Passief en verslaafd!?

Oei

Kleedgeld is hier gelijk aan zakgeld, ze mag daar dus mee schuiven. Ik zou zeggen dat weg is weg en dat als zijn kleding in rafels hangt het heel jammer voor hem is.
Aangezien hij heeft laten zien dat hij niet met de verantwoordelijkheid om kan gaan, zou ik het kleedgeld ook weer in eigen beheer gaan houden.

games

En die games: zijn die nog te verkopen?

Léanne

Hoe is het vooraf afgesproken? Hier is het kleedgeld gewoon voor dochter en het is de bedoeling dat ze er kleding voor koopt. Als ik vind dat ze teveel leuks ervan doet (bioscoopje, tijdschriften, schilderspullen) houd ik altijd wel even een gesprekje (met in haar ogen dreigementen dat ik haar desnoods in november in een hemdje laat lopen), en als het uit de hand zou lopen zetten we de regeling stop. Terugbetalen is dan niet aan de orde omdat het in principe haar geld is.
In jouw geval zou ik dus zeker niet in een keer de hele garderobe aanvulllen. 50 euro per maand mag het kosten, dus als hij nu iets wil van 80 euro kan het niet. Je kunt het bijv. in Excel bijhouden.

niet terugbetalen

Ik zou het niet terug laten betalen en als duidelijk was dat het voor kleding was wel een straf ala 3 maanden geen kleedgeld en hem de weg wijzen naar de kringloopwinkel en marktplaats als hij straks nieuwe broeken en een winterjas nodig heeft. Door te gaan werken kan hij meer kopen. Ik denk dat hij daar het meest van gaat leren.

Hoe kan het dat er 450 euro stond terwijl er hoogstens 300 had moeten staan? Waar kwam die 150 vandaan want je moest het verjaardagsgeld toch nog storten? Nou dan heeft hij geluk en kan dat verjaardagsgeld naar kleding.

Hier de eerste jaren kleedgeld apart gehouden

Het eerste jaar (brugklas) kreeg oudste beperkt kleedgeld, alleen voor bovenkleding, geen schoenen of jassen.
Dat leek goed te gaan totdat bleek dat ze geen idee had waar het geld aan op was gegaan.
Toen hebben we een stap terug gedaan. Ze kreeg op papier kleedgeld, kocht kleding en hield een excelbestand bij. Alles wat ze uitgaf, werd door mij vergoed. Zo wisten zij en wij zeker dat het geld naar kleding ging.
Later heeft ze alsnog rechtstreeks kleedgeld gehad inclusief alles (ze is uitgegroeid). Toen ging het wel goed.

Hier ook apart

Kleedgeld wordt elke maand op een bankrekening gestort en is echt alleen voor kleding. Dus niet voor een Larp-zwaard. En zakgeld gaat elke zaterdag contant en is vrij te besteden.

En even de pinpas in eigen beheer houden, zodat hij moet overleggen als hij iets wil kopen en zodat hij niet zomaar kaarten kan kopen waar hij games mee online bestelt en als hij online bankiert, dat ook even blokkeren zodat hij niet zonder overleg op die manier games van kan kopen?
Een soort curatele?

aanvulling

Ik zou hem inderdaad aan het werk zetten, zodat hij kleding kan kopen. Folders, krantenwijkje, oppassen, tuin doen en hij is 15, hij mag zelfs in de supermarkt werken. Zoon doet dat laatste ook (verdient ruim 4 euro per uur), koopt van zijn verdiende geld games en maakt een deel naar mij over, die ik op zijn spaarrekening zet. Hij heeft bijna de begeerde laptop bij elkaar.

Eén keer vergissing

Hij heeft nu zijn (eigen) geld uitgegeven, maar na één (wel grote) vergissing hoeft toch niet alles teruggedraaid worden? Ik zou met hem afspreken dat hij in het vervolg overlegt voordat hij iets aanschaft. En nu moet hij het maar doen met wat er nog is en desnoods kun je een voorschot geven als er echt dringende dingen zijn.
En folders laten bezorgen is natuurlijk altijd prima. Niet voor terugbetalen, want het was zijn eigen geld.

