Stoepkrijt...hoe is het nu met je?

Ouders werd niets verteld

Oudste is ook gepest op basisschool. In groep 7 was dat plotseling een jongen waarvan ik de moeder heel aardig kende. Het pestprotocol werkte uistekend, jongen was gewoon even de weg kwijt, situatie was binnen twee weken na melding opgelost. Ik heb daarna aan de moeder gevraagd of zij er iets van gehoord had. Nee, helemaal niets. Dit hoort blijkbaar niet bij het protocol.
Helaas is dochter in groep 7 en 8 door een groep meiden flink gepest. Wij hebben hier geregeld op school over gesproken en mijn indruk is dat de ouders van de queenbees (hier waren het twee meiden) nooit geinformeerd zijn.

Bij jongens werkt het inderdaad anders, hoewel dat net zo goed vervelend is en ook een stuk fysieker. De hofhouding ontbreekt.

Ik heb ook de indruk dat die ouders niet worden geïnformeerd

Eigenlijk ben jij als 'klagende' ouder van een gepest kind de lastige. Want dan is er een probleem en moet er wat ondernomen worden.
Hoewel ik de mentoren op allerlei andere vlakken geweldig vindt en ook nog eens aardig vond ik dat ze in de pestsituatie niet goed optraden. Ze herkenden de situatie wel toen mijn dochter die uit de doeken deed, maar waren vooral het gedrag van het andere meisje vanuit haar verleden aan het verklaren. Dat arme meisje was zo kwetsbaar, daarom was het een precaire situatie en moest er uiterst omzichtig met haar worden omgesprongen. Ik herinner me nog de verbazing die ik voelde tijdens het gesprek. Mijn dochter als therapeutisch hulpstuk, zoiets...
Uiteindelijk is alles goedgekomen omdat dochter dat meisje ook zo begon te zien, en haar ook zo begon aan te spreken: Ja, ik weet het wel, jij pest omdat jijzelf... Zoiets. Daar is zij vervolgens weer op aangesproken door de mentoren, want het was niet de bedoeling dat zij dat zei(?). Maar het was daarna wel afgelopen!
Ik heb uit de gesprekken die er toen zijn geweest nooit de indruk gekregen dat de ouders van het meisje dit hebben meegekregen.

Hier helemaal misseboel

Gisterenavond hebben wij tot 22.30 bij ouders van de pester door gebracht, het is helemaal niet over zoals ik eerder heb geschreven, ik kon het ook al niet geloven...
Het is nu zo erg dat hij in opdracht van de opperpester beltegoed voor anderen moet halen. We gaan zo naar de politie. Overigens zijn ouders van pester helemaal in shock.
Het is zoals stoepkrijt beschrijft, als je kind nog nooit is gepest heb je geen "echt idee" hoe impact dit op het hele gezin heeft.

Oh ja..

Ouders waren hier door school ook niet geinformeerd terwijl de hele klas onder behandeling is geweest... Ouders van pester waren wel op de hoogte dat hun kind in behandeling moest, maar omdat hij geen autoriteit dulde..... Overigens hoorde we gisterenavond dat dit kind op de basisschool enorm is gepest.

Jakkes

Wat een nare toestand, Simone! Laat je even weten hoe het afloopt?
Gisteren was er op dochters school een soort spelletjesronde voor eersteklassers en ouders. Dochter en ik waren ingedeeld in een groepje bij een pester en een meeloper. Of dat nou iets te spannend was of dat dochter iets verkeerds had gegeten weet ik niet, maar aan het einde van de middag begon dochter over te geven en hield pas op toen de avond bijna voorbij was. Ik heb dus afgezegd, we zijn niet geweest. Vanochtend stond dochter kiplekker weer grapjes te maken. Wat moet ik daar nu weer mee?

Dat dacht ik ook. Maar als ik dan Simones verhaal lees weet ik het niet meer. Voorlopig inderdaad maar even niks doen.

