Passief en verslaafd!?

Zoals?

'..... met veel goeie dingen in het leven.' Zoals waarmee dan? Boek in vergelijking met een gamespelletje. Ik ben benieuwd. Omgekeerd kan ik wel een aantal voordelen noemen (van game boven boek). Maar ik ben benieuwd: met welke goede dingen in het leven een boek correleert.

Tsjor (lees alles)

Tsjor

Nou, om te beginnen leer je er blijkbaar beter van Googlen

Paar snelle linkjes:

http://itta.nl.netmasters13.netmasters.nl/upload_files/Van%20lezen%20word%20je%20slimmer.pdf

https://theopinionchair.wordpress.com/2012/02/21/reading-101-lesson-2-reading-improves-your-creativity/

Ik ken heel wat begaafde volwassenen die ver zijn gekomen *zonder* die spelletjes. Maar ik ken er eigenlijk niet zoveel (in mijn wereldje) die ver zijn gekomen zonder als kind te lezen.

Zeer belangrijk, lezen!

Het valt trouwens nog niet mee je kinderen af te schermen van overdoses digigames. Denk je je jongste een leuke kindercamera te geven zit dat ding vol met bliep bliep spelletjes. Heb je een rekenmachientje nodig voor school? Je raad het al, nog meer games!

Ad Hombre

Lezen is heel goed voor je woordenschat en je spelling. Leuke conclusie. Maar helaas gaat het daarmee slechts om één aspect van het menselijke bestaan.

Ik hoop dat onderstaand linkje werkt. Als dat gaat, kijk dan even naar figuur 4. Op drie van de vier psycho-sociale gebieden scoren de dagelijkse onlinegamers beter dan de jongeren die niet dagelijks gamen.

http://dspace.library.uu.nl/handle/1874/34202

Met de dwangmatige gamers gaat het slechter, maar volgens dit onderzoek gaat het dan om 1,9% van de jongeren. Op zich is het niet verwonderlijk dat die groep het slechtst ervoor staat: alles wat dwangmatig wordt verruïneert een leven.

De meeste onderzoeken die ik zo snel voorbij zag gaan zijn angsthazerige onderzoeken: hoeveel verslaafden etc. Ik zie nog maar weinig onderzoeke die kijken naar de vaardigheden die gamers opdoen. Maar ik kan er wel zo voor de vuist weg een paar opnoemen.

- het gaat verveling tegen; en hoewel verveling soms goed is kan het ook leiden tot negatief gedrag, zowel thuis als buitenshuis;
- het is, in tegenstelling tot lezen, actief: er wordt een beroep gedaan op inzicht, snelheid, strategie etc;
- het is, in tegenstelling tot lezen, sociaal: veel spelen doe je met medespelers, waarbij onderling afspraken gemaakt moeten worden, je leert om te gaan met hierarchie, met teleurstellingen, je leert dat je je moet inzetten om iets te bereiken;
- in een fictieve wereld kun je vaardigheden oefenen, die je in de echte wereld weer kunt gebruiken, met name rond het bereiken van doelen, strategieën bepalen etc.;
- veel spelen speel je met spelers uit de hele wereld, de voertaal is vaak Engels, je bouwt er dus woordenschat mee op in het Engels en leert communiceren met mensen uit allerlei landen en culturen.

De wereld van de woorden, waar lezen gebruik van maakt, wordt bij het gamen vervangen door een wereld van beelden. We weten volgens mij op dit moment nog veel te weinig van de hersenen af om in te kunnen schatten in hoeverre die wereld van beelden onze creativiteit en intelligentie beïnvloedt, of dat positief of negatief is. Dat je de 'begaafden' in jouw omgeving nog niet tegengekomen bent kan kloppen. Wij zijn langzaam en achterdochtig als het gaat om het waarderen van games. Je zult ze dus verder moeten zoeken. Zuid-Korea bijvoorbeeld.

Maar figuur 4 uit het aangehaalde onderzoek geeft al genoeg oordelen van dagelijks online games (zonder verslaafd te zijn) voor je psychische welbevinden.

Tsjor

Oude wijsheid

Die het altijd goed doet: 'te' is nooit goed, behalve 'tevreden'. Teveel gamen is dus niet goed. Te streng zijn ook niet.

Tsjor

Tsjor

Leuk geprobeerd, Tsjor, maar ik geloof er geen bal van. Vooral uit eigen ervaring. Spelletjes zijn en slap aftreksel van de echte wereld. De speldoelen zijn van te voren bepaald en voeden de creativiteit dus maar op een zeer beperkte manier. Je moet precies doen wat de makers hebben bedacht. Qua sociale interactie is de 'echte wereld' een veel grotere uitdaging dan de synthetische van een spelletje.