Zijn geld

Dat zou ik dus ook niet doen. Hij heeft zijn geld dat hij van jou gekregen heeft voor kleding opgemaakt aan zijn hobby.
Ik zou voorlopig geen kleedgeld geven. En daar is de kous mee af.
En zeker geen spullen afpakken als computer en mobiel.
Dat vind ik onnodig machtsvertoon.
Hij kan dat gewoon nog niet aan. En voor een puber zijn sommige dingen gewoon te verleidelijk. Kleding heeft geen prioriteit blijkbaar vergeleken met software.
Je leert hem nu dat fouten maken niet mag, dan krijg je straf. Maar hij zal vast nog een hoop fouten maken. Hopelijk leert hij daarvan. Van straf leer je niet zo veel.
Maak het gewoon niet te groot.

kind

Soms denk ik dat ouders vergeten zijn dat ze ook kind zijn geweest en fouten hebben gemaakt.
Of misschien hadden ze zelf ouders die overal consequenties op zetten zodat kinderen geregeerd worden door externe motivatie.

ja, kind maakt fout

Ik zou het ook niet te groot maken. Ik zou het kleedgeld (en bankpas) voorlopig voor hem beheren en gewoon 50 per maand aanhouden. Hij heeft dus gewoon geen spaarpotje voor z'n kleding meer en zal wat goedkoper moeten inkopen. Kleding aanvullen zou ik niet doen: de consequentie van zijn gedag is dat hij zich moet redden wat hij heeft, en het kleedgeld van de komende maanden (wat jij beheert).

Terugbetalen zou van mij ook niet hoeven. Het was hoe dan ook zijn geld. Hij heeft een foute keuze gemaakt. Tja, dat gebeurt soms. Daar leer je van.

En hoe je een puber wilt dwingen om te gaan werken is mij niet duidelijk. De gemiddelde werkgever zit niet te wachten op een ongemotiveerde kracht.

Ik zou ook niet straffen. Dus laptop en telefoon teruggeven.
Tènzij je die hebt afgepakt om het gamen aan te pakken. Als je echt denkt dat hij verslaafd is zou ik met een verslavingsdeskundige kontakt opnemen.
Een telefoon weghalen zou hier in huis wel érg vervelend gevonden worden, en de sociale contacten echt belemmeren!

En als tijdsbesteding probeer ik, wanneer er weinig vrienden in beeld zijn, ze te betrekken bij 'mijn' dingen: boodschappen doen, koken/bakken, helpen bij mijn werk, tuinieren. Zijn ze toch even achter die pc/telefoon vandaan.En samen een dagje naar de stad, naar de film, nou zoiets dus.

Eens met AnneJ

Maak het niet te groot. En bekijk ook je eigen (opvoed) rol in deze. € 450 euro is toch 9 maanden. Heb je je al die tijd niet afgevraagd waarom er niets nieuws in de kast kwam? En waarom heb je hem 'vanuit het niets' de verantwoordelijkheid over zoveel geld middels een bankrekening gegeven? Niet handig. Stel dus vast dat dit niet goed is gegaan en bespreek met hem hoe het in de toekomst wel kan gaan. Laat hem een plan maken en jij houdt het in de gaten. Overigens: ga eerst, nauwkeurig, met hem na of hij zeker weet dat hij geen (financiële) verplichtingen is aangegaan bij zijn on line games zodat je die zo snel mogelijk kunt stop zetten. En ook het vele gamen wil je veranderen. Hij is er nog niet aan toe zijn eigen tijd verantwoord genoeg in te delen, kennelijk. Dus ook daarin meer samen doen. Neem hem mee, ga met hem mee als hij een sportwedstrijd heeft, ga samen wandelen, fietsen, koffie drinken bij oma. Boodschappen doen, taarten bakken, kopen. Samen zijn kamer opruimen. Kledingkast leeg en sorteren en lijstje maken wat er minimaal in moet. Elke dag iets.

Overweeg eens het volgende

http://mediaopvoeding.nl/vraag/hoe-lang-gamen-in-de-vakantie-13-jr

Oudere column van Justine.

"Kort samengevat: uw zoon van 13 heeft zelf een PS3 gekocht en hij heeft vakantie. Van u mag hij maximaal 4 uur gamen. (Dus nog minder als hij straks weer naar school moet?) Hij vindt dit onredelijk: het is nu immers vakantie, zijn vrienden zijn weg, en verder hoeft hij niets te doen.

