Samen slapen met 15 jaar

Ann

*.Ik ben er zelfs van overtuigd dat die mensen er geen rekening mee houden dat hun 14-jarige dochter nog een puber is en ook andere interresses moet kunnen tonen en belang hechten aan vriendschap *

Dat zie ik anders,zolang een puber het naar zijn zin heeft in die ene relatie ,is er niets aan de hand.
niet elke puber wil bergen vrienden/vriendinnen,er zijn ook pubers die maar 1 vriend of vriendin hebben.
en of dat nou in een relatie is of als vriendschap,een puber moet zelf uitzoeken wat het beste bij hem/haar past.
ik denk dat voor veel ouders het beeld leeft: je moet zoveel mogelijk genieten van je jeugd ,door uit te gaan,met vrienden op stap,hobby,s,sporten, enz enz.En je tijd besteden aan een vaste verkering is zonde.
Maar dat bepaal je als ouder niet.
Dat bepaalt een puber zelf,het is zijn leven.

en *Ik zie dat de ouders van dat vriendinnetje,de hele situatie zodanig ophemelen,dat het haast niet meer normaal is*
wat is daar dan erg aan? die ouders zien hun kind happy,met de in hun ogen de *ideale schoonzoon*.
nou,heerlijk toch?een puber zonder problemen met een fijne verkering?

Tops

Tops: Waarom heb jij het nou alleen maar over sex?
Daar ging het voor KatieM toch om?
Persoonlijk vind ik overigens dat je als ouder misschien wel wijze raad kunt of moet geven waar het om het verdelen van aandacht gaat, maar verder moet dat ook niet gaan vind ik.

Verbieden

Maar hebben jullie dan werkelijk de illusie,dat als je sex verbiedt,het dus niet gebeurt?Ik was dan net iets ouder,ruim 16,maar mijn moeder had liever dat het thuis gebeurde,dan ergens buiten.Als je als stel echt zover bent,gebeurt het toch wel,ongeacht verboden etc.
Bastet

Oma en opa?

*hoe leg je dat uit aan oma en opa????* aan *De Buitenwereld*???
Dat vind ik wel zo,n onzin,oma en opa en *de buitenwereld* gaat het helemaal niets aan hoe wij onze kinderen opvoeden.
Als wij beslissingen nemen waarvan wij denken dat het goed kan voor ons kind,dan doen wij dat.
en daar mag iedereen een mening over hebben,maar het gaat gewoon niemand iets aan.
Bovendien,oma en opa zijn van een heel andere generatie,die kunnen (en hoeven)zich niet te verplaatsen in de belevingswereld van een puber die opgroeit in deze maatschappij.die mogen genieten van hun kleinkinderen,maar opvoeden en beslissingen nemen moeten ze bij de ouders laten.

Tops

Ik stelde de vraag in het algemeen,niet alleen aan jou..
Bastet

Per kind verschillend

Mijn dochter had op haar 13e echte serieuze verkering (nee, nog niet meteen met sex) en dit heeft bíjna zeven jaar geduurd.
Bij mijn zoon (nu 16) moet ik er niet aan den-ken. Die heeft op de basisschool/onderbouw de nodige vriendinnetjes gehad, allemaal van die haaibaaien. Brr. Ik hoop dat hij nog een poosje uit de handen van de dames blijft, ik vind dat je tegenwoordig echt meelij met de knullen kunt hebben. Dat vond ik van de verkering van mijn dochter al, arm ventje, die meiden zijn allemaal zo voorlijk en zo bijdehant als de pieten.

Tirza

Tops

Heb ik het mis dat je boos bent om hoe ik en anderen misschien reageren? Dat zou ik jammer vinden want ik vind het zelf ook een ingewikkeld onderwerp. Ik vind het verwarrend. Ik had er een redelijk duidelijke mening over, maar een duidelijke mening en de praktijk zitten nog wel eens op een ander spoor. Ik denk dat het soms soms verstandig is om niet star aan een mening vast te houden.

Sus-anne

Ik ben het met je eens hoor dat opa en oma en de buitenwereld niets met je opvoeding van de kinderen te maken hebben
Als we dáár rekening mee moeten houden! Maar ik kan me best voorstellen dat er gezinnen zijn die daar anders naar kijken. In kleine gemeenschappen bijvoorbeeld.

