe jij dat anders gaat doen. Je moet dan echt een concreet punt hebben en niet verzanden in het bespreken van allerlei problemen. Je moet dit wel echt toepassen bij een duidelijk probleem; iets waarvan je echt zegt dat dit niet gaat. Dat kan bijv. zijn dat hij toch het huis uitloopt ondanks jouw uitdrukkelijke waarschuwing, het uiteen van agressie naar een van jullie beiden, of het gebruik van bepaalde middelen die je echt ontoelaatbaar vindt.

Er stonden nog veel meer richtlijnen bij en er is een naam voor de methode. Je moet dit pas gaan doen als je je daarin verdiept hebt en samen hebt besloten dat je de situatie ernstig genoeg vindt om dit toe te passen. Want je moet echt investeren. Overigens kun je de methode ook alleen toe passen. Maar komt er echt fysiek geweld vanuit de jongere dan wordt dat moeilijk.

Een groot voordeel van deze methode is dat je als ouders op deze manier je betrokkenheid en liefde goed kan tonen. Omdat je laat zien bereid te zijn om tijd te investeren en het belangrijk te vinden dat het goed wordt opgelost.

Bij deze methode stonden ook uitgebreide richtlijnen over wat te doen bij weglopen.

Niet straffen

Het zou hier ook niet werken. Bij mijn kinderen doe ik wel een beroep op de redelijkheid en benoem de vanzelfsprekende consequenties. Je kunt je eigen spullen niet meer vinden als je ze niet terug legt op hun plek.
Of ik geef het even aan en geef ze tijd om het uit te voeren. Altijd op dezelfde manier. Ik doe een beroep op onze gezamenlijkheid, wij zijn een team.
Straffen zouden ze als pesten en machtsmisbruik ervaren. Misschien wel omdat ik er zelf ook een hekel aan heb.

Inmiddels pakken ze het zelf wel op en gaat het meestal spontaan.
En voor de rest heb ik de fall out maar met een korrel zout genomen. Ze hebben teveel energie nodig voor andere zaken. En ik wil in geen geval een ruzieachtige relatie met mijn kinderen. Er zijn prioriteiten.

Ik doe maar wat

Ik doe maar wat. Ik probeer af en toe wel acties die Nicky beschrijft maar ben er niet zo consequent in als zij. Ik lees het wel vol bewondering en zal me de volgende keer ook wat fermer opstellen! Straffen doe ik dus niet. Een groot deel van zijn sociale leven speelt zich af via z'n telefoon en de computer dus als ik die zou afpakken, zou dat wegvallen. En dat wil ik hem niet aandoen, ik ben al lang blij dat hij vrienden heeft. Hij is geen sociaal wonder namelijk. Zakgeld inhouden zou niet helpen, hij kan rondkomen met wonderbaarlijk weinig geld. En ik vind hem zoals gezegd te oud voor dergelijke straffen.
Verder is het inderdaad Pick your battles bij ons. Ik heb gewoon geen zin in steeds ruzie, dus dan hang ik de jas zelf maar even aan de kapstok. Over dat licht uitdoen zou ik wel erg boos worden trouwens! Geen idee wat ik daarmee zou doen.
Ik ga er echt vanuit dat dit overgaat. Blijkbaar hebben ze net als peuters die alles zelf willen doen, nu ineens de behoefte om alles zelf te bepalen en daar hoort bij dat ze zich niet willen voegen. Ik ben blij met elk klein lichtpuntje, en die zijn er! De laatste tijd kan hij spontaan weer aardige dingen tegen me zeggen, of komt hij even kletsen of stelt hij voor om samen een film te kijken. Dat deed hij vorig jaar echt niet!
Maar ik doe vast van alles fout. Citaat van vanmiddag: 'Ik heb ontdekt dat als ik lang genoeg wacht met m'n kamer opruimen, dat jij het dan wel voor me doet.' Helemaal fout natuurlijk, maar het begon echt vies te worden!

rommel vs vies

ik zou de rommel gewoon laten, alles op een grote hoop op z'n bed wat niet onder de noemer 'vies' valt en de rest schoonmaken.
dan de troep weer van z'n bed af halen en op de schone grond leggen
gr Angela

ach...

de partners kunnen over een poosje de opvoeding overnemen he?

over dat praten

Hmm Nimbo, dat op zijn kamer gaan staan om techt te verhalen gaat met een (onze) puber niet werken, daar zou hij alleen maar bozer van worden en waarschijnlijk helemaal van over de rooie gaan. Als hij in zo'n bui zit werkt het het beste om hem met rust te laten. Meer van hem eisen zou alleen maar averechts werken. En daarmee liefde tonen, daar geloof ik niet in. Ik denk dat hij echt wel weet dat we veel van hem houden, we zeggen het hem vaak genoeg.

