Stoepkrijt...hoe is het nu met je?

Tja

Wat leuk dat je ernaar vraagt, doet me goed. Het gaat goed en niet goed. Ik zal het uitleggen.
Ik heb een paar pittige gesprekken gevoerd met de mentor, een aardige, goedwillende dame die echt met het gebeuren in haar maag zat. In de klas ging het snel bergafwaarts, dochter werd genegeerd en buitengesloten en de queen bee en haar gevolg deden er alles aan om dochter een rotgevoel te geven, met nare liedjes over haar, rollende ogen als dochter iets zei en tegen degene die toevallig naast dochter zat zeggen dat ze medelijden hadden met diegene. Dochter bleef er nogal stoïcijns onder. Ze heeft een groepje meiden uit een parallelklas ontmoet waarmee het wel heel goed klikt, wordt door die meiden ook gevraagd voor feestjes, bioscoopuitjes en lekker winkelen, dus voelt zich daarbij erg thuis en op haar gemak. En, ook belangrijk, heeft door die leuke meiden het gevoel dat zij wel meetelt en wel leuk genoeg is voor vriendinnen. Queen bee probeert die leuke meiden bij haar eigen groepje in te lijven, maar krijgt gelukkig geen poot aan de grond, ook een flinke opsteker voor dochter.
De mentor merkte in de klas niets aan dochter, maar ook niet aan die pestkoppen. Die doen dat natuurlijk niet in het volle zicht van de lerares. Ze had daardoor naar mijn smaak iets teveel de neiging om de boel te bagatelliseren en de ergste pesterijen domweg niet te geloven. Ze noemde mij daarbij ook veroordelend en fatalistisch en vond dat ik deze situatie teveel vergeleek met die op dochters eerste basisschool. Veroordelend ben ik inderdaad naar die meiden: ik vind dat als je je zo gedraagt, anderen niet anders kunnen dan dat veroordelen. Maargoed, wat ze van mij vindt, vind ik niet zo interessant, ik hoef niet in die klas te zitten.
De mentor heeft toen een methode voorgesteld (en na ons gesprek ook ingevoerd) waarbij een groepje uit pesters, meelopers en neutralen werd samengesteld, zonder dat zij wisten welk etiket ze hadden. Daaraan werd gevraagd of het ze was opgevallen dat er kinderen in de klas zitten die zich in de groep niet prettig voelen, of ze wisten hoe dat kwam en of ze een idee hadden wat eraan gedaan kon worden. Dat heeft wel geholpen. Bij sommige kinderen viel het kwartje, die gingen weer normaal doen. Anderen beschouwen dochter als een liefdadigheidsprojectje waartegen je kan doen als tegen een geestelijk gehandicapt kind: aardig, maar een beetje neerbuigend. "Je mag wel weer bij ons zitten in de trein, hoor", na steeds te zijn weggelopen als dochter ergens ging zitten. Brrr. Een enkeling snapt het nog steeds niet en blijft etteren.
Dochter vindt het wel prettig dat ze redelijk met rust wordt gelaten en heeft het naar haar zin met haar vriendinnen uit de andere klas. Ikzelf zit met een hoop frustratie die ik natuurlijk naar dochter toe niet uit. Ik voel me toch weer die zeurende moeder van dat slome kind (woorden van de meester van groep 6). Als ik van dochter hoor wat queen bee allemaal uitkraamt over kinderen (dochter is niet haar enige slachtoffer) die dood moeten en alle bijnamen die ze kinderen geeft, dan zou ik het kind het liefst zelf even onder handen nemen (zal ik natuurlijk nooit doen). Want met haar lieve snoetje en haar onberispelijke gedrag in de klas gelooft natuurlijk niemand dat ze zo'n akelig serpent is in de gangen en de kantine en zo komt ze er gewoon weer mee weg. Grrrr.
Ik ben er inderdaad een tijdje erg emotioneel van geweest, ook in de gesprekken met de mentor, maar merkte dat ik dan helemaal niet meer serieus werd genomen. Huilen doe ik dus wel als ik alleen ben, het gaat nu even om wat het beste is voor dochter.
Ik ben overigens wel erg tevreden met de aandacht van de mentor en de school voor dit probleem, dat is een verademing na de eerste basisschool. Ik heb ook gevraagd waarom het nou juist weer mijn dochter was die erbuiten ligt, of de mentor iets heeft gezien dat haar een makkelijk doelwit maakt. Maar anders dan dat dochter niets terug doet of zegt is de mentor niks opgevallen. Was er maar iets, dan konden we eraan werken.
Zo is het hier. En bij jou? Moeizaam, zeg je. Word je wel serieus genomen?

Re:

Hoi Stoepkrijt,

Ik kan me voorstellen dat je er verdrietig van wordt, het is zo oneerlijk! Je zit er bovenop, probeert een oplossing te vinden maar het qua gevoel komt 'machteloos' even in mij op. Dat moet ontzettend frustrerend zijn.

Misschien herinner je mijn draadje nog in het voorjaar, mijn dochter is naar een andere school gegaan terwijl groep 7 al bijna voorbij was. Het heeft haar veel goed gedaan en heeft nu een leuke groep vriendinnen en was ze voorheen een einzelganger, dat is nu echt helemaal weg. Dat voelt ontzettend goed.

Dat de mentor aan jouw dochter niets merkt is oh zo herkenbaar. Aan die van mij zul je op school nooit zien hoe gekwetst ze is of ongelukkig, maar thuis gooide ze er alles uit. Gelukkig. Destijds herkende de leerkracht dat ook niet, want aan haar was niets te zien. Tja, wat introvert misschien. Nou.... mijn dochter is echt verre van introvert

Je wilt zo graag een normaal leven voor je kind, zonder Queen Be's of andere ongein.

Fijn dat ze inmiddels wel aansluiting heeft gevonden bij andere kids, dat zal je dochter veel goed doen! Want je kunt l*llen als brugman maar als je kind zo geterroriseerd wordt doet dat wat met haar eigenwaarde en zelfvertrouwen. Daar kunnen jouw goede opbouwende woorden op een gegeven moment ook niet tegenaan boksen.

Ik wens je ontzettend veel wijsheid en sterkte en hoop van harte dat Queen Be binnenkort snoeihard op haar smoeltje mag vallen. En je kunt trots zijn op je dochter, hoe zij zichzelf toch handelt in dergelijke situaties en andersom trots op jezelf omdat je er alles aan doet om de situatie beter te maken. Hoe moeilijk ook.