Opa en oma

Ik vind het wel belangrijk wat de buitenwereld er van zou vinden als ik hier vriendjes/vriendinnetjes zou laten slapen. Niet letterlijk wat opa en oma in dit geval er van zouden vinden maar wel anderen zoals de familie van mijn man en de mensen uit zijn gemeenschap/cultuur. Als ik hier jongens bij mijn dochters zou laten slapen dan is hun reputatie helemaal kapot. Dan kun je zeggen dat dit het probleem is van die anderen die er zulke denkbeelden op na houden maar zo werkt het toch niet helemaal. Zolang wij en onze kinderen nog willen functioneren binnen de familie en gemeenschap houden we toch rekening met wat anderen er van zouden vinden. Natuurlijk kunnen we zeggen dat het ons allemaal niks interesseert en gewoon ons gang gaan maar misschien interesseert het ons wel. Daarnaast kan mijn dochter met 15 wel beslissen dat het haar allemaal niks uitmaakt maar als die beslissing haar met 20 of 25 of 30 nog achtervolgt maakt het haar misschien wel uit. Ik neem mijn dochters dus in bescherming hier tegen en laat hier geen jongens slapen.
Hoewel de reputatie schade minder voor onze zonen zou gelden is het hier laten slapen alsnog iets wat de buitenwereld zou veroordelen en wat dus een negatief effect op ons allemaal heeft.

Maylise

Sarcas

Maar ik bemoei me overal mee: met hun schoolwerk, met hun vrienden, met waar en met wie ze uitgaan, of ze wel of niet drinken en met nog 100.000 andere dingen dus waarom zou ik me niet bemoeien met relaties/sex? Niet dat ik hun verbied sex te hebben. Ik verbied ze alleen onder mijn dak vriendjes/vriendinnetjes te laten slapen. Verder geef ik wel mijn mening en praat daar met hun over.
Ik vertel hun dat ze voorzichtig moeten zijn met sexualiteit en dat het misschien beter is om te wachten. Tot het huwelijk of in elk geval tot je wat ouder bent en beter de consequenties kan overzien. Ik leg het hun niet op maar we discussiëren daar wel over.

Maylise

Opa ,oma en 'ze'

Ik snap de opmerking van Kaaskopje wel.Wij wonen in een klein dorp,waar ook opa en oma wonen en ik was toch ook wel iets angstig voor de reaktie van iedereen.Maar zoals ik vaker verteld heb,hoevaak komt het nu voor dat een jonge puber serieuse verkering krijgt???Iedereen in mijn familie kent mijn dochter zo goed,dat ze het niet vreemd vonden.Dat men begreep dat verbieden geen zin zou hebben.Men kent mij goed genoeg om te weten dat ik het stel in de gaten zou houden.Het was zelfs mijn moeder die toen ik haar vertelde dat dochter een vriend had die ook nog ouder was,mij vertelde dat ik haar moest laten doen en dat het mijn dochter goed zou doen.
Tja en wat 'ze'in het dorp voor mening hebben dat leg ik naast me neer.Maar dat gaat niet alleen over jongens,maar zelfs over kleding,uitgaan,brommerrijden enz enz,zo gaat dat in een dorp.Voor mijn moeder was het vroeger erg belangrijk,wat 'ze'ervan vonden,ik had het idee dat ik daardoor niet kon leven en ging in verzet,ben ook weegegaan uit het dorp,nu voel ik me er weer thuis,heb weinig contact met de dorpsmensen en laat mijn dochter leven.

Maylise

Hoewel de reputatie schade minder voor onze zonen zou gelden ...............dat vind ik dus weer niet kloppen.

Verder begrijp ik je wel.

Ik zou er niet tegen kunnen

Maylise, ik vind het knap hoe jij je kunt voegen naar de opvattingen van je schoonfamilie en man. Ik zou het benauwend vinden. Ik had zo´n 26 jaar geleden in de gaten dat het mijn wereld niet is en heb er toen voor gekozen die weg verder niet te gaan

Emma

Dat is ook niet mijn mening. Ik vind het idioot dat jongens met zoveel meer weg kunnen komen dan meisjes. Zelf heb ik ook geen andere regels voor beiden. Alleen zo ziet men het helaas wel.