Eerlijk gezegd kan ik me zijn positie wel voorstellen. Denk even mee. Stel dat u zelf na lang sparen een nieuw muziekinstrument kon kopen, of een auto, of iets anders wat altijd al had willen hebben. En dan zegt iemand dat u daar maar een beperkt deel van uw vrije (!) tijd aan mag besteden. Dan zou u willen weten waarom, en een beperking ook al snel onredelijk vinden.

Kortom: het is vakantie, u heeft geen last van het gamen, zijn vrienden zijn weg, en hij hoeft verder niets. Dus wat is het probleem nu eigenlijk? Dat zult u hem moeten uitleggen..."

maar wat is jouw straf dan

Je zoon heeft fouten gemaakt (je leert met vallen en opstaan toch) maar jij hebt dus ook inschattingsfouten gemaakt. Hem te weinig begeleiding/toezicht/ teveel ruimte gegeven. Tenminste, in het geval dat je het dan zo erg vindt dat het 'misgaat'. Hij wordt nu gestraft, wat doe je met jezelf?
En idd, al genoemd, maar ik vind het belangrijk dat kinderen de les leren dat fouten maken oke is. (en wat leer je ervan etc)
Probeer een beetje 'samen' te blijven in contact. Dan kun je hem ook meer verantwoording geven.

games kopen

Hier kwam zoon zelf met een briljant idee. Hij krijgt nog geen kleedgeld, maar wel zakgeld. Eerst gaf hij alles uit aan games, maar ik legde hem uit dat hij ooit toch een nieuwe computer zal moeten kopen en daar dus spaargeld voor moet hebben, want die krijgt hij niet van ons. Nu besteedt hij steeds de helft van zijn geld - zakgeld, verjaardagsgeld, klusjesgeld - aan games en de andere helft spaart hij. Ik ben er heel trots op dat hij dit nu beseft, want impulsen onderdrukken is erg moeilijk voor hem. Maar nu het een regel is geworden, is die heilig voor hem.

Veel te veel straf

Ik vind het ook veel te veel straf. En nee, je hoeft nu niet zelf kleding te gaan kopen voor hem. De eerste keer dat hij zonder broek of sokken komt te zitten vraag je naar zijn kleedgeld. Een jongen van 15 heeft nog geen overzicht over financiën, ,maakt geen planning of begroting, heeft nog geen inzicht in welke kosten er op langere termijn zouden kunnen komen. Hij zal moeten leren om zelf keuzes te maken, dat lijkt mij het allerbelangrijkste. en dat lukt niet als hij elke keuze aan zijn moeder moet voorleggen, of als hij geen geld heeft om keuzes te maken.
Hij heeft ervan geleerd, heeft nu gezien dat de lokkertjes voor online-games instinkers zijn. Ik zou hem de computer teruggeven, samen met hem kijken naar welke dingen hij nog wil houden en hoe hij van de andere spelletjes af kan komen en bepaalde (vakantie-)grenzenstellen aan de tijd die hij daaraan besteedt. Bijvoorbeeld: wel samen eten, afwassen etc.
Online games zijn voor elke jongen (en veel meisjes) een bepaalde periode zeer aantrekkelijk. Het is niet alleen maar negatief. De kinderen groeien op in een digitale wereld en ze bouwen ook digitale vaardigheden en vriendschappen op. Ook dat moeten ze leren. Ik durf rustig te stellen, dat mijn tweede zoon meer sociale vaardigheden heeft opgebouwd online dan in het echte leven en dat hem dat nu (boven de 20) goed van pas komt. Ondertussen gamet hij niet meer, geen interesse meer.
Dus de hele hype over 'verslaafd' zou ik achter me laten. Dat komt pas als blijkt dat hij straks niet meer naar school gaat, zijn bed neit meer uit komt, niet meer eet etc. Dan pas heb je een probleem.

