Pluszoon is een ettertje
hoi,
Ik ben lid van een nieuw samengesteld gezin, papa 2 kids 11 en 12j, mama 2 kids 13 en 16j. We hebben weinig problemen, enkel haar zoon van 13j, die waant zich de baas van alles. Hij doet dingen die niet ok zijn en als de andere kids hem daar over aanspreken is zijn repliek meestal: moet ik je tanden uitslaan misschien? Ook tegenover zijn mama is hij taalsgewijs heel agressief. Als je probeert een gesprek te hebben loopt hij gewoon weg m. en zeker als ik iets zeg: “jij hebt mij nits te zeggen”
Mijn vriendin en haar kids wonen in mijn koophuis maar ben de negativiteit van haar zoon meer dan moe, ik wil hem er echt niet bij en omgekeerd wil ik ook mijn relatie niet verliezen.
laten jullie weten wat jullie zouden doen want ik ben ten einde raad.
bert
Bert1978 schreef op 16-05-2025 om 23:53:
thx all voor de reacties, wel even verduidelijken, voor we gingen samenwonen hebben we 2j lat relatie gehad, toen was alles min of meer ok, hij zat toen ook in therapie voor zijn gedrag. In het dagelijks leven noem ik hem natuurlijk geen ettertje maar er valt gewoon niet mee te babbelen, als hij iets verkeerd doet en je wilt erover spreken loopt hij weg met een hoop verwensingen naar je toe. Ook zijn biologische vader heeft er altijd problemen mee, scheiding is al zo’n 9 jaar geleden en daar heeft ie idd last van gehad.
nu voor alle mensen die mij een onmens noemen: iedereen hier heeft z’n eigen kamer, ik probeer heel rechtvaardig te zijn, als mijn kinderen iets mispeuteren worden ze gestraft, als haar kinderen iets misdoen laat ik het aan mijn vriendin over. Alleen als het de spuigaten uitloopt ga ik me moeien want wat hij soms schreeuwt kan echt niet.
ik heb de regeling met mijn ex ook herzien zodat mijn kinderen minder bij hem zouden zijn (zij waren vragende partij).
soit, bedankt voor de reacties, ik heb toch enkele dingen gelezen waar ik ga proberen op te werken.
gr.
Is er een diagnose bekend of vermoedden van? Kan medicatie wenselijk zijn?
Dit speelde al voor jullie elkaar kende schrijf je?
Ik zou aanraden om moeder en vader en dit kind in therapie te laten gaan, om samen de juiste instructies te krijgen hoe om te gaan met dit gedrag. En dat iedereen zich hieraan houdt en op dezelfde manier reageert.
Let op; het kan dus ook heel goed zijn, dat je juist niet moet reageren omdat dat kan leiden tot escalatie....gewoon laten en schouders ophalen en inzetten op positievere vibe.
Inzetten op complimenten, om kleine positieve momenten te bekrachtigen, inzetten op verbinding, inzetten op gezelligheid, inzetten op een warm huis. Ongeacht de boze buien en wat hij er dan voor schuttingtaal uitgooit.
En iets heel belangrijks wat uit jou tekst springt...je geeft aan dat je jou kinderen ook straft?? En dat je vindt dat je een lijn moet trekken?
Wil je aub jou opvoedideeen onder een vergrootloep leggen en kritisch naar jou eigen aandeel kijken. Ook naar hoe jou kinderen reageren op hem en hem 'aanspreken' op zijn gedrag...
De beste tip die ik je kan geven is om de juiste ondersteuning te zoeken voor deze getraumatiseerde jongen (scheiding ouders en alles wat daarmee samenhangt). En iedereen te informeren over hoe te reageren. En dat kan dus ook juist niet reageren zijn. Even met de deur te laten slaan en wat schuttingtaal ontvangen en laten.....en daarna schouders ophalen....hem een kop thee brengen en wat lekkers.....oprecht....als hij ergens over wil praten dat je er bent en zijn kamer weer verlaten.....laat hem voelen dat hij er mag zijn, dat je hem ziet. En hoop vooral dat zijn moeder hem zo bejegend, open armen, met geduld en liefde.
Dan pas kan je dit gedrag veranderen.
Dus niet straf, of dreigen of dingen afpakken. Ook je kinderen informeren niet te reageren en ook geen nare non verbale reactie.
Lees je in in het puberbrein.
Het enige belang dat to heeft is het welzijn van zijn eigen kinderen. Hij heeft geen enkele zeggenschap en is niet verantwoordelijk voor die jongen. Dat zijn zijn ouders. Die gaan over behandeling en therapie. Niet To. Die blijven ook in zijn leven terwijl To en zijn kinderen daar gewoon weer uit kunnen verdwijnen.
