Schaamte
Goeiemorgen
Ik wil even iets met jullie delen, jullie advies inwinnen.
Mijn dochter van 11 lijkt zich voor mij te schamen.
Deze ochtend bv.zeg ik tg haar we gaan te voet naar school, is maar 5 min stappen.
Ik stap dan gewoon een eindje mee, niet tot aan de school zelf want ik begrijp ook dat ze inmiddels in het zesde zit. Ik stap mee tot halverwege en laat haar dan alleen verder stappen. Voor mij geen probleem.
Blijft ze aandringen om toch met de auto te gaan...
We gaan te voet.
Ze stapt in een heel snel tempo 10meter voor mij uit. Dat doet ze altijd.
Zie ik ouders met hun kind stappen, jong of oud, die lopen bij elkaar. Mijn dochter loopt 10meter voor mij uit, echt alsof ze niet met mij gezien wil worden.
Geen idee waarom.
Dit gedrag stelt zich wel vaker.
Gaan ze bv.met school op uitstap en komt ze van de bus gestapt dan kan er amper een goeiendag vanaf. Soms passeert ze zelfs gewoon. Heel kwetsend dit.
Andere kinderen zijn blij van hun mama te zien. Ok ze zijn geen kleuters meer en ik verwacht niet dat ze rond mijn nek vliegt maar ik vraag me af waarom ik nog moeite doe om met haar mee te stappen etc.
We hebben altijd een goeie band gehad.
Maar dit vind ik heel moeilijk.
Tranen staan me nader dan het lachen.
Deze namiddag moet ze naar de catechese.
Normaal breng ik haar met de auto.
Misschien moet ik haar maar alleen laten gaan als ze toch niet met mij gezien wil worden?
Maar het is vijf minuten lopen? Dat moet met elf jaar echt wel kunnen hoor. Hoe lang blijf je je kinderen dan brengen? Ik vind zelfstandigheid ook onderdeel van de opvoeding en daar hoort zelfstandig van en naar school gaan, het hele jaar door, ook bij.
Ja, natuurlijk...het zal je kind maar zijn die van de fiets gemaaid wordt. Maar al die auto's bij school maken de situatie juist onveiliger. En je kunt ze niet eeuwig overal naartoe blijven brengen en halen. Een volwassene kan ook een ongeluk krijgen.
Als ik genegeerd wordt, dan heb ik weinig zin meer om moeite te doen voor mijn kind. Dus als er geen goeiendag vanaf kan bij het ophalen van een schoolreis, kan ze de volgende keer ook gewoon zelf naar huis komen.
Invloed van gedrag op andere mogen kinderen best leren. Als een kind schakeltijd nodig heeft is dat prima, maar dan kun je het daar op een rustig moment over hebben. Wat zij nodig heeft en fijn vindt.
BritgetJones007 schreef op 29-02-2024 om 17:39:
ik denk dat TO heus zelf de verkeersveiligheid voor haar kind kan inschatten en daar uit concluderen op welke wijze zij naar school al dan niet gebracht wordt, denk je zelf ook niet...
Daar zou ik niet al te zeker van zijn. Ik ken ook voorbeelden waar moeders dat zeker niet kan. Als in t/m groep 8 iedere dag brengen en halen (lopend). Maar dat is lastig inschatten natuurlijk, wij kennen de situatie niet.
Ik zie zelf het verschil niet zo tussen in het donker en met licht fietsen, als de verlichting op haar fiets het maar doet. En wat ik ook belangrijk vindt: ze moet ervaring opdoen in het zelfstandig fietsen. Of ben je van plan haar ook iedere dag te brengen als ze op de middelbare zit? Waar ligt de grens voor jou, en waarom? Bovendien, als jij haar altijd met de auto brengt leert ze het niet. Impliciet zeg je eigenlijk tegen haar dat jij vindt dat ze het niet kan. Lijkt mij niet de juiste boodschap.
En ja, er zijn risico’s in het leven. Maar die zijn er ook als het licht is. En als school op de hoek van de straat zou staan. Je doet je kind een groter plezier door haar te helpen zelfstandig te worden dan door alle risico’s af te willen dekken. Maar dat is mijn mening. En ik heb heus ook wel eens in de piepzak gezeten. Bijvoorbeeld toen mijn oudste de eerste keer zelfstandig naar school ging en ik na 5 minuten een ambulance hoorde. Maar ik heb mijn kinderen altijd mijn vertrouwen gegeven als ze aangaven meer ruimte nodig te hebben.
Linn, ik denk dat jouw dochter behoefte heeft aan meer eigen regie. Geef haar die zoveel mogelijk. Benader haar als de (bijna) volwassene die ze wil zijn. Dus ga samen om de tafel en bespreek wat zij zou willen en welke voorwaarden jij daaraan zou willen verbinden. Zoals bijvoorbeeld zelfstandig naar school. Jij vindt fietsen in het donker te risicovol, maar als ze gaat lopen kan het misschien wel. Denk in oplossingen. En vooral: kom samen tot die oplossingen. Leg niet zomaar jouw wil op, bij sommige kinderen past de autoritaire opvoeding gewoon minder goed.
ik lees vele invullingen van reageerders over naar school brengen en waardeoordelen...
Misschien een beter idee om TO een open vraag te stellen, zonder deze invullingen?
TO: is het mogelijk om kind zelfstandig en tegelijkertijd veilig naar school te laten gaan? (Ook qua woonsituatie, verkeerssituatie, veilige/onveilige omgeving, verkeersregel kennen, motorisch in staat zijn en verkeerssituaties kunnen voor- en overzien en hierna adequaatkunnen handelen en is dit net als in Nederland ook gebruikelijk?)
Mijn dochter schaamt zich ook kapot voor ons hoor. Het feit dat wij ademhalen is al een reden om zich dood te schamen. Niet leuk, maar het hoort erbij. Ik probeer in het bijzijn van haar vrienden bij ons thuis maar zo normaal mogelijk te doen en niets te zeggen of te doen waar zij ongemakkelijk van wordt. Haar vrienden vinden ons daarentegen hele toffe ouders en komen graag bij ons thuis. Het zal wel een fase zijn en we trekken ons er weinig van aan.
En soms is het geen fase…
Dochter hier was er vroeg bij, zelfs op psz vertoonde ze gedrag dat erop leek…ze was iig hevig teleurgesteld dat ik haar niet kwam halen in een prachtige jurk, ze had vast een of andere prinses in gedachten 😁
Nu is ze 19 en toevallig hadden we het vandaag er nog over… ze heeft het nog steeds! Nu kunnen we er wel wat om lachen een beetje.
(het gaat op en af natuurlijk, met piek in pubertijd natuurlijk)
Eerlijk gezegd heeft mijn eigen moeder ook nog wel een talent om me in verlegenheid te brengen. Terwijl ik eender gedrag van een ander vast wel zou kunnen hebben.