Groet, Moppeke

Herkenning.. alom ( lang geworden)

Ik heb al jullie verhalen gevolgd, met lede ogen, maar ook als steun voor ons zelf, dat we niet de enige waren.. Ik heb net mijn Nick aangepast, veel mensen kennen mij hier op dit forum en ik wil mijn zoon niet nog verder schaden.
Jullie verhalen komen zo overeen met onze zoon die ook dit jaar de brugklas doet.
Op de basisschool was hij al doelwit, en nu op het VO kwam hij met de grootste pester van de basisschool in de klas.Wij hebben geprobeerd wat we konden om hem in de andere klas te krijgen, maar we kregen geen medewerking van basisschool en VO..."nu krabben ze zich achter de oren, hadden we maar geluisterd" Het geval is dat nu de hele klas in een antipest traject zit. De grote pester ( en enige oud klasgenoot) is meteen de 1e week al aangepakt en heeft het stokje overgedragen aan de meest populaire jongen van de klas( wij komen uit een gehucht, en deze jongen was al de "popi" wie iedereen kent behalve de leerlingen van ons kleine schooltje) Ik zal je alle details besparen, maar geloof mij dat mijn zoon de wangen blauw had van het slaag dat hij heeft gehad van die jongens, bijna blind is gespoten van de deodorant,terwijl ze hem vasthielden... en de vraag is WAAROM??? hij ziet er leuk uit( ik weet dat moeders niet objectief zijn, maar echt) heeft volgens mij de juiste kleding- schoenen- kapsel van deze tijd etc.... maar de reden is omdat hij niet op voetbal zit maar volleybal, dat is een sport voor homo's en die moeten ze niet op school!!
Verder praten de jongens maar over 1 ding en dat is SEX met een hoofdletter, ik zie smsjes... waar ik rode oren van krijg en moet googlen om na te kijken wat het is. Onze zoon wil daar ook niet aan mee doen.. dat is zijn principe ( wel weer stoer) hij stuurt dan ook nooit wat terug,en daardoor sluit hij ook niet aan.( nu met loodjes trekken voor sinterklaas vragen alle jongen condooms, alleen hij niet, kan je zien op internetloodjes trek systeem) die kinderen zijn 12!!!!!

De hele klas is een dag onder handen genomen, de overige lessen zijn afgezegd, ze hebben een film gezien en heel erg veel gepraat.
De popi pester moet nu elke week naar een soort therapeut, waar komt zijn gedrag vandaan, en onze zoon begint volgende week op school, soort weerbaarheidstraining vermoed ik.
De communicatie tussen ouders en school vind ik erg weinig, wij hebben wel steeds gebeld,nemen ons zeer serieus, ondernemen ook stappen maar er word niets teruggekoppeld, wel word alles met onze zoon doorgenomen, zal wel VO stijl zijn.

Het gedrag is erg veranderd in de klas, hij mag weer bij ze zitten met lunchen, slaan is afgelopen ( we hadden de afspraak, met de eerste beste klap ga je naar huis en wij naar de politie) ik zelf heb er nog steeds geen gerust gevoel bij, vind het te mooi om waar te zijn, maar onze zoon is nu zo gelukkig dat hij word geaccepteerd, ik heb nog een erge nasmaak in mijn mond.

Met dit verhaal wil ik zeggen dat hier ook de pester aangepakt word, wellicht is dat bij jullie Queen Bee ook een aanpak,niet vanuit de ouders maar vanuit school.
En geloof me, ik weet hoe je hier aan ouders aan onder door kunt gaan, wat is wijsheid.... ik leef met jullie kinderen mee maar ook zeker met jullie.
Ik heb een publieke functie hier in het dorp, de meeste ouders ken ik persoonlijk, dat maakt het er ook niet gemakkelijker op.

Oef simone

Wat een verhaal, en wat erg voor je zoon zeg! Ik heb ook een zoon van 12, net naar de middelbare school. Hij heeft weinig aansluiting bij zijn klasgenoten en ze zijn inderdaad allemaal zo lichamelijk. Schoppen, duwen, trekken, zoon wist niet wat er gebeurde, dat kende hij helemaal niet uit groep 8. Daar was hij ook niet uitermate populair, maar hij werd met rust gelaten.
Gelukkig is het nu op de middelbare school niet zo erg als bij jullie, maar zoon werd gek van dat geschop of getackeld worden. Ook waren sommige rare spelletjes in waarbij je snel moest reageren anders gingen ze tot 10 tellen en wanneer je dan bij het nummer 7 alsnog reageerde kon je 7 klappen krijgen. Ik heb hem gezegd weg te lopen als dat spelletje weer begon.
Verder hier toch maar iets voorgesteld wat niet helemaal netjes is, dat is als je een klap krijgt...geef je er eentje terug die 3 keer zo hard is. En hoe naar het ook is, het werkt... zoon zal nooit beginnen maar mept nu van zich af, en ze laten hem met rust. (gelukkig pesten ze nooit in groepjes, maar het zijn er twee of 3 los van elkaar die de hele tijd maar willen stoeien/vechten/schoppen/slaan

Brrr

Wat me steeds opvalt en wat me vreselijk stoort is dat superieure gedrag van "je mag weer bij ons zitten". Dat is geen gelijkwaardigheid, dat is tolereren van iemand omdat een volwassene heeft gezegd dat het moet. Dochter "mag" in de trein ook weer bij die akelige meiden zitten. Voor de mentor is daarmee de boel opgelost, ze pesten dochter immers niet meer. Maar het voelt niet goed, voor mij. Alsof het ieder moment opnieuw kan beginnen, maar dan nog gemener, omdat dochter het niet meer verwacht.
Ik merk dat de mentor mij - en daarmee het probleem - niet helemaal serieus neemt, ondanks haar uitstekende bedoelingen. En ik heb geen idee hoe ik moet doordringen, nu ik het stempeltje overbezorgde, veroordelende en fatalistische moeder heb gekregen.

Hard wereldje...

Wat een verhalen lees ik hier, vreselijk. Ik heb wel gemerkt dat het blijkbaar normaal gedrag is tussen pubers, mijn dochter komt ook met zulke verhalen thuis. Een meisje uit de 2e viel steeds kinderen lastig, flauwe plagerijtjes, met eten gooien, een meisje in elkaar geschopt. meisje werd vlot geschorst, maar moest de eerste dag na de vakantie mijn dochter hebben. Die pikte het niet en heeft het gemeld waarna......tsja, het meisje dus nu van school verwijderd is. Het was de bekende druppel en op school willen ze dat elk kind zich veilig voelt en dat niet de gepesten weggaan, maar de pesters. 2 klasgenootjes van mij dochter misdragen zich vanaf dag 1 bij de leerkrachten en hebben ook al een dossier liggen en de ouders zijn ingelicht. Het lijkt er op dat school alert is en er echt wat tegen doet, toch is er veel wrijving onder de meiden (vooral de meiden, de jongens lijken het anders op te lossen) en ik krijg er vaak kromme tenen van. Nu weer een meisje wat kleding keurt. Het moet namelijk wel van een merk zijn, die ze zelf ook niet heeft. Ik begrijp het niet hoor. Dochter is bijna jarig en geeft met een ander meisje een feest. Dat ene meisje wil ook graag komen, maar dochter heeft dr geen zin in als ze zo tegen haar doet. Dat zal dan wel weer gezeur opleveren straks. Ik ben zelf vroeger heel erg gepest, dus dit soort dingen bezorgen mij kromme tenen en ik voel m er niet lekker bij.