Jij hebt het vooral over tegen hem zeggen dat maar hij is absoluut niet meer normaal aanspreekbaar als hij in zijn boze bui zit. Dat maakt het net zo lastig, we krijgen er dan ook niks meer mee gedaan.

ruzie vermijden

Nee AnneJ, ik wil ook zeker geen ruzieachtige relatie met mijn kinderen, vandaar dat ik ook hier mijn vraag stel, om eens te horen hoe anderen dat aanpakken. Fijn om antwoorden te krijgen. Man en ik hebben besloten en nog een stapje terug te doen en hopen dat het daardoor niet meer zo snel escaleert.

Ik vraag me wel af wat jouw vanzelfsprekende consequenties zijn. Oh, ik begrijp je al. Hun consequenties zoals spullen niet meer kunnen vinden enzo.

haha...ik doe maar wat. Hier idem, maar vind wat inbreng wel fij

Mussie, het gaat net om de grotere dingen zoals die lamp niet uit willen doen en het toch naar vrienden gaan terwijl ik het verboden heb. Ik ben dan toch wel benieuwd wat jij en de anderen dan zouden doen. Ik wist het echt niet op dat moment. Die futiliteiten als een jas die blijft liggen daar erger ik me tegenwoordig een stuk minder aan.

Playstation afpakken doen/deden we tot nu toe wel, zoon lijkt daar niet echt bleek van te worden. Man en ik willen daar het stapje terug in gaan doen en hem eerder duidelijk moeten proberen te maken dat we zijn gedrag afkeuren maar hem te oud vinden om hem zo kinderachtig te behandelen. Het helpt ook niet dus wat dat betreft kunnen we er net zo goed mee stoppen. Misschien toch eerder de bal terugkaatsen in de vorm van geen kuxe autoritjes, geen extra geld voor de pizzaria.

Fijn dat het bij jullie al wat beter lijkt te gaan.

was

Angela, zo gaat het hier ook. Als het aan zoon ligt kom ik helemaal niet op zijn kamer dus nu doe ik dat als hij naar school is. Echt schoon zal het wel niet worden. Ik vraag wel of hij de bordjes ed mee naar beneden neemt maar te om zorgen dat zijn sweaters in de wasmand terecht komen zal hij toch even een meter of 3 moeten lopen. Zucht

Wasmand

Zoon heeft een wasmand op zijn kamer. Ik zeg af en toe tegen hem dat hij rondslingerende kleding die gewassen moet worden, met name sokken onder het bed, even moet verzamelen dan was ik ze. Tegenwoordig doet hij alles spontaan in de wasmand en als ik ga wassen dan vraag ik hem mij even zijn wasmand te brengen dan ga ik het wassen. Stukje bij beetje. Nog even en dan laat ik hem de wasmachine zien hoe die werkt.

hmm

let maar niet op alle fouten, ik typ op een ieniemienie gsm-scherm

strijd

Vraag je af wat meer kost; eenmaal opstaan om zelf het licht uit te doen, of terugkerende strijd?
Ik probeer strijd uit de weg te gaan, op momenten van. Je voelt meestal wel aan wanneer je boodschap wel of niet gaat aankomen.
Twijfel je daaraan; strijd niet aangaan.
Bespreek het gewoon op een rustig, neutraal moment. Zijn mijn kinderen erg in de contramine, dan maak ik er een luchtige gezinsvergadering van. Proberen we tot gezamelijke afspraken te komen. Als je kinderen of pubers betrekt, dan blijkt dat ze heus wel willen, en soms tot strengere regels komen dan volwassenen. De uitvoering lukt alleen nog niet. Hoe kunnen we elkaar daarbij helpen?

Verder vind ik het opvallend dat je het hebt over puberen vanaf 10. Is toen echt zijn hormonale pubertijd begonnen, of heb je het puur over puberaal (opstandig?) gedrag?
Als het dat laatste is, dan zou ik toch eens goed gaan stilstaan bij je zoon. 10 jaar is nl echt vroeg. Is er niets anders aan de hand? Loopt hij tegen zaken aan? Wat gaat er steeds mis op school?