Biedt je verontschuldigingen aan voor je harde straffen. Bespreek waarom je zo geschrokken bent. Kijk wat hij ervan geleerd heeft. Kijk samen of alle aangekochte abonnementen nog door moeten blijven gaan en hoe ze afgezegd kunnen worden (vaak veel lastiger dan aanschaffen) en zorg dat hij weer met plezier kan spelen. Zoveel geld weggooien en dan doods op de bank zitten is ook wel heel erg. Verder zou ik het kleedgeld gewoon door laten lopen, daarmee zal hij toch zijn financiële planning moeten leren. En verjaardagskadootjes kunnen dan nieuwe schoenen, een jas of een nieuwe broek worden. Maar geen geld.

Tsjor

Overzicht

Hier dochter van 14 krijgt ook kleedgeld en zakgeld ineen, maar heeft deze maand bijv alles uitgegeven aan knutseldingen voor de vakantie. Dan is er dus geen geld voor kleren meer. Dat js toch niet zo erg? Ze baalt nu ook dat al haar geld op is, maar daar leert ze alleen maar van. Ik koop zelf ook niet elke maand kleding, waarom moet zij dat dan wel? Bewonderenswaardig trouwens dat je zoon niets anders heeft gekocht voor dat geld al die maanden. Als game-verslaving een probleem is zou ik daarover iets aangaan, hoe gaat hij dat doen met opzeggen van abonnementen bijvoorbeeld, niet over het geld. Hij kan voorlopig geen kleding kopen, heeft daar blijkbaar ook geen behoefte aan. Hij is pas 15, zal wel merken hoe het is om geen geld meer te hebben. Kleding wordt misschien later nog wel een issue bij hem.

verslaving

Ik zou me om het geld niet zo druk maken, dat is meer zijn probleem. Weer even een stapje terug en een keertje een budget voor hem maken MET ruimte voor spelletjes.

Waar ik meer moeite mee zou hebben is dat hij niets anders doet. Heb je de ruimte om hem op een zeilkamp ofzo te doen? Even iets anders doen. Het lijkt me vooral vervelend dat als hij later terugkijkt op zijn leven, hij niets "echt" heeft meegemaakt.

Bekend verhaal

Hier ook een gamende 15-jarige zoon. Die overigens geen kleedgeld krijgt. Dat heb ik bij zijn oudere broer geprobeerd en dat bleek geen nut te hebben. Broer gebruikte het geld ook alleen maar voor andere dingen (electronica) die hij veel interessanter vond.. Kleding kopen doen we sowieso toch samen, dus dan kan ik ook betalen. Het idee van budgeteren-moet-je-leren moet er op een andere manier in komen.

Zoon heeft overigens wel bijbaan, vakken vullen in de supermarkt. Heeft nu dus meer op zijn rekening staan dan met alleen het zakgeld. Stopt het ook in die online games, die licensies ja. Is blijkbaar ook een uitverkoop van. Trots dat ie was dat hij zijn meest gewilde spellen zoveel goedkoper kon krijgen! Ik heb wel de afspraak met hem dat hij een deel van zijn geld apart zet op een spaarrekening waar hij spaart voor een Hoger Doel. Zoals het halen van zijn rijbewijs.

Verder laat ik hem gaan. Waarbij ik een oogje in het zeil houd via online bankieren. Zijn jongerenrekening zit gekoppeld aan de mijne en ik kan dus online zien wat hij uitgeeft. Valt me daar iets geks aan op, dan kan ik dat met hem bespreken c.q. aktie ondernemen. Heb jij geen inzicht? Zodat dit als een late verrassing kwam?

Gameverslaving

"Dus de hele hype over 'verslaafd' zou ik achter me laten. Dat komt pas als blijkt dat hij straks niet meer naar school gaat, zijn bed neit meer uit komt, niet meer eet etc. Dan pas heb je een probleem."

Lekker achter je laten. Maar zover kan het komen en komt het ook regelmatig. Ik heb wat psychiaters en psychologen in de familie en die hebben ze regelmatig op de sofa. Vervuild en geisoleerd. Nou is dat ongetwijfeld geen losstaand probleem, maar als je aanleg hebt voor depressie en eenzaamheid (en dat zijn er nog wel wat) is het risico wel behoorlijk groot. Een van die zieleknijpers had zelf een zoon die neiging tot gameverslaving vertoont (in de zin dat zijn studie er onder lijdt).