Jee simone

Wat een verhaal zeg, heeft je zoon het meteen verteld aan jou, of er nog een tijd zelf mee rondgelopen? Dat vind ik altijd zo zielig, mocht dat zo zijn. Ik hoop dat hij er meteen mee naar jullie is gekomen, dit moet natuurlijk direct een halt worden toegeroepen. Misschien is het een goed idee als de pester uit zijn groep weggehaald worden, dus niet het slachtoffer naar de andere klas, maar de pester naar een andere klas.
Hier trekt zoon het wel, alhoewel ik gisteren weer een blauwe plek op zijn bovenarm zag, kwam door een klasgenoot, degene die het lollig vind om de hele dag te meppen. Zoon mept nu dus terug na te hebben waargeschuwd, en school zegt te weten dat dit speelt maar wat ze er dan aan proberen te doen, ik heb geen idee. Inmiddels hebben wij natuurlijk geen recht van spreken meer, ik vermoed dat als wij nu wat zeggen, zij zeggen dat onze zoon dat net zo goed doet (wat natuurlijk ook zo is, maar je moet toch wát proberen om het een halt toe te roepen)
Maar goed, ik geloof zelf dat zoon inmiddels niet meer zo verontwaardigd is als ze 'stoeien' hij doet nu gewoon mee en vind het soms zelfs lollig.... vooruit dan maar.

Stoepkrijt

Stoepkrijt, alle kinderen uit dat jaar zijn door elkaar gegooid. (het gaat om groep 6, dus wel een beetje illegaal hier, bedenk ik me opeens)
Voor zover ik weet, (ik ben niet altijd op de hoogte, sta niet meer zoveel bij het schoolhek) gaat het in de parallelklas beter met queenbee. Ze zit daar met een vriendin en verder wat eenlingen, die niet zo snel onder de indruk zijn van haar mooie kleertjes, haar nieuwste speelgoed en haar blitse fiets.
Bij mijn dochter in de klas gaat het wel goed. Het gepeste meisje (wat zelf behoorlijk wat problemen heeft, ze was echt heel erg agressief soms, maar dat is geen reden om haar te pesten) is in therapie en heeft een diagnose gekregen. Hierdoor lukt het haar steeds meer om zich goed te gedragen. Gisteren heeft mijn dochter een hele discussie in de kleedkamer van gym gevoerd. Dochter had besloten om te proberen vrienden te worden met dit kind, het meisje was dolblij (dat is gewoon pijnlijk, hoe blij ze was). Een van de andere meiden in de klas vond dat dochter dan geen vriendin meer van haar kon zijn. (Queenbee in wording?) Gelukkig is mijn dochter nogal een zelfverzekerde, eigenwijze en scherpe tante. 'Als je echt iemand zijn vriend bent, dan ga je niet de baas over iemand spelen, jij kan niet voor mij bepalen met wie ik omga.' De andere meiden vonden toen dat mijn dochter gelijk had. Ik hoop dat het steeds beter met gepest meisje blijft gaan en dat ze er weer een beetje inkomt in de klas. De oplossing zit volgens mij echt in de kinderen die aan de zijlijn staan, de onaantastbaren. Die pesten niet mee en zijn, zolang ze zelf niet bang zijn mikpunt te worden van de pester, in staat om te laten zien dat je ook normaal tegen een gepest kind kan doen. Maar soms is de situatie zo verziekt. Dochter vergeleek gisteren de situatie van vorig jaar in haar klas, met de tweede wereldoorlog. (ze zei er wel bij, dat het gelukkig niet zó erg was als toen, maar moest er wel aan denken). Als je onderduikers of Joden hielp, werd je zelf de dupe van de Duitsers. Zo voelde het voor dochter ook.
Ik heb er zo'n hekel aan, dat pesten. Maar moeder van queenbee is echt niet beter dan queenbee zelf, dus van wie moet zo'n kind het leren? Het kind is thuis overigens een echt prinsesje. Als zij ergens binnenkomt kijkt ze alsof ze wil zeggen: 'Ja hoor, ik ben er, kom allemaal maar met jullie eerbewijzen.'
Ik ben zo blij dat ik mijn kinderen nog nooit op dat gedrag heb kunnen betrappen.