Engels leren? Over het Engels van mijn jongens maak ik me geen zorgen. Dat wordt ongetwijfeld beter dan het mijne en ik steek al een stuk boven het gemiddelde universitaire niveau uit. Spelletjes hebben daar niet veel aan bijgedragen. Het Internet dan weer wel, maar het Internet is wat anders dan 'spelletjes'.

Spelletjes zijn bij uitstek van de snelle behoeftebevrediging, je wilt toch niet dat je gebruikers afhaken. Dat kost je geld als fabrikant.

Zo lang mogelijk zo veel mogelijk buiten de deur wat mij betreft. Wat hier betekent dat spelletjes vooral bij vriendjes worden gespeeld. Vind ik best, zolang het niet uit de hand loopt.

Gamen en lezen

Ik denk dat er een groot verschil is tussen verschillemde spellen. Niet alle spellen hebben van te voren bepaalde speldoelen. En sommige spellen zijn geen slap aftreksel van de wereld, maar vormen een wereld in zichzelf.

Sommige games hebben een complete community, theorievorming en wereldwijde competities.

Mijn zoon speelt veel stategiegames en dat is voor hem net zo'n hobby, als voetballen voor de zooon van een vriendin. Hij is een groot deel van de tijd niet eens zelf aan het spelen, maar communiceert met anderen over het spel, de topteams, de strategien en de wiskundige achtergronden van bepaalde strategische keuzes.
Bij de streaming van topspelers kijken ze de kunst af om het later zelf in een potje uit te proberen.
Er wordt gelachen, gescholden, geevalueerd. Ze leren elkaar scheldwoorden aan in de moedertaal en geven elkaar tips over films en grappige internetsites. Ze mopperen.samen over huiswerk, baantjes, school en de e-sport teams politiek. Ze praten ook over de wereldpolitiek, soms. En van zijn game maatjes woont in oekraine en.zoon heeft de gang van zaken daar nauwgezet gevolgd. Later kon hij dat gebruiken op school.

Het is boeiend om te zien.

Engels is zoons beste vak. Hij spreekt meer engels dan nederlands volgens mij.

Ik zou deze hobby niet gekozen hebben, maar ik vind het zeker niet slecht voor hem.
En het is zeker niet eenzijdig en geisoleerd.

Mijn man is trouwens iemand die het niet slecht doet, op succes gebied. Hij heeft zijn eerste boek uitgelezen tijdens het voorlezen van onze kinderen !. Voor sommige mensen is het chronologisch verwerken van geschreven tekst in een fictief verhaal wat geen enkele relevantie heeft voor hun dagelijks leven, werkelijk niet te doen. Dat heeft weinig te maken met hun uiteindelijke succes in het leven volgens mij.

Ik ben zelf wel een boekenverslinder. Altijd geweest, maar dat maakte mij als puber minstens zo terug getrokken als mijn zoon nu is. Voor mij waren (en zijn ) boeken net zo'n escape, als het gamen voor hem is. Maar hij heeft er dan ten minste nog contacten aan over gehouden. En een enorme bak kennis over russische scheldwoorden.

Ik leg bij jonge kinderen de grens bij online spellen die doorgaan als jij stopt. Dat vind ik echt te ver gaan. Kinderen zijn dan altijd met hun hoofd bij dat spel, ook als ze op school zijn, eten of slapen. Als kinderen ouder worden kan ik die grens wel oprekken overigens.

Ook ben ik bang voor het verboden vrucht idee, zeker bij iets wat zo makkelijk bij vriendjes en buurkinderen te verkrijgen is.

Verschil

Er zit echt een wereld van verschil tussen gamen en lezen. Lezen is de sleutel tot succes op school. Lezen is niet verslavend. Lezen houdt de hersenen actief. Lezen vergroot je vocabulaire op een hele andere manier en uitgebreidere manier dan gamen. Lezen vergroot het concentratie vermogen. Lezen maakt niet de endorfine en adrenaline los van gamen. Van lezen leer je kritisch denken. Lezen opent je blik op andere werelden en vergroot je kennis op een manie dat gamen niet doet.

Nu wil ik daarbij wel aantekenen dat het er wel toe doet wat je leest. De voorbeelden hierboven zullen niet zo zeer opgaan voor iemand die alleen fanatiek de Bouquet reeks leest. Maar voor iemand die een uitgebreid en wisselend aanbod van fictie en non-fictie leest zullen de voorbeelden zeker opgaan.