Maylise

Kaaskopje

Ik denk dat altijd lastig is je aan te passen aan je schoonfamilie maar hoe scherper de verschillen hoe moeilijker het is.

Het is natuurlijk ook geen proces van weken of maanden maar van jaren en uiteindelijk merk je toch dat je meer dingen hebt geaccepteerd dan je ooit had verwacht. Althans dat geldt dan voor mij. Ik ben er ook ingegroeid.

Verder heb ik natuurlijk weinig keuze. Ik ben nou eenmaal met deze man getrouwd en door die keuze voor hem heb ik automatisch ook gekozen voor zijn familie en zijn ideeën.

Maylise

Maylise dat is zo

Maar ik denk dat jij de gevolgen meer bewust was dan veel andere vrouwen in een gelijke situatie. Ik heb meerdere malen meegemaakt dat de relatie stuk liep omdat de vrouw totaal niet was voorbereid op de andere regels. Dat ze er opééns achterkwamen dat de familie erg belangrijk is voor de man, dat bepaalde gewoontes niet verhollandst zouden worden vanwege de opvattingen van de man en zijn familie. Ik kan me best verbazen over dat gebrek aan kennis als het om je toekomst gaat. Liefde alleen is in dit geval niet genoeg volgens mij, je moet er echt achterstaan.

Maylise

@Maylise
„Maar ik bemoei me overal mee”

*grinnik*
Ah ja, daar ben ik voor een groot gedeelte mee opgehouden toen ik me realiseerde dat er op werd gerekend dat ik me ermee ging bemoeien en met oplossing zou komen

Maar ik begrijp dat in jouw situatie het niet bij jullie thuis laten slapen van vriendjes/vriendinnetjes meer een (familie)cultureel gegeven is. Tja, dan is het buigen of barsten. Hoe zal dat gaan als ze ouder zijn? ‚Tot het huwelijk’ is wel een lastige, tenzij je misschien erg gelovig bent. Maar aanmanen tot voorzichtigheid kan nooit kwaad

S.

Sarcas

Vriendjes/vriendinnetjes zullen hier pas officieel mogen slapen als ze eenmaal getrouwd zijn. Voor die tijd moeten ze maar improviseren als ze wat willen. Mijn man komt uit het Midden Oosten en daar gaat het meestal zo. Alles gebeurd zolang niemand het maar merkt. Overigens denk ik dat het bij meer dan 95% van de Marokkaanse en Turkse gezinnen in Nederland ook zo gaat. Overigens vinden mijn kinderen het ook heel normaal. Ze zijn natuurlijk ook deels in die cultuur opgegroeid.

Mijn oudste dochter haar vaste vriend heeft overigens wel een paar keer bij ons gelogeerd maar dan niet bij mijn dochter op de kamer. Nu woont zij niet meer thuis dus in haar eigen flat heeft ze alle vrijheid om te ontvangen wie ze wil. Een weekje aanpassen aan de situatie hier is dan niet te veel gevraagd.

Maylise

Say no more...

Biovader van dochterlief komt ook ook die contreien… Vindt het vreselijk dat ze (al meer dan 1½ jaar een vriend heeft. Pas onlangs, bij de diploma uitreiking van dochter hebben ze elkaar voor het eerst gezien, en hij negeert hem volkomen. Jammer, maar zo gaan die dingen soms. Dochter vindt het ook niet leuk, maar heeft beslist dat hij haar leven niet bepaalt.

Maar ik snap dus prima waarom jullie die regels hebben.

S.

Moeilijk aanpassen maylise

Ik kan me niet voorstellen dat ik mijn leven ga delen + kinderen ga opvoeden met iemand die zo,n tegengestelde mening heeft wat betreft die opvoeding.
Al zou ik nog zo veel van iemand houden,ik zou me niet kunnen voegen naar en aanpassen aan iets waar ik zelf totaal niet achtersta.
Ik vind het heel knap van je Maylise dat jij dat wel kan.
(ik begrijp tenminste uit jouw postings dat jij het lang niet altijd eens bent met je man wat betreft de opvoeding van jullie kinderen,en dat jij meestal degene bent die zich aanpast?).
Mijn man en ik zijn het ook niet altijd eens,maar dat gaat altijd over kleine dingetjes ,en daar komen we altijd wel uit.
Maar de echt grote belangrijke normen en waarden die wij onze kinderen mee willen geven ,daarin staan wij wel op 1 lijn.