Pester

In de brugklas maakte mijn dochter onderdeel van een groepje kinderen dat een ander kind pestte. Eerst was een bepaalde jongen het slachtoffer en later een ander meisje. Dat van die jongen is heel vlug opgelost maar met het meisje heeft het veel langer geduurd omdat het pesten veel subtieler was. Er zijn uiteindelijk heel veel gesprekken met de klas geweest en zelfs met de ouders van het gepeste meisje. Daarna ging het wel goed. Dit is het verhaal zoals mijn dochter dit vertelde jaren later toen ze allang op een andere school zat. Het verbazingwekkende is dus dat de ouders van het groepje kinderen wat pestte nooit is ingelicht. Ik wist hier dus helemaal niets van. De ouders van de hoofd pesters is ook nooit wat verteld volgens mijn dochter. Mijn dochter en het groepje hebben elkaar beloofd niks tegen hun ouders te zeggen omdat ze wisten dat ze dan thuis problemen zouden krijgen. Daar hebben ze zich dus ook allemaal aangehouden en ik heb er nooit wat van meegekregen. Slechte zaak van de school want zo lijkt het net alsof ze het helemaal niet serieus nemen.

Dirksmama

Ik snap je volledig, ben ook gepest. Maar ik schrik er wel van dat je tegenover 'mooie' kinderen het hooguit kunt opbrengen professioneel te blijven. Het is voor deze kinderen al bij voorbaat onmogelijk om met jou iets van een band te krijgen. En zeker als je bedenkt dat uiterlijk alleen niet doorslaggevend is bij pesten.

Zal wel meevallen

Ik denk dat Dirksmama de kat uit de boom kijkt bij die kinderen en dat als blijkt dat ze geen queen bee karakter hebben, ze heus wel ontdooit.
Wij wonen randje Gooi en ik heb hetzelfde met van die stereotiepe Gooise kakkers, van die dames met Leco-kapsels, kraagje omhoog en pareloorbellen. Die vind ik eigenlijk bij voorbaat niet leuk, tenzij ze bewijzen dat ze wel leuk zijn. Er zijn er genoeg die heel leuk blijken te zijn, als je ze beter kent. Maar ik heb in mijn jeugd net iets teveel van die trutten in de klas gehad die zwaar op me neerkeken omdat mijn vader in de grafische sector zat en hun vader notaris of chirurg was. Die zijn inmiddels met rijke mannen getrouwd en presteren zelf helemaal niks, maar kijken nog altijd op anderen neer. Brrr.

Nou

Eerlijk gezegd doet Dirksmama hier publiekelijk ontboezemingen die ik van bevriende onderwijsgevenden alleen te horen krijg als ze te veel op hebben. Ik vind het al heel wat dat iemand tegen alle kinderen in de klas een professionele houding aanneemt. Mensen die met mensen werken (en zeker met kinderen IMHO) hebben vrij vaak een soort houding van: Ik Vind Alle Kinderen Even Leuk en Even Belangrijk. Toedeledokie. Bij sommige kinderen zul je toch écht meer je best moeten doen. En dán ben je professioneel - als je je over jezelf heen kunt zetten. En dat lees ik in Dirksmama's posting.

Tirza

Ik hoop het

Ach, net als dirksmama heb ik ook mijn reden om sceptisch te zijn, mijn zoon had helaas twee jaar lang zo'n professionele leraar. Maar zijn afkeur droop van het smoelwerk af, hoe positief hij zogenaamd ook was.

Niet gewoon mooi

Het gaat er niet om dat ik kinderen die mooi zijn minder aardig zou vinden of zo.