Vandaar dat wij een simpele regel hebben. In ons huis geen spelcomputers. Al brengen ze er een jaar lang kranten voor rond. Als ze op zichzelf wonen mogen ze het alemaal zelf weten maar dan is het dopamine beloningssysteem van de hersenen hopelijk al gecalibreerd op prikkels die in de rest van hun leven nut hebben. (in plaats van stomme spelletjes)

Noem me conservatief, maar ik was al aan het computergamen en multi user games over het internet aan het spelen toen de meesten van jullie nog geen flauw idee hadden wat het internet was. Ik weet hoe verslavend die primitieve games al waren.

Het grappige is dat de echte IT sterren, de Gatesen, de Jobsen e.d. een vergelijkbare policy hebben als het over kinderen, computers en games gaat. Zouden zij (en ik) iets weten wat jullie niet weten?

Wat een oplossing

Ad Hombre. Dan moet je niet alleen de spelcomputers verbieden, maar alle computers, mobiele telefoons en I-pads. Eigenlijk moet je internet dan helemaal verbieden.
Uiteraard zijn er overal gevaren, grote gevaren. Er zijn overal wel voorbeelden te verzinnen van dingen die helemaal mis gaan.
Grappig, dat je mijn positieve verhaal niet meeneemt. Overigens hebben de vergelijkbare sterren niet een vergelijkbare policy, zij beperken het alleen. Wat ik wel herken van hen is het belang om samen te eten en dan ook de tijd te nemen om te praten. Maar uit eigen ervaring weet ik, dat niet alle kinderen geïnteresseerd zijn in gesprekken over boeken of geschiedenis. Samen afwassen vind ik nog steeds een goed recept: je hebt dan tijd om te praten, kinderen realiseren zich dat er ook iets moet gebeuren en het is een mooi onderwerp om veel dingen te leren: ruzie maken, afspraken maken, toch samen iets doen etc.
Uiteraard zijn er signalen waar je op moet letten: als games vóór school gaat, is het een ernstig signaal. Als games vóór eten gaat moet het alarm afgaan.
Ik denk dat de kring van psychologen en psychiaters veel minder klanten zou hebben, als zij ouders die dergelijke signalen herkennen en vragen om hulp al in een vroeg stadium echte hulp zouden kunnen bieden. Er zijn heel veel ouders die al veel eerder hulp willen hebben bij het oplossen van alarmerende situaties, die willen niet wachten tot hun kind vervuild en geïsoleerd is. Misschien kan je vriendenkring zich daar eens over buigen. Of zitten ze allemaal niet op internet? Jij wel in elk geval, zo te zien.

Tsjor

Iets 'echts'

'Het lijkt me vooral vervelend dat als hij later terugkijkt op zijn leven, hij niets "echt" heeft meegemaakt.'

Ja, het zou mooi zijn als je het geld hebt om je kind op een zeilkamp te laten gaan, of iets anders leuks. Maar ik ben het niet met de stelling, dat kinderen later negatief op zo'n game-periode terugkijken. Luister maar eens goed naar veel jongeren. zij hebben vaak zo'n periode gehad, zijn er ook weer mee gestopt en kijken er gemengd op terug: veel tijd in gaan zitten, maar ook veel geleerd, vrienden opgedaan, veel sociale taktieken geleerd en een leuke tijd gehad. en het is een onderwerp waarover ze met elkaar praten. Zoiets als een televisieprogramma in onze generatie: iedereen had hetzelfde programma gezien, dus je kon erover praten met elkaar, het zat in het collectieve geheugen.
De games zitten niet in het collectieve geheugen van mijn generatie. Maar wel van de generatie na mij. En zij zullen daar weer hun voordeel mee doen in hun toekomst en in de opvoeding van hun kinderen.
De toekomst kun je niet tegenhouden door hem te weigeren.

Tsjor

Games

Zal wel toeval zijn. Mijn zoon is het gamestadium gewoon ontgroeid. Die wordt nu wakker in de vakantie en gaat dan eerst een paar uur gitaar spelen. Doet zijn dingen, lenzen halen, financien regelen, afspreken met vrienden, af en toe een uurtje longboarden, even boodschappen doen.
Ik denk toch dat het gamen niet het probleem is maar dat de rest van het leven een probleem kan zijn dat zorgt dat kinderen en volwassenen met aanleg daarvoor zich terugtrekken in verslaving. En daar zou het over moeten gaan.
Overigens ken ik ook wat IT mensen die schermtijd en gamen strict beperken. Maar in een aantal gevallen heeft dat wel betekent dat er nogal wat in te halen viel op het gebied van engels, eenmaal op de middelbare school.