Wat ik me wel afvraag Maylise?
Ik begrijp dat jouw man ook twee stiefkinderen heeft waarvan jij de moeder bent?
Bepaalt jouw man dan ook (voor een groot deel)de opvoeding van deze stiefkinderen? en pikken zij dat?

Sarcas

*zo gaan die dingen soms*.
Dat is absoluut waar,maar vind jij het niet moeilijk om te zien,dat de vader van je stiefdochter zich zo opstelt en dat daardoor misschien (?)de vader/dochterrelatie verslechtert?

Wel knap dat jouw stiefdochter haar eigen keuzes durft te maken,ook al weet ze dat haar vader het er niet mee eens is.
Heel vaak zie je toch dat kinderen uit loyaliteit naar hun ouders niet voor zichzelf durven te kiezen.
en dat vind ik ronduit zonde,want ieder kind is tenslotte uniek en mag er zijn zoals hij/zij is.
(dat is althans mijn mening)

Sus-anne

Mijn man en ik zijn het inderdaad niet altijd eens over de opvoeding van de kinderen en ik vind inderdaad dat ik me meer aanpas aan hem dan andersom. Overigens vind hij ook dat hij zich vaak aanpast aan mij dus of het objectief ook zo is weet ik eigenlijk niet.

Veel van de verschillen in denkwijze tussen ons zijn veel scherper geworden toen de kinderen eenmaal ouder werden. De middelbare schooltijd vraagt nou eenmaal om veel meer principiële en moeilijkere keuze en dan merk ik toch altijd wel dat we over sommige dingen echt behoorlijk verschillend denken. De eerste jaren van ons huwelijk speelde dat veel minder omdat de kinderen toen nog klein waren. Natuurlijk wisten we wel van elkaar dat we anders over bepaalde zaken dachten maar theorie en praktijk zijn toch anders en al het eenmaal zo ver is dat je ook echt voor bepaalde keuzes komt te staan dan is het veel lastiger om compromissen te sluiten.

Ik heb inderdaad twee kinderen uit een eerdere relatie. De biologische vader heeft helaas nauwelijks een rol gespeeld in hun leven hoewel ik altijd contact met hem heb gehouden. Mijn kinderen waren nog maar 4,5 jaar toen mijn man en ik met elkaar getrouwd zijn. Hij heeft dus inderdaad een deel van de opvoeding op zich genomen. Mijn kinderen hebben dat nooit vervelend gevonden zover ik heb gemerkt. Ze waren echter natuurlijk nog heel jong toen we getrouwd zijn dus voor hun is dit de natuurlijke situatie. Als ze 5 jaar ouder waren geweest toen we trouwden was het ongetwijfeld anders verlopen. Overigens bepaalde en bepaal ik meestal de dagelijkse kleine dingen en gaan onze verschillen vooral over dingen die betrekking hebben tot oudere kinderen. Toen we net getrouwd waren speelde dat allemaal nog niet.

Maylise

Sus-anne

„vind jij het niet moeilijk om te zien,dat de vader van je stiefdochter zich zo opstelt en dat daardoor misschien (?)de vader/dochterrelatie verslechtert”

Moeilijk, nee. Jammer, ja. Dochterlief woont full-time bij haar moeder en mij. Als hij zijn denkbeelden niet zo rigide had opgelegd, dan had hij wellicht nog wel (enigszins) gehoor bij haar gekregen, uit loyaliteit van zijn dochter misschien. Maar door zijn eigen figuurlijke ‚sex, drugs & rock and roll’ verleden te ontkennen heeft hij teveel aan geloofwaardigheid ingeboet. In de loop der jaren zijn ze al te veel uit elkaar gegroeid. Relationeel is dat dus jammer voor ze, maar voor haar is het goed denk ik. Met één been in de ene, en het andere been in een andere cultuur is het vreselijk moeilijk vooruitkomen. Maar we hebben haar de keuze altijd zelf gelaten. Op een gegeven moment, al vrij vroeg, ik geloof zo rond haar 12e, besloot ze zelf het geen-varkensvlees gebod te negeren, en de rest volgde in de loop der jaren. Ze vindt het jammer dat ze een bepaald gedeelte van haar leven niet kan delen met haar vader en hoopt dat hij op een dag accepteert en respecteert wie ze is. We zullen zien.