Het is alleen zo dat ook bij een mooi gezicht mijn radar iets harder gaat draaien.

En verder, elk kind heeft recht op goede aandacht van de juf. Maar de juf mag best van bepaald gedrag walgen.

Niet alleen bij kinderen

Ik ben trouwens niet alleen bij kinderen op mijn hoede, bij 'mooie' volwassenen heb ik dat even goed.

Vooral bij mensen die door iedereen aardig gevonden worden. Daar ben ik iets voorzichtiger mee. En na een poosje de kat uit de boom kijken weet je vanzelf wel of die mensen aardig zijn omdat het echt gewoon doodgoeie mensen zijn, of omdat ze aardig gevonden worden omdat ze manipulatief zijn.
Net zoals in een schoolklas.

En nee, je zult bij mij nooit afkeuring zien druipen.

Alleen jammer

Alleen jammer dat kinderen dergelijke dingen haarscherp aanvoelen...mijn zoon,na een dag groep 6: ik geloof niet dat deze meester mij aardig vindt. En oh jongens wat had dat jochie gelijk, en hij kreeg 'm ook nog in groep 7...sorry Dirksmama, maar mijn radar gaat harder draaien bij jou opmerkingen. Elk kind heeft goeie kanten, gedrag wat jij beschrijft, is naar, maar zelfs daar kan iets achter zitten, en kan aan gewerkt worden.

Hoe zit het met onschuldig totdat het tegendeel is bewezen?

Dirksmama, nu lijkt het net alsof jij denkt, schuldig tot het tegendeel is bewezen. Maar ik kan me ook wel weer heel goed voorstellen dat je eigen achtergrond en ervaringen een rol spelen, en natuurlijk je eigen karakter. Ik zat ook in een klas waarin vrijwel alle ouders (vaders) ofwel arts of chirurg waren, of idd notaris, of hoge ambtenaren. Behalve mijn ouders, die waren schrijver en klusten daarnaast wat bij als leraar. En dan zat ik ook nog op een kakschool, en als ik iets niet was, was het wel kak. Maar ik ben nooit gepest, (behalve door een bepaalde docent, grrrr) of als ik gepest ben heb ik het niet gemerkt, of het gleed van me af. De link tussen pesten en mooie gezichten heb ik persoonlijk nooit meegemaakt. ik heb die associatie dan ook niet.
Wel is het natuurlijk vaak/meestal zo dat pesters zelfs juist heel onzeker zijn, of zelf nare ervaringen hebben gehad, of thuis hebben of zo. Mijn kinderen hebben op een basisschool gezeten waar heel goed met pesten werd omgegaan. Zodra men iets opmerkte wat er maar op leek werd er direct ingegrepen, op een goede, constructieve en niet veroordelende manier. (Daarom was ik ook zo verbaasd door wat er gebeurde op de middelbare school, bij mijn dochter, ik was heel wat anders gewend.) De keren dat ik iets meekreeg over pesten omdat het bv. in een klas van mijn kinderen speelde, bleek de pester/aanstichter zelf met soms ernstige problemen te kampen. Ik denk ook daarom dat je met een open mind en warme houding alle kinderen tegemoet moet treden, niemand wil pesten. Ook pesters zitten in een onomkeerbare cirkel gevangen. Wat dus niet betekent dat het maar door mag gaan.

