Schaamte
Goeiemorgen
Ik wil even iets met jullie delen, jullie advies inwinnen.
Mijn dochter van 11 lijkt zich voor mij te schamen.
Deze ochtend bv.zeg ik tg haar we gaan te voet naar school, is maar 5 min stappen.
Ik stap dan gewoon een eindje mee, niet tot aan de school zelf want ik begrijp ook dat ze inmiddels in het zesde zit. Ik stap mee tot halverwege en laat haar dan alleen verder stappen. Voor mij geen probleem.
Blijft ze aandringen om toch met de auto te gaan...
We gaan te voet.
Ze stapt in een heel snel tempo 10meter voor mij uit. Dat doet ze altijd.
Zie ik ouders met hun kind stappen, jong of oud, die lopen bij elkaar. Mijn dochter loopt 10meter voor mij uit, echt alsof ze niet met mij gezien wil worden.
Geen idee waarom.
Dit gedrag stelt zich wel vaker.
Gaan ze bv.met school op uitstap en komt ze van de bus gestapt dan kan er amper een goeiendag vanaf. Soms passeert ze zelfs gewoon. Heel kwetsend dit.
Andere kinderen zijn blij van hun mama te zien. Ok ze zijn geen kleuters meer en ik verwacht niet dat ze rond mijn nek vliegt maar ik vraag me af waarom ik nog moeite doe om met haar mee te stappen etc.
We hebben altijd een goeie band gehad.
Maar dit vind ik heel moeilijk.
Tranen staan me nader dan het lachen.
Deze namiddag moet ze naar de catechese.
Normaal breng ik haar met de auto.
Misschien moet ik haar maar alleen laten gaan als ze toch niet met mij gezien wil worden?
Ook gehad met zoon, zelfs al was er niemand in de buurt, je moeder groet je niet op straat. Heeft een aardig tijdje geduurd voordat dat over was, jaar of 17 ofzo?
Het is pubergedrag. Ik zou het niet te veel op jezelf betrekken en ook niet een soort passief agressieve straffen gaan bedenken waar je haar dan ineens dagen later mee terug pakt. Jij bent de volwassene in deze relatie.
Misschien is de tijd van naar school brengen wel voorbij.
TO, wat vervelend dat je het zo moeilijk met haar gedrag hebt en het je persoonlijk aantrekt.
Door de reacties kijk je er hopelijk al wat anders tegenaan.
Ik heb eens gehoord dat in interacties het gedrag van anderen voor 95% iets over die anderen zegt en niet zozeer over jou. Misschien helpt die gedachte jou.
Je schrijft: Maar dit vind ik heel moeilijk.
Tranen staan me nader dan het lachen.
Dus het raakt je echt.
Wat denk je eigenlijk als ze je niet begroet of voor je uitloopt?
je schrijft in je Topic dat je geen idee hebt waarom. Maar dat is, omdat ze in de puberteit begint te komen. Niks meer en niks minder. Misschien heeft een klasgenootje eens iets gezegd over een ander kind die door zijn/haar moeder naar school werd gebracht? En dat jou dochter daar heel gevoelig voor is?
Wat raakt je precies? Is dat, omdat het een nieuwe fase inleidt; de pubberleeftijd?
Is ze thuis wel gewoon gezellig met je aan het kletsen en zoekt ze nabijheid?
Pekka123 schreef op 28-02-2024 om 17:49:
Het is pubergedrag. Ik zou het niet te veel op jezelf betrekken en ook niet een soort passief agressieve straffen gaan bedenken waar je haar dan ineens dagen later mee terug pakt. Jij bent de volwassene in deze relatie.
Misschien is de tijd van naar school brengen wel voorbij.
Dit inderdaad.
En sterkte, want als dit je al zo raakt dan breekt er nu een hele lastige tijd voor je aan.
is de topicstarter Belgisch? Er zit namelijk wel een cultuurverschil tussen Nederlandse opvoeding en Belgische opvoeding.
Waar wij dit in Nederland zien als Pubbergedrag en acceptabel vinden en zelf lacherig over doen is dat misschien in België anders?
In een ander Topic gelezen dat Belgische opvoeding zich nog erg typeert als: je hebt te luisteren en gehoorzamen naar je ouders.
Hier zoeken we meer de verbinding en is er misschien wat meer vrijere opvoeding
Dat dit ook door kan spelen in hoe TO deze situatie beleeft?
Nou, Nederlander hier en liep ook met wat tranen in mijn ogen als ik het gevoel had dat de kinderen me "afwezen" en ik moest regelmatig denken: losmaakproces!
Het is net zo "fijn" als het lostrekken van een grote pleister van behaarde huid, het hoort erbij, maar fijn is het allerminst.
En "afwijzen", zo voelt het wel maar was het niet, ze willen me niet missen.
Ik schaamde me kapot voor mijn ouders toen ik puber was, ik hoopte altijd dat iedereen in de gaten had, dat ik daar echt niet bij hoorde.
felija schreef op 29-02-2024 om 10:51:
Ik schaamde me kapot voor mijn ouders toen ik puber was, ik hoopte altijd dat iedereen in de gaten had, dat ik daar echt niet bij hoorde.
Nou, ik zou het ook heel vervelend vinden als mijn kinderen zich echt voor me schaamden. Het mag dan pubergedrag zijn, maar ik vind je moeder negeren als je uit de bus stapt na een schoolreis best ver gaan. Pubers mogen best leren wat hun gedrag met anderen doet.
Ik neem aan dat de dochter van TO in dat geval niet de enige is die wordt opgehaald en het meisje zich niet hoeft te schamen vanwege het opgehaald worden. Als ik TO was zou ik er toch nog eens een gesprekje aan wagen en proberen afspraken te maken, waarin zij de wensen van haar dochter respecteert en de dochter ver normaal omgaat met haar moeder toe in het openbaar.
Ik weet nog goed de eerste keer dat ik met mijn zoon ergens fietste en ik steeds probeerde naast hem te blijven en hij maar steeds te snel of te langzaam ging, tot ik ineens besefte dat hij niet naast me wilde fietsen. Ik moest er (na een pijnlijke steek) eigenlijk heel erg om lachen. Ik maakte er daarna grapjes grapjes over. Als we samen ergens heen gingen dat ik van te voren zei dat hij dan maar niet te dicht bij me moest fietsen omdat anderen anders wel eens konden denken dat ik bij hem hoor.
Maar ik gaf hem er ook de ruimte voor door hem te vragen of hij voor of achter me wilde fietsen. Dat vond hij fijn; eigenlijk was het toen ook al snel over.
Of vlak voor ik hem bij school afzette vragen of ik even uit moest stappen zodat ik hem nog een lekkere knuffel kon geven? Hahaha "Rot op, mam; je blijft zitten hoor!"
Pippeltje schreef op 29-02-2024 om 11:31:
Ik weet nog goed de eerste keer dat ik met mijn zoon ergens fietste en ik steeds probeerde naast hem te blijven en hij maar steeds te snel of te langzaam ging, tot ik ineens besefte dat hij niet naast me wilde fietsen. Ik moest er (na een pijnlijke steek) eigenlijk heel erg om lachen. Ik maakte er daarna grapjes grapjes over. Als we samen ergens heen gingen dat ik van te voren zei dat hij dan maar niet te dicht bij me moest fietsen omdat anderen anders wel eens konden denken dat ik bij hem hoor.
Maar ik gaf hem er ook de ruimte voor door hem te vragen of hij voor of achter me wilde fietsen. Dat vond hij fijn; eigenlijk was het toen ook al snel over.
Of vlak voor ik hem bij school afzette vragen of ik even uit moest stappen zodat ik hem nog een lekkere knuffel kon geven? Hahaha "Rot op, mam; je blijft zitten hoor!"
dat vind ik ook leuke grapjes om te maken 
Hoe laat begint jullie school? Het is tegenwoordig om half 8 echt wel licht. En over een paar weken gaat de klok vooruit dus dan zeker.
SuzyQFive schreef op 29-02-2024 om 17:31:
Hoe laat begint jullie school? Het is tegenwoordig om half 8 echt wel licht. En over een paar weken gaat de klok vooruit dus dan zeker.
Dan is het eerst weer even donkerder dan nu. Het blijft na het ingaan van de zomertijd juist langer licht. 
ik denk dat TO heus zelf de verkeersveiligheid voor haar kind kan inschatten en daar uit concluderen op welke wijze zij naar school al dan niet gebracht wordt, denk je zelf ook niet...