AnneJ, dat probleem met dat engels heb IK hier in elk geval niet
Misschien zou ik op zoek moeten naar nederlandse spelletjes!

Ik vind het lastig. Ik zelf heb vroeger ook heel veel gespeeld, maar het was vooral "wereldontsnappend gedrag". Het was me teveel, en ik verdronk me in boeken en spelletjes. Ik heb toch leukere herinneringen aan de kampen en danslessen, etc. die ik heb gedaan. Maar goed, ik hou sowieso niet van praten over spelletjes!

Ik merk aan mijn oudste dat als ik hem loslaat dat hij dag en nacht blijft gamen. Hij heeft het niet in de hand, maar hij wordt er wel "vervelend" van. Als je dan iets wil doen, gewoon samen avondeten bijvoorbeeld, dan loopt hij alleen maar te klieren en negatief te doen. Na een dag zonder gamen, is het gewoon een ander soort kind aan tafel.

Nu vind ik ook dat hij vakantie verdient, en ik ben niet zo van de regels, dus hij mag zeker 2 dagen lang net zoveel spelen als hij wil, maar daarna wil ik gewoon gezellig andere dingen doen (en kan hij nog steeds gamen, maar niet de hele dag lang). Als dat een probleem wordt (en dat heb ik hem ook verteld), dan gaan alle schermen de deur uit. We hebben wel vaker zonder scherm geleefd, dus hij weet dat het geen ijdel dreigement is.

Met de 2e heb ik al dat soort regels en dreigementen niet nodig. Die speelt een half uurtje, en gaat dan weer iets anders doen.

Het blijft lastig dat evenwicht zoeken tussen lekker laten gaan, en toch grenzen leggen, omdat je gewoon duidelijk ziet dat het kind die grenzen nodig heeft om gelukkig te blijven.

Heb je al pubers?

Fase

Het is een fase waar jongeren, tieners, en dan met name jongens, door heen moeten. Die 'moeilijke' fase waarin ze zichzelf zo vaak in de weg zitten en niet weten wat ze met zichzelf en de wereld moeten. Dat je terugtrekken op je kamer een prima oplossing is. En gamen een prima tijdverdrijf, waarbij je nog sociaal bent met anderen (al is het dan online) ook.

Mijn oma zei altijd dat alles waar 'te' voor staat verkeerd is, behalve tevreden en tehuis. Dat geldt hier ook voor. Wanneer je je kind in de gaten houdt en het verder prima functioneert; het goed doet op school, ook in real life vrienden heeft, zich sociaal kan gedragen en ook nog wel eens iets anders te doen, dan is het echt geen drama om ze vrij te laten op game-gebied.

Het voordeel van een tweede kind (zoon) is dat je weet hoe het verder gaat. Daarom weet ik dat dit een fase is. Grote broer is uiteindelijk vanzelf zijn kamer uit gekomen. Die werkt en woont nu op zichzelf, waarbij hij soms echt nog wel eens games speelt, maar dat is nog maar af en toe. Daar heb ik van geleerd dat het gewoon een fase is. Geen drama, het gaat voorbij.

Jamie

De oudste is 9, dus het wordt nog afwachten of ik het vol ga houden of niet. En nee, we zweren computers en het Internet niet af, maar we maken er selectief gebruik van. Zoals eerder gemeld, dat betekent wel Sketchup (3d ontwerpprogramma) maar geen Minecraft al denken sommige mensen dat dat op elkaar lijkt. Er worden zelfs wel eens spelletjes gespeeld, maar dan beoordelen wij ze van te voren en beperken het gebruik. Geen Wii/PS4 of DS weet ik veel wat is daarvoor een hele makkelijke methode.

Het vervelende van een opvoeding is dat je het niet nog eens overnieuw kunt doen. Ik heb liever dat mijn kinderen me later kwalijk nemen dat ze te weinig spelletjes en tv mochten dan teveel. Die discussie wil ik wel aan.

Dan lezen ze maar een boek. Ook een vorm van escapisme, maar eentje die toevallig correleert met veel goeie dingen in het leven.