Mooie kinderen

Ik denk wel dat mooie kinderen het soms wat lastiger kunnen hebben. Ik zie dat het mooie vriendinnetje van dochter een hoop reacties oproept bij mensen, ook leerkrachten. Zogenaamd positieve reacties meestal, haar schattigheidsgehalte is erg hoog. Poeh, zie dat meisje gewoon worstelen om steeds maar weer aan dat schattige beeld te blijven voldoen, ze zal 's avonds pijn in haar kaken van het schattig lachen moeten hebben. Nu zal dit meisje niet gaan pesten, zit niet in haar aard, maar ik heb soms wel een beetje medelijden met haar.
Mijn idee is dat kinderen ontzettend graag aan verwachtingen willen voldoen, en dat op scholen soms weinig tijd is om juist het veelzijdige in kinderen te stimuleren. (brave kinderen moet je vooral zo laten want er zijn al genoeg herrieschoppers) Het blijft vaak allemaal wat hangen op een eerste beeld, zowel het idee dat mensen (leerkrachten) van een kind hebben en daar *moet* een kind dan aan blijven voldoen. Bij mooie kinderen valt het knappe gezichtje natuurlijk wel erg op gelijk. Het is al lang bekend dat mooie mensen meer goede eigenschappen toegedicht krijgen. Hard werken lijkt me dat voor een kind om steeds maar aan dat positieve beeld te blijven voldoen.
Ik vind de openhartigheid van Dirksmama juist mooi. Ik vraag me af of veel leerkrachten zich eigenlijk wel bewust zijn van hun vooroordelen. Dat is altijd stap 1.

Tja dirksmama

ik heb zo een dochter die er best mag wezen, incluis de blondige krullen, grote helblauwe ogen op een balletlijfje.
De reakties van sommige ouders, toen ze op vraag van de school moest versnellen, waren dan ook niet van de poes. Een mooi meisje dat ook nog eens slimmig is, het is niet eerlijk. En dat heeft haar nieuwe juf haar toen erg laten voelen. Dochter wist vanaf de eerste dag dat de juf haar niet moest, en dat was waarschijnlijk niet omdat de juf dat gezegd had, maar haar houding verraadde haar.

Ik kan zeggen dat het nog een zwaar stuk van het jaar is geweest voor dochter. Niet alleen de juf deed onaardig tegen haar, maar ook de andere meisjes van de klas vonden de hele situatie 'oneerlijk'. En wat kon dochter eraan doen? Ze moest dan al van klas veranderen, naar een juf die haar niet moest en dat waarschijnlijk uitstraalde naar de andere meisjes toe. Nee, het was geen fijn jaar. En dan is men verbaasd dat kind zich afkeert en niet wil deelnemen aan het klagebeuren? Deze juf had haar oordeel klaar, nog voor ze het kind kende. En nog steeds voelt dochter haar maag draaien bij het zien van deze juf. Dit jaar heeft ze een juf die wel open staat voor haar, en dat maakt echt een wereld van verschil: ten slotte zit je kind daar maar 5 van de 7 dagen.

Ik begrijp dat je gevoelsmatig bij sommige kinderen je voelsprieten meer uitsteekt, maar weet dat kinderen dat toch aanvoelen, ook al druipt het niet van je gezicht.

Waar het volgens mij over ging

Is dat uit een of ander onderzoek kwam, dat docenten het niet geloven als mooie kinderen worden aangewezen als pesters. Dat een mooi uiterlijk schijnbaar in onze diepste instincten (ofzo) óók automatisch staat voor een mooi innerlijk. Het deed mij enorm denken aan het Kleine huisje op de Prairie

Tirza

Cobi

Nooit van even afreageren gehoord? We hebben een heel genoegelijk leven hoor, ik heb gisteren nog bijna in mijn broek gepiest van het lachen. Dochter heeft een hoop vriendinnen van haar tweede basisschool die ze nog vaak ziet en op de huidige school in de parallelklas ook een paar echt leuke meiden.
Er zijn er inderdaad die ik het liefst met de koppen tegen elkaar zou willen slaan, nou, dat kan niet, dus doe ik het hier virtueel.
En jij hebt zeker nooit gevoeld hoe het is als je kind wordt gepest? Niet lullig bedoeld hoor, maar lees de postings van de anderen er ook eens op na: je weet pas wat het is als het je overkomt.
Tirza, inderdaad, dat kwam uit het onderzoek: docenten geloven het gewoon niet. Behalve Dirksmama

