Overmatig stappen (zonder toestemming)

Maar

Pubermoeder's naam geeft al het verschil aan: zij is de MOEDER. In het geval van de topic opener gaat het om de STIEFmoeder. Dat maakt een enorm verschil.
Ik vind het advies dat oa. Susanne geeft dan ook een goed advies in dit geval.
Als stiefmoeder hoef je uiteraard niet te tolereren dat er tegen jou gescholden en geschreeuwd wordt maar de echte opvoeding moet je aan de ouders overlaten.
In dit geval zal dus de vader de grenzen aan moeten geven en daar eventuele consequenties aan moeten verbieden.
Stiefmoeder kan zich zelf als neutrale gesprekspartner misschien nog wel veel nuttiger maken. In de puberteit kan het juist fijn zijn om een vertrouwd persoon te hebben waar je tegen aan kan praten en dingen mee kan bespreken zonder gelijk in een opvoedkundige situatie te belanden.

Maylise

Grenzen stellen

Nogmaals,het is als stiefmoeder niet goed als jij de grenzen stelt,dat moet de vader doen.
en jij kan als stiefmoeder die grenzen aanhouden die vader aangeeft.
voorbeeld; stiefdochter van 12 staat s,morgens voor mijn neus om naar school te gaan,zwaar in de make up.
papa is op dat moment op zijn werk.
ik zeg dan,Kind ,papa wil niet dat jij met make up op naar school gaat,dus ik wil dat je die make up er af haalt.Gaat stiefdochter in discussie dan antwoord ik; dat moet je met papa bespreken.
Gaat stiefdochter stiekem toch met make up op naar school,dan krijgt zij daarvoor straf van haar eigen vader,niet van mij,Met stiefdochter ga ik de discussie niet aan,daar heeft ze haar vader voor.

Tegen mijn eigen dochter zou ik zeggen:ik vind jou nog veel te jong om zo opgemaakt over straat te gaan,dus ik wil dat je nu je make-up eraf haalt.
Gaat eigen dochter in discussie dan ga ik die discussie (soms)aan.gaat eigen dochter toch stiekem met make-up naar school,dan krijgt zij van mij straf en niet van mijn man( haar stiefvader).

we zitten wat regels betreft redelijk op 1 lijn,toch kan het weleens gebeuren dat mijn man zijn kinderen iets toestaat of verbiedt waar ik niet achter sta,daar praat ik dan later wel over met mijn man,maar nooit in het bijzijn van de kinderen.overigens is dat andersom ook het geval.

Vader= de opvoeder

Het is niet de stiefmoeder die vader de rol van opvoeder geeft die de sancties oplegt en de regels bedenkt. Vader heeft die rol al voordat stiefmoeder überhaupt in zicht is gekomen. Hij is de vader en dus is het logisch dat hij ook de opvoedende taken op zich neemt. Hij bedenkt de spelregels en ziet ook toe op een goede uitvoering. Stiefmoeder is gewoon niet de ouder en kan dus die taak niet op zich nemen. Althans in de meeste gevallen zal een puber van een stiefmoeder die ze nog niet relatief lang kennen niet zomaar van alles aan gaan nemen. Vaak is het als stiefmoeder al moeilijk genoeg om een goede band te ontwikkelen met je stiefkinderen en je maakt het alleen maar moeilijker door een taak op je te nemen die het kind nooit zal accepteren. Dat leidt alleen maar tot ruzies en gedoe.
Natuurlijk mag je best je eigen grenzen aangeven (zoals niet schelden, niet schreeuwen,rekening houden met de andere huisbewoners) maar de echte opvoedkundige dingen kan je beter bij de vader laten. Zowel voor je stiefdochter als voor jezelf uiteindelijk.

Sus-anne bijvoorbeeld dwing haar man helemaal niet in een bepaalde rol. Die rol had haar man namenlijk al lang; De rol van vader. Sus-anne's man is degene die niet wil dat zijn dochter met make up naar school gaat. Sus-anne herrinert stiefdochter alleen aan deze regel van vader en geeft aan dat als zij daar problemen mee heeft ze bij vader moet zijn. Vader heeft immers de regel ingesteld en kan die ook weer opheffen als het zo uitkomt.

Het is een heel andere situatie als het gaat om een kind van allebei.

Natuurlijk zijn er situaties waarbij een stiefouder wel actief de ouderrol kan vervullen maar in dit geval kent stiefmoeder het meisje nog maar drie jaar en is er ook nog een levende biologische moeder in het spel (meen ik) dus dan is het waarschijnlijker dat die ouderrol niet door stiefmoeder kan worden aangenomen.