Ik vind het heel erg om te zien hoe eigen kinderen binnen een samengesteld gezin opeens worden achtergesteld. Dit is niet hun keuze. Jouw kinderen hebben ook een scheiding moeten doorstaan en moeten nu onderdeel zijn van een samengesteld gezin met een probleemkind. Zij hebben daar last van. En hebben nu zelfs minder tijd met hun eigen vader.
Bert1978 schreef op 16-05-2025 om 23:53:
thx all voor de reacties, wel even verduidelijken, voor we gingen samenwonen hebben we 2j lat relatie gehad, toen was alles min of meer ok, hij zat toen ook in therapie voor zijn gedrag. In het dagelijks leven noem ik hem natuurlijk geen ettertje maar er valt gewoon niet mee te babbelen, als hij iets verkeerd doet en je wilt erover spreken loopt hij weg met een hoop verwensingen naar je toe. Ook zijn biologische vader heeft er altijd problemen mee, scheiding is al zo’n 9 jaar geleden en daar heeft ie idd last van gehad.
nu voor alle mensen die mij een onmens noemen: iedereen hier heeft z’n eigen kamer, ik probeer heel rechtvaardig te zijn, als mijn kinderen iets mispeuteren worden ze gestraft, als haar kinderen iets misdoen laat ik het aan mijn vriendin over. Alleen als het de spuigaten uitloopt ga ik me moeien want wat hij soms schreeuwt kan echt niet.
ik heb de regeling met mijn ex ook herzien zodat mijn kinderen minder bij hem zouden zijn (zij waren vragende partij).
soit, bedankt voor de reacties, ik heb toch enkele dingen gelezen waar ik ga proberen op te werken.
gr.
Ik hoop dat jullie hulp zoeken om tot goede oplossingen te komen. Dit is een complexe situatie waarin iedereen andere problemen, belangen en verantwoordelijkheden heeft. Welke belangen staan voorop en bij wie ligt de verantwoordelijkheid voor de oplossing?
Jijzelf lijkt deze 13-jarige te zien als de oorzaak van de problemen. Door hem heerst er een rot-sfeer. Je vraagt je hier nergens af wat zijn ouders en jij voor hem kunnen doen, maar focust alleen op hoe hij in de weg zit: 'ik wil hem er echt niet bij en omgekeerd wil ik ook mijn relatie niet verliezen'. Niet bepaald constructief. En al helemaal niet eerlijk. Want wie is er nou eigenlijk verantwoordelijk voor goede begeleiding en het inschakelen van hulp voor deze jongen? Door wie woont hij, terwijl hij het al moeilijk had, nu ook nog in een huis waar hij niet welkom is?
Naast dat je de oorzaak van het probleem voornamelijk bij het kind van je vriendin legt, blijk je nu een deel van de oplossing gevonden te hebben bij je eigen kinderen en je ex: 'ik heb de regeling met mijn ex ook herzien zodat mijn kinderen minder bij hem zouden zijn'.
Ik vraag me af waar je mee bezig bent.
Sorry hoor. Maar welk probleem heb je nou precies opgelost en welk belang staat bij jou eigenlijk voorop? Is hoe vaak jij je eigen kinderen ziet, ondergeschikt aan jouw wens om samen te wonen?
Izza schreef op 18-05-2025 om 11:14:
Het enige belang dat to heeft is het welzijn van zijn eigen kinderen. Hij heeft geen enkele zeggenschap en is niet verantwoordelijk voor die jongen. Dat zijn zijn ouders. Die gaan over behandeling en therapie. Niet To. Die blijven ook in zijn leven terwijl To en zijn kinderen daar gewoon weer uit kunnen verdwijnen.
Ik vind het heel erg om te zien hoe eigen kinderen binnen een samengesteld gezin opeens worden achtergesteld. Dit is niet hun keuze. Jouw kinderen hebben ook een scheiding moeten doorstaan en moeten nu onderdeel zijn van een samengesteld gezin met een probleemkind. Zij hebben daar last van. En hebben nu zelfs minder tijd met hun eigen vader.
Klopt inderdaad. Het lijkt mij ook enorm moeilijk als je als kind zijnde ineens in je eigen vertrouwde omgeving (of zelfs die al moeten verlaten om bij een ander gezin te gaan wonen) geconfronteerd te worden met iemand die niet binnen je kerngezin behoort en die ook weer zijn stempel op de opvoeding drukt. Maar alleen al die aanwezigheid lijkt mij enorm beklemmend op pubberleeftijd waarin er al zoveel veranderd. En dit is dan een kind met een extra uitdaging in gedrag en welzijn.