Gamen is ook helemaal niet zo creatief. Je zit bij gamen namelijk altijd vast aan de mogelijkheden van het spel. Zelfs in spellen met veel vrijheid zit de grens van wat je kan doen aan wat het spel toe laat dat je kan doen. Je creativiteit wordt dus beperkt door de technische mogelijkheden en door de creativiteit van de maker van het spel. Tekenen of zelf iets bouwen is dus veel creatiever want dan zijn de grenzen je eigen mogelijkheden.

Goed Engels leren kan ook zonder te gamen. Lees bijvoorbeeld eens een boek in het Engels. Daar leer je nog meer van.

Nu ben ik verder helemaal niet tegen gamen. Ik vind echter de vergelijking tussen gamen en lezen nogal onzinnig. Het kan best allebei leuk zijn. Net zoals een gezonde maaltijd van verse vis en groente en een Mcdonalds maaltijd ook allebei lekker kunnen zijn. Je kan van allebei genieten. Maar het een is wel gezonder en beter voor je dan het andere.

En dat geldt overigens ook voor lezen. Een goed boek is beter voor je dan een bouquet reeks. Hoewel dat laatste ook leuk amusement kan bieden. Maar het is niet op hetzelfde niveau als de nieuwe Harper Lee lezen.

In elk geval vind ik lezen en ook hobbies als tekenen en muziek maken echt op een ander niveau staan dan gamen. Gamen is leuk en gezellig en er is helemaal niks mis zolang je niet verslaafd bent maar het blijft een hobby die erg gericht is op de korte termijn bevrediging en uiteindelijk wat zonder inhoud. Ik heb zelf ook periodes redelijk wat games gespeeld en ik vind dus ook echt niet dat het uitgebannen moet worden maar wel met mate. En op een ander niveau dan lezen dus.

Mijn kinderen mogen gamen maar niet de hele dag. Het mag niet het enige zijn wat ze doen. Dan zou ik me zorgen maken. Als ze gamen als hobby hebben naast school/baantjes/vrienden/sporten/andere hobbies dan is het prima.

Uh lezen is niet verslavend?

Nou, voor mij wel hoor. Ik las vroeger echt alles aat los en vast zat. En creatief vind ik ook maar een rekbaar begrip.
Alles met mate lijkt mij.

Ik was vroeger erg verslaafd aan lezen

tot grote ergernis van mijn moeder want ik wilde niet met de buurtkinderen buiten spelen zolang mijn boek niet uit was. En dat was vaak!
Creatief ben ik daar niet van geworden. Wel belezen.
Mijn jongste gamet graag. Natuurlijk houd ik het aantal uren in de gaten. Maar ik ben blij dat hij zijn fantasie en creativiteit kwijt kan in die games. Hij is vooral creatief in zijn hoofd en niet in zijn handen. De computer maakt zijn wereld groter omdat hij binnen games maar ook binnen software voor films of foto's zijn creativiteit kan gebruiken. Plotseling komt een talent tot zijn recht. Met zijn handen was dat nooit gebeurd.

Mijn jongste leest niet graag, oudste wel. Het lezen zorgt dat ze nergens ander in geïnteresseerd is. Lezen verrijkt je geest maar is ook dodend voor je eigen inbreng, je creativiteit en je sociale contacten.

Verslaving

Game verslaving is een serieus probleem. Gamen werkt in veel opzichten net als gokken. Ook verslavend. Natuurlijk is er niks mis met een paar uur per dag spelen. Het wordt pas een probleem als je daarnaast niks anders meer doet en je verplichtingen niet na komt.

Het is natuurlijk onzin om te zeggen dat lezen verslavend werkt. Geen afkick kliniek die daar een programma voor heeft. Het kan natuurlijk zijn dat je lezen als een soort uitweg uit de werkelijke wereld gebruikt. In dat geval kan er ook een probleem zijn maar de oorzaak en gevolg liggen niet bij het lezen. Gamen begint vaak ook als leuke hobby en kan leiden tot escapisme. In zoverre klopt de vergelijking. De oorzaak van het probleem is misschien ook niet het gamen. Het gamen is het gevolg van die problemen. Het kan echter nog veel verder gaan. Het gamen zelf kan uiteindelijk het probleem worden vanwege de verslavende werking. Al het normale leven (school, werk, persoonlijke verzorging) moet dan daarvoor wijken.