Reactie eigen kind

Mijn dochter heeft (door schade en schande wijs) haarfijn door hoe onderhuidse spelletjes worden gespeeld en hoe sommige kids in elkaar zitten. Ze kan er ook een vrij uitgesproken mening over hebben.

Over het keuren van kleding, daarover had ik toevallig gisteren een uitspraak van mijn dochter:

Ze had in het weekend nieuwe schoenen gekregen en toen ze die gisteren naar school aanhad werd ze met name door de jongens nogal gecomplimenteerd vanwege het merk, die vonden dat helemaal top.

Reactie van mijn dochter tegen de jongens: lekker kortzichtig mannen, hebben jullie je zaagsel wat opgeschud?

Nogal verontwaardigd kwam ze thuis en vertelde het verhaal. Ze kon er niet over uit dat die jongens nou zo weinig inhoud hadden om haar complimenten te geven voor het merk van haar schoenen. Ze vond het maar een stelletje losers.

Ze is in dat opzicht best assertief (geworden) en dan ben ik ontzettend trots op haar. Het introverte kind op school van iets meer dan een half jaar geleden heeft een mega-metamorfose ondergaan! Een dergelijke uitspraak was op haar vorige klas ondenkbaar.

Vertrouw op je gevoel.......

Stoepkrijt

Ik volg je draadjes ook al heel lang en echt; ik wilde dat ik in de pubertijd zo'n lieve en alerte moeder had gehad.

Ik ben nl. zo'n "pestslachtoffer" en ik heb er jaren nadien vreselijk veel last van gehad (onzeker voelen, faalangstig, geen zelfvertrouwen, niks durven, angst voor groepen enz...)

Ben er zelfs voor in therapie geweest, ben inmiddels de 40 gepasseerd en het gaat prima met me. Tegenwoordig mag ik mezelf zelfs wel assertief noemen..

Maar terug naar de kern: mijn moeder haalde eigenlijk altijd maar de schouders op als ik weer eens thuiskwam met een kapotte tas o.i.d. omdat de pesters weer eens lekker bezig waren geweest. Ze wist niet wat ze ermee aanmoest en ik kreeg altijd de standaardkreet te horen "kom voor jezelf op, sla maar terug" en laat ik dat nou allemaal net niet gedurfd hebben in die periode.. Tegen een groep pesters durf je toch geen grote bek op te zetten als je je klein en weerloos voelt ?!!!

SUPER dat jij dus zo voor je dochter op komt en haarscherp in de gaten houdt hoe de zaken op school reilen en zeilen !!! BLIJF dit doen, zeker nu je het gevoel hebt dat dingen helemaal niet echt opgelost zijn, maar slechts tijdelijk in een soort van toleratie-fase zitten (kan dus zo weer heel sneaky omslaan, hoop ik niet voor je dochter trouwens..)

Dingen dus blijven aankaarten bij de mentor zou ik zeggen, ook als je toch het gevoel krijgt dat ze je niet serieus nemen. Je komt voor je dochter op, punt !!

Ik wens jou en je dochter sterkte toe, hopelijk keert het tij zich eens volledig !

groet Annie

Nou

Het is niet zozeer dat de mentor niet van goede wil is om pestproblemen op te lossen, helemaal niet, maar omdat ze het zelf niet ziet gebeuren heeft ze naar mijn idee het gevoel dat ik overdrijf. Dochter zit er redelijk ontspannen bij in de klas en de draakjes laten het wel uit hun hoofd om te pesten waar de mentor bij is. Nu ze haar succesvol uit hun groepje hebben gepest voelen ze zich natuurlijk wel superieur.
Die kleding is ook zo'n issue hier, dochter houdt erg van spijkerrokjes en leuke jurkjes, maar het moet natuurlijk een spijkerbroek zijn van het merk X met een truitje van merk Y en schoenen van merk Z. Heeft dochter een broek aan, dan krijgt ze eerst een compliment ("wat leuk, je hebt een broek aan") met daaraan vast twee negatieve opmerkingen ("want die rokjes en jurkjes zijn stom en de broek is van een te goedkoop merk").
Annie, ik zou ook wel graag willen dat mijn dochter voor zichzelf opkomt, maar ik begrijp ook heel goed dat ze het niet durft. Ik wil dat ze met een redelijke portie zelfvertrouwen door haar jeugd komt en zal daar altijd voor blijven vechten.
Inmiddels heb ik ook de balletjuf een mailtje gestuurd met wat er speelt. Dat pestkopje en dochter door ballet vriendinnen zouden worden is een illusie. Dochter is net even iets beter (danst ook al heel lang), en dat kan pestkopje niet uitstaan. Als dochter iets mag voordoen of een compliment krijgt, fluistert pestkopje tegen de andere meisjes dat dochter een uitslover is die denkt dat ze het goed kan.
Ik hoop dat dochter ooit iets kan gaan doen waarbij haar zachtaardige karakter een voordeel is in plaats van een nadeel. Op de balletschool zijn ze dol op dochter, omdat ze elke dwarse kleuter met wat aandacht en een grapje weer in het gareel krijgt. Daar is haar engelengeduld weer een voordeel!