Voor beide partijen moeilijk. Maar er moet eerst duidelijkheid komen hoe te reageren en welk gedrag te laten. Anders blijf je in die negatieve cirkel zitten met zijn allen.
Maar nog voor TO: wees je ervan bewust, dat ook al zeg je niet tegen dit kind woordelijk dat je hem een ettertje vindt, wees je ervan bewust dat je houding, je toon, je gezichtsuitdrukkingen waarschijnlijk boekdelen spreken naar dit kind toe..... dat hoef je niet te zeggen, dat voel je.
TO: jij geeft aan dat de zoon van jou vriendin zegt"zal ik je tanden uit je mond slaan".
Hoe komt hij aan deze zin? Dat is inderdaad een behoorlijk agressieve manier van zijn ongenoegen kenbaar maken.
Heeft jou vrouw ook al gevraagd of hij gepest wordt op school en dat hij deze zin zelf ook wel eens te horen krijgt op school? Hij het via jullie een uitlaatklep geeft...? Ik ben voorstander voor privacy, maar misschien is het wenselijk 's avonds zijn mobiel even na te kijken of hij vervelende appjes ontvangt? Vooral bij dit type 'Signaalgedrag' dat er iets mis is....
Hoe gaat het op school? Heeft hij vrienden? Wat zegt zijn mentor over dit gedrag? Herkent hij het gedrag op school?
Bridget Jones, To is niet zijn vader. Hij is "slechts" zijn stiefvader. En bonuszoon mag hem waarschijnlijk ook nog eens niet. Het laatste wat To moet doen is zijn privacy schenden door in zijn telefoon te gaan kijken! En een mentor zal zeker geen informatie verstrekken. Als jouw vragen zijn heel terecht maar die zijn voor de moeder. De echte ouder van dit kind. Zij is verantwoordelijk en heeft er zeer onverstandig aan gedaan in te trekken bij To met zo'n kind. Ze wist dat hij al jarenlang problemen had en therapie niet voldoende heeft geholpen. Had hem rust gegeven ipv tegen zijn wil op te zadelen met een huis vol mensen (drukte, prikkels). En nu ook nog een stiefvader die hem er niet bij wil. Want dat merkt zo'n jongen echt. En 13 is nog jarenlang pubertijd.
Izza schreef op 18-05-2025 om 16:05:
Bridget Jones, To is niet zijn vader. Hij is "slechts" zijn stiefvader. En bonuszoon mag hem waarschijnlijk ook nog eens niet. Het laatste wat To moet doen is zijn privacy schenden door in zijn telefoon te gaan kijken! En een mentor zal zeker geen informatie verstrekken. Als jouw vragen zijn heel terecht maar die zijn voor de moeder. De echte ouder van dit kind. Zij is verantwoordelijk en heeft er zeer onverstandig aan gedaan in te trekken bij To met zo'n kind. Ze wist dat hij al jarenlang problemen had en therapie niet voldoende heeft geholpen. Had hem rust gegeven ipv tegen zijn wil op te zadelen met een huis vol mensen (drukte, prikkels). En nu ook nog een stiefvader die hem er niet bij wil. Want dat merkt zo'n jongen echt. En 13 is nog jarenlang pubertijd.
Dit, ik ben verbaasd over hoeveel mensen meegaan in to zijn visie, er zijn zelfs mensen( niet bridget )die de schuld van het mislukken van het eerste huwelijk op basis van to zijn verhaal bij zoon droppen want een kind kan de oorzaak zijn van je relatieproblemen.. weinig oog voor kind en diens gevoelens , liefdesgeluk van ouders lijkt de rode draad te zijn, kinderen passen zich wel aan , gelukkige ouder is een gelukkig kind lijkt het motto.
'er zijn zelfs mensen( niet bridget )die de schuld van het mislukken van het eerste huwelijk op basis van to zijn verhaal bij zoon droppen want een kind kan de oorzaak zijn van je relatieproblemen.. '
Een kind met moeilijk gedrag kan leiden tot stress in de relatie, omdat er tussen de ouders verschillen van mening kunnen ontstaan over hoe te handelen. Die verschillen van mening kunnen diep gaan, omdat elke ouder het beste voor het kind wil, dus het gaat niet zomaar over de vraag of je de kamer groen of wit wil. Het grijpt diep in.
Ouders maken elkaar verwijten, denken dat ze het beter redden als ze uit elkaar gaan, maar komen er dan achter dat de problemen van het kind blijven.