10 jaar

Van de 3 kinderen is de jongste nu 10 jaar en zij is ook al aan het puberen. Uiterlijk: vet haar, puistjes, lichaam veranderd. Innerlijk: opstandig, brutaal, het allemaal zelf wel even regelen, niet luisteren. Gelukkig is het de laatste, ik herken het gedrag nu, maar ze is wel vroeg. En ik hou mn hart vast bij deze, want deze is erg pittig!
Ik knuffel haar juist als ze in een meest onmogelijke bui is, of als ze tegen me schreeuwt, reageer ik niet meteen op wat ze zegt, maar zeg ik dat ik ook van haar hou en kom er later wel op terug als ze weer kalm is. Maar tips heb ik helaas niet....

sem

Puberen bij een meisje kan wel met 10jaar, bij een jongen is dat gewoon megavroeg.

humor

Hier probeer ik wel de humor erin te houden, en ik steek ook vaak genoeg de gek aan met dat pubergedrag hoor. (juiste timing wel gewenst). Maar zoiets als het licht niet uit willen doen, dat zou ik denk ik niet serieus nemen. Ws. zou ik zelf dan maar vast de lampen uitdoen en hem in het donker laten zitten of zo. Straffen doe ik niet, eigenlijk ook nooit gedaan dus dat zou ook raar zijn om mee te beginnen nu.

rustig blijven

Als ik jouw verhaal zo lees krijg ik de indruk dat hij inmiddels een beetje is afgestompt qua straf. Je zegt n paar keer dat een bepaaldecstraf hem niet raakt. Wat me ook opvalt is dat hij niet rustig kan reageren op conflictgevoelige dingen. Ik zie een machtsstrijd tussen jullie eerlijk gezegd.
Ik zou het daarom op een totaal andere boeg gooien. Op een rustig moment een gesprek met hem aangaan. Vragen wat er aan de hand is. Of hij soms ergens mee zit. Kortom gewoon een goed gesprek met hem hebben en als hij bits reageert rustig blijven. Juist voordoen hoe je in een lastige situatie toch rustig blijft. Zijn agressie is wsl onmacht, of zo voelt hij dat in ieder geval: jullie zijn de baas en hij kan er alleen tegen in opstand komen. Geef hem een gevoel inspraak of inbreng te hebben, of een soort van macht. Beter woord is mss verantwoordelijkheid.
Verder in de opvoeding zou ik me toespitsen op het aanleren van dingen die hij nodig heeft om zelfstandig te zijn. Niet opdrachten geven vanuit een soort van ouderlijke machtspositie, maar meer functioneel zeg maar. Dat doe je misschien ook wel, maar ik bedoel dat je hem dat ook zo kunt uitleggen: dat hij dingen moet doen die hij later als hij zelfstandig leeft ook zal moeten doen. Dat het dus vnl in zijn eigen belang is. Op die manier zit ik te denken. Weet niet of je me kunt volgen en er iets aan hebt?

Maria

lijkt me een inkoppertje Maria, de strijd kost ons het meest. Er zijn genoeg dingen die ik maar laat gaan maar ik kan toch niet álles loslaten.Zoon is wel zo dominant dat hij daar denk ik misbruik van gaat maken. Gisteren en vandaag al te merken; zit hem niet zo op zijn huid was het proberen van ons uit. Met als gevolg dat hij : 1: ja, het heel gezellig vindt om over dingen te hebben die leuk zijn voor hem, brainstormen over het aankomend kerstkadootje bijvoorbeeld. 2: geen huiswerk maakt, geen zin/doe ik morgen wel onder de les/éngels, nee, engeks maak ik zeker niet.

Heb ik dan iets gewonnen? Ja, dán is hij wel gezellig maar dan is de discipline uiteindelijk wel ver te zoeken.
Zoaks ik al eerder aangaf is het moeilijk communiceren over zulke dingen. Proberen we dat op een rustige manier aan te kaarten dan is zoon al snel in stand "daar wil ik het niet over hebben".

Wbt vroeg puberen, misschien is vroeg 10 nog prepuberteit geweest maar eind groep 7 had hij zijn groeispurt al en in groep 8 een volwaardige zware mannenstem incl. snorretje, zweetlucht, flink okselhaar en bijbehorend gedrag.