Klas-groep-pestkopje

Kom op stoepkrijtje, hier geen gepeste kinderen maar ook ouders van niet gepeste kinderen leven met je mee. Gewoon bij je eigen geloof blijven dus...en niet alvast invullen voor de mentor wat die 'wel niet denkt'. Lekker laten denken....en misschien denkt ze dat wel helemaal niet! (hoogstwaarschijnlijk niet)
Al jaren volg ik je stukjes over je gepeste dochter en het gaat me echt vreselijk aan het hart.
Maar wat ik me ook al heel vaak heb bedacht...zijn in de klassen van die gepeste kinderen of in de klas van jouw kind écht maar 1 'groep kinderen' ? Die állemaal bij pestkopje horen??? Want dat élke klas een pestkop heeft of een klein clubje pestkoppen die popi/angstaanjagend zijn daarvan ben ik overtuigd. Maar mijn kinderen hebben altijd in klassen gezeten die uiteindelijk dan weer in nog kleinere 'subgroepjes' uiteenviel (ofzoiets hoe zeg je dat?). Die 'subgroepjes' bestonden meestal uit een groepje of 6 tot 8 en met soms overlappingen naar een ander subgroepje. De subgroepjes waren ook de kinderen waarmee ze het meeste 'speelden' of mee thuis kwamen of mee omgingen. De 'pestkop' was dan ook onderdeel van zo'n subgroepje met daarbij natuurlijk de 'meelopers' in dát bewuste groepje.
Is dat in de klassen van jullie kinderen niet zo die subgroepjes? Oudste heeft op de basisschool de laatste 2 jaren ook meegemaakt dat ze gespest werd. Dat kwam ook een beetje doordat zij qua ontwikkeling 'achter' ging lopen met de rest (nog geen puberkenmerken, geen interesse in jongens etc.) van haar klasgenoten en ze toen bij de subgroepjes waarmee ze al die jaren optrok opeens uit de gratie lag en onder vuur van pestkop+haar aanhang. Ze heeft toen (ook onder begeleiding van haar leerkracht) uiteindelijk aansluiting gevonden bij een ander subgroepje dat zich niets aantrok van pestkopje+aanhang. En daar was ze toendertijd erg tevreden mee...hoewel het gevoel van 'in de steek gelaten' door die anderen haar laatste jaren behoorlijk hebben verziekt.
Jongste heeft een vergelijkbaar iets gehad in haar (toch best close) klas....daar was een ander meisje de pineut en omdat dochter blijkbaar onderdeel uitmaakte van het subgroepje dat zich niets aantrok van pestkop+aanhang werd dit gepeste meisje aan hun subgroepje 'gekoppeld'. Er werd ook (natuurlijk) met de hele klas en de pester gepraat, maar met het subgroepje waartoe dochter behoorde nog even appart. Zo van,dat zij het moeilijk had en of het groepje van dochter haar aardig vonden (ja natuurlijk, waarom niet?) en of ze haar wilden helpen en in de pauze in hun spel betrekken.
Zo gebeurde ook....het subgroepje nam het meisje op sleeptouw en hoewel dat niet helemaal klikte (subgroepje van jongste is nogal van de sportieve en dit meisje niet) ging dat toch best goed. Zondags gingen ze met z'n allen zwemmen, meestal om de week, dat meisje ook. Etc.etc. en hoewel ze nooit op dochter verjaardag was geweest (nogal grote klas...dus ergens moet je kiezen)kwam ze vanaf toen wel elke verjaardag. Later ergens in groep 8 vond dat meisje een eigen subgroepje ook zonder die pester dat niet zo vreselijk sportief is en daarop gericht en ging ze daar voornamelijk mee om. Dat meisje zit nu op het v.o.nog bij dochter in de klas en hoewel dat gebeuren met dat pesten al meer dan 3 jaar geleden speelde neemt dochter haar 'taak' nog steeds erg serieus. Ook in deze nieuwe klas moet niemand proberen dat meisje te pesten ook de popi-jopie-pestkop van de klas niet want dan krijgen ze met dochter te maken. Al een paar keer kwam jongste met een verhaal waarbij geprobeerd was dat meisje te pesten en zij dat meekreeg (mentor dus niet) en samen met nog een paar ze er wat van gezegd heeft en meteen het meisje onder hun hoede hebben genomen.
Niet dat jongste zo'n geweldig kind is....dat is het niet, maar écht in elke klas zit zo'n groepje dat totaal niet onder de indruk is van pestkopje+aanhang. Die zich daarvan distanciëren...er niks mee te maken willen hebben. Zo is dat groepje waar dochter toen deel van uitmaakte en zo is het groepje nu op het v.o. ook. Dat dit groepje nu het meisje wil beschermen komt enkel en alleen omdat 2 van dat groepje (dochter+1 meisje van de oude basisschool) ooit ergens op de basisschool de 'taak' hebben gekregen om haar te helpen bij zulke dingen. Hadden ze die opdracht/het verzoek nooit gekregen dan was het misschien anders geweest en hadden ze w.s. dat initatief nooit genomen. Nu voelen ze zich 'verantwoordelijk' zeg maar.
Ik ben ervan overtuigd dat die klassen van jullie gepeste kinderen ook zulke groepjes of kinderen herbergen. Gewoon kinderen die hun schouders ophalen bij een aanval van pestkopje, die waar pestkopje géén invloed op heeft. Die zich niet interesseren wat pestkopje cool vind en wat niet...en die gewoon hun eigen plan trekken. Die misschien ook niet opstaan voor hun gepestte klasgenoot, maar dat ook niet doen omdat ze er nooit op aangesproken zijn...en zelf niet op het idee komen, maar dat best zouden willen...ervoor open staan zeg maar. Gewoon dus kinderen die niet écht meedoen en normaliter wél aardig zijn, maar waar jullie kinderen ook verder niet mee omgaan. Vraag dat eens aan jullie kinderen of zulke kinderen er zijn? En laat de mentor haar invloed aanwenden om die kinderen erop aan te spreken. Jullie kinderen moeten zich gewoon ontiegelijk eenzaam voelen in die uren dat ze op school zitten en zo'n neutraal subgroepje waar je dan 'bij' hoort bied dan ook enigzins aanspraak en bescherming....
Snap je wat ik bedoel?
Zelfs als het niet 100% klikt zoals met dat meisje dat dan helemaal niet zo van sport houd als de rest van het subgroepje. Dat maakt voor het gevoel denk ik weinig uit...je hebt dan in ieder geval steun en houvast en enigzins zekerheid en iets om op terug te vallen.
Of zeg ik nu iets heel raars?
groeten albana

Ja dat snap ik ook niet.......

Waarom mág dat overplaatsen niet? Kan je daar niet op aandringen stoepkrijtje?
En pelle, volgens mij is dit gepest op het v.o. nog maar van korte duur...eerst ging het wél goed.
En ik kan me écht niet voorstellen dat er geen enkel subgroepje is dat zich niets aantrekt van dat pestkopje. Dat subgroepje moét er gewoonweg zijn....zeker als het nog maar zo kort een 'klas' is.
Het kan écht niet zo zijn dat mijn kinderen in van die uitzonderlijke klassen zitten waar dat wel voorkomt.
Dat geloof ik gewoonweg niet....dat zijn ook maar 'gewone kinderen in een gewone klas' met alle negatieve en positieve gevolgen ervan. Het enige dat mijn inziens van invloed zou kunnen zijn is dat ze hier altijd in best grote klassen hebben gezeten (qua leerlingenaantal) altijd rond de 30. En in zo'n grote klas kan ik me voorstellen dat je meer groepjes hebt dan in een wat kleinere en dat ook de afstand naar het groepje dat pest wat groter is.
Ik denk dat dat subgroepje dat ervoor open zou staan gewoonweg niet 'opvallen' bij de ouders en misschien ook wel bij de gepeste zelf niet en ook niet bij een mentor b.v.. Dat ze vrij 'onzichtbaar'zijn als groepje...niemand heeft er last van...en niemand is onder de indruk van ze, zijn niet haantje de voorste in zo'n klas en zijn aardig tegen iedereen,ook tegen pester en ook tegen gepeste, zijn ook amper te beïnvloeden door een ander (pest)groepje. Zo'n groepje bedoel ik.
Maar ik denk dat ze er gewoonweg ook niet op aangesproken worden...zoals dit groepje gebeurde op de basisschool.
groeten albana

Ben ik ook eindelijk

Fijn dat je reageerde stoepkrijt. En wat een reacties van meelezers en meedenkers.....gelukkig geen meelopers op OOL....helaas op scholen is dat wel zo.