S.

Maylise

ik begrijp wat je bedoelt,ik zeg ook altijd ,het *echte* opvoeden begint pas als je kinderen ouder worden en hun eigen mening krijgen .
Als ze klein zijn gaat het over wel of geen snoep,beleefd zijn,speelgoed opruimen e.d.
Daar komen de meeste ouders wel samen uit.

Maar daarna,als het echt pubers worden,dan begint het pas( mijn ervaring).

ik zit zelf ook in de situatie dat ik stiefmoeder ben en mijn man stiefvader.
Mijn kinderen waren al 15(tweeling)toen wij gingen samen wonen,en hun opvoeding heb ik min of meer op me genomen,ik kreeg wel steun van mijn huidige man,maar hij bemoeide zich er verder niet mee.
Ik denk dat mijn kinderen dat ook niet gepikt hadden,zij hebben immers een vader,en hoewel die vader niet mee opvoed,zouden zij niet geaccepteerd hebben dat *de nieuwe man*van hun moeder zich opeens met hun opvoeding zou gaan bemoeien.
Met mijn stiefkinderen ligt dat iets anders,zij waren pas 7 en 3 toen ik in hun leven kwam,bovendien woonden zij in een co-ouderschap bij ons,dus ik ben wel min of meer mee gaan opvoeden.
Nu woont de oudste (16)van mijn man permanent bij ons,en mijn man bepaalt de regels naar zijn dochter(s) toe,en bespreekt deze ook met haar.
gelukkig vraagt hij altijd wel mijn mening van te voren,en als we er samen uit zijn,bespreekt hij het pas met zijn dochter.
En dat vind ik soms al moeilijk ,om die afstand te bewaren richting stiefkind,maar het werkt wel heel goed.

en dan is er natuurlijk nog een biologische moeder in beeld,die ook dingen kan bepalen en regels kan stellen.

Al met al vind ik stiefmoeder zijn heel ingewikkeld,ik zeg wel eens * het moeilijkste beroep van de wereld waar geen opleiding voor is*.

Daarom ben ik erg blij dat mijn man ik en het samen in grote lijnen eens zijn over die opvoeding,anders zouden hier enorme ruzies ontstaan,ik denk dat ik me namelijk niet zou kunnen aanpassen.Dan zou onze relatie niet overleven.

en daarom heb ik zo,n enorme bewondering voor jou,Maylise,jij kan dan namelijk wel.
ik vind dat heel bijzonder.

Sarcas

Het is jammer dat het zo loopt tussen de vader van je dochter en haar. Voor hem moet het ook heel moeilijk zijn dat zijn dochter zo weinig mee heeft gekregen van zijn cultuur/geloof. En natuurlijk werkt het zo dat hoe rigider en moeilijker hij zich opstelt hoe minder je dochter naar hem zal gaan luisteren waardoor hij alleen maar rigider zal worden waarschijnlijk. Dat is een cyclus waar je moeilijk uitkomt. Jammer maar het kan best zijn dat je dochter als ze volwassen wel weer meer de waarde van zijn cultuur en geloof inziet en dat ze daardoor weer wat dichter bij elkaar zullen komen.

Ik denk dat in twee culturen opgroeien juist ook iets heel positiefs kan zijn , best of both worlds.

Maylise

Half jaar

verkering dat is best lang, zeker op die leeftijd, dan moet het wel speciaal en bijzonder zijn voor haar. Ik zou zo'n jongen ook aan tafel uitnodigen, beter willen leren kennen, dus praten, kijken wat er in zijn hoofd omgaat, hoe hij emotioneel in elkaar zit ed.