Reunie basisschool

Dat had ik laatst, moest er aan terugdenken door dit draadje. Bij mij in de klas zat een meisje, laat ik haar Janneke noemen. Janneke bepaalde alles. Wie met wie speelde, wat we deden, alles. Is dat de definitie van een queen-bee? Ik vond het wel best, en zo niet zocht ik andere mogelijkheden. Ik had niet het idee dat Janneke daarmee zat, ok ik mocht even niet meedoen met haar en vriendinnen. Op de reünie bleken een drietal van mijn klasgenoten het gevoel te hebben ernstig gepest te zijn door Janneke, hun basisschooltijd was een ramp en een groot deel van de rest van hun leven hadden ze er ook last van. Dus dat was wel even een moment. Ik was geschokt omdat ik niets gemerkt had en de rest van de klas ook (meelopers?) Janneke bood aan om met de ex-gepesten er later nog over na te praten ( na de eerste emoties), dus dat verliep best soepel, iedereen was wel tevreden geloof ik. Op weg naar huis, lange auto-rit, dacht ik terug aan mijn gesprekje met Janneke voor dit pestverhaal lostbarstte. Ze is tegenwoordig moeder van een groot gezin met een paar eigen en veel pleegkinderen. Ze doet veel (sturend) vrijwilligerswerk. Kan zo'n queen-bee schap daar geen voorloper van zijn?

Hier ook reunie basisschool

Wij hadden ook een 'janneke' in de klas die de queen-bee speelde. Ongeveer opdezelfde manier als die uit mimoza's klas. Als kind had ik daar amper 'last'van. Ik kwam wel uit het goede 'milieu' om in aanmerking te komen tot haar 'fanclub', toendertijd speelde dat 'waar kom je vandaan en wat doen je ouders' als een soort rode draad door onze klas. Wij hadden 2 groepen kinderen in de klas, de ene groep kwam uit de 'volkswijk' niet ver van school gelegen en met de meeste ouders van die kinderen ging het qua cariëre niet zo erg goed (veel werkloze vaders) en de andere groep waren kinderen van ondernemers/winkeliers uit het centrum.En hoewel in 1 klas gingen die 2 groepen totaal niet met elkaar om en dat was niet alleen in onze klas zo...deze scheiding liep door de hele school. Queen-bee was dochter van 1 van die ondernemers en de baas in ons gedeelte van de klas. En haar hobby was het onderuit halen van wat zwakkere kinderen uit die andere groep uit de volkswijk. Als je precies deed wat queen-bee zei werd je haar beste vriendin (hoorde 'erbij'), daar was ik niet zo goed in dus ik was al gauw afgeschreven. Ik zocht mijn heil bij de jongens en had 1 vriendin en die vriendin heb ik nu nog Wij tweeën waren meer de 'jongens-meiden' en die andere meiden echte 'meisjes-meiden'. In de loop der jaren kwam ik queen-bee wel eens tegen in het dagelijks leven...en queen-bee deed net of ze mij niet kende, hoewel ik in haar ogen zag dat ze best wist wie ik was. Te minderwaardig om goededag te zeggen is wat queen-bee uitstraalde. Maar het maakte mij echt niet uit, ik zei vriendelijk goeiedag en als het zo uitkwam noemde ik zelfs haar voornaam waar ze dan behoorlijk van schrok (mensen zouden eens moeten weten dat we elkaar kennen!). Het ging toen erg goed met queen-bee, ze had een rijke vent aan de haak geslagen en was nu zelf ondernemer met meerdere vestigingen zelfs....werd aanbeden door allerlei personeel,kortom ze had het 'gemaakt' zeg maar. Maar helaas voor queen-bee kwam haar man erachter dat ze niet was wat hij dacht dat ze was en het liep op een scheiding uit en die ondernemingen bleken op drijfzand gebouwd en ze gingen 1 voor 1 falliët of sloten of werden overgenomen. Uiteindelijk kwam queen-bee terecht in de 'volkswijk' waarvan ze de kinderen zelf eerst zo het leven zuur maakte en waar ze zo op neerkeek. De reunie kwam op het moment dat queen-bee net van d'r positie was gevallen en iedereen al zag aankomen dat het met dat wat over was ook niet zo goed zou aflopen...Queen-bee excuseerde zich voor deze reunie,hoewel ze ooit zelf 1 van de aanstichters en initatiefnemers ervan was...ze schreef wel een briefje naar ons als klas dat dat haar erg speet, maar dat ze het nu ze zo'n moeilijke periode in haar leven had niet kon opbrengen te komen....Een typisch queen-bee epistel volgens de rest van de klas. De brief lokte het ene verhaal over haar gepest na het andere uit. Wel jammer dat ze er niet was, dan had ze kunnen zien dat afkomst er niet altijd toe doet qua cariëre en studiemogelijkheden...Er waren er ook een paar die haar nu eens flink de waarheid wilden zeggen en die kans nu niet kregen die dit weer een typische queen-bee actie vonden. Ontnam ze hen die kans ook nog...
Dus niet alle queen-bee's worden zulke engeltjes, sommigen blijven altijd zo.
groeten albana