Ik heb echt niks tegen gamen. Ik heb zelf ook tijden met veel plezier gegamed. Ik heb vrienden die veel gamen. Ik vind het prima als de kinderen gamen. Ik vind het wel onzin om gamen en lezen te vergelijken. Het staat echt allebei op een ander niveau. Het is ook onzin om te zeggen dat lezen verslavend werkt. Daarmee bagatelliseer je het fenomeen verslaving enorm.

lezen versus gamen

Punt is wel dat als een kind graag en veel gamet, het lastig vindt om te stoppen soms er al snel over verslaving gesproken wordt.
Terwijl als je hetzelfde gedrag bij lezen ziet (of voetballen, of kletsen) nilmand rept over verslavingen.

lezen verslavend

"Het is natuurlijk onzin om te zeggen dat lezen verslavend werkt."

Jij bent dus duidelijk geen verslaafd lezer. Ik kan niet stoppen met lezen als ik eenmaal begin, dan moet het boek uit. En ga ik obsessief door tot 4 uur 's morgens, terwijl ik er 6u weer uit moet. En de volgende dag begin ik zo weer een nieuw boek.

Als ik het druk heb, dan moet ik mezelf echt verbieden om te lezen, anders heb ik geen aandacht voor familie, geen aandacht voor huishouden, en val ik op een gegeven moment om van moeheid. Tijdens mijn studietijd heb ik me weleens wekenlang opgesloten om die serie boeken uit te lezen. En niets aan studie gedaan. Klinkt toch wel aardig als een verslaving, lijkt me zo!

Herkenbaar dc

zo bedoelde ik de verslaving aan lezen ook.

Ook herkenbaar dc

Mijn moeder heeft vroeger ooit eens alle boeken van mijn slaapkamer afgehaald omdat ik niet kon stoppen met 's nachts lezen. Toen ging ik van ellende maar oude schoolschriftjes lezen. Ik kon niet zonder.

Maar het klopt overigens wel dat dit niet betekent dat een gameverslaving dan geen groot probleem kan zijn. Ik kan me voorstellen dat dat nog dieper kan gaan en nog meer levensontwrichtend kan werken.

Daarom

ben je al een eind als je je kind kan verbieden om online games te spelen die doorgaan als jij stopt. Hier wordt, zolang ik mijn kinderen niet goed genoeg ken, alleen op consoles gespeeld via een los spel. Daar kunnen ze wel mee online maar het spel gaat niet verder.

Kleedgeld en gamen

Wij hebben kleedgeld altijd geregeld via een rekening-courant systeem. Inkomsten (kleedgeld) en indien kinderen dat wilden extraatjes werden in een spreadsheet gezet en de uitgaven ook. Ik bemoeide me overigens nadrukkelijk niet met de kledingkeuze. Adviseerde ook niet.
Het werkte prima, al heeft mijn jongste ooit een winterjas aan Sinterklaas gevraagd omdat hij zijn kleedgeld niet helemaal goed had uitgegeven. Het voorkomt dit soort gevallen als van TS.
En Ad als je kinderen op internet kunnen, dan kunnen ze ook online games spelen. Vaak kan je gratis beginnen en daarna kost het geld. Vroeger kon je alleen met een credit card betalen en was dat een barriere. Tegenwoordig hebben dit soort bedrijven vaak allerlei betaalmogelijkheden.
Ik ben overigens een voorstander van het beperken van de gametijd, niet het verbieden en je moet als ouder naar de leeftijdsindicatie kijken van games. Niet alle games zijn geschikt voor kinderen.

Als je dan kunt lezen, lees dan

Ad Hombre: 'Tsjor, maar ik geloof er geen bal van. Vooral uit eigen ervaring.' Ach, haal ik er eens een onderzoekje bij dat je kunt LEZEN en dan stap je snel over op 'eigen ervaring'. Heb je die figuur 4 nu gezien of niet?

Wat betreft het verslavende waar Nur het over heeft, dat onderzoekje geeft ook aan om hoeveel mensen dat gaat: 1,9%.

Wat betreft de voordelen van lezen: ja, dat is zo als je opgegroeid bent in een tijd, waarin alles met letters gaat. Maar ik zie jongeren opgroeien met een heel andere 'content'. De toekomst zal daarom ook heel anders zijn, en wellicht is lezen dan een van de minst-noodzakelijke activiteiten. Ik durf het neit te voorspellen. Ik maak de toekomst niet. Maar ik zie ook geen enkele reden om hem tegen te houden.

Tsjor