Mijn dochter heeft het heel zwaar gehad op de basisschool. Ze is een jonge leerling en loopt eigenlijk standaard een jaar achter op andere kinderen in haar klas. Dus ook nu. Ze reageert dus op veel dingen ook jong en heel primair (huilen, boos worden etc.) Op de basisschool werd veel getreiterd en buiten gesloten en doordat dochter zo makkelijk op de kast zat, werd zij het mikpunt. Volgens de juf moest ze maar een Sova training volgen. Het hielp maar een beetje en waarom? Omdat de groep verder niet werd aangepakt en de pesters dus altijd hun gang konden gaan. In groep 7 sprak ze nooit meer af en veranderde ze in een boos en opstandig meisje. Diverse keren hebben we op school gepraat, maar het kwam niet aan. We hebben dochter aangeboden naar een andere school te gaan, maar dat wilde ze niet. In de zomervakantie daarna heeft ze veel heftige emotionele uitbarstingen gehad...het moest er allemaal uit. Gelukkig kreeg ze in groep 8 een hele goede juf die echt veel werk heeft gemaakt van de sociale omgang in de klas. Dochter heeft de school op een redelijke manier kunnen afmaken. Omdat ze zo kwetsbaar was hebben we haar afgelopen zomer op Sterkid kamp gestuurd. Een kamp voor kinderen die niet zo weerbaar zijn en naar de brugklas gaan om ze wat steviger in hun schoenen die stap te laten zetten. Dit kamp heeft dochter heel erg goed gedaan en ze ging vol vertrouwen naar haar nieuwe school. Ze kwam enthousiast terug! We hoopten op een nieuw begin!

Helaas is het nu toch weer fout. Van haar mentor hoorden wij dat ze vaak heel erg boos wordt en erg tekeer gaat (heb hier laatst ook een draadje over geopend). Dit doet ze als ze zich machetloos voelt. Volgens dochter wordt er veel getreiterd en zitten ze haar constant te jennen en uit te dagen. Veel jongens die dit doen en ook de meiden zijn niet aardig. Zo kreeg dochter gister een rits meiden achter zich aan die vonden dat dochter een na-aper was omdat ze dezelfde schriften en kaftpapier heeft als een ander meisje. Ze vroegen ook waarom dochter dezelfde uggs heeft en zelfde adidas vestje. Dochter heeft die allemaal gekregen en dus niet zelf uitgezocht en van de schriften en kaftpapier wist ze ook niet, want dat heeft ze gekocht toen ze die meiden nog helemaal niet kende. Helaas is dochter dan niet zo gevat om iets terug te zeggen, maar als die meiden dan door blijven gaan met vragen en zaniken dan krijgt ze een waas voor haar ogen en begint te schreeuwen. Dit soort momenten dat een hele groep zich tegen dochter keert komt vaak voor. Ook vragen sommige meiden of dochter mee fietst naar school. Dan spreken ze een tijd af en puntje bij paaltje staan ze er niet, of ze fietsen keihard lachend weg als dochter er aan komt. Het is allemaal zo flauw en vervelend. Ook in de pauzes wordt ze genegeerd en zit ze vaak alleen. Soms ziet ze 2 leuke meiden van haar basisschool waar ze dan bij kan zitten. We hebben verder nog niet veel gesprekken gehad op school, maar we gaan dat binnenkort zeker nog wel doen en ook zijn we op zoek gegaan naar hulp. Van de huisarts heb ik een verwijzing gekregen voor een kinderpsycholoog. Dochter moet echt leren zich te beheersen en weerbaar te zijn. Ze moet leren er boven te staan. Ook kan ze bij die persoon haar verhalen kwijt en emoties (ze heeft ook een lastige broer met pdd-nos en adhd). Ze is zo prikkelbaar door alles wat er thuis en op school gebeurt...ze heeft echt hulp nodig.
Ik ben zelf ook erg uitgeput door alle toestanden met dochter en zoon en reageer ook op alles emotioneel. Toen mentor vertelde over dochters boze buien, zaten de tranen alweer hoog en kwam ik nog maar nauwelijks uit mijn woorden. Het raakt me allemaal enorm diep en het voelt of alles wat mijn dochter meemaakt ook bij mij zo hard binnenkomt. Ik heb ook hulp gezocht om hiermee om te gaan.
Ik herken veel in de verhalen van iedereen hier en ik ben van mening dat er veel te weing gedaan wordt aan pesten en aan meelopen. Dit is iets wat ik zeker nog aan de mentor/school wil laten weten. Wij stoppen al onze energie in onze dochter en sturen haar naar trainingen en kampen en voeren veel gesprekken.....maar Wat heeft dat voor zin als niks gedaan wordt aan het gedrag van andere kinderen? Onze dochter is een jong ding en ook nog eens klein van stuk. Ze kan wel beter van zich afbijten gelukkig, maar doet het nu op de verkeerde manier. Ze ziet zelfs het verschil niet meer tuseen een grapje die goed bedoeld is en echt plagen. Haar vertrouwen in andere kinderen is ze kwijt. Ik hoop echt dat daar meer aandacht aan geschonken wordt!
Stoepkrijt ik hoop echt dat onze dochters hier sterk uitkomen en dat ze ooit in de toekomst op een leuke opleiding terecht gekomen waar ze volledig geaccepteerd worden zoals ze zijn!

Queenbee's

Mijn dochter is ook de verstotene in de brugklas geweest. Queenbee zorgde er wel voor dat anderen ook niet met haar om durfden te gaan, want queenbee had een flinke vinger in de pap te brokkelen, ook bij kinderen uit de andere klassen. Gelukkig heeft ze veel later een groep gevonden(zat intussen wel al in de 3e) die ook niet tot de kring popi-jopi's hoorde en daar is ze bij blijven hangen.