Mimosa

Mimoza schrijft over een queen-bee "Ze is tegenwoordig moeder van een groot gezin met een paar eigen en veel pleegkinderen. Ze doet veel (sturend) vrijwilligerswerk. Kan zo'n queen-bee schap daar geen voorloper van zijn?"

Ik krijg toch een beetje naar gevoel van deze opmerking. Bedoel je dat queen-bee zijn een opstapje is naar goed leiding geven? Maar wel eerst over de ruggen van een ander?

Ik weet van mijn schooltijd dat het hulpje van de queen-bee uit mijn klas iets doet of deed bij bureau Halt. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt dat ze dus haar leven wel gebeterd heeft. Ik word er alleen misselijk van.

Leiderschap is wat anders

Ik denk dat Mimosa het Queenbeeschap ook wat anders ziet dan sommige andere. Wat jij benoemt Mimosa is misschien iemand die alleen leiding neemt maar ik zie verder niet in je beschrijving iets van pesten vernoemd of zo, dat vind ik toch weer een ander type kind. Queenbee zijn is en-en.

De queenbee bij mijn dochter deed er alles aan om mijn dochter buiten te klas te houden, en zelfs nog verder als ze de kans had. Dat uitte zich in heel schijnheilig gedrag naar de leraren toe en naar de klasgenoten toe werd er gekletst van hier tot ginder. De jongens opstoken om allemaal geintjes uit te halen die niet geinig waren en de meiden die haar eerst wel leuk vonden had ze zover dat die niet meer tegen haar durfden te praten met als gevolg dat het hele eenzame jaren waren. Je snapt niet wat voor een impact zo'n queenbee op de klas heeft, zelf min of meer vriendin in wording van dochter durfde het niet voor dochter op te nemen met de angst dat zij ook de klos zou zijn. Ook buiten de klas ging dat verder want zo'n queenbee heeft al snel flink wat aanhangers.
Nu is het gelukkig over, tenminste ze heeft nu een vriendengroepje om zich heen die heel anders zijn, ook niet de grootste popi-jopi kinderen van de klas. Maar je blijft dat toch een beetje merken, heeft ze bijv een feestje op school dan zijn de dodende blikken nog steeds aanwezig van queenbee en grootste aanhangers. De anderen zijn zich intussen normaler gaan gedragen maar passen er wel voor om te dichtbij te komen want queenbee loopt nog steeds op school rond.
Ik kom wel eens wat kinderen tegen van dat queenbee groepje en dan voel ik de woede weer opvlammen. Zij hebben mijn dochters eerste jaren op het vo flink verpest. Gelukkig was mijn dochter tegenover hun wel sterk, verbaal bedoel ik dan maar ander kind dat dat niet was is van school af gegaan en heeft alle banden afgesneden met oudleerlingen.