Het kind is dan niet de oorzaak van de relatieproblemen, wel het probleemgedrag van een kind en het verschil van mening over hoe hiermee om te gaan.
tsjor schreef op 18-05-2025 om 18:15:
'er zijn zelfs mensen( niet bridget )die de schuld van het mislukken van het eerste huwelijk op basis van to zijn verhaal bij zoon droppen want een kind kan de oorzaak zijn van je relatieproblemen.. '
Een kind met moeilijk gedrag kan leiden tot stress in de relatie, omdat er tussen de ouders verschillen van mening kunnen ontstaan over hoe te handelen. Die verschillen van mening kunnen diep gaan, omdat elke ouder het beste voor het kind wil, dus het gaat niet zomaar over de vraag of je de kamer groen of wit wil. Het grijpt diep in.
Ouders maken elkaar verwijten, denken dat ze het beter redden als ze uit elkaar gaan, maar komen er dan achter dat de problemen van het kind blijven.
Het kind is dan niet de oorzaak van de relatieproblemen, wel het probleemgedrag van een kind en het verschil van mening over hoe hiermee om te gaan.
Je kan een verschil krijgen over alles in een relatie hoe jij daar als volwassen persoon mee omgaat is een 2de
Izza schreef op 18-05-2025 om 16:05:
Bridget Jones, To is niet zijn vader. Hij is "slechts" zijn stiefvader. En bonuszoon mag hem waarschijnlijk ook nog eens niet. Het laatste wat To moet doen is zijn privacy schenden door in zijn telefoon te gaan kijken! En een mentor zal zeker geen informatie verstrekken. Als jouw vragen zijn heel terecht maar die zijn voor de moeder. De echte ouder van dit kind. Zij is verantwoordelijk en heeft er zeer onverstandig aan gedaan in te trekken bij To met zo'n kind. Ze wist dat hij al jarenlang problemen had en therapie niet voldoende heeft geholpen. Had hem rust gegeven ipv tegen zijn wil op te zadelen met een huis vol mensen (drukte, prikkels). En nu ook nog een stiefvader die hem er niet bij wil. Want dat merkt zo'n jongen echt. En 13 is nog jarenlang pubertijd.
Ik bedoelde daar moeder mee, maar inderdaad niet duidelijk zo geschreven. Ik vindt sowieso dat de bio ouders dit moeten oppakken samen. En de stiefvader dit bij moeder moet laten.
En dat stiefmoeder even moet kijken.
Ik ben voor privacy, maar als er ineens gedrag is waardoor 'alarmbellen' afgaan en je krijgt geen antwoord op vragen en er zijn grote zorgen, dan mag je zeker kijken. Dat hoort ook bij je verantwoordelijk nemen. En wordt ook aangeraden.
En verder eens met jou post.
Anoniemvoornu schreef op 18-05-2025 om 18:27:
[..]
Je kan een verschil krijgen over alles in een relatie hoe jij daar als volwassen persoon mee omgaat is een 2de
Zeker, maar dat geldt voor alle echtscheidingen. Sommige verschillen van mening zijn zo fundamenteel dat mensen het niet uithouden bij elkaar en denken dat ze het zelf beter doen. Zeker als het gaat om verschillen van mening over de opvoeding, omdat dat het diepste van je hart raakt, namelijk je kind.
Het kan zijn dat moeder juist is gaan samenwonen omdat ze zag dat ze het niet alleen redde met de kinderen en blij was dat er weer een man in huis zou komen. Kan.
tsjor schreef op 18-05-2025 om 19:02:
[..]
Zeker, maar dat geldt voor alle echtscheidingen. Sommige verschillen van mening zijn zo fundamenteel dat mensen het niet uithouden bij elkaar en denken dat ze het zelf beter doen. Zeker als het gaat om verschillen van mening over de opvoeding, omdat dat het diepste van je hart raakt, namelijk je kind.
Het kan zijn dat moeder juist is gaan samenwonen omdat ze zag dat ze het niet alleen redde met de kinderen en blij was dat er weer een man in huis zou komen. Kan.
Het kind was 4 toen zijn ouders uit elkaar gingen. Hoe kan je uberhaubt denken dat het gedrag van kind of hoe zijn ouders ermee om gingen wel de oorzaak moet zijn van die scheiding ? Lijkt me echt geen voor de hand liggende gedachte zelfs als kind nu gedragsproblemen heeft op zijn 13de is dat in mijn ogen wel vergezocht
Je vraagt wat wij zouden doen maar dat is toch een oneerlijke vraag?
Je krijgt nu antwoorden op een nog niet eens half verhaal. Er mist zoveel cruciale informatie dat wat wij zouden doen niet eens in de buurt kan komen van de situatie waar jullie in zitten.
Dit is naar mijn mening ook geen vraag voor op een forum want het is een serieus groot probleem wat er speelt.
Het enige wat ik hierover kan zeggen is zoek professionele hulp.
