Pluszoon is een ettertje
hoi,
Ik ben lid van een nieuw samengesteld gezin, papa 2 kids 11 en 12j, mama 2 kids 13 en 16j. We hebben weinig problemen, enkel haar zoon van 13j, die waant zich de baas van alles. Hij doet dingen die niet ok zijn en als de andere kids hem daar over aanspreken is zijn repliek meestal: moet ik je tanden uitslaan misschien? Ook tegenover zijn mama is hij taalsgewijs heel agressief. Als je probeert een gesprek te hebben loopt hij gewoon weg m. en zeker als ik iets zeg: “jij hebt mij nits te zeggen”
Mijn vriendin en haar kids wonen in mijn koophuis maar ben de negativiteit van haar zoon meer dan moe, ik wil hem er echt niet bij en omgekeerd wil ik ook mijn relatie niet verliezen.
laten jullie weten wat jullie zouden doen want ik ben ten einde raad.
bert
tsjor schreef op 21-05-2025 om 09:51:
Dan verbeter ik dat, als je de bedoeling anders niet begrijpt: dan zou nu ook de tweede relatie van moeder kapot gaan door verschil van inzicht over de opvoeding van deze jongen.
En is dat niet moeder haar taak? Als je eerste relatie strand vanwege het verschil van inzicht over de opvoeding van jullie 4 jarige kind, is het dan niet aan moeder om te voorkomen dat die situatie zich weer voordoet en er dus zeker van te zijn dat je partner en jezelf wel op 1 lijn liggen voor je gaat samenwonen met die partner?
Ipv dat kind de oorzaak is van 2 stukgelopen relaties is dat toch echt moeder en partners verantwoording die op basis van het hebben van een 2 jaar best ok relatie 2 gezinnen samenvoegen.
tsjor schreef op 21-05-2025 om 15:40:
Maar de meeste ouders willen ook dat hun kind lekker in zijn/haar vel zit.
Hoezo 'maar'?
Uiteraard wil je dat. Wat denk je, zal dat lukken als je kind moet wonen in het huis van iemand die hem er helemaal niet bij wil hebben?
'De meeste ouders willen namelijk dat hun kinderen, ook die met gedragsproblematiek, zich thuis welkom voelen.'
'Maar de meeste ouders willen ook dat hun kind lekker in zijn/haar vel zit.'
Wat de partner van de moeder die de zorg voor de kinderen met haar deelt nu doet is een probleem benoemen. Dat doet hij met te sterke bewoordingen, maar soms is het nodig om het duidelijk te benoemen om het probleem te onderkennen, dan pas kan er iets aan het probleem gebeuren waardoor het kind zich beter gaat voelen. 'Kind weg' vind ik geen goede oplossing, ook niet 'kind en moeder weg'. Er is een grens bereikt, daar moet je aan gaan werken, met elkaar.
tsjor schreef op 21-05-2025 om 18:46:
'De meeste ouders willen namelijk dat hun kinderen, ook die met gedragsproblematiek, zich thuis welkom voelen.'
'Maar de meeste ouders willen ook dat hun kind lekker in zijn/haar vel zit.'
Wat de partner van de moeder die de zorg voor de kinderen met haar deelt nu doet is een probleem benoemen. Dat doet hij met te sterke bewoordingen, maar soms is het nodig om het duidelijk te benoemen om het probleem te onderkennen, dan pas kan er iets aan het probleem gebeuren waardoor het kind zich beter gaat voelen. 'Kind weg' vind ik geen goede oplossing, ook niet 'kind en moeder weg'. Er is een grens bereikt, daar moet je aan gaan werken, met elkaar.
Dat probleem is een kind he, een kind wiens moeder en vriend samen gingen wonen na een korte relatie die niet meer dan ok was op dat moment , met allebei kinderen die niet gelukkig zijn met die situatie ook de niet "probleem"kinderen.. hoezo is allebei apart wonen geen optie
Goh Bert en zijn ettertje, weet dit topic zonder er één woord aan toe te voegen, in leven te houden. Inmiddels heeft hij na de eerste 2 berichten op dit forum, al bijna 'n week geen reactie meer gegeven... maar het gekissebis gaat lekker door. Op naar de volgende blz, gewoon volhouden en geen strobreed toegeven, succes!