Als een stiefouder de rol van ouder wil vervullen is dat alleen mogelijk als het kind stiefouder ook in die rol wil accepteren. In de meeste gevallen is dat gewoon niet zo. Het moet van twee kanten komen. Bij ons bijvoorbeeld is mijn man altijd meer ouder dan stiefouder geweest voor mijn oudste kinderen maar a. kent hij ze al vanaf dat ze kleuters waren b. speelt hun biologische vader eigenlijk geen rol (en weten ze nauwelijks wie hij is) en c. hebben de kinderen hem ook die rol geaccepteerd. Ze kunnen zich eigenlijk niet meer herrineren dat er ook een tijd was dat hij niet in hun leven was dus hij is ook echt de enige vader figuur die ze ooit gekend hebben.

Maylise

Bet

Fijn om te horen dat er in meer samengestelde gezinnen voor deze opzet wordt gekozen,en dat het werkt.want het is best moeilijk geweest om er achter te komen wat het beste werkt,hoe het voor iedereen acceptabel is.
hoe lang ben jij al stiefmoeder, Bet?

Kyra

het lijkt zwart/witter dan het is.

ten eerste is het zo dat alle kinderen boven de tien jaar zijn,met een kleuter zou dit niet werken,dat is te onoverzichtelijk.
Ten tweede wonen de stiefkinderen in een co-ouderschap hier,(5 dagen om 5 dagen)en op die dagen is mijn man thuis( hij draait twee nachtdiensten en is de overige drie dagen vrij),dus het gebeurt niet zo heel vaak dat ik *moet klikken*

en ik zeg ook niet alles,soms zijn het zulke kleine dingetjes dat ik afspreek; oke,dit was een vergissing,volgende keer beter,en dan vertel ik het verhaal wel aan mijn man,maar hij praat er verder niet meer over met zijn kind.
maar de stiefkinderen weten ook,als ik nu met make up op naar school ga ,terwijl mijn stiefmoeder me herrinnert aan de regels daarover,loop ik een risico op straf.
dat is een keus die zij op dat moment zelf maken.

als zij bijvoorbeeld zouden spijbelen ,weten zij ook heel goed dat het risico bestaat dat de school gaat bellen naar hun vader of moeder,en dat ze een risico lopen op straf.

ook hebben we gezamelijke (de simpele)regels voor het hele gezin,waar mijn man en ik alle (stief)kinderen ook zelf op aanspreken.( handen wassen voor we gaan eten,meehelpen in het huishouden,fiets in de schuur zetten,even bellen als je later thuis komt).

maar de echte opvoedregels is voor de biologische ouders( tot hoe laat mag ik uitgaan,mag ik make up op naar school,mag ik mijn bijbaantje opzeggen,mag ik een dagje winkelen in Amsterdam,mag ik die dure merkschoenen kopen?)

we zitten eigenlijk allemaal in onze eigen rol in ons samengestelde gezin,dat lijkt ingewikkeld ,maar als iedereen weet van zichzelf en van elkaar wat zijn rol is,wat de regels zijn en wie de regels bepaald ,is er weinig aan de hand,duidelijkheid is het belangrijkste voor iedereen.

Kya

Graag gedaan,het is soms ook lastig,maar het went hoor,en het werkt prima,en daar gaat het om

Voor kya

even antwoord op je vragen
1 nee, de stiefouder hoeft zich geen klikspaan te voelen...hij/zij voert gewoon de regie uit die ouder heeft uitgezet. Puber zal dit ook niet zo zien, puber zal een stiefouder zien die een soort 'verlengstuk' is van ouder. Daar heeft een puber meer respect voor dan voor een stiefouder die ouder probeert te zijn.
2 ja dat is lastig misschien, maar gebeurt gewone ouders ook wel eens (b.v. dat je zegt dat ze hun kamer moeten opruimen en later blijkt dat ze geen niks gedaan hebben en allang slapen..)
3 dat buiten de situatie staan zal puber proberen uit te buiten, w.s. door de stiefouder in discrediet te brengen (dat was niet zo en dat heb ik niet zo gezegd....). Niet intrappen, altijd achter de stiefouder blijven staan.
In het geval van de vragenstelster kan vader dus een straf geven á la pubermoeder en stiefmoeder kan die uitvoeren, die kan dan zeggen: "je moet je eigen hamburgers helaas bakken want dat wil je vader zo.." misschien kan ze er zelfs nog 'sorry' bij zeggen..