Waar het aan lag? Het zich niet schuldig willen maken aan pesten, wat queenbee en aanhangers wel erg leuk vonden. Niet hetzelfde willen dragen wat de grote hoop deed, niet dezelfde praatjes willen hebben, noem maar op. En dan val je al snel buiten de groep. Het typische was dat ze op de basisschool net tot de meest geliefde klasgenoten hoorde dus ik heb die verandering met verbazing aangezien. Zo snel gaat dat dus, verstoten worden in een groep.

Ik lees deze verhalen ook nog altijd met pijn in m'n hart. Sterkte ermee!

Ben ik weer

Wat een reacties. Even proberen overal op te reageren.
Wat de mentor denkt verzin ik niet zelf, ze heeft mij zelf door de telefoon veroordelend en fatalistisch genoemd. Mij persoonlijk interesseert het geen bal wat ze van me vindt, maar als zij mij zo ziet, is dat niet zo gunstig voor het verloop van de aanpak. Met andere woorden: als ik iemand zie als een veroordelend en fatalistisch persoon, dan zal ik zijn probleem vanzelf minder serieus nemen.
Over de subgroepjes in de klas, er zijn drie meisjes die zich al vanaf het begin afzonderen van de rest. Dat zijn op zich aardige meiden, maar echte hockey/tennis dames, terwijl mijn dochter meer van het ballet is. Ze zijn op zich wel aardig tegen dochter, maar ze delen totaal niet dezelfde interesses. Verder is er nog een meisje met een vorm van autisme, dat zit altijd met haar neus in haar leerboeken en maakt met niemand contact (wil dat ook niet). De rest van de meiden (10) klitten bij elkaar rond de koninginpestkop. Dochter had in de eerste weken een meisje dat ze aardig vond en waarmee ze veel omging, maar die heeft gewoon uitgesproken dat meisje R. populair was en dat ze daarbij wilde horen en dat meisje R. dochter niet moest. Vervolgens is dat kind veranderd in één van de ergste pesters... omdat meisje R. dat lachen vond.
Waarom dochter wordt gepest is voor iedereen een raadsel, ze is zachtaardig maar verder niet anders dan anderen. Ze wordt niet boos, huilt niet, kan prima benoemen wat het pesten met haar doet, en toch moeten ze haar hebben. Trainingen en coaching heeft ze allemaal al gehad, maar op die cursussen zitten allemaal gepeste kinderen en daarop kan ze niet 'oefenen'. Ze zouden die sova trainingen eens half om half moeten doen: half pesters, half gepesten. Dat zou een mooie interactie geven.
Dochter heeft in die andere klas duidelijk wel aansluiting gevonden, niet zomaar meiden waar ze wel bij mag zitten, maar echt kinderen die haar ook thuis uitnodigen en waarmee ze naar feestjes gaat en naar de bioscoop. Die vinden haar dus wel leuk en willen wel vriendinnen met haar zijn. Over overplaatsen heb ik het bewust nog niet gehad. Ik heb dochter aangeraden de vriendschap met die leuke meiden rustig op te bouwen, nodig ze maar uit, ga maar met ze mee, spreek maar af en kijk maar of dit echt je vriendinnen worden. Ook in die klas zullen wel een paar spoken zitten, dus heel snel overplaatsen kan ook weer problemen geven als blijkt dat deze leuke meiden toch liever eieren voor hun geld kiezen als hun eigen klassenpestkop dochter ook niet zou moeten. Is de vriendschap eenmaal stevig genoeg, dan is het wel een optie. Ik heb overigens geen reden om aan te nemen dat deze leuke meiden dochter zouden laten vallen, dat had ik bij het 'vriendinnetje' van de eerste weken uit haar eigen klas wel. Die is hier een keer thuis geweest, nou, het was net Mean, meaner, meanest, wat een taal daaruit kwam. Ik heb toen niks tegen dochter gezegd maar was ook totaal niet verbaasd dat het zo afliep.
Als de meiden uit dochters klas haar maar gewoon met rust laten, vindt dochter het allang best. Het zijn alleen die continue rotopmerkingen waar dochter nogal moe van wordt. Ik begrijp ook niet zo goed waarom dat nog moet. Ze hebben dochter succesvol uit hun groepje gewipt, waarom dan toch nog nog al dat natrappen?

Stoepkrijt

Fijn dat jouw dochter wel leuk contact heeft met meiden uit een andere klas. En dat ze mee gaat naar feestjes enzo. Mijn dochter is al 3 jaar niet meer op een feestje geweest en heeft weinig contacten. Gelukkig nog 1 vriendinnetje in de buurt, maar die zit nog in groep 8 en ziet ze weinig. Dochter heeft ook veel huiswerk. Laatst heeft ze wel 2 meisjes van de basisschool thuis uitgenodigd voor een filmavondje. Maar of zij ooit terug wordt uitgenodigd.......
Het gaat me aan het hart dat ze zo weinig of eigenlijk geen vriendinnen heeft buiten buurmeisje. Al had ze maar 1 meisje waar ze het goed mee kon vinden en steun aan had.

Belangrijk

Dat is inderdaad heel belangrijk, in ieder geval één meisje waarbij je aansluiting hebt. We hebben laatst één van die meiden uit die andere klas thuis gehad, het meisje waarbij dochter zich het meest op haar gemak voelt. Een heerlijke normale meid met een fantastisch relativeringsvermogen en een leuk gevoel voor humor. Ik zag gewoon hoe gelijkwaardig dochter en zij met elkaar omgingen: lachen, kibbelen en dan weer een compromis vinden, enz, echt zoals je het graag ziet. Niet dat eentje de baas is. En alles zonder een lelijk woord over andere kinderen.
Jammer dat jouw dochter dat op school niet heeft. Doen ze wel eens activiteiten met alle eerste klassen, zodat je dochter ook andere kinderen leert kennen? Dat doen ze bij mijn dochter op school regelmatig en zo heeft ze die meiden ook leren kennen. Zit het buurmeisje op dezelfde school?
Ik vind vaak ook dat ouders erg hard zijn. Ik sprak een tijdje geleden, toen dochter nog met dat meisje uit haar eigen klas omging, de moeder van dat kind. Ik sprak mijn zorg uit over dat klasgenootje met autisme en vroeg of we niet konden zorgen dat dat meisje ook eens werd uitgenodigd of in ieder geval niet werd buitengesloten. Maar dat vond die moeder helemaal niet haar taak. Niet haar probleem, niet het probleem van haar dochter. Als haar eigen dochter het maar leuk had (en die pest nu niet alleen mijn dochter, maar ook dat klasgenootje). We kunnen toch best onze kinderen wat socialer proberen te maken? Als er een hele groep ergens heen gaat, mag dat kind er toch ook bij? Wat maakt dat nou uit?