Ik zou ze in ons huis toestemming geven om bij elkaar te slapen, ik zou eigenhandig er een 2 persoonsbed installeren, condooms kopen en dochter op het hart drukken dat het alleen fijn is om seks te hebben als ze zich op haar gemak voelt en ze rustig aan doen zo in het begin. Tja ze is 15, ik vind dat wel jong maar niet te jong, je kan je kinderen niet verbieden seks te hebben. En ik zou blij zijn dat het met iemand is die om haar geeft, die jij kent en het thuis gebeurt en niet ergens waar ze minder veilig zijn. En tegen hem zeggen dat hij zijn best moet doen het voor haar fijn te maken wat er verder ook gebeurt daar in die kamer.

Sus-anne

Ik weet niet of het iets is waar je bewondering voor hoeft te hebben. Het huwelijk is sowieso iets waar je min of meer blind instapt. Niemand weet hoe het allemaal zal gaan lopen. Ik wist van te voren niet waar de problemen zouden komen. Niemand kan dat weten. Ik wist wel dat we verschillende ideeën hadden maar welke werking dat zou hebben op de opvoeding of ons huwelijk had ik niet kunnen voorspellen.

Overigens wil ik verder absoluut niet de indruk geven dat het alleen maar negatief is. Ik heb geen spijt van de keuzes die ik met betrekking tot mijn huwelijk heb gemaakt.

Maylise

Oh en sarcas

Dat de biologische vader van je dochter over zijn eigen verleden zwijgt is cultureel gezien volgens mij vrij normaal. Mannen mogen toch nog altijd wat meer dan vrouwen. Veel mannen uit die contreien (niet mijn man gelukkig) hebben toch de denkwijze van alle vrouwen zijn sletten behalve mijn moeder, zus, dochter en misschien mijn eigen vrouw.

Daarnaast bestaat er heel erg de neiging om meisjes te beschermen. En het met elkaar over dingen praten komt sowieso veel minder voor. Zeker seks is natuurlijk een enorm taboe onderwerp waar je absoluut niet met je kinderen over praat. Ik ken volwassen vrouwen die getrouwd zijn en als ze met hun man bij hun ouders logeren nog in een andere kamer gaan liggen dan hun man omdat alleen de gedachte dat hun ouders weten dat ze misschien aan seks zouden kunnen doen al te veel is. Het is dus geen onderwerp wat je gezellig aan de keukentafel bespreekt me je ouders.

Maylise

Culturen

Maylise schreef:
„Voor hem moet het ook heel moeilijk zijn dat zijn dochter zo weinig mee heeft gekregen van zijn cultuur/geloof.”

Oh vast. Maar hij heeft er aan de andere kant ook nauwelijks in geïnvesteerd. Tekst en uitleg hadden de dingen meer inzichtelijk, en haar ontvankelijker gemaakt. Maar haar botweg regels opleggen waaraan ze zich onder ons dak nauwelijks kan houden is niet erg realistisch. Hij beschouwt haar als moslim terwijl ze dat simpelweg niet is; ze gelooft niet. Sure, vanuit zijn cultuur ondenkbaar, maar zij is nu eenmaal minimaal een product van zijn cultuur. Hij is de vader en niet de opvoeder geweest. Dat er nu dingen gebeuren die voor hem niet door de beugel kunnen is voornamelijk jammer voor onze dochter, die dit niet met hem kan delen.

„Ik denk dat in twee culturen opgroeien juist ook iets heel positiefs kan zijn , best of both worlds.”
Kan. Maar ook the worst of both worlds is mogelijk. Of gewoon een zooitje.

„Dat de biologische vader van je dochter over zijn eigen verleden zwijgt” etc
Ja, het is cultureel te verklaren. Maar voor mij, en voor haar, blijft het hypocriet.

„Zeker seks is natuurlijk een enorm taboe onderwerp waar je absoluut niet met je kinderen over praat. Ik ken volwassen vrouwen die getrouwd zijn en als ze met hun man bij hun ouders logeren nog in een andere kamer gaan liggen dan hun man omdat alleen de gedachte dat hun ouders weten dat ze misschien aan seks zouden kunnen doen al te veel is. Het is dus geen onderwerp wat je gezellig aan de keukentafel bespreekt me je ouders.”
Ik weet het. En dat is ook lastig voor haar. Al met al komt het er op neer dat ze gewoon botweg moet liegen tegen haar vader. En dat is naar, voor beide partijen.

S.