Tegen welke zaken loopt hij aan? Dat school hem zwaar valt weten we maar dat is altijd zo geweest. Op de basisschool vond hij het ook verschrikkelijk. Hij wil echt echt niet naar school, doet daar niet mee aan de lessen en zit zijn tijd uit. Verder een geliefde jongen onder vrienden, niet geliefd bij docenten, zit in het weekend prima in zijn el, als hij maar vrij is.

donker

knor, heb ik ook wel eens gedaan; alle lampen uit en dan gaan. Maar dan was hij ook zeer gepikeerd

dat pittige is herkenbaar Sem. Zoon is altijd een pittig manneke geweest, ook al als klein jongetje maar toen was het vooral nog leuk pittig. Jij zult ook wel eens verzuchten " waren we maar eens wat jaren verder

Syl

Ik weet niet of je dat afgestompt kan noemen, ik denk dat hij daar niet vaak genoeg straf voor krijgt. Maar inderdaad, áls hij straf krijgt (en dat is dan toch in de vorm van wifi uitzetten of voorheen wel eens playstation achter slot en grendel), dan lijkt hem dat niet te deren. Lijkt schrijf ik erbij omdat hij dat duidelijk laat horen maar of het ook 100% waarheid is?

Dat niet rustig reageren klopt helemaal. Het lijkt alsof hij moeite heeft met "gezag" in de vorm van volwassenen. Docenten laten dit ook horen, communicatie verloopt heel opstandig of net heel passief waarbij hij dan hoopt dat ze snel mogelijk hun mond houden(ik heb er eens bijgezeten).

Vragen wat er aan de hand is? Man en ik weten(gelukkig) ons geduld heel goed te bewaren. Eerlijk is eerlijk, dat hebben we geleerd omdat we al heel snel doorhadden dat ongeduld niet werkt. Niet dat we ons niet af en toe eeg gefrustreerd voelen, dat wel. Het gaat ons ook niet helemaal in onze koude kleren zitten. Maar hij geeft geen rustig antwoord. ER IS NIKS AAN DE HAND(schreeuwt hij niet hoor).
Die inspraak vind ik wel een lastige. Ik ben bang dat hij dan met ons laatste restje gezag aan de haal gaat. Zie wat ik boven schreef over gisteren en vandaag.

Hij ziet nu nog niet in dat alles wat we hem willen leren, bedoeld is om het later zelf te kunnen doen.

Zeker heb ik iets aan ieders bijdrage, fijn om te lezen hoe een ander erin staat en zou handelen. Wij doen ook maar wat, net als Mussie eerder achreef.

Pubers, ahhhhh
1e puber was/is trouwens heel anders.

Worst case scenario

Waarom is die discipline zo belangrijk voor jullie? Heb je je dat al eens afgevraagd? Wat gebeurt er als hij zijn Engels niet doet? De gevolgen zijn voor hem. Hij krijgt een uitbrander van zijn leraar, moet misschien nablijven. Wie heeft hij daarmee? Zichzelf!
Trek die lijn even door, misschien blijft hij wel een jaar zitten. Hij moet dan een jaar langer naar school en hij moet met jongere kinderen in de klas zitten. Wie heeft hij daarmee? Zichzelf!
Misschien gaat hij wel zonder diploma van school af. Dan zit hij misschien een leven lang vast aan baantjes met minimumloon, nooit eens wat extra's, geen leuk huis, geen mooie auto. Alles minimaal en altijd beknibbelen. Wie heeft hij daarmee? Zichzelf!
Ga dit gesprek met hem aan. Niet als dreiging, maar leg hem oorzaak en gevolg uit. Het is ZIJN opleiding, zijn toekomst. Jullie kunnen niet altijd zijn handje blijven vasthouden en dat wil hij ook helemaal niet. Geef hem de kans zijn eigen fouten te maken. Geef hem zijn eigen verantwoordelijkheid alsjeblieft! Waarschijnlijk pakt hij die vroeger of later wel op.

Een worst case scenario komt meestal niet uit, vergeet dat niet.

tja

Eens houdt het op en als ik het zo lees komt dat 'eens' bij jou dichtbij. Ga een rustig gesprek met hem aan, richt het op zijn schoolwerk, maak duidelijk dat je hem altijd wil helpen maar niet meer als hij zo reageert. Hij wil niet naar basis maar met zijn achtergrond (grote monden naar leerkrachten) gunnen ze het hem straks niet als hij een bespreekgeval wordt. Hij zal dus eerder naar basis moeten straks. Nou vertel hem dat en laat het even los. Misschien ziet hij het licht nog, het is nog vroeg in het jaar en misschien wel niet. Jij hebt zelf geen probleem met basis. Voor hij naar het mbo gaat is hij weer 1,5 jaar ouder en wellicht dan wel goed 'opgedroogd en uitgepuberd' en klaar om weer hard te werken?