Ik zou alleen graag

Eigenlijk is het ook gewoon zo dat ik gewoon zo graag wat werkelijk zou willen 'doen' voor die gepeste kinderen...En misschien ga ik er inderdaad wel vanuit dat de ervaringen die wij hebben met hoe klassen in elkaar steken niet voor overal gelden. Misschien beetje kwestie van 'de wens is de vader van de gedachte' in de hoop dat ik tenminste 1 ouder of mentor op een idee breng die wel zo'n klas heeft ofzoiets...
Dat idee van pesters en gepesten samen op zo'n curcus of sterkamp vind ik geweldig! Maar ben erg bang dat dat praktich niet uitvoerbaar is...of de ouders van de pester zouden hun kind moeten sturen. Maar ertoe gedwongen worden kunnen ze natuurlijk niet.
Misschien zouden scholen proffesionals in kunnen huren die klassen trainen waar erg gepest word (bestaat zoiets al niet? Staat me vaag iets van bij...) maar als de school dat moet betalen zie ik het nog zo gauw gebeuren.
Wel erg komisch de omschrijving van Strotz haar kind (dat gepest werd) komt écht geheel overeen met die van onze jongste. En die word (tot nu toe, even afkloppen) niet gepest...en hoort 'er' (voorzover dat kan) wel bij, is overigens geen dikke vriendinnen met popi-jopie-queen-bee (vind queenbee maar irritant en arrogant en snapt niet wat anderen in haar zien). Ook vast niet toevallig deze queenbee van haar klas zat in de paralelklas van haar basisschool en daar is écht van alles aan gedaan om het op te laten houden (dochter van een buurvouw hier zat erbij in de klas) tot allerlei protecollen/afspraken/ingehuurde specialisten aan toe. En de laatste 2 jaar was het redelijk 'rustig' rond die queenbee. Maar nu op v.o. gaat ze weer helemaal 'los'.

Jongste zou ook de kledingsstijl van stoepkrijtjes dochter zeker waarderen...die houd juist niet van allemaal 'hetzelfde' en vind eigenlijk alle meelopers die queenbee nadoen maar ' fotokopiën' (zijn haar eigen woorden) van elkaar.
groeten albana

Training

Bij ons in de buurt is een therapeute die volgens de methode in de onderstaande link, kinderen helpt die gepest worden. Ik weet dat zij ook op scholen klassen begeleid, de parallel klas van mijn dochter is vorig jaar door haar begeleid aan de hand van uit de hand gelopen pesten via hyves. Misschien is er bij jullie in de buurt ook zoiets? http://www.omgaanmetpesten.nl/index.html

Ja hoor

De kindercoach die mijn dochter een tijdje had doet ook van die klassentrajecten. Ik heb dat op dochters eerste basisschool al voorgesteld, maar daar wilden ze liever een kanjertraining. Ook goed, maar toen zat de cursus voor de juffen vol en gebeurde er helemaal niets.
School moet het ook eerst als een probleem zien.

School moet het probleem zien...

Tja.... ik word bij voorbaat al kriegel hiervan.
School moet inderdaad het probleem zien.

Mijn ervaring is echter dat je kunt l*llen als brugman maar leerkrachten stomweg hun eigen plan trekken. Waardoor je als ouder weer niet serieus wordt genomen en ze je maar lastig vinden. Zoooooooooooooooooooo irritant. Jij kent je kind toch het beste? Jouw input als ouder zou toch een waardevolle aanvulling moeten zijn voor de leerkracht. Nou, noppes, nada......

Mijn dochter zit nu op een andere school en op sociaal gebied heeft ze veel schade ingehaald. Heeft nu vriendinnetjes, zit lekker in haar vel, heerlijk.

Maarrrrrrrrr, haar oude leerproblemen steken ook weer de kop op, daar hebben ze op de vorige school echt een potje van gemaakt. Ze vonden het maar lastig en er kwam totaal geen initiatief. Ik was de draaiende motor voor actie en reactie. Opvolging om actie op een gemaakte afspraak te krijgen. Trekken aan een dood paard vond ik het.

Voordeel is dat dochter vorig jaar een intelligentietest heeft gedaan, waaruit blijkt dat mijn dochter best intelligent is. Alleen heeft haar rapport daar nooit mee gestrookt. Dus er gaat wat mis. Vorige school wist er geen raad mee.

Begin oktober met nieuwe meester op nieuwe school een gesprek gehad en die schrok van mijn input over leerachtergronden, prestaties icm de intelligentie. Hij heeft op een paar fronten actie ondernomen, en daar ben ik blij om. Maar het belangrijkste deel, hij moet dit kortsluiten met de IB-er waarvan wij allebei willen dat ze met dochter aan de slag gaat, dat gebeurt niet.
Ik heb er al 3 keer naar gevraag: nee, het is zo druk het is er nog niet van gekomen. Weer mijn initiatief. Ik moet er weer naar vragen.

Ik krijgen een ontzetten deja vu gevoel, vandaar ook mijn indruk dat leerkrachten hun eigen plan trekken. Info ontbreekt, terugkoppeling nul. Terwijl die leerkracht wel zijn zorgen uitte toen hij de resultaten op papier zag van de test. Want, zo zei hij, de citotoest is al begin februari. Vervolgens gaat hij hier dan zo mee om. In gedachte trek ik die man over het bureau bij het rapportengesprekje binnenkort....

Ik ben hier zo klaar mee.

We hebben nu een blij kind, maar nog steeds met leerproblemen. Is het dyslexie, is het wat anders, geen idee. Wij zijn geen experts. Dus ik ga morgen fijntjes onze orthopedagoog bellen voor advies. Want het is toch van de zotte dat ik (eigenlijk mijn dochter) zo tegen een muur loopt? Die heeft hulp nodig en blijft op leergebied gewoon doorspartelen. Is ook niet echt motiverend.....

Sorry, moest nog even gal spugen Lucht wel op.

Stoepkrijt

Waarom ze gepest wordt is onduidelijk - schrijf je. En dat is het ook. Het gaat niet om/over je dochter, niet om haar als persoon. Pesters (meisje-meisje) zeggen over de hele (westerse) wereld hetzelfde: je bent dik, je bent stom, verkeerde kleren/haar/schriften. Als ze jouw dochter niet moeten hebben, pakken ze de volgende. Het is niet persoonlijk tegen jouw dochter gericht, het zijn gewoon de dingen waar de pesters zelf onzeker over zijn. Of wat dan ook. Pester zijn is namelijk ook geen eenvoudig leven; je moet de hele dag je kaartenhuis staande houden want jij weet als geen ander hoe snel het instort en jezelf het slachtoffer wordt. Altijd maar stoer doen, bijdehant doen, de snelste rotopmerking maken, altijd maar in de gaten houden of je hofhouding nog in het gareel loopt - je bent er een hele dag druk mee.
Echt, het ligt aan de pesters. Niet aan je dochter. Er ís geen reden om haar te pesten. Die zit in het hoofd van de pesters.