Ik denk ook dat geen enkele puber, zeker een opstandige puber niet er intrapt dat een stiefmoeder die er nog maar 3 jaar is haar/hem de regeltjes oplegt. Dat gaat écht, écht niet lukken hoor. Dat zal puber alleen nog maar bozer en opstandiger maken.
groeten albana

Albana

ik vind het prettig om te lezen hoe jij als stiefkind de situatie van vroeger hebt ervaren,want hoewel het allemaal goed verloopt momenteel in ons samengestelde gezin,ben ik als stiefmoeder best weleens onzeker,ik vraag me geregeld af,doe ik het allemaal wel goed?
je hebt als stiefmoeder toch een soort bijrol,het is niet zo,n vanzelfsprekende rol als moeder zijn,en vooral,je wil het zo graag goed doen voor de stiefkinderen.
Krijg ik van 1 van mij eigen kinderen een grote mond,dan denk ik,o ,die heeft een slechte bui,waait wel over.
krijg ik van mijn stiefkinderen een grote mond ,dan denk ik, oei ,wat heb ik verkeerd gedaan?.
ze zeggen weleens; moeder zijn is het moeilijkste wat er is,maar voor mij geldt; stiefmoeder zijn is het moeilijkste wat er is.
ik ben nu al 9 jaar stiefmoeder,maar het blijft een moeilijk *vak*.

Sus-anne

Hier is een stiefvader in het gezin, maar verder hanteren we dezelfde methode als jullie. Je autoriteit als (stief)ouder laten gelden kan verleidelijk zijn, omdat je op het moment zélf het laatste woord hebt, maar ik ben ervan overtuigd dat op de langere termijn het beste te leven valt mat een houding zoals jij die aanneemt, voor alle partijen.
En ook ik vind het fijn om van Albana te lezen dat zij dat als kind van 4 ouders ook zo ervaren heeft.

Maylise, ik ben het met je eens

er zijn heel goed situaties mogelijk waarin de stiefouder actief oudert

Mijn eigen vader leeft niet meer, is overleden vlak na de geboorte van mijn oudste broertje.
Mijn stiefvader kwam in ons gezin toen ik een jaar of 5 was en mijn broertje 3. Hij heeft wel altijd actief voor ons geouderd en wij wisten niet beter.
Later toen hij met mijn moeder nog drie eigen kinderen kreeg en ik al wat ouder was heb ik nooit het idee gehad dat er verschil was tussen de drie 'eigen' kinderen en mij en mijn broertje. Ik heb zelf rampzalig gepuberd, maar dat had ik ongetwijfeld ook gedaan met een eigen vader. Gewoon omdat mijn ouders enorm streng waren en zijn.
Ik denk dat het veel verschil maakt of de biologische ouder nog leeft en hoe oud de kinderen zijn als stiefouder in beeld komt. Mijn broertje en ik wisten niet beter, mijn herinneringen van een gezin zonder mijn stiefvader zijn heel vaag en mijn broertje weet sowieso niet beter.

Overigens las ik een paar weken geleden in de krant een heel stuk over een stiefouderdag waarin stiefouders hun hekel aan hun stiefkinderen konden uitspreken tegenover elkaar. Dat vond ik toch zo sneu om te lezen. Je hoort het zo vreselijk vaak.

Ik ben altijd blij als ik verhalen zoals ik van Albana en Sus-anne lees, het kan dus ook goed gaan!

Pubermoeder!

Wat ontzettend goed dat je een sanctie hebt gevonden die werkt! Ik kan me je verhaal nog herinneren van een poosje terug, het is echt een dame met een sterke wil. Wat góed dat jullie het een maand lang vol hebben gehouden, dat zal niet makkelijk geweest zijn!

Tirza

Herkenbaar bet

*Wel merken we dat pubers haarfijn onze zwakke plekken kennen en het feit dat we een samengesteld gezin zijn ook wel eens uit de kast halen als hen dat uitkomt. *

ha ,dat is herkenbaar,dat proberen ze hier ook,maar is het niet zo dat alle kinderen (dus ook niet- stiefkinderen)de zwakke plekken van hun (stief)ouders zoeken en dat proberen uit te spelen?
al hebben stiefkinderen daar net iets meer ruimte voor om dat hun echte ouders niet meer bij elkaar wonen.
en mijn verdere ervaringen zijn: vooral in het begin was het heel erg zoeken naar de juiste weg,het op tijd afstand nemen als stiefouder ,het ging niet vanzelf,we hebben daarin ook onze fouten wel gemaakt.ook de (stief)kinderen onderling hebben moeten wennen aan hun nieuwe positie in het gezin,de kinderen van mijn man werden opeens de jongsten in het gezin,en mijn kinderen hadden er *opeens * twee kleine zusje bij ,waarvan ze niet goed wisten wat ze daar nou mee aan moesten.
wat ik ook moeilijk vond is dat mijn dochter besloot om bij haar vader te gaan wonen( 125 km verderop),die keuze hebben kinderen van gescheiden ouders nou eenmaal,ze kunnen kiezen of ze bij papa of mama willen wonen,en op die manier zijn ze wel heel jong het huis uit.
Dochter was binnen een jaar weer terug gelukkig,maar het had zo maar gekund dat ze definitief bij haar vader was blijven wonen.
al met al waren wij al drie jaar een samengesteld gezin,toen we het besef kregen,het klopt,iedereen heeft zijn plekje gevonden in ons gezin,het loopt lekker .
en af en toe blijft het schipperen,maar het is het allemaal waard,ik heb uiteindelijk zomaar twee schatten van kinderen kado gekregen,en wie kan dat nu zeggen?

Tirza

Hoi Tirza, inderdaad heb ik een poosje geleden hierover gepost.
Ik ben ook inderdaad heel blij dat ik eindelijk iets gevonden heb wat werkt.
Ik had totaal geen zin in jeugdzorg e.d. omdat ik het idee heb dat dat allemaal zo soft is.
Bijv. vriendinnetje van mijn dochter loopt daar, zelfde gedrag als mijn dochter.
Moeder moet vooral in geprek blijven met dochter, vooral leuke dingen doen met elkaar etc.
Wat gebeurt er nu bijv. vriendin blijft gewoon hele nacht weg, komt volgende dag thuis, je zou denken moeder is woest, maar nee hoor, niks aan het handje, smiddags lekker de stad in, lekker leuke kleding shoppen.
Kind lacht haar broek aan flarden, maar het erge is, ik zie haar gewoon afglijden.

Mijn dochter vind dit natuurlijk heel oneerlijk allemaal, tja dat is het natuurlijk ook, maar ik heb haar nu wel in het gareel.
Vorige week escaleerde het bij vriendin thuis, vader had haar een slag verkocht, vriendin liep weg en kwam hier slapen.
Volgende dag, ja hoor lekker shoppen en ze kreeg een nieuwe nike jas.
Nou schiet mij maar lek, ik heb het niet zo op jeugdzorg etc.
Hoop dat mijn methode lang werkzaam is, ik hoef nu maar te dreigen met, kijk uit he, als je gaat kost het je een hoop geld en werk, en ze blijft weer keurig thuis.
Voor de rest is ze ook gewoon weer vrolijk en lief, ik denk gewoon dat ze nu precies weet waar haar grenzen liggen.
groetjes

Voor alle stiefouders

Ik snap heel goed dat het voor jullie prettig is om 's te horen hoe een exkind van 2 samengestelde gezinnen het ooit heeft ervaren. Ik hoor dat hier wel vaker. Er zijn vast niet veel ouders die hier reageren die ook uit zulke gezinnen komen....toen mijn ouders gingen scheiden waren we een unicum om mijn basisschool...van de hele basisschool waren we de enige kinderen van gescheiden ouders, terwijl het nu heel doodgewoon is.
Het irriteerd me altijd mateloos dat er altijd mateloos dat bij gescheiden ouders+ hertrouwde ouders er altijd maar zo negatief gedaan wordt...natuurlijk is het niet leuk voor de kinderen, maar soms gewoonweg de beste oplossing. En het kan ook prima gaan...dat zie je maar aan ons. Maar daar hoor je zelden of nooit over.
Achteraf ben ik heel blij met m'n stiefouders en eigenlijk toendertijd ook wel...zoals jullie zeggen je 'kreeg' er zomaar kinderen bij. Zo is het voor ons, wij 'kregen' er zomaar ouders bij. Nog meer keus om iemand te bellen als je 's ergens stond met een lekke band en voor hulp bij huiswerk wisten wij precies wie goed in wat was. En als de 1 er genoeg van had omdat we onder dat 'hulp' ook behoorlijk wat voorzeggen verstonden, ach dan ging je toch naar de volgende?
Zo ervaar ik het nu ook nog.
Soms heb ik er ook wel 's genoeg van hoor...zoals de laatste weken. Zowel stiefouder alsook vader+stiefmoeder waren met vakantie en wie kan de planten water geven en 't gras maaien? Ikke dus (enige dochter en woon dichtste bij, bij beiden). Maar, ja als ik dan erna door beiden met de hele familie uit eten genodigd wordt denk ik ach, zo slecht heb ik het niet getroffen...2 keer uit eten....(mmmm)
Vroeger zei ik ook al, ik heb 2 moeders en 2 vaders.
Ik ben het met jullie eens dat een stiefouder die van jongs af aan bij de opvoeding betrokken is, 'anders' is, zeker als de échte andere ouder uit beeld is.Dat is een heel andere situatie, dan is de stiefouder, meer 'ouder' geworden.
groeten albana

Ken ook een aantal stiefkinderen

met dezelfde goede relatie met de stiefouder(s) als Albana beschrijft. Ook met stiefouders die pas in beeld zijn gekomen toen de kinderen al wat ouder waren - wat in het begin niet altijd makkelijk was vziw maar echte betrokkenheid wordt uiteindelijk gewoon wel gewaardeerd.