Tirza

Grootte van de groep is ook belangrijk

Mijn oudste had in groep 7 en groep 8 maar 9 meiden. Subgroepjes waren niet aan de orde. Er waren twee queenbee's die de regels uitmaakten, 6 meiden pasten zich aan, en mijn dochter viel er buiten.
Gelukkig gaat het op het VO goed. Een compleet nieuwe wereld voor haar en voor ons.
Toch zie je dat bij haar sport één van de basisschoolmeiden de oude situatie probeerde te laten voortduren in het team waar ze beiden in zaten. Gelukkig is dat niet gelukt, hoewel dochter daar vorig seizoen wel last van gehad heeft. En dat was nog wel een klasgenoot die het langst gewacht heeft met zich laten meevoeren door de anderen. Aan macht raak je verslaafd als puber.
Dit jaar gaat het helemaal goed. Maar dochter en wij blijven alert (helaas)

Gepeste wordt pester

Toen mijn dochter in de eerste zat is zij een tijdje ook doelwit van een pester geweest. Gelukkig is dat allemaal niet zo dramatisch geweest als ik hier lees (en las, want de draadjes van Stoepkrijt heb ik ook regelmatig gelezen), maar het was toch wel even slikken. Vooral omdat idd de mentoren ook dingen zeiden als: ja maar, X (mijn dochter) wil zelf ook niet altijd met de klas meedoen. Ja, nou en? Dus als je niet altijd met de klas meedoet mag je gepest worden? Vreemde redenering (terwijl ze wel aardige mentoren had, en nog steeds (dezelfde) heeft. Mijn dochter heeft iets heel onafhankelijks, wat zich uit in kledingstijl, muzikale voorliefde, interesses, enzovoorts. Als zij die interesses niet kan delen met klasgenoten zoekt ze bv. in de pauze mensen met wie ze die wel kan delen. Heel normaal vind ik, mag beslist geen aanleiding zijn om te pesten.
Het is trouwens wel allemaal over gegaan, er is wel wat met onze opmerkingen en klachten gedaan. En heel opmerkelijk, het meisje wat het meeste pestte, en die de functie had van 'queen bee', degene die alles aanzwengelde, was een meisje dat zelf op de basisschool een verschrikkelijk pestslachtoffer is geweest. En dat was dan voor de mentoren weer de reden om dat meisje niet al te hard aan te pakken. Want dat zou zij niet aankunnen. Vreemd, want omdat mijn dochter er niet direct heel erg van wakker lag, mocht de situatie zo doorgaan?
Nu speelt er iets vergelijkbaars in de brugklas van mijn zoon. Ook daar zit zo'n meisje. Gelukkig zijn de mentoren daar veel alerter, en krijgt ze veel meer waarschuwingen. Ik denk zelf dat een school direct actie moet ondernemen als ze een dergelijk patroon zien ontstaan. Niet wachten tot het te laat is.

Ouders van pesters?

Misschien heb ik het draadje niet helemaal goed gelezen, want ben behoorlijk geschokt van alle verhalen, maar hoe zit het met de ouders van de pesters? Zijn die op de hoogte van het royale gedrag van hun kinderen? Wordt hen vanuit de school informatie verstrekt of spreken de ouders van gepesten hun zelf aan? Of weten ze ervan en zijn ze stiekem blij zodat ze hun kinderen er niet op aanspreken? Of niet bij machte dat te doen?

En als laatste vraag: Zijn er hier ook ouders van queen/kingbees?

Fély

Ouders

Ik heb in het verleden wel eens ouders van pesters aangesproken, maar dat liep meestal niet goed af. Op dochters eerste basisschool waren de ouders nogal trots op hun populaire, goedgebekte kinderen. Als een kind werd gepest was het de schuld van dat gepeste kind, moest hij/zij maar wat terugdoen!
Zelfs een vriendin die ik al vanaf mijn eigen schooltijd ken(inmiddels geen vriendin meer) die een dochter heeft die ook nogal kan pesten, vond bij een akkefietje tussen onze dochters, waarbij haar dochter veel te ver ging, dat het wel aan de mijne zou liggen, want die werd immers toch al gepest.
Dochter ging in het begin van dit schooljaar met een meisje om waarvan de moeder ook maar één doel had: dat HAAR dochter het in ieder geval leuk had. Als dat over de rug van een ander moest, dan was dat maar zo.
Ik heb de mentor ook gevraagd of ze de ouders van de pestkoppen zou inlichten, maar dat ging ze niet doen. Daar zouden de ouders maar van schrikken. Mijn zus, ook brugklasmentor maar op een andere school, licht de ouders wel altijd in en vertelt daarbij ook de consequenties voor het geval het nog een keer gebeurt. Geloven de ouders het niet, dan volgt een persoonlijk gesprek met ouders en kind onder haar leiding. Is het dan nog niet over, dan worden ook het slachtoffer en diens ouders erbij gehaald om de boel voor eens en voor altijd uit te spreken, afspraken te maken en consequenties aan die afspraken te verbinden.
Ik las toevallig net in de Psychologie dat het gedrag van kinderen met mooie gezichten door leraren consequent als prettiger wordt ingeschat dan het daadwerkelijk is. Zo krijgen die kinderen de kans om te pesten, want de leraar bagatelliseert het. Dat zie ik bij dochter op school ook gebeuren. En op dochters eerste basisschool was de Queen Bee ook het mooiste meisje van de klas. Het kwam echt als een schok voor de meester dat dit leuke, populaire meisje zulke gemene dingen zou doen, hij kon het letterlijk niet geloven. Het was waarschijnlijker dat dochter uit jaloezie die nare dingen over queen bee verzon en daarvoor moest dochter straf hebben...
Als je kind nooit is gepest, heb je geen idee wat het met een kind doet. Ik denk dat de ouders van queen bees denken dat het allemaal wel meevalt. Dat zie ik ook aan die (voormalige) vriendin: zij verzint allerlei excuses waarom het niet zo erg is dat haar dochter pest. Er is tegen mij ook vaak gezegd dat "dochter wel tegen een geintje moest kunnen". Ik vond van de trap duwen geen geintje meer. Als iemand toegeeft dat zijn dochter een queen bee is, is diegene ook verstandig genoeg om daar een einde aan te maken. De rest ziet het niet of wil